مکرون نادان است اگر فکر کند از بحران فرانسه گذر کرده است/ نفرت از امانوئل مکرون تنها نکته مشترک معترضین

خبرنگار فرانسوی: کوچک شمردن حوادث 3 هفته ای فرانسه احمقانه است. پس از بیرون راندن آلمان در سال 1944، این اولین باری بود که وسایل نقلیه زرهی در خیابان های پاریس استفاده می شد.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ گروه بین الملل "تیتریک"؛ جان لیچفیلد، خبرنگار با سابقه فرانسوی پس از اینکه شاهد اعتراض و خشونت در روز شنبه پاریس بود با تحلیلی از آنچه که مشاهده کرده است در thelocal نوشت؛ ممکن است که انقلاب زرد اتفاق نیفتاده باشد، اما رئیس جمهور امانوئل مکرون باید نادان باشد که فکر کند از بحران فرانسه گذر کرده است. وقت آن رسیده تا رئیس جمهور و جلیقه زردها جدی باشند.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, تیتریک, thelocal,

در چهارمین هفته از شورش ها، ترس هایی حاکی از اینکه جلیقه زردها موجب گسترش خشونت می شوند، افزایش می یابد. اما احمقانه است که امانوئل مکرون اعتقاد داشته باشد که از طوفان خشم مردمی رهایی یافته است.

او باید در اظهارات آتی خود با شیوه ای متواضعانه تر، پاسخ های متقاعدکننده ای برای مردم کم درآمد که از این شورش ها لطمه دیده اند، ارائه دهد. در این اثنا، ممکن است حفظ ریاست جمهوری اش دیر شود.

نفرت از امانوئل مکرون تنها نکته ای است که تمام جلیقه زردها با آن موافق هستند. بسیاری از جلیقه زردهای صلح طلب که معتقدند قادر به سرنگونی ساختارهای نمایندگی دموکراتیک هستند با اخبار جعلی خشمگین شدند. آنها به دنبال بیرون انداختن نه تنها مکرون، بلکه طبقه سیاسی فرانسه هستند.

هنوز انقلابی در فرانسه رخ نداده، اما مکرون و جلیقه زردها باید جدی باشند

خشونت در پاریس، تولوز، بوردو و دیگر نقاط فرانسه در روز شنبه، مسلما بدتر از هفته گذشته بود. اتومبیل های بیشتری به آتش کشیده شده و بیش از 1300 نفر دستگیر شدند.

شهرداری پاریس اعلام کرد که تخریب در پایتخت خیلی متمرکز نبود، بلکه در سراسر شهر پراکنده بود و در مجموع، منجر به خسارت های بیشتری شد.

هفته گذشته، حمله ها به پلیس و اموال عمومی، صبح زود از سوی جلیقه زردها در شهرهای شمالی فرانسه، برتانی و نُرماندی آغاز شد.

من در میان اعتراضات خیابانی بودم. ارتش متفاوتی از جلیقه زردهایی که در 17 نوامبر اعتراض کرده و تمام میدان های فرانسه را مسدود می کردند را دیدم که بیشتر شبیه به مردم خشمگین اما صلح جو بودند.

تاکتیک های پلیس نیز متفاوت بود. مردان جوان کماندو در لباس های سیاه قلوه سنگ ها را از خیابان جمع می کردند. آنها به جای دفاع از موقعیت های ثابت، برای متفرق و پراکنده کردن به اصطلاح "شیشه شکن ها" در شرکت های تلفن همراه پلیس و ژاندارم ها مستقر شدند.

دولت پیش از این هشدار داده بود که سلاح گرم و کوکتل مولوتوف آماده است. من شاهد پرتاب ناکام یک بمب بنزینی به سوی ماشین زرهی بودم. هیچ عکسی از این جریان گرفته نشد.

با جستجوهای سازمان های اطلاعاتی داخلی کشور، 1385 نفر در اوایل صبح دستگیر شدند.

کوچک شمردن حوادث 3 هفته ای فرانسه احمقانه است. پس از بیرون راندن آلمان در سال 1944، این اولین باری بود که وسایل نقلیه زرهی در خیابان های پاریس استفاده می شد.

دو هفته قبل از کریسمس، بخش عمده ای از مرکز پایتخت فرانسه بسته شد. این آشوب ها، اقتصاد فرانسه را تهدید به نابودی می کند. اعتراضات گسترده دیگری برای هفته بعد برنامه ریزی می شود.

نیروهای امنیتی در چهارمین دور از اعتراضات، خسته هستند. دو نیروی پلیس ضد شورش فرانسه یک میلیون ساعت اضافه کار داشتند.

شمار تظاهرکنندگان از 287000 نفر در 17 نوامبر به 125000 نفر کاهش یافته، اما نشانه ها حاکی از آن است که توده مردم فرانسه، 70 درصد از حمایت کنندگان، صبر و شکیبایی خود را از دست می دهند.

در عین حال، اخباری وجود دارد که با انتشار سیستماتیک دروغ ها و تبلیغات از طریق شبکه های اجتماعی به خشم بیشتر جلیقه زردها دامن می زند. تصاویر دروغین از معترضین آسیب دیده به دست پلیس، ادعاهای مضحک در مورد طرح جهانی جایگزینی جمعیت سفیدپوست با مهاجران آفریقایی را مطرح می کند.

تمام خشونت های اعتراضات عمدتا از سوی جلیقه زردها نبود. جلیقه زردهای واقعی در آخر این هفته تلاش کردند تا از خشونت جلوگیری کنند یا از آن کناره بگیرند.

آیا این نقطه عطف است؟ باید باشد.

همانطور که مصالح روستایی و برون شهری فرانسه نشان می دهد، جنبش جلیقه زردها نیازی به خشونت صرف نداشت، اما جدی بود.

این خشم از زمانی آغاز شد که جلیقه زردها جمعه گذشته ادوارد فیلیپ، نخست وزیر فرانسه، را ملاقات کردند.

در همان زمان یک بیانیه کم ارزش 25 نکته ای برای خروج از بحران، صدها هزار ضربه را در اواخر هفته گذشته در رسانه اجتماعی به جلیقه زردها وارد کرد. این بیانیه رسمی نیست، چون هیچ چیز در این جنبش نابرابر رسمی نیست، اما دقیقا نشان دهنده ساده لوحی و غفلت بسیاری از جلیقه زردها است.

این بیانیه خواستار نصف شدن تمام مالیات ها به طوری که هیچ فردی نباید بیش از 25 درصد از درآمد خود را پرداخت کند، شد. همچنین برنامه کلان هزینه های دولتی را خواست. این بیانیه حاوی درخواست افزایش 40 درصدی حداقل حقوق و مزایا شد و نیز در تلاش برای پایان دادن به مهاجرت بود. این اعلامیه خواستار خروج فرانسه از اتحادیه اروپا و ناتو و انکار بدهی ملی شد و پیشنهاد جایگزینی نمایندگی دموکراسی با رأی مستقیم مردم بر تمامی قوانین را مطرح کرد.

مکرون در این هفته که در تلویزیون ظاهر می شود، باید تلاش جدی برای افزایش قدرت خرید مردم فقیر فرانسه انجام دهد. وی باید بپذیرد که برنامه اصلاحاتش سریع، بسیار ضعیف و به سود ثروتمندان بوده است.

اما جنبش جلیقه زردها باید تنظیم واضحِ اهداف قابل دستیابی که آسودگی واقعی را برای مردم به ارمغان می آورد را آغاز کند. تظاهرات خشونت آمیز دائمی و بی هدف و پریشان عمل کردن به درد هیچکس نخواهد خورد.

پس از اظهارنظرهای غم انگیز و زننده سیاستمداران آمریکایی در تمام طیف های سیاسی درباره حوادث اخیر فرانسه، متوجه می شویم که مطالعه و یادگیری برای این جماعت غیرممکن است.

در برخی موارد، این اعتراضات به عنوان نوعی طرز فکر و هیستری (حمله عصبی) خوانده می شود که طی جنبش، مردم هیجان زده شده و کارهایی را مرتکب می شوند که در شرایط عادی انجام نمی دهند. در برخی موارد این صدق می کند.

شرکت در جلسات دادگاه ثابت کرد که پلیس فرانسه، شیشه شکن های واقعی را دستگیر نکرده بود.

مکرون برای درک پیام این اعتراضات به اندازه کافی باهوش است. او اکنون باید سریع عمل کند و با اِعمال سیاست های جدیدِ ریاست جمهوری، قدرت خرید طبقه کارگر و مالیات ثروتمندان را افزایش دهد. اشتباه او این بود که برعکس عمل کرد: بخشودگی های مالیاتی بر ثروتمندان، اِعمال فشار بر فقرا.

معصومه میرحسینی

انتهای پیام/

]