• سه‌شنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۷ ۱۳:۴۰
• کد خبر : 1437139

• اخبار
• سایر رسانه ها

سال هاست که غول بی آبی در سراسر هرمزگان خودنمایی می کند و پدیده های فرسایشی خاک به اشکال مختلف بخش های زیادی از مراتع و باغات استان را به نابودی کشانده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از هرمز؛واژه"خشکسالی" بین عوام تداعی گر بحران کم آبی است که این موضوع نیز با برداشت های حداکثری از ذخایر و سفره های زیرزمینی مرتفع می شود چرا که سیاست کنونی دستگاهها برای رفع کمبود آب استفاده پرتوان از ذخایر آب به وسیله حفر چاههای عیمق است به عبارت دیگر تامین آب شرب صرف نظر از مصرف بهینه و صحیح به هر روشی صورت می گیرد.

سال هاست که غول بی آبی در سراسر  هرمزگان خودنمایی می کند و بخش های زیادی از مراتع و باغات استان را به نابودی کشانده و با وجود برداشت های غیر مجاز از سفره های زیر زمینی و حفر چاههای عمیقی که شمار آن از تصور خارج است، هزاران هکتار از اراضی جنوب کشور به زمین های خشک و لم یزرع تبدیل شده اند و پدیده های فرسایش خاک در هرمزگان ارز اندام می کند.

فروچاله های دشت میناب و نازدشت رودان از یک سو و گالی های غرب و مرکز استان از سوی دیگر کمر همت به بلعیدن اراضی بسته اند که تا چندی پیش روزی رسان بودند و اکنون جان می گیرند.

پیدایش گودال های عمیق و متناوب در میناب موجب شده تا دهها تیم کارشناسی و متخصص از مرکز کشور راهی گلستان جنوب شوند و اکنون تنها نخل های بی سر آن باقی مانده و در نهایت با اعطای لقب سرطان زمین به این پدیده و اظهار تاسف از وضعیت کنونی هیچ راهکاری برای حل موضوع ارائه ندهند.

فروچاله های میناب با تمام ابهت و جبروت خود که هر روز بر وسعت آن افزوده می شود تاکنون توانسته مساعدت مقامات کشور و دوستداران طبیعت را به خود معطوف دارد تا در نهایت بی تدبیری حیوان و انسان های بسیاری را به کام خود فرو برد.

پیشروی خندق های عمیق و طویل در غرب هرمزگان موضوع دیگری است که فراغ از تداخل انسان در طبیعت، متهم اصلی این معضل را فرسایش خاک معرفی کرده اند؛ بالغ بر 40کانون فرسایش گالی در استان هرمزگان شناسایی شده که در در مناطق بوچیر پارسیان، کندران و گزیر بندرلنگه، نیدان بستک، فارغان احمدی، حسن لنگی بندرعباس، گوربند میناب، گونمردی، گزان بزین، همزانگ و بندگرمان سیریک، شیرآهن و گابریک جاسک قرار دارند.

پدیده فرسایشی گالی به صورت خندق های عریض و طویل خودنمایی می کندکه بعضا مساحت‌شان به 12 کیلومتر و عمق 4 تا 6 متر می‌رسد و در این بین گالی های دشت گزیر و کندران در سطح 25 هزارو 800 هکتار بعنوان وسیع ترین محدوده گسترش شناسایی شده اند.

طبق آخرین اظهارات مدیر کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان گالی های دشت کندران به دلیل تغییر مسیر رودخانه شکل گرفته اند و اکنون به یک کیلومتری روستا و 300متری تاسیسات آب و برق رسیده است.

تزریق اعتبارات قطره چکانی در حوزه منابع طبیعی خود عامل دیگری بر بروز و شدت پدیده های فرسایشی به شمار می رود تا بدون هیچ مانعی و با پشتوانه افت شدید آب ‌های زیرزمینی، پائین آمدن توان تولید هر لحظه بر مساحت آن افزوده شود.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #