یادداشت؛
ابزارسازی سیاسی آمریکا از سوئیفت؛ آینده پیش رو
سوئیفت با آن که از زمان تاسیس در تسهیل نقل و انتقالات مالی و توسعه تجارت جهانی نقش بی‌بدیلی را ایفا نموده است اما در دهه گذشته ابزاری در دست سیاست خارجی آمریکا جهت پیشبرد منافع این کشور بوده است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، سوئیفت (SWIFT) در واقع مخفف Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication یا همان جامعه جهانی ارتباطات مالی بین بانکی است. پس از پایان جنگ جهانی دوم و در اواخر دهه ۱۹۵۰ فضای بین‌المللی اقتصاد شاهد آغاز رشد فوق‌العاده در تجارت جهانی بودکه ضرورت نیاز به یک سیستم صدور حواله بین بانکی استاندارد شدیدا احساس می‌شد. در اوایل دهه ۱۹۶۰ نمایندگان بانک‌های بزرگ اروپایی و آمریکایی تصمیم گرفتند تا با اتخاذ روش نوینی تبادل پیام‌های بین بانکی را به صورتی طرح‌ریزی کنند که اتوماسیون سیستم بانکی بین‌المللی را به همراه داشته باشد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرآت,پس از برنامه‌ریزی‌های فراوان، سرانجام سوئیفت در ماه مه ۱۹۷۳ میلادی طی یک تفاهم‌نامه بین ۲۳۹ بانک از پانزده کشور اروپایی و آمریکای شمالی تاسیس شد. اولین هدف سوئیفت جایگزینی یک روش یکپارچه و استاندارد بین‌المللی برای تبادل مالی و حذف روش‌های ارتباطی غیر استاندارد کاغذی و یا از طریق Telex بود. در حال حاضر بیش از ۷۰۰۰ مؤسسه در ۱۹۷ کشور جهان عضو آن انجمن می‌باشند.
در سال ۲۰۰۱ بیش از 1.5 بیلیون پیام از طریق سیستم سوئیفت در سطح جهان مبادله گردیده است که بیش از 95% کل نقل و انتقالات بین بانکی جهانی را شامل می‌شود مرکز اصلی شبکه سوئیفت در کشور بلژیک بوده و طبق قوانین آن کشور عمل می‌نماید و کشورهای آمریکا، هلند، انگلیس و هنگ کنگ به عنوان مراکز پشتیبان اعضا فعالیت دارند.
ایالات متحده آمریکا در دهه‌های بعد از جنگ جهانی دوم بارها از نهادهای اقتصادی بین‌المللی در جهت پیشبرد منافع خود سوءاستفاده کرده است که نمونه بارز آن نفوذ فوق‌العاده در صندوق بین‌المللی پول"IMF" در جهت فشار به کشورهای محتاج وام صندوق و بانک جهانی بدین صورت که پرداخت وام منوط به هماهنگ کردن اقتصادهای ملی خود با اصول و قواعد اقتصاد لیبرالی و همسو کردن سیاست‌های خود با هژمونی سرمایه‌داری آمریکا می‌باشد و اینک به عنوان سهام‌دار عمده نقش مهمی در جهت‌دهی سیاسی به خط‌مشی‌ها واستانداردهای عملی این نهادها مالی(سوئیفت) ایفا می‌کند.
سوئیفت با آن که از زمان تاسیس در تسهیل نقل و انتقالات مالی و توسعه تجارت جهانی نقش بی‌بدیلی را ایفا نموده است اما در دهه گذشته ابزاری در دست سیاست خارجی آمریکا جهت پیشبرد منافع این کشور بوده است که خوشایند رقبای اقتصادی و سیاسی آمریکا نظیر چین، روسیه، اتحادیه اروپا و ژاپن نبوده و در بلندمدت با پیشرفت و توسعه پیام‌رسان‌های رقیب و فناوری بلاک‌چین که ارزهای دیجیتالی آن را عرصه عرضه‌اندام خود قرارداده‌اند با مشکل جدی مواجهه خواهد شد.
شاید بتوان در دهه گذشته ابزارسازی سیاسی آمریکا از این سامانه را درتحریم‌های اقتصادی علیه ایران بابت فعالیت‌های هسته‌ای، تحریم روسیه بابت دخالت در گرجستان و اوکراین و اشغال شبه جزیره کریمه، حساسیت‌های بعد از حادثه 11 سپتامبر بر روی تأمین مالی تروریسم که بهانه‌ای برای فشار آوردن به رقبای اقتصادی بوده را نمونه‌هایی از ابزارسازی آمریکا از این سامانه مالی بین‌المللی یاد کرد. چین با راه‌اندازی شبکه CIPS خواهان کم کردن وابستگی خود به سوئیفت و واکنش به ابزارسازی آمریکا از طریق نهادهای مالی است که شاهد چراغ سبز ژاپن برای همکاری با این سامانه می‌باشیم. بر خلاف سوئیفت که در آن دلار به عنوان مبنای ارزی و ارز میانی استفاده می‌شد، CIPS از یوان به عنوان ارز میانی استفاده نکرده و خود این ارز می‌تواند یکی از دو ارز طرف معامله باشد. از سوی دیگر CIPS هزینه نقل و انتقال بسیار کمتری را برای کاربران در نظر می‌گیرند و بدین ترتیب به افراد این امکان را می‌دهد به راحتی در مبادلات خود دلار را دور بزنند. قرار است در آینده نزدیک بانک هیروشیمای ژاپن به همراه 13 بانک بزرگ دیگر در این کشور به شبکه نظام پرداخت CIPS یوان چین بپیوندند. این اقدام به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا با کاهش هزینه مبادلات ارزی خود بیش از پیش مشتریان را به خود جلب کنند. پیوستن به نظام پرداخت بین‌المللی چین، نه‌تنها هزینه مبادلات ارزی را برای این بانک‌ها کاهش داده، بلکه نقل و انتقال ارز در این شبکه نسبت به سوئیفت زمان کمتری را خواهد برد. قرار است این بانک‌های ژاپنی پس از پایان تعطیلات سال نوی چینی به نوبت به شبکه CIPS متصل شوند. این بانک‌ها از طریق بانک توکیوی میتسوبیشی که سال گذشته به شبکه CIPS متصل شده بود به نظام پرداخت چین متصل می‌شوند. درهمین ارتباط اروپا هم در فکر ایجاد یک سامانه پیام رسان مالی مستقل برای اتحادیه است به طوریکه هایکو ماس وزیر امور خارجه آلمان در اهمیت آن اشاره کرد که«ما باید حاکمیت و استقلال اروپا را در سیاست تجاری، اقتصادی و مالی تحکیم بخشیم. این کاری دشوار خواهد بود اما اجرای آن کلید خورد. ما در صدد ساخت سیستم پرداخت هستیم که مستقل از سیستم سوئیفت باشد».
روسیه و ایران هم به دنبال جایگزین کردن فناوری بلاک چین به دنبال تحریم‌های آمریکا علیه خود با سوئیفت برآمده‌اند و اعلام کرده‌اند برنامه‌های درازمدتی برای ایجاد یک سامانه بین بانکی در قالب فناوری بلاک چین و استفاده گسترده از ارزهای دیجیتالی در نقل و انتقالات بین بانکی خود دارند. همچنین روسیه، چین و ایران به دنبال ایجاد یکسری شبکه های نقل و انتقال مالی بین کشوری میان خود هستند که طیفی از ابزارهای پولی و مالی نظیر پیمان‌های پولی دوجانبه و چندجانبه واستفاده از پیام‌رسان‌های مالی داخلی را شامل می‌شود.
نتیجه گیری:
به نظر می‌رسد سوئیفت با آنکه به عنوان یک ابزار مالی بین‌المللی در مواردی ابزاری در اختیار سیاست خارجی آمریکا بوده است ولی در کوتاه‌مدت و در دو دهه آتی سوئیفت همچنان پیام‌رسانی نقل و انتقالات بین بانکی بین‌المللی را در انحصار خود خواهد داشت اما عزم قدرت‌های بزرگ اقتصادی جهان نظیر اتحادیه اروپا، چین ژاپن و روسیه برای ایجاد سامانه‌های جایگزین سوئیفت و همچنین توسعه روزافزون فناوری بلاک چین و ظهور ارزهای دیجیتالی هوشمند می‌تواند در بلندمدت بزرگ‌ترین چالش در مقابل انحصار یکجانبه سوئیفت و اقدامی در جهت محدود کردن سیاست خارجی آمریکا در سوءاستفاده از ابزارهای مالی بین‌المللی باشد.
نویسنده: مسعودکیا
انتهای پیام/
پس از برنامه‌ریزی‌های فراوان، سرانجام سوئیفت در ماه مه ۱۹۷۳ میلادی طی یک تفاهم‌نامه بین ۲۳۹ بانک از پانزده کشور اروپایی و آمریکای شمالی تاسیس شد. اولین هدف سوئیفت جایگزینی یک روش یکپارچه و استاندارد بین‌المللی برای تبادل مالی و حذف روش‌های ارتباطی غیر استاندارد کاغذی و یا از طریق Telex بود. در حال حاضر بیش از ۷۰۰۰ مؤسسه در ۱۹۷ کشور جهان عضو آن انجمن می‌باشند.
در سال ۲۰۰۱ بیش از 1.5 بیلیون پیام از طریق سیستم سوئیفت در سطح جهان مبادله گردیده است که بیش از 95% کل نقل و انتقالات بین بانکی جهانی را شامل می‌شود مرکز اصلی شبکه سوئیفت در کشور بلژیک بوده و طبق قوانین آن کشور عمل می‌نماید و کشورهای آمریکا، هلند، انگلیس و هنگ کنگ به عنوان مراکز پشتیبان اعضا فعالیت دارند.
ایالات متحده آمریکا در دهه‌های بعد از جنگ جهانی دوم بارها از نهادهای اقتصادی بین‌المللی در جهت پیشبرد منافع خود سوءاستفاده کرده است که نمونه بارز آن نفوذ فوق‌العاده در صندوق بین‌المللی پول"IMF" در جهت فشار به کشورهای محتاج وام صندوق و بانک جهانی بدین صورت که پرداخت وام منوط به هماهنگ کردن اقتصادهای ملی خود با اصول و قواعد اقتصاد لیبرالی و همسو کردن سیاست‌های خود با هژمونی سرمایه‌داری آمریکا می‌باشد و اینک به عنوان سهام‌دار عمده نقش مهمی در جهت‌دهی سیاسی به خط‌مشی‌ها واستانداردهای عملی این نهادها مالی(سوئیفت) ایفا می‌کند.
سوئیفت با آن که از زمان تاسیس در تسهیل نقل و انتقالات مالی و توسعه تجارت جهانی نقش بی‌بدیلی را ایفا نموده است اما در دهه گذشته ابزاری در دست سیاست خارجی آمریکا جهت پیشبرد منافع این کشور بوده است که خوشایند رقبای اقتصادی و سیاسی آمریکا نظیر چین، روسیه، اتحادیه اروپا و ژاپن نبوده و در بلندمدت با پیشرفت و توسعه پیام‌رسان‌های رقیب و فناوری بلاک‌چین که ارزهای دیجیتالی آن را عرصه عرضه‌اندام خود قرارداده‌اند با مشکل جدی مواجهه خواهد شد.
شاید بتوان در دهه گذشته ابزارسازی سیاسی آمریکا از این سامانه را درتحریم‌های اقتصادی علیه ایران بابت فعالیت‌های هسته‌ای، تحریم روسیه بابت دخالت در گرجستان و اوکراین و اشغال شبه جزیره کریمه، حساسیت‌های بعد از حادثه 11 سپتامبر بر روی تأمین مالی تروریسم که بهانه‌ای برای فشار آوردن به رقبای اقتصادی بوده را نمونه‌هایی از ابزارسازی آمریکا از این سامانه مالی بین‌المللی یاد کرد. چین با راه‌اندازی شبکه CIPS خواهان کم کردن وابستگی خود به سوئیفت و واکنش به ابزارسازی آمریکا از طریق نهادهای مالی است که شاهد چراغ سبز ژاپن برای همکاری با این سامانه می‌باشیم. بر خلاف سوئیفت که در آن دلار به عنوان مبنای ارزی و ارز میانی استفاده می‌شد، CIPS از یوان به عنوان ارز میانی استفاده نکرده و خود این ارز می‌تواند یکی از دو ارز طرف معامله باشد. از سوی دیگر CIPS هزینه نقل و انتقال بسیار کمتری را برای کاربران در نظر می‌گیرند و بدین ترتیب به افراد این امکان را می‌دهد به راحتی در مبادلات خود دلار را دور بزنند. قرار است در آینده نزدیک بانک هیروشیمای ژاپن به همراه 13 بانک بزرگ دیگر در این کشور به شبکه نظام پرداخت CIPS یوان چین بپیوندند. این اقدام به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا با کاهش هزینه مبادلات ارزی خود بیش از پیش مشتریان را به خود جلب کنند. پیوستن به نظام پرداخت بین‌المللی چین، نه‌تنها هزینه مبادلات ارزی را برای این بانک‌ها کاهش داده، بلکه نقل و انتقال ارز در این شبکه نسبت به سوئیفت زمان کمتری را خواهد برد. قرار است این بانک‌های ژاپنی پس از پایان تعطیلات سال نوی چینی به نوبت به شبکه CIPS متصل شوند. این بانک‌ها از طریق بانک توکیوی میتسوبیشی که سال گذشته به شبکه CIPS متصل شده بود به نظام پرداخت چین متصل می‌شوند. درهمین ارتباط اروپا هم در فکر ایجاد یک سامانه پیام رسان مالی مستقل برای اتحادیه است به طوریکه هایکو ماس وزیر امور خارجه آلمان در اهمیت آن اشاره کرد که«ما باید حاکمیت و استقلال اروپا را در سیاست تجاری، اقتصادی و مالی تحکیم بخشیم. این کاری دشوار خواهد بود اما اجرای آن کلید خورد. ما در صدد ساخت سیستم پرداخت هستیم که مستقل از سیستم سوئیفت باشد».
روسیه و ایران هم به دنبال جایگزین کردن فناوری بلاک چین به دنبال تحریم‌های آمریکا علیه خود با سوئیفت برآمده‌اند و اعلام کرده‌اند برنامه‌های درازمدتی برای ایجاد یک سامانه بین بانکی در قالب فناوری بلاک چین و استفاده گسترده از ارزهای دیجیتالی در نقل و انتقالات بین بانکی خود دارند. همچنین روسیه، چین و ایران به دنبال ایجاد یکسری شبکه های نقل و انتقال مالی بین کشوری میان خود هستند که طیفی از ابزارهای پولی و مالی نظیر پیمان‌های پولی دوجانبه و چندجانبه واستفاده از پیام‌رسان‌های مالی داخلی را شامل می‌شود.
نتیجه گیری:
به نظر می‌رسد سوئیفت با آنکه به عنوان یک ابزار مالی بین‌المللی در مواردی ابزاری در اختیار سیاست خارجی آمریکا بوده است ولی در کوتاه‌مدت و در دو دهه آتی سوئیفت همچنان پیام‌رسانی نقل و انتقالات بین بانکی بین‌المللی را در انحصار خود خواهد داشت اما عزم قدرت‌های بزرگ اقتصادی جهان نظیر اتحادیه اروپا، چین ژاپن و روسیه برای ایجاد سامانه‌های جایگزین سوئیفت و همچنین توسعه روزافزون فناوری بلاک چین و ظهور ارزهای دیجیتالی هوشمند می‌تواند در بلندمدت بزرگ‌ترین چالش در مقابل انحصار یکجانبه سوئیفت و اقدامی در جهت محدود کردن سیاست خارجی آمریکا در سوءاستفاده از ابزارهای مالی بین‌المللی باشد.
نویسنده: مسعودکیا
انتهای پیام/
پس از برنامه‌ریزی‌های فراوان، سرانجام سوئیفت در ماه مه ۱۹۷۳ میلادی طی یک تفاهم‌نامه بین ۲۳۹ بانک از پانزده کشور اروپایی و آمریکای شمالی تاسیس شد. اولین هدف سوئیفت جایگزینی یک روش یکپارچه و استاندارد بین‌المللی برای تبادل مالی و حذف روش‌های ارتباطی غیر استاندارد کاغذی و یا از طریق Telex بود. در حال حاضر بیش از ۷۰۰۰ مؤسسه در ۱۹۷ کشور جهان عضو آن انجمن می‌باشند.
در سال ۲۰۰۱ بیش از 1.5 بیلیون پیام از طریق سیستم سوئیفت در سطح جهان مبادله گردیده است که بیش از 95% کل نقل و انتقالات بین بانکی جهانی را شامل می‌شود مرکز اصلی شبکه سوئیفت در کشور بلژیک بوده و طبق قوانین آن کشور عمل می‌نماید و کشورهای آمریکا، هلند، انگلیس و هنگ کنگ به عنوان مراکز پشتیبان اعضا فعالیت دارند.
ایالات متحده آمریکا در دهه‌های بعد از جنگ جهانی دوم بارها از نهادهای اقتصادی بین‌المللی در جهت پیشبرد منافع خود سوءاستفاده کرده است که نمونه بارز آن نفوذ فوق‌العاده در صندوق بین‌المللی پول"IMF" در جهت فشار به کشورهای محتاج وام صندوق و بانک جهانی بدین صورت که پرداخت وام منوط به هماهنگ کردن اقتصادهای ملی خود با اصول و قواعد اقتصاد لیبرالی و همسو کردن سیاست‌های خود با هژمونی سرمایه‌داری آمریکا می‌باشد و اینک به عنوان سهام‌دار عمده نقش مهمی در جهت‌دهی سیاسی به خط‌مشی‌ها واستانداردهای عملی این نهادها مالی(سوئیفت) ایفا می‌کند.
سوئیفت با آن که از زمان تاسیس در تسهیل نقل و انتقالات مالی و توسعه تجارت جهانی نقش بی‌بدیلی را ایفا نموده است اما در دهه گذشته ابزاری در دست سیاست خارجی آمریکا جهت پیشبرد منافع این کشور بوده است که خوشایند رقبای اقتصادی و سیاسی آمریکا نظیر چین، روسیه، اتحادیه اروپا و ژاپن نبوده و در بلندمدت با پیشرفت و توسعه پیام‌رسان‌های رقیب و فناوری بلاک‌چین که ارزهای دیجیتالی آن را عرصه عرضه‌اندام خود قرارداده‌اند با مشکل جدی مواجهه خواهد شد.
شاید بتوان در دهه گذشته ابزارسازی سیاسی آمریکا از این سامانه را درتحریم‌های اقتصادی علیه ایران بابت فعالیت‌های هسته‌ای، تحریم روسیه بابت دخالت در گرجستان و اوکراین و اشغال شبه جزیره کریمه، حساسیت‌های بعد از حادثه 11 سپتامبر بر روی تأمین مالی تروریسم که بهانه‌ای برای فشار آوردن به رقبای اقتصادی بوده را نمونه‌هایی از ابزارسازی آمریکا از این سامانه مالی بین‌المللی یاد کرد. چین با راه‌اندازی شبکه CIPS خواهان کم کردن وابستگی خود به سوئیفت و واکنش به ابزارسازی آمریکا از طریق نهادهای مالی است که شاهد چراغ سبز ژاپن برای همکاری با این سامانه می‌باشیم. بر خلاف سوئیفت که در آن دلار به عنوان مبنای ارزی و ارز میانی استفاده می‌شد، CIPS از یوان به عنوان ارز میانی استفاده نکرده و خود این ارز می‌تواند یکی از دو ارز طرف معامله باشد. از سوی دیگر CIPS هزینه نقل و انتقال بسیار کمتری را برای کاربران در نظر می‌گیرند و بدین ترتیب به افراد این امکان را می‌دهد به راحتی در مبادلات خود دلار را دور بزنند. قرار است در آینده نزدیک بانک هیروشیمای ژاپن به همراه 13 بانک بزرگ دیگر در این کشور به شبکه نظام پرداخت CIPS یوان چین بپیوندند. این اقدام به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا با کاهش هزینه مبادلات ارزی خود بیش از پیش مشتریان را به خود جلب کنند. پیوستن به نظام پرداخت بین‌المللی چین، نه‌تنها هزینه مبادلات ارزی را برای این بانک‌ها کاهش داده، بلکه نقل و انتقال ارز در این شبکه نسبت به سوئیفت زمان کمتری را خواهد برد. قرار است این بانک‌های ژاپنی پس از پایان تعطیلات سال نوی چینی به نوبت به شبکه CIPS متصل شوند. این بانک‌ها از طریق بانک توکیوی میتسوبیشی که سال گذشته به شبکه CIPS متصل شده بود به نظام پرداخت چین متصل می‌شوند. درهمین ارتباط اروپا هم در فکر ایجاد یک سامانه پیام رسان مالی مستقل برای اتحادیه است به طوریکه هایکو ماس وزیر امور خارجه آلمان در اهمیت آن اشاره کرد که«ما باید حاکمیت و استقلال اروپا را در سیاست تجاری، اقتصادی و مالی تحکیم بخشیم. این کاری دشوار خواهد بود اما اجرای آن کلید خورد. ما در صدد ساخت سیستم پرداخت هستیم که مستقل از سیستم سوئیفت باشد».
روسیه و ایران هم به دنبال جایگزین کردن فناوری بلاک چین به دنبال تحریم‌های آمریکا علیه خود با سوئیفت برآمده‌اند و اعلام کرده‌اند برنامه‌های درازمدتی برای ایجاد یک سامانه بین بانکی در قالب فناوری بلاک چین و استفاده گسترده از ارزهای دیجیتالی در نقل و انتقالات بین بانکی خود دارند. همچنین روسیه، چین و ایران به دنبال ایجاد یکسری شبکه های نقل و انتقال مالی بین کشوری میان خود هستند که طیفی از ابزارهای پولی و مالی نظیر پیمان‌های پولی دوجانبه و چندجانبه واستفاده از پیام‌رسان‌های مالی داخلی را شامل می‌شود.
نتیجه گیری:
به نظر می‌رسد سوئیفت با آنکه به عنوان یک ابزار مالی بین‌المللی در مواردی ابزاری در اختیار سیاست خارجی آمریکا بوده است ولی در کوتاه‌مدت و در دو دهه آتی سوئیفت همچنان پیام‌رسانی نقل و انتقالات بین بانکی بین‌المللی را در انحصار خود خواهد داشت اما عزم قدرت‌های بزرگ اقتصادی جهان نظیر اتحادیه اروپا، چین ژاپن و روسیه برای ایجاد سامانه‌های جایگزین سوئیفت و همچنین توسعه روزافزون فناوری بلاک چین و ظهور ارزهای دیجیتالی هوشمند می‌تواند در بلندمدت بزرگ‌ترین چالش در مقابل انحصار یکجانبه سوئیفت و اقدامی در جهت محدود کردن سیاست خارجی آمریکا در سوءاستفاده از ابزارهای مالی بین‌المللی باشد.
نویسنده: مسعودکیا
انتهای پیام/
پس از برنامه‌ریزی‌های فراوان، سرانجام سوئیفت در ماه مه ۱۹۷۳ میلادی طی یک تفاهم‌نامه بین ۲۳۹ بانک از پانزده کشور اروپایی و آمریکای شمالی تاسیس شد. اولین هدف سوئیفت جایگزینی یک روش یکپارچه و استاندارد بین‌المللی برای تبادل مالی و حذف روش‌های ارتباطی غیر استاندارد کاغذی و یا از طریق Telex بود. در حال حاضر بیش از ۷۰۰۰ مؤسسه در ۱۹۷ کشور جهان عضو آن انجمن می‌باشند.
,در سال ۲۰۰۱ بیش از 1.5 بیلیون پیام از طریق سیستم سوئیفت در سطح جهان مبادله گردیده است که بیش از 95% کل نقل و انتقالات بین بانکی جهانی را شامل می‌شود مرکز اصلی شبکه سوئیفت در کشور بلژیک بوده و طبق قوانین آن کشور عمل می‌نماید و کشورهای آمریکا، هلند، انگلیس و هنگ کنگ به عنوان مراکز پشتیبان اعضا فعالیت دارند.
,ایالات متحده آمریکا در دهه‌های بعد از جنگ جهانی دوم بارها از نهادهای اقتصادی بین‌المللی در جهت پیشبرد منافع خود سوءاستفاده کرده است که نمونه بارز آن نفوذ فوق‌العاده در صندوق بین‌المللی پول"IMF" در جهت فشار به کشورهای محتاج وام صندوق و بانک جهانی بدین صورت که پرداخت وام منوط به هماهنگ کردن اقتصادهای ملی خود با اصول و قواعد اقتصاد لیبرالی و همسو کردن سیاست‌های خود با هژمونی سرمایه‌داری آمریکا می‌باشد و اینک به عنوان سهام‌دار عمده نقش مهمی در جهت‌دهی سیاسی به خط‌مشی‌ها واستانداردهای عملی این نهادها مالی(سوئیفت) ایفا می‌کند.
,سوئیفت با آن که از زمان تاسیس در تسهیل نقل و انتقالات مالی و توسعه تجارت جهانی نقش بی‌بدیلی را ایفا نموده است اما در دهه گذشته ابزاری در دست سیاست خارجی آمریکا جهت پیشبرد منافع این کشور بوده است که خوشایند رقبای اقتصادی و سیاسی آمریکا نظیر چین، روسیه، اتحادیه اروپا و ژاپن نبوده و در بلندمدت با پیشرفت و توسعه پیام‌رسان‌های رقیب و فناوری بلاک‌چین که ارزهای دیجیتالی آن را عرصه عرضه‌اندام خود قرارداده‌اند با مشکل جدی مواجهه خواهد شد.
,شاید بتوان در دهه گذشته ابزارسازی سیاسی آمریکا از این سامانه را درتحریم‌های اقتصادی علیه ایران بابت فعالیت‌های هسته‌ای، تحریم روسیه بابت دخالت در گرجستان و اوکراین و اشغال شبه جزیره کریمه، حساسیت‌های بعد از حادثه 11 سپتامبر بر روی تأمین مالی تروریسم که بهانه‌ای برای فشار آوردن به رقبای اقتصادی بوده را نمونه‌هایی از ابزارسازی آمریکا از این سامانه مالی بین‌المللی یاد کرد. چین با راه‌اندازی شبکه CIPS خواهان کم کردن وابستگی خود به سوئیفت و واکنش به ابزارسازی آمریکا از طریق نهادهای مالی است که شاهد چراغ سبز ژاپن برای همکاری با این سامانه می‌باشیم. بر خلاف سوئیفت که در آن دلار به عنوان مبنای ارزی و ارز میانی استفاده می‌شد، CIPS از یوان به عنوان ارز میانی استفاده نکرده و خود این ارز می‌تواند یکی از دو ارز طرف معامله باشد. از سوی دیگر CIPS هزینه نقل و انتقال بسیار کمتری را برای کاربران در نظر می‌گیرند و بدین ترتیب به افراد این امکان را می‌دهد به راحتی در مبادلات خود دلار را دور بزنند. قرار است در آینده نزدیک بانک هیروشیمای ژاپن به همراه 13 بانک بزرگ دیگر در این کشور به شبکه نظام پرداخت CIPS یوان چین بپیوندند. این اقدام به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا با کاهش هزینه مبادلات ارزی خود بیش از پیش مشتریان را به خود جلب کنند. پیوستن به نظام پرداخت بین‌المللی چین، نه‌تنها هزینه مبادلات ارزی را برای این بانک‌ها کاهش داده، بلکه نقل و انتقال ارز در این شبکه نسبت به سوئیفت زمان کمتری را خواهد برد. قرار است این بانک‌های ژاپنی پس از پایان تعطیلات سال نوی چینی به نوبت به شبکه CIPS متصل شوند. این بانک‌ها از طریق بانک توکیوی میتسوبیشی که سال گذشته به شبکه CIPS متصل شده بود به نظام پرداخت چین متصل می‌شوند. درهمین ارتباط اروپا هم در فکر ایجاد یک سامانه پیام رسان مالی مستقل برای اتحادیه است به طوریکه هایکو ماس وزیر امور خارجه آلمان در اهمیت آن اشاره کرد که«ما باید حاکمیت و استقلال اروپا را در سیاست تجاری، اقتصادی و مالی تحکیم بخشیم. این کاری دشوار خواهد بود اما اجرای آن کلید خورد. ما در صدد ساخت سیستم پرداخت هستیم که مستقل از سیستم سوئیفت باشد».
,روسیه و ایران هم به دنبال جایگزین کردن فناوری بلاک چین به دنبال تحریم‌های آمریکا علیه خود با سوئیفت برآمده‌اند و اعلام کرده‌اند برنامه‌های درازمدتی برای ایجاد یک سامانه بین بانکی در قالب فناوری بلاک چین و استفاده گسترده از ارزهای دیجیتالی در نقل و انتقالات بین بانکی خود دارند. همچنین روسیه، چین و ایران به دنبال ایجاد یکسری شبکه های نقل و انتقال مالی بین کشوری میان خود هستند که طیفی از ابزارهای پولی و مالی نظیر پیمان‌های پولی دوجانبه و چندجانبه واستفاده از پیام‌رسان‌های مالی داخلی را شامل می‌شود.
,نتیجه گیری:
, نتیجه گیری:, نتیجه گیری:,به نظر می‌رسد سوئیفت با آنکه به عنوان یک ابزار مالی بین‌المللی در مواردی ابزاری در اختیار سیاست خارجی آمریکا بوده است ولی در کوتاه‌مدت و در دو دهه آتی سوئیفت همچنان پیام‌رسانی نقل و انتقالات بین بانکی بین‌المللی را در انحصار خود خواهد داشت اما عزم قدرت‌های بزرگ اقتصادی جهان نظیر اتحادیه اروپا، چین ژاپن و روسیه برای ایجاد سامانه‌های جایگزین سوئیفت و همچنین توسعه روزافزون فناوری بلاک چین و ظهور ارزهای دیجیتالی هوشمند می‌تواند در بلندمدت بزرگ‌ترین چالش در مقابل انحصار یکجانبه سوئیفت و اقدامی در جهت محدود کردن سیاست خارجی آمریکا در سوءاستفاده از ابزارهای مالی بین‌المللی باشد.
,نویسنده: مسعودکیا
, نویسنده: مسعودکیا,انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه