«مسافر» مشهد را با هر عینکی ببینیم «زائر» است

مسافر مشهد اگر زائر نیست پس چیست؟ چند درصد از آنها که به مشهد می آیند و می‌روند زیارت امام رضا(ع) برایشان موضوعیت دارد؟ همه اینها را که کنار هم بگذاریم و جمع بزنیم، روشن میشود که نام زائر برازنده ترین عنوان برای مسافران شهر امام رضاست.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مشهدپیام، حامد سلطانی، سردبیر پایگاه خبری تحلیلی مشهد پیام به دنبال حذف عنوان «زائر» از محیط شهری مشهد واکنش نشان داد و در یادداشتی نوشت:

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مشهدپیام,

مشهد را از زمانی که به یاد داریم با پسوندهایی که نام شهر را به صاحبش پیوند می‌زد میشناختیم؛ مشهد الرضا(ع)، مشهد مقدس، مشهد امام رضا(ع).

گاهی حتی سایه نام خورشید هشتم آنچنان بر سر نام شهر می‌نشیند که دیگر فقط نام اورا که بانی مشهد شدنِ مشهد است بر زبان جاری می‌سازد، آنچنان که در گویش محاوره ای زائران نیز مشهود بوده و هست! (اگر خدا بخواد داریم می‌ریم امام رضا، پابوس آقا، زیارت امام رضا).

دومین کلانشهر مذهبی دنیا که به دلیل وجود مقدس حضرت رضا علیه السلام مورد توجه مردم جهان و یکی از مهمترین مقاصد سفرهای مسلمانان بویژه از کشورهای اسلامی منطقه است، با پیشینه تاریخی که دارد خاستگاه مشاهیر بزرگی در حوزه دین و فرهنگ و علم و ادب بوده و نام های ماندگاری را در سینه خود پرورانده اما روشن است که هیچ یک از آنها نمی‌توانند در مقابل جایگاه امام هشتم شیعیان قرار بگیرند.

شهری که هویتش را مرهون علی بن موسی الرضاست و اصلاً اول اطراف حرم بوده که شهر به حساب می‌آمده و بعدها با گسترش جمعیت، شهر نیز به پهنه های اطراف خود گسترده شده، شهری که هر کس برای هر کاری و با هر میزان مشغله وارد آن می‌شود حتی به قیمت از دست دادن فرصت فراغت، استراحت و تفریح در اماکن گردشگری حاضر نیست زیارت ضامن آهو را از دست بدهد، شهری که مشخصه تمام ادارات و نهادهای مربوط به آن، نماد بارگاه حضرت رضاست و با همین نماد است که به شهر مشهد پیوند می‌خورند، شهری که حتی وقتی توریست ها و مقامات کشورهای غیرمسلمان هم برای مراودات اداری و اقتصادی و گردشگری به آن پای می‌گذارند.

به هر دلیلی رفتن به حرم مطهر را بر خود فرض می‌دانند، شهری که همه خیابان‌هایش به طریقی به قلب آن یعنی آستان مقدس ثامن الائمه(ع) منتهی می‌شود، شهری که در همه موتورهای جستجوگر شناسه ای جز حرم و بارگاه نورانی امام مهربانی ها ندارد، شهری که در آن از زائر تا مجاور هرکدام چشمشان به نورانی ترین نقطه شهر می‌افتد بی اختیار دست بر سینه میگذارند و سلام میدهند به ولی نعمتشان، شهری که هر چه فضای تفریحی و گردشگری و المان های نا موزون و ساختمان های تجاری و پارکهای آبی و جاذبه های توریستی اش زیاد باشد باز هم به مسافرش میگویند رفتی حرم التماس دعا!

این شهر نه فقط یک شهر زیارتی بلکه یکی از مهمترین شهرهای زیارتی دنیا در همه ادیان و مذاهب است.

مسافر مشهد اگر زائر نیست پس چیست؟ چند درصد از آنها که به مشهد می آیند و می‌روند زیارت امام رضا(ع) برایشان موضوعیت دارد؟ چند درصد برایشان موضوعیت ندارد؟ چند درصد می‌آیند برای زیارت؟ چند درصد می‌آیند برای تفریح و سیاحت؟ همه اینها را که کنار هم بگذاریم و جمع بزنیم، روشن میشود که نام زائر برازنده ترین عنوان برای مسافران شهر امام رضاست.

داستانِ یک تابلو و دکه و ایستگاه راهنمای زائر نیست! نه اینکه نباشد، هست اما قطعه ای است از یک پازل هزار تکه.

یک روز قائله ای میسازند سرِ انگیزه سفر عراقی ها به مشهد، یک روز اولویت را اجراهای صحنه ای میدانند، یک روز مواضع ضد و نقیضشان میدان باز میکند برای شلوغ کردن شهر، یک روز زیرکانه مسئولین شهر را مقابل یکدیگر قرار میدهند، یک روز تابلو و بیلبوردهای تبلیغاتی را بهانه میکنند برای تاختن به یکدیگر، یک روز صدای انتقادشان به عملکرد یک تشکل فرهنگی تا بی‌بی‌سی و صدای آمریکا می‌رود، یک روز فردوسی، یک روز سیمرغ، یک روز کنسرت و خلاصه هر روز با سر دست گرفتن سوژه ای جدید و تغییر اولویت ها، نگاه ناظر مردم را به سوی دیگر میپیچانند تا مبادا سوالی و نقدی و محاسبه ای و مطالبه ای و یادآوری شعارها و وعده ها و برنامه هایی که ارائه میدادند روی میزشان بیاید.

هویت زدایی از شهر مشهد، از در و دیوار و محله های قدیمی و خانه های خشتی و عَلم کردن ساختمان های بدقواره و نگاه صرفاً اقتصادی و ذائقه سازی برای زائر شروع می‌شود و در این میان کم‌رنگ نشان دادن نقش معصوم دهم در انگیزه سفر زائران به مشهدالرضا علیه السلام یکی از نقاط امنی است که ظاهراً در ماراتن هویت زدایی پازل مدیریت شهری فعلی باید به آن رسید!

خوشبینانه اگر بنگریم همه ی ماوقع را میتوان اشتباهی دانست که بواسطه عدم تجربه کافی مدیران شهری یا عدم وجود برنامه در استفاده صحیح از ظرفیت وجود مقدس حضرت رضا(ع) در این شهر رخ داده اما مشخص است که برای رسیدن به این نتیجه باید درصد بالایی از خوشبینی را در خود بیابیم.

انتهای پیام/

]