گفتگوی خواندنی با یک هنرمند؛

• یک‌شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۷ ۱۵:۳۱
• کد خبر : 1455317

• اخبار
• سایر رسانه ها

«داوود صبا» رهبر ارکستر، آهنگ ساز وشاعر، سبکی را به نام رزم کوبان کونگ فوتوآ در کشور وجهان ابداع کرده که این سبک حرکت ها و فرم های کونگ فو را به صورت منظم با موسیقی رزمی تلفیق کرده و باعث ایجاد نظم و همچنین راحتی در اجرای گروهی می شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛  به نقل از تیتریک، صبا به مدت 10 سال تک نواز ارکستر دانشکده افسری نیروی زمینی بوده، اجرای موسیقی برنامه هایی مانند صدسال به این سالها، نوروز77 و ... در تلویزیون، همچنین اجرای زنده در رادیو البرز، اجرای موزیک تئاترهای جهانی درمالزی، تایلند، هند و ارمنستان، نماینده ایران در روز جهانی هملت از نمونه کارهای این هنرمند است. اجرای کنسرت در تالار اندیشه، وحدت، تئاتر ارشاد کرج و همچنین اجرای کنسرت هایی به دعوت دانشگاه خوارزمی از دیگر فعالیت های این رهبر ارکستر است.

دیپلم افتخار تئاتر ماه، مقام اول جشنواره بین المللی موسیقی تئاتر دانشگاهی، دیپلم افتخار اجرای موزیکال با گروه فرانسه، سرپرستی ارکستر نظامی لجستیک بسیج سپاه پاسداران و مسئولیت کمیسیون هنری کمیته رزم کوبان ایران از دیگر افتخارات این هنرمند در کارنامه اوست.

چطور شد به موسیقی علاقمند و وارد این وادی شدید؟

موسیقی هم مانند هر هنری موروثی است پدربزرگ های پدرم هر دو از نوازنده های سرنا و دوهول در لرستان بودند و گویی این اشتیاق در خون من بود. از 7 سالگی به خواندن و در 8 سالگی هم ساز فلوت را شروع کردم. پدرم مانند هر پدری که فکر می کند اگر فرزندش دکتر یا خلبان شود ابتدا راغب به این امر نبود اما بعد از اینکه وارد این رشته و کار شدم مخالفتی نداشت و حمایتم کرد. در دوران تحصیل در گروه سرود مدرسه فعالیت داشتم و در دانشگاه علوم نظامی رشته موسیقی را خواندم. بعد از تحصیل وارد ارتش شدم

و در دانشگاه علوم نظامی به مدت 10 سال تک نوازی کردم. از سال 78 هم ارکستر بزرگ صبا شروع به کار کرد که هنوز هم ادامه دارد. 25 سال است در ساخت و اجرای موسیقی تئاتر فعالیت مستمر دارم و برای اولین بار خانم های ایرانی را در سازهای بادی « کلارنت، ساکسیفون و فلوت» آموزش دادم.

از کارها و فعالیتهای خود بگویید.

من در موسیقی تعزیه، تئاتر خیابانی، نواختن سرنا و دوهول در مراسم های محلی لرها و لک ها با اجتماع عجین بودم، محرم ها در هیئات ساز زدم اما اینها چشمم را نمی گرفت و مرا راضی نمی کرد تا اینکه 5 سال پیش رزم کوبان را تاسیس کردم که تاثیرگذاری و رضایت خاصی برایم دارد.

درمورد سبک رزم کوبان توضیح بیشتری بدهید.

رزم کوبان تلفیقی از موسیقی و حرکت های رزمی کونگ فو است. در این ورزش که نمایشی از حرکات قدرتی است به دلیل سختی آن هنرجو به راحتی نمی تواند حرکات را به ذهن بسپارد و زمان زیادی برای آموزش نیاز است.

حرکت ها را «استاد اکبر ملکی» که رئیس وبنیانگذار مبارزه تن به تن وجنگ های نامنظم هنرهای رزمی است تدوین کرد و من با گفتن شعری که قابل فهم باشد روی حرکات این سبک آهنگ ساختم به نحوی که این ورزش با موسیقی آن قابل فهم باشد.

این کار را اولین بار در صبحگاه ارتش اجرا کردیم و استاد ملکی در کشورهای مختلف آن را اجرا کرد تا جا افتاد. تاکنون خط یک کانگ فو را نوشته و اجرا کردیم، خط 2 را هم نوشتیم اما هنوز ساخته نشده است.

این ورزش با موسیقی راحت تر می شود، با حرکاتی که توسط استاد قبلا با موسیقی اجرا شده بهتر در ذهن هنرجو می ماند و آموزش آن که حدود 3 سال زمان می برد با کمک و تلفیق موسیقی در 5 ماه کامل می شود.

حسن و مزیت رزم کوبان این است که به اجرای ساده تر حرکات و روان بودن آن کمک می کند.

در این سبک علاوه بر سازهای پایه از چندساز دیگر مانند تنبور، دوهول، سنتور و گاهی هم سرنا استفاده می شود.

آینده این سبک را چطور می بینید؟

استقبال خوبی از این کار شد و این کار که در سطح جهانی مطرح می شود می تواند ورزش کونگ فو را که یک ورزش ایرانی است در سطح جهان بشناساند و تا کنون ملکی توانسته با سابقه و تجربه ای که دارد آن را در کشورهای مختلف مطرح و جایگاه خوبی برای آن ایجاد کند. اگر بتوانیم در مجامع قانونی یک یا دو بار آن را اجرا کنیم به عنوان یکی از افتخارات ایرانی ثبت می شود.

جایگاه و نقش موسیقی در جامعه را چطور می بینید؟

موسیقی محلی و سنتی ایرانی جایگاه خوبی ندارد در حالی که در فرهنگ قدیم ما هر آیینی همراه با موسیقی بوده، از باران گرفته تا دروی گندم، شکرگزاری انجیر، برداشت سیب و... که در روح و روان تاثیر داشت اما اکنون موسیقی به سمت و سوی دیگری رفته است. متاسفانه اعتیاد و معضلات اجتماعی در جامعه ما زیاد شده و می توان از ظرفیت موسیقی سنتی و ایرانی در کاهش این معضلات کمک گرفت.

امروزه ماهواره و شبکه های مجازی تاثیر زیادی روی افراد به ویژه جوان ها گذاشته و این به دلیل وجود خلا در بحث سرگرمی، نشاط و موسیقی ایرانی است. ارکستر توجیه اقتصادی ندارد اما اگر مسئولان حمایت کنند و به عنوان مثال در استان ارکستری راه اندازی شود تا در مناسبت های مختلف و در نقاط مختلف استان و شهر برنامه های در خور مناسبت و اجتماع برگزار شود، می تواند در ایجاد شور و نشاط و سلامت روحی جوانان تاثیرگذار و تمایل آنها را به شبکه های ماهواره و ... کاهش دهد.

در این صورت نیاز به هزینه های میلیاردی برای کاهش آسیب های اجتماعی و تهاجم فرهنگی نیست.

چه آرزو و اهدافی دارید؟

از آرزوهای بزرگ من این است که رزم کوبان مورد توجه مسئولان قرار بگیرد و بتوانیم با حمایت لازم به عنوان یک ورزش ایرانی آن را در جهان به عنوان یک فرهنگ ایرانی معرفی و صادر کنیم. علاوه بر این، اخیرا به اداره ای در استان که سروکار آنها با هنرمندان است مراجعه و پیشنهاد تشکیل ارکستر دادم که این پیشنهاد در حال بررسی است اگر به توافق برسیم اتفاق خوبی در استان رقم می خورد. من این توانایی را دارم به عنوان آهنگساز، رهبر ارکستر و شاعر یک ارکستر چند منظوره برای کارهای ورزشی، برنامه ها و مراسم های اداری، فراخور حال اجتماع تشکیل دهم تا بسیاری از کاستی هایی را که در عرصه موسیقی مناسب در استان وجود دارد حل کنم.

اگر این امر محقق شود بدون شک تاثیر بالایی در بحث فرهنگی و برگزاری مناسبت های ورزش و اجتماعی استان خواهد داشت.

 

خدیجه ستارزاده 

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #