از خوبیهای تلخ و شیرینها، گذرا و زود سپریشدن آنهاست که از ویژگیهای زمان است، بعبارت دیگر آنچه پیش میآید، پس میرود اما وای به اینکه از پس امروز بود فردایی.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بلاغ، در نگاه توحیدی و اسلام اهلبیتی، مسئولیت فرصتی برای آزمون دادن در محضر خداوند بزرگ است و هر آن کس که از این فرصت در جهت خدمت به مردم برای جلب رضایت حضرت پروردگار بیشتر بهره برد، منتفعتر و عاقبت بخیرتر خواهد بود.
آنان که غیر از این نگاه را پیشه خود سازند، لاجرم مسئولیت را طعمه و فرصتی برای انتفاع مادی خواهند دانست و تلاش خدمیتشان برای بقاء در مسئولیت بمنظور برخورداری از رفاه و موقعیتهاست و چه زیانکارند این گروه.
در نظام اسلامی، که برآمده از خون شهداء و جوانان بخون تپیده این سرزمین است، هر نگاهی غیر از نگاه اسلام اهلبیتی خسارتبار و غیرسازنده است.
مردم بفرموده امامین انقلاب ولینعمتان مسئولان هستند و این باور باید از سوی مسئولان قلبی و درونی باشد تا تجلی آن در مرحله عمل، اقدام خالصانه و صادقانه باشد نه نقش ایفاءکردن.
مسئولان در غم و شادی مردم باید غمناک و شادمان باشند و چه غمی بالاتر از سیل و زلزله و از دست دادن جان و مال و عزیران؟.
اگر در هنگامه حادثه و ضایعه مسئولان در کنار مردم و کمککار و یاریگرشان نباشند، چه کارکردی را میتوان برای آنان رقم زد؟!.
آقای روحانی!
عظمت امام(ره) و جایگاه بلند او در میان مردم، که جان در راه و اهدافش نثار میکردند، به سادهزیستی و مردمداری در مرحله عمل او بود نه در حرف و شعارهای زیبادادن. مگر قبل از انقلاب امام راحل حاضر نشده بود در گرمای نجف برای او کولر نصب کنند چرا که فرموده بود مگر همه مردم ایران دارای کولر هستند تا من از کولر استفاده کنم؟.
مگر مقام معظم رهبری، آن خلف شایسته امام(ره)، همانند نبی مکرم اسلام(ص) و ائمه هدی علیهمالسلام دارای آنچنان سادگی در زندگی نیست که اضعفالناس با مشاهده سبک و سیاق زندگی رهبر خود تسلای خاطر ÷یداکند و بر وضعیت خود ناامید و دلافسرده نشود؟.
جناب روحانی!
مردم تقید و تعهد به امام(ره) را در عمل مسئولان راستآزمایی میکنند نه در شعارهای مردمفریبانه و ذکر نام امام و رهبری در هر پاراگراف حرف و کلام.
مردم تعهد عملی و التزام به شهداء را در تلاش برای تحقق ارزشهای مورد اهتمام شهداء جستجو میکنند و معیار ارزیابیشان در مورد مسئولان همین میزان و ملاک است. چرا تاکنون حتی برای یکبار شما را در راهیان نور و یادمانهای جبهه و جنگ و شهداء نه در ایام نوروز که در هیچ وقتی از سال ندیدهاند؟!
چرا در همه نوروزها شما به اتفاق خانواده باید در کیش و... بسر برید و حتی حادثه گسترده و پرخسارت سیل شمال کشور و درخواست ائمه جمعه و نمایندگان ولی فقیه استانهای مازندران و گلستان از شما جهت حضور در میان مردم غمدیده نتوانست شما را حتی برای چند ساعت از کیش خارج کند و شما هم در کمال خونسردی تعطیلات را به پایان برده و سپس به تهران بازگشتید؟.
در کنار خانواده بودن و به آنها مهرورزی کردن کار فوق العاده شایستهای است، اما آیا وقتی خانواده بزرگ ایران سوگوار حادثه مهیبی چون سیلهای اخیر کشور میشود، باز هم شما بهعنوان مسئول ارشد کشور باید به سیاق بیدردها عمل کنید؟!.
ممکن است بفرمائید با دستور تخصیص اعتبار و از راه دور مشکل سیلزدگان را حل میکنید؛ لطفاً بیایید در روستاهای تخریب شده مازندران و استانهای دیگر وضع امدادرسانی را ببینید ضمن آنکه وجود مسئولان در زمان حادثه میان مردم، موجب کاهش آلام و ایجاد همدلی و تسلای خاطر حادثهدیدگان میشود؛ آیا این اصل ساده هم بمانند فرمولهای اقتصادی است که از درک آن دچار زحمت و ناتوانی شوید؟!.
آقای روحانی!
شما رئیس جمهور ملت ایران هستید نه منتخب آنانی که تنها به شما رأی دادند. بنابراین وظیفه خودمان میدانیم از رئیس جمهور خود دفاع کنیم علاوه بر آنکه لباس حضرت پیامبر(ص) را به تن دارید، اما و اقعاً شما جای هیچ دفاعی را در میان مردم برایمان باقی نگذاردید. شما بفرمائید ما چه جوابی به مردم 8شهرستان سیلزده مازندران، که در اکثر قریب به اتفاق روستاهای سیلزده برای مردم هیچ چیزی حتی یک وسیله گرمکننده و پخت و پز باقی نمانده و همه چیزشان از بین رفته و از کمک دولت و امدادرسانی سئوال میکنند، بدهیم؟.
اگر گرانیها تسمه از گرده مردم ایران کشید و کمبودهای شدید ارزاق عمومی همچون مرغ و گوشت و تخممرغ و...، زندگی بسی سخت و پرصعوبت را برای مردم ایران رقم زد و به اعتراف همه صاحبنظران عامل اصلی این وضعیت سوءمدیریت دولت حضرتعالی است، لااقل با اعتراف به اشتباهات آشکار و فاحش خود و عذرخواهی از مردم نجیب کشور، به میان مصیبدیدههای سیل اخیر و جاری کشور بیائید و تا حدی به جبران گذشته تلخ خود بپردازید.
امید آنکه مورد مغفرت خداوند و ملت ایران قرار گیرید. زمان بسرعت سپری میشود و در چشم بهمزدنی عمر دولت شما هم به پایان میرسد و در دو فردای دیگر این قضاوتهاست که برای شما یا دعا میآفریند و یا نفرین و ...
یادداشت از محمداسماعیل امامزاده
,
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه