گفتگو باکارآفرینی که ۲۶۰ کارگاه خانگی را اداره می کند؛

• سه‌شنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ ۰۹:۰۷
• کد خبر : 1487914

• اخبار
• سایر رسانه ها

صنایع دستی هرمزگان با قدمت بیش از ۳ هزار و ۵۰۰ سال میراثی به جا مانده از هنر دست، فرهنگی غنی و ریشه‌دار اهالی خطه جنوب از قدیم‌الایام تا به امروز است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از هرمز؛ شهرستان میناب و روستاهای اطراف با توجه به بافت سنتی، آداب‌ و رسوم خاص و فرهنگی غنی و ریشه‌دار، از قدیم‌الایام بخش مهمی از انواع صنایع‌دستی را در خود جای‌ داده و به همین جهت همواره موردتوجه‌ گردشگران قرار گرفته که نمایشگاه صنایع‌دستی کاش و پیش در این معرفی تأثیر بسزایی داشته است.

‌صنایع‌دستی در شهرستان میناب همانند بسیاری از نقاط دیگر هرمزگان با قدمت بیش از ۳ هزار و ۵۰۰ سال میراثی به جا مانده از هنر دست اهالی خطه جنوب از گذشته‌های دور تا امروز است، این صنعت حالتی مکمل اقتصاد و کشاورزی داشته و تأمین‌کننده بخشی از نیازهای مردم منطقه‌ است.

صنایع‌دستی با توجه به زیبایی و جاذبه‌ای که دارد می‌تواند به‌عنوان یکی از جاذبه‌های جهانگردی و جذب گردشگر به‌حساب آید و تأثیرگذاری مؤثر و مستقیمی نیز در صنعت توریسم و هم به‌عنوان قابلیت گردشگری و جذب سرمایه‌های مستقیم خارجی در منطقه داراست.

این صنایع به‌عنوان صنعتی مستقل، بومی و اصیل با جنبه‌های قوی کاربردی از جهات هنری، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی، می‌تواند هم گام با توسعه صنعت گردشگری سهم شایسته و درخور توجهی در اقتصاد کشور و معرفی هنر ناب ایرانی و نهایتاً زندگی اقتصادی و حیات فرهنگی کشور داشته باشد.

تولید صنایع دستی گام موثری در اقتصاد مقاومتی دارد

تولید و استفاده از صنایع‌دستی در مقابل کالاهای وارداتی، می‌تواند گام مؤثری در جهت اقتصاد مقاومتی به شمار آید و زمانی می‌توان در حوزه صنایع‌دستی، میراث فرهنگی و گردشگری موفق بود که مشارکت و حمایت مردم و مسئولان به‌صورت جدی جامه عمل به خود گیرد.

سازمان‌ها و نهادهای مختلف، از طریق اهدای صنایع‌دستی به نفرات برتر، ورزشکاران، مهمانان داخلی و خارجی و .... نقش مهمی در راستای اشتغال‌زایی و فراهم آوردن فضای کسب کار جدید و شناساندن این فرهنگ غنی به دیگران دارند.

بسیاری از مردم نیز بافرهنگ سازی‌های انجام‌شده متمایل به استفاده از صنایع‌دستی در تزیینات منازل و وسایل کاربردی به‌جای مصنوعات خارجی خواهند بود که این موضوع جای بسی تقدیر و تشکر دارد.

اما بی‌رونقی و نبود بازار فروش شاید یکی از مهم‌ترین مشکلات صنعتگران این حوزه باشد. نوع نگرش مسافران و گردشگران به خرید از بازارهای تجاری از جمله مسائلی است که باعث ایجاد این شرایط شده است، از سوی دیگر نبود تمایل در تولیدکنندگان برای بهره‌گیری از فناوری‌های جدید در روش ساخت و تولید، جایگزینی مصنوعات ماشینی متنوع و ارزانقیمت، ورود بی‌رویه صنایع‌دستی خارجی، از عوامل بی‌رونقی و کم رونقی صنایع‌دستی در هرمزگان است.

کارآفرینی که 260 کارگاه کوچک خانگی را اداره می کند

علی صادقی اهل و ساکن روستای بهمنی شهرستان میناب که در سال ۱۳۷۶ کارگاهی در ابعاد کوچک در این روستا برای تولید صنایع‌دستی بنا کرد و بعد از مشاهده استقبال و علاقه مردم کارگاه خود را گسترش داده و شعبه دیگری نیز در شهرستان دایر و در حال حاضر ۲۶۰ کارگاه کوچک خانگی را مدیریت می‌کند که در حال حاضر یکی از  بزرگ‌ترین شرکت‌های تعاونی تولیدی درزمینهٔ صنایع‌دستی در جنوب شرق هرمزگان و کشور است.

مدیرعامل شرکت تعاونی کاش و پیش میناب در میناب وضع صنایع‌دستی در جنوب خصوصاً در شهرستان میناب را دچار رکود و یکنواختی عنوان کرد و تنها راه خروج از این وضعیت را حمایت بیشتر مسئولان دانست و افزود: با وجود تمام مشکلاتی که ما با آن مواجه هستیم استان هرمزگان خصوصاً شهرستان میناب ازنظر صنایع‌دستی در ایران و در جهان حرفی برای گفتن دارد.

وی اظهار کرد: در سال‌های گذشته در صدها نمایشگاه داخلی حضور پیداکرده‌ایم و مفتخر به دریافت پنج مدال طلای کشوری، کارآفرین برتر کشوری و استانی در سال‌های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۲ و ده‌ها لوح تقدیر از مسئولان کشوری در کارنامه شرکت به چشم می‌خورد.

صادرات صنایع دستی میناب به کشورهای حاشیه خلیج فارس

مدیرعامل این شرکت بابیان اینکه شرکت تعاونی صنایع‌دستی کاش و پیش شهرستان میناب یکی از صادرکنندگان صنایع‌دستی به کشورهای حوزه خلیج‌فارس در زمینه‌های مختلف است، افزود: ساخت کالاهای صنایع‌دستی در شرکت به بیش از ۱۹۰ قلم کالاهای مختلف می‌رسد که همه اعضا بخشی از کارها را تولید می‌کنند و بنده هم بخشی از این مهم را که مکرر از تلویزیون نمایش داده می‌شود بر عهده‌دارم.

این تولیدکننده هرمزگانی، تصریح کرد: شرکت‌ تعاونی صنایع‌دستی کاش و پیش دارای ۲۶۰ عضو است که امیدواریم دولت برای رفاه این اعضا تمهیدات لازم برای بیمه تأمین اجتماعی صنعتگران و از طریق اعطای تسهیلات بانکی حمایت‌های ویژه‌ای  از این گروه به عمل‌آورند که متأسفانه تاکنون با همه پیگیری‌های فراوان نتیجه‌ای مثبت به دستمان نرسیده است.

وی با اشاره به نوع و میزان صنایع‌دستی تولیدی در این منطقه، عنوان کرد: تولیدات سفالگران مینابی عمدتاً ظروف سفالی است که شامل‌ نوعی کوزه آب به نام «جهله» انواع گلدان، قلیان، سرقلیان، اسفندسوز در باز و قفسی «گشته سوز» و...است‌ که این ظروف سفالی بیشتر توسط ساکنین نواحی روستایی مورداستفاده قرار می‌گیرد و محصولات حصیری مشتمل بر سجاده حصیری، بادبزن، انواع سبد حصیری گرد و بیضی، انواع کیف، انواع پاپوش، انواع خصف، انواع کلاه، انواع کنتله جهت نگهداری البسه، نوعی زیرانداز به نام «تک» که در نواحی روستایی به‌منظور پوشاندن سقف خانه‌ها و نشستن بر روی آن‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد، درپوش کوزه، نوعی سینی گرد و بزرگ به نام «سپ»، «دمکش»، گلدان حصیری، ظرف میوه، ظرف نگهداری نان ازجمله کالاهای تولیدی شرکت مذکور بشمار ‌می‌روند.

صادقی با ابراز گلایه از مسئولان، اظهار کرد: صنعتگران سفالگر ما در کنار کوره‌های سفالی می‌سوزند وزنده می‌شوند تا فرهنگ چندین هزارساله‌مان زنده بماند، آیا این‌ها نیازمند کمک‌های بیمه‌ای و تسهیلات بانکی با درصد مناسب نیستند؟

وی عنوان کرد: خانم‌های حصیرباف و گلابتون دوز ما در کنار ‌کارگاه‌های کوچک خود ‌دیر یا زود به بدترین بیماری‌ها مثل آب‌سیاه چشم، دیسک کمر و غیره مبتلا می‌شوند که باید فکری به ‌حال این قشر خاموش و بی‌ادعا کرد.

حصیر بافی از رایج ترین صنایع دستی میناب است

این فعال عرصه اقتصاد مقاومتی از حصیربافی به‌عنوان رایج‌ترین و مشهودترین صنعت دستی شهرستان میناب نام برد و افزود: ماده اولیه موردنیاز حصیربافی برگ درخت خرما و نوعی علف هرز بنام کاش است ‌که به حد وفور در باغ‌های شهرستان در اختیار صنعتگران است و تولید انواع فرآورده‌های حصیری که کاملاً جنبه مصرفی دارد که اکثر کار آن توسط زنان و دختران منطقه صورت می‌گیرد.

وی افزود: حصیربافان میناب در روستاهای بهمنی، شهوار، چلو، نصیرایی، محمودی و قاسم جلالی و ... ساکن هستند و از گلابتون دوزی برای تولیداتی نظیر شلوارهای زنانه، انواع تابلو انواع شال‌، انواع لباس و دامن ، کاربر روی انواع مانتو قسمت سرآستین، پیش‌سینه، دور یقه، لبه پرده، دیوارکوب، پشتی، کوسن، سجاده، جلد قرآن و تابلو استفاده می‌کنند.

صادقی افزود: صنایع‌دستی بومی از جایگاهی ویژه در فرهنگ و سنت‌های مردم برخوردار است، به‌عنوان‌مثال رودوزی‌های سنتی که ازجمله مهم‌ترین رشته‌های صنایع‌دستی این منطقه است جزء پوشش بومی زنان و دختران منطقه است.

این هنرمند مینابی بیان کرد: با در نظر داشتن موقعیت مرزی استان و رویارویی دختران بافرهنگ‌های بیگانه، محفوظ ماندن این جایگاه و استفاده از صنایع‌دستی به‌ویژه در پوشش خانم‌ها بسیار ارزشمند است و حاکی از توجه و عنایت مردم استان به این‌گونه صنایع و حفظ نمادهای سنتی و بومی منطقه است.

این تولیدکننده صنایع‌دستی در هرمزگان بابیان اینکه میناب که روزی سکان‌دار صنایع‌دستی در جنوب کشور بود و از بندر تیاب انواع صنایع‌دستی حصیری و سفالی توسط لنج های بادی و ملوانانی کارآزموده  تا شاخ آفریقا و کشورهای جنوب شرقی آسیا می‌رفت، خاطرنشان کرد: در این جنگ نابرابر که کارخانه‌های بزرگ جهانی در حال بلعیدن کارگاه‌های کوچک تولید صنایع‌دستی روستایی هستند باید سازوکارهایی اتخاذ کنیم که فردا کودکانمان برای نگاه کردن و دیدن بسیاری از کارهای امروز ‌محتاج کتاب تاریخ نشوند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #