همزمان با میلاد امام حسن مجتبی (ع) انجام شد؛

• سه‌شنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ ۰۹:۱۱
• کد خبر : 1487927

• اخبار
• سایر رسانه ها

همزمان با میلاد امام حسن مجتبی (ع)، کریم اهلبیت، پایتخت شور و شعور حسینی غرق در شادی و نور است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛  به نقل از موج رسا; جشن میلاد  امام حسن مجتبی (ع) از دیشب در بقاع متبرکه و امامزادگان استان زنجان آغاز شده است و امروز هم جشن های مختلفی در سراسر استان برگزار می شود.

از دیشب به مناسبت سالگرد میلاد با سعادت کریم اهلبیت حضرت امام حسن مجتبی(ع) در سراسر استان زنجان آئین های جشن و سرور برپا شده است.

همچنین سفرهای اطعام و افطار زیادی در شهرها و روستاهای استان پهن شده است و مردم پایتخت شور و شعور حسینی با برگزاری ایستگاه های صلواتی بعد از افطار از روزه داران پذیرایی کردند.

 در این روز همه دردمندان و آرزومندان،یکصدا به درگاه کریم اهل بیت متوسل شده و آن بزرگوار کریم را شفیع حاجات خود به درگاه خداوند قادر یکتا قرار داده اند.

امشب زمین آغوش خود را می گشاید تا دل بی ‌قرار خود را به دریای کرامت حسنی(ع) پیوند بزند. ای امام خوبی ها و ای پیشوای مهربان، به حق شادی میلادت، قفل بسته دلهای ما را با عنایت و شفاعتت بگشای تا طعم مهربانی تو را بچشیم؛ که هیچ زخمی از بارش کرامت بارانی ‌ات بی ‌مرهم نمی ‌ماند.

 *ولادت حضرت امام حسن مجتبی (ع)

حضرت امام حسن مجتبی (ع) در شب پانزدهم رمضان سال دوم هجری مصادف با جنگ احد و به نقلی سال سوم هجری چشم به جهان گشودند. 

حضرت امام حسن (ع) مدت هفت سال و چند ماه با حضرت پیامبر اکرم (ص) زندگى کردند و مدت سى سال با حضرت امیرالمومنین (ع) و مدت نه تا ده سال هم پس از پدر بزرگوارشان زندگى کردند.

 حضرت امام حسن (ع) قد بلند و داراى محاسنى انبوه بود. مردم بعد از شهادت پدر بزرگوارش در روز جمعه بیست و یکم ماه رمضان سال چهلم هجرى با آن حضرت بیعت کردند. امیر لشکر آن بزرگوار عبید اللَّه بن عباس و پس از وى قیس بن سعد بن عباده بود. حضرت امام حسن (ع) در موقعى که با وى بیعت کردند سى و هفت سال داشتند. مدت چهار ماه و سه روز از خلافت آن بزرگوار گذشت که جریان صلح آن حضرت با معاویه در سنه چهل و یکم هجرى رخ داد. سپس حضرت امام حسن (ع) متوجه مدینه شدند و مدت ده سال در آنجا اقامت کردند.

* مقام و جایگاه حضرت امام حسن مجتبی (ع)

منزلت حضرت امام حسن و حضرت امام حسین (ع) نزد خداوند متعال اینگونه است که حضرت پیامبر اسلام (ص) در حدیثی از رتبه و مقام حضرت امام حسن و حضرت امام حسین (ع) چنین خبر داده اند:

حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِیهِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَةِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَیْمَانَ الْبَزَّازِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص):‏ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَتَمَسَّکَ بِعُرْوَةِ اللَّهِ الْوُثْقَى الَّتِی قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِی کِتَابِهِ فَلْیُوَالِ [فَلْیَتَوَلَ‏] عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ (ع) فَإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّهُمَا مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ. (4)

پدرم از سعد بن عبد اللَّه و او از احمد بن محمد بن عیسى و او از پدرش و او از محمّد بن عیسى و او از عبد اللَّه بن مغیره و او از محمّد بن سلیمان بزّاز و او از عمرو بن شمر و او از جابر و او از حضرت ابى جعفر (علیه السّلام) نقل نموده است که آن جناب فرمود: رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) فرمودند کسى که مى‏ خواهد به ریسمان محکم خدا که حضرتش در قرآن از آن یاد کرده چنگ بزند باید على بن ابى طالب (علیه السّلام) و حسن و حسین (علیهما السّلام) را دوست بدارد زیرا که خداوند متعال از فوق عرش این دو را دوست دارد.

*سیّد جوانان اهل بهشت

در احادیث بسیاری حضرت رسول الله (ص) حضرت امام حسن و امام حسین (ع) را سید و سرور جوانان اهل بهشت معرفی نموده اند که در اینجا به دو حدیث بسنده می کنیم:

حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مُوسَى قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ زَکَرِیَّا الْقَطَّانُ قَال‏ عَنْ بَکْرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَبِیبٍ قَالَ حَدَّثَنَا تَمِیمُ بْنُ بُهْلُولٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ أَبَانٍ عَنْ سَلَّامِ بْنِ أَبِی عَمْرَةَ عَنْ مَعْرُوفِ بْنِ خَرَّبُوذَ عَنْ أَبِی الطُّفَیْلِ عَنِ الْحَسَنِ‏ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (ع) قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (ص) یَقُولُ‏ أَنَا سَیِّدُ النَّبِیِّینَ وَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ سَیِّدُ الْوَصِیِّینَ وَ الْحَسَنُ‏ وَ الْحُسَیْنُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ الْأَئِمَّةُ بَعْدَهُمَا سَادَاتُ الْمُتَّقِینَ وَلِیُّنَا وَلِیُّ اللَّهِ وَ عَدُوُّنَا عَدُوُّ اللَّهِ وَ طَاعَتُنَا طَاعَةُ اللَّهِ وَ مَعْصِیَتُنَا مَعْصِیَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیل‏.

علی بن محمد بن موسی با اسنادی از ابی طفیل او از حضرت امام حسن (ع) نقل می کند که فرمودند: از حضرت رسول الله (ص) شنیدم که فرمودند من سرور پیامبران و علی بن ابیطالب سرور اوصیا و حسن و حسین سروران جوانان اهل بهشت هستند و امامان پس از ایشان سروران پرهیزگاران و یاری کننده ما یاری کننده خدا است و دشمن ما دشمن خدا است و طاعت ما طاعت خدا است و معصیت در حق ما معصیت امر خدای عزّ و جلّ است و خدا برای ما کافی است و چه نیکو وکیلی است.

*مختصرى از فضایل و مکارم اخلاق حضرت امام حسن‏ (ع)

حضرت امام حسن مجتبی (ع) از عابدترین و زاهد ترین مردم بود. در مناقب ابن شهر آشوب و روضة الواعظین روایت شده است که حضرت امام حسن (ع) هرگاه وضو مى‏ ساخت، بندهاى بدنش مى‏ لرزید و رنگ مبارکش زرد مى‏ گشت. سبب این حال را از آن حضرت پرسیدند، فرمودند: سزاوار است بر کسى که مى ‏خواهد نزد ربّ العرش به بندگى بایستد رنگش زرد گردد و رعشه در مفاصلش افتد. وقتی حضرت به مسجد مى ‏رفت، چون به درب مسجد مى ‏رسید، سر را به سوى آسمان بلند مى‏ کرد و مى ‏فرمود: «الهى ضیفک ببابک یا محسن قد اتاک المسى‏ء فتجاوز عن قبیح ما عندی بجمیل ما عندک یا کریم: اى خداى من، این میهمان تو است که به درگاه تو ایستاده. اى خداوند نیکوکار، به نزد تو آمده بنده تبهکار، پس در گذر از کارهاى زشت و ناستوده من به نیکیهاى خودت اى کریم.»

ایشان به کریم اهل بیت معروف هستند زیرا چند بار در دوران زندگی پر برکتشان تمام دارایی خود را با فقرا به طور مساوی تقسیم نمودند: ابن شهر آشوب از حضرت امام صادق (ع) روایت کرده است که حضرت امام حسن (ع) بیست و پنج مرتبه پیاده به حجّ رفت و دو مرتبه و به روایتى سه مرتبه، مالش را با خدا قسمت کرد که نصف آن را خود برداشت و نصف دیگر را به فقرا داد.

*علت به شهادت رساندن حضرت امام حسن (ع)

از جمله روایاتی که درباره علت شهادت حضرت امام حسن (ع) نقل شده از مغیره است که گفت: «وقتی که ده سال از خلافت معاویه گذشت و تصمیم گرفت تا برای جانشینی پسرش یزید از مردم بیعت بگیرد، برای جعده دختر اشعث بن قیس (سر دسته‏ منافقان) پیام فرستاد که اگر حسن (ع) را مسموم کنی، من تو را به همسری پسرم یزید در می‏ آورم و صد هزار درهم نیز برای او فرستاد. جعده، حضرت امام حسن (ع) را مسموم کرد. معاویه آن مبلغ پول را به او بخشید، ولی او را به همسری یزید در نیاورد.

سپس حضرت امام حسین (ع) با همراهان، پیکر حضرت امام حسن (ع) را به سوی بقیع بردند و در کنار قبر جده ‏اش فاطمه بنت اسد (ع) به خاک سپردند.

حضرت امام حسن (ع) در روز بیست هشتم صفر سال پنجاه هجری در حالی که چهل و هشت سال از عمر پر برکتشان می‏ گذشت به شهادت رسیدند، دوران خلافتشان ده سال بود، برادر و وصیشان حضرت امام حسین (ع) پیکر ایشان را در بقیع به خاک سپردند.».

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #