۱- تا به امروز چون بانک مرکزی اجازه داد و ستد اوراق دولتی را نداشت، نرخ این اوراق در معاملات بین کنشگران بازار تعیین می‌شد و بدیهی است که نرخ، شامل درجه‌ای از هزینه‌های ریسک و تنزیل بود. با ورود بانک مرکزی و عملیات بازار باز، این هزینه‌ها کاهش می‌یابد و نرخ تنزیل بین بانک‌ها نیز در محدوده نرخ سیاستگذاری بانک مرکزی قرار می‌گیرد.
۲- بدیهی است برای انجام عملیات بازار باز، به حجمی از اوراق دولتی نیاز است چون پس از اجرایی شدن این ابزار، هیچ نقدینگی بدون خرید اوراق به بانک‌ها اعطا نخواهد شد. وجود اوراق، شرط لازم این عملیات است ولی به معنای موظف کردن دولت برای انتشار اوراق نیست. دولت بر اساس نیازهای بودجه‌ای خود و با توجه به وضعیت چرخه اقتصاد و ضرورت پایداری مالی خود، باید به انتشار اوراق دست بزند.
۳- هدف اصلی و کلیدی این چرخش سیاستی، به عملیات بازار باز و کنترل نرخ سود کوتاه‌مدت، هدف‌گذاری و کنترل تورم است. چرا که تمرکز بر کنترل کل‌های پولی (ترازنامه بانک مرکزی) در دهه‌های اخیر نتوانسته به نحوه پایدار تورم را کنترل کند. بدیهی است هدف این عملیات، اعمال سیاست انبساطی پولی نیست، بلکه تغییر بنیادی کانال انتقال سیاست پولی است. البته همزمان بانک مرکزی به دنبال سالم‌سازی ترازنامه بانک‌ها است. هدف اصلی، ثبات اقتصادی است که خود پیش‌نیاز افزایش رشد بلندمدت اقتصادی است.
ارسال دیدگاه