کارشناس خانواده و حجاب و عفاف:

• جمعه ۲۱ تیر ۱۳۹۸ ۱۴:۲۹
• کد خبر : 1502708

• اخبار
• سایر رسانه ها

فرشته روح افزا با انتقاد ازعدم استفاده از ابزارهای نوین برای ترویج فرهنگ حجاب و عفاف، گفت: مهمتر از بحث تهاجم فرهنگی مشکل اصلی حجاب در کشور ما به دلیل نگاه غربزده برخی از مسئولین فرهنگی ما است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، در خصوص حجاب و عفاف بسیار گفته شده و  هر کسی دیدگاه متفاوتی نسبت به نوع پوشش و حجاب افراد در جامعه دارد. برخی دیدگاه ها حجاب را یک ارزش انسانی دانسته و کاملا بر داشتن حجاب در جامعه تاکید دارند ولی برخی دیدگاه هایی که نشات گرفته از مکتب غربی می باشد، نه تنها حجاب را ارزش تلقی نمی کنند بلکه شخصیت زن را در حد دیده شدن و جلوه گری اش در مقابل دیگران می بینند و حجاب را مانعی برای این دیده شدن می دانند. این دیدگاه از آن جهت است که این قبیل افراد فلسفه حجاب را درک نکرده اند یا برای آنان تبیین نشده است.

در همین خصوص و برای تبیین و تشریح علل وضعیت حجاب و عفاف در کشور با فرشته روح افزا کارشناس خانواده و حجاب و عفاف، استاد سابق دانشگاه منچستر و عضو شورای فرهنگی و اجتماعی زنان و خانواده در شورای عالی انقلاب فرهنگی به گفتگو پرداختیم که ماحصل آن در ادامه می آید.

مرآت: باور و اعتقادات ما نسبت به حجاب نشات گرفته از چیست؟

مسئله حجاب و پوشش یک امر فطری است و تمام مقالات روانشناسی نیز بر این امر تاکید دارند.

انسان از اینکه پوشش نداشته باشد زجر می کشد و عدم پوشش، مطلوب انسان ها نیست. انسان وقتی احساس شخصیت، هویت، داشته باشد هیچ گاه عدم پوشش را نمی خواهد و برهنه نمی شود. حتی حیوانات هم برهنه نیستند و پوشش دارند و همان پر یا پشمی که دارند نیز پوشش آنها است.

پوشش در حدی برای انسان ها مهم است که بزرگترین مجازات برای آنها نداشتن پوشش به حساب می آید. حضرت آدم و حوا مجازاتشان این بود که پوشش آنها ریخت.

پس همه اینها نشان دهنده این است که پوشش ذاتا برای انسان ها مهم می باشد. این مسئله در همه جا فراگیر است و همه بشریت پوشش را قبول دارند. در همه مسلک ها و همه ادیان پوشش وجود دارد و حتی ادیانی که ما آن را به رسمیت نمی شناسیم مسئله پوشش وجود دارد.

در دین مبین اسلام نیز در قرآن و سیره ائمه معصومین مسئله حجاب بسیار مورد تاکید قرار گرفته است.

مرآت: این پوشش و حجاب چه جایگاه و ارزشی به انسان ها می دهد؟

بشرعزتمند و دارای ارزش است و هنر و توانمندی و تفکر دارد. وقتی می خواهد توانمندی هایش را در جامعه به ظهور برساند آنها را نشان می دهد نه جسم خودش را. هر چقدر انسان از نظر فکری پخته تر و معنوی تر و جدی تر باشد با پوشش بهتری در جامعه حضور خواهد یافت.

فرض کنیم فردی یا هنرمندی لباس های نامناسب بپوشد و قسمتی از بدنش دیده شود، هیچ انسانی چنین فردی را جدی نمی گیرد و نمی پذیرد. حتی بچه ها هم چنین افرادی را نمی پذیرند.

از نظر روانشانی تاکید شده که انسان برای داشتن آرامش پوشش را بیشتر می پسندد. انسان ها وقتی می خواهند به آرامش برسند حتی در هوای گرم نیز که می خوابند یک یک پوششی را روی خود می اندازند. این امر امنیت فکری و ذهنی و قلبی به فرد می دهد.

مرآت: مشکل اصلی حجاب در جامعه ما چه می باشد؟

بخشی از مشکل اصلی حجاب در جامعه ما به بحث تهاجم فرهنگی برمی گردد اما تمام دلیلش این نیست. یعنی اهمیتش نسبت به مسائل دیگر کمتر است آنچه که مهمتر است نگاه غربزده برخی از مسئولین فرهنگی ما است که این اثر بسیار منفی می گذارد. اینها می آیند سبک زندگی غربی و آنچه را که پایینتر از سطح انسانیت است را ترویج می دهند.

ما در خصوص حجاب و عفاف کار نکردیم. چند فیلم سینمایی، تئاتر، موسیقی، کلیپ، در خصوص فواید حجاب و عفاف ساخته شده؟ چند مستند از علل برخی از طلاق ها بی حجابی و بد حجابی و روابط غلط بر این مبنا تهیه شده است؟ چرا برخی فیلم ها رابطه نگاه نامحرم را آموزش می دهند؟ چرا در فیلم های ماه مبارک رمضان فیلم هایی ساخته و در تلویزیون نشان داده می شود که دوستی دختر و پسر در برزخ را به نمایش می گذارد که مثلا می خواهند به داد همدیگر برسند؟

چرا به جای ترویج  ارزش ها، کتک کاری، لات منشی، قتل، خیانت و این قبیل مسائل در سریال های تلویزیون در ماه مبارک رمضان نمایش داده می شود؟ این فرهنگ از کجا آمده است؟ فیلم هایی که پیام انسانی در آن وجود ندارد.

چند کتاب و رمان خوب در خصوص روابط صحیح خانوادگی و زن و مرد در خانواده و تربیت فرزندان خوانده شده؟ چقدر کارتن و بازیهای کامپیوتری در این رابطه ساخته شده است؟ ما کجا فرهنگ سازی کردیم؟

در کتاب های آموزش و پرورش در زمینه فرهنگ حیا و حجاب اصلا کار نشده است. کجا داستان، قصه و شعر زیبا در خصوص حیا و رعایت راه رفتن و رعایت کلام تولید و تبیین شده است؟ اینها باید در مباحث و کتاب های پیش دبستانی و مهد کودک شروع شود.

مرآت: چگونه باید این خلا را جبران کرد؟

ما در زمینه تبیین فلسفه حجاب بحث اقناعی نداشتیم و در این زمینه کم کار کردیم و مطمئنا اگر خوب کار کنیم هیچ انسانی روی کره زمین حجاب را رها نمی کند چون به دنبال امنیت قلبی و اجتماعی و خانوادگی است.

نیاز به دیده شدن یک دختر نیاز غلطی نیست ولی آبشخورش غلط است. ما به جای تبیین مسئله حجاب، برعکس مسائل حاشیه ای درست کردیم و سوار دوچرخه شدن و حضور در ورزشگاه ها را پیش آوردیم. چه کسی تضمین می کند که آن خانم مورد هجمه بد و نگاه های غلط قرار نمی گیرد.

ما در این زمینه کار نکردیم که کدام لباس احترام و حیای بیشتری به ما می دهد و ما را با شخصیت تر در جامعه نشان می دهد.

آن دخترانی که نیمی از موهایشان بیرون است و مانتوی نازک و جلو باز و تنگ بر تن دارد در جامعه زیاد با احترام با او برخورد نمی شود حتی اگر دانشمندترین افراد باشد.

چه وقت تبیین کردیم که دختران و زنان ما چه بپوشند و چرا بپوشند؟ همیشه بایدها و نبایدها را گفتیم ولی تبیین علت نکردیم.

حجاب برای خانه نیست البته تا حدی پوشش صحیح در خانواده هم مطرح است ولی حجاب برای بیرون است و وقتی با جامعه بیرون تعامل می کنیم باید حیا داشته باشیم. باید از تن بگذریم و به اندیشه بپردازیم. باید در گرو بدن نباشیم و بدن را بپوشانیم تا ذهن و فکر و اندیشه و هنر ما و شخصیت و هویت ما دیده شود. وقتی تن را نشان دهیم بقیه موارد دیده نمی شود.

مرآت: راهکار عملی در این زمینه چیست؟

راهکار عملی این است که مردم مطالبه گر باشند. ما فیلمساز نیستیم، شاعر نیستیم، نویسنده هم نیستیم ولی باید در این زمینه از هنرمندانی که دستی بر آتش دارند مطالبه کنیم.

کار ما سخنرانی و سیاست گذاری است ولی من اگر مسئول بودم می گفتم داستان نویسی و رمان نویسی در خصوص فواید نگاه پاک نوشته شود. موسیقی عفیف تولید شود. باید از طریق ابزارهای جدید و زبان هنر بحث فلسفه حجاب را تبیین کنیم و به مردم آگاهی ببخشیم.

مردم دنبال درست زندگی کردن هستند. همه آدم ها دوست دارند در زندگی شان وابستگی عاطفی پایدار داشته باشند. همه دوست دارند طلاق نگیرند. همه دوست دارند تنش نداشته باشند. تمام اینها در قواعد حجاب دیده می شود. امام خامنه ای عبارتی دارند که می فرماید آن مردی که زنان دیگر را نمی بیند میزان علاقه اش به همسر خودش به آنکه زنان دیگر را می بیند متفاوت است. این بحث روشن و واضحی است.

مرآت: عدم آگاهی بخشی ها چه ضربه ای به افراد وارد می کند؟

ما باید در این رابطه به مردم این بینش را بدهیم که مردی که همسر یا خواهرش بیرون می رود یا خودش وقتی چشم می اندازد و کسی را نگاه می کند تشویش در ذهن طرف ایجاد می کند. وقتی مردی زنی را نگاه می کند، آن زن می خواهد بداند از نظر او مثبت است یا منفی ؟ دیده می شود یا نمی شود؟ برای همین نگاه ها است که به ظاهرش می رسد نه به باطنش. با خود می گوید ظاهرم چقدر مطلوب است اگر نیست دماغ عمل کنم اگر باز هم مطلوب نیست چانه عمل کنم. اینها هویت بخشی نیست بلکه ظاهر گرایی است.

آنکه دائما در معرض قضاوت دیگران است معلوم است که مراقب ظاهر خود است تا تایید دیگران را بگیرد و در روز مرتبا باید وقت خود را صرف این امور کند ولی آن کسی که ظاهرش متعلق به خانواده خودش است، چنین وقتی نمی گذارد و آسیبی هم نمی بیند.

وقتی مرد یا زن، بدن را به نمایش می گذارند و بدنش دیده می شود دریچه های قلب و ذهن و فکر باز می شود و نمی داند آن که دارد به او نگاه می کند دوست است یا دشمن؟ خوب است یا بد؟ در حقیقت این فرد دریچه های قلب و احساس خود را باز کرده و در اختیار و معرض دید مردم گذاشته است.

ما ارزش افراد را در ظاهرشان تعریف می کنیم. ظاهر گرایی در همه زمینه ها وجود دارد. آنکه ماشین اش گرانتر است، آنکه بهتر عروسی می گیرد، آنکه رشته تحصیلی بهتری می خواند، آنها را بهتر می دانیم.

مرآت: چگونه می توان چنین افرادی را به سمت هویت بخشی سوق داد؟

باید مبانی هویت بخشی را به مردم انتقال دهیم. متاسفانه نه در کتاب های درسی و غیر درسی و نه در حوزه های فرهنگی ما در خصوص حجاب پرداخته نمی شود. آیا دیدید که در دانشگاه ها سخنران بیاورند و مسئله حجاب را از نظر عقلی تبیین کنند؟ آیا تبیین کردند که کسی که حجاب دارد چقدر بیشتر نسبت به کسی که حجاب ندارد آرامتر است؟

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #