تاریکی چشم، روشنایی امید!

روشندل بیجاری گفت: در طول این چند سال هیچوقت اجازه نداده ام سیاهی چشمانم مرا از حرکت به سوی افق های روشن باز دارد و در حال حاضر در رشته روانشناسی دانشگاه پیام نور مشغول تحصیل هستم.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از کُردتودی، معلولیت محدودیت نیست جمله ای کلیشه ای است که معمولا برای امید دادن به افراد معلول به صورت روتین به کار می رود. اماهستند افراد معلولی که تمامی خط قرمزها را رد کرده و هیچ محدودیتی نمی توان برای آن ها قائل شد.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, کُردتودی،, کُردتودی،,

فشردن دستان پرمهر دخترش نشان از نابینایی دارد ولی در یک کلام می گوید: چاره ای جز امید نداریم. امید به آینده، امید به خدا و روزهای بهتری که مسئولان و مردم با نگاهی عمیق تر به معلولیت بنگرند.

امید دارد روزی فرا برسد تا معلولیت محدودیت تلقی نشود و این قشر از جامعه نیز بتوانند به تمام آن چه لیاقتش را دارند دست یابند.

مهدی ذوالفقاری یکی از روشندلان موفق بیجاری است که معلولیت را با توانایی که در خود دارد شکست داده و هم اکنون در قسمت تلفخانه بیمارستان امام حسین(ع) بیجار مشغول انجام کار است.

این روشندل بیجاری که 36 بهار از زندگیش گذشته در گفتگو با خبرنگار کردتودی با بیان اینکه تا سن 6 سالگی مقدار خیلی کمی دید داشت ، اظهار داشت: 30 سال از روزها و شب های زندگیش را با نابینایی گذرانده ام و شکر گذار خداوند متعال هستم.

وی با بیان اینکه معلولیت جسمی او را از پیشرفت و برداشتن گام به جلو باز نداشته است ، افزود: دوران ابتدایی را در مدرسه سپیده با توجه به اینکه باید خط بریل را می آموختم گذراندم و بقیه مقاطع تحصیلی را با دیگر همسن و سالانم در مدارس عادی ادامه دادم.

ذوالفقاری تولد فرزندش در سال 86 را مهمترین واقعه زندگیش اعلام کرد و بیان داشت: مهمترین آرزویم این است که بیتا را در بهترین شرایط بزرگ کنم تا بتواند در جامعه موفق و سربلند باشد.

این روشندل بیجاری با تاکید بر اینکه 30 سال طلوع و غروب خورشید را ندیده است ، گفت: در طول این چند سال هیچوقت اجازه نداده ام سیاهی چشمانم مرا از حرکت به سوی افق های روشن باز دارد و در حال حاضر در رشته روانشانسی دانشگاه پیام نور مشغول تحصیل هستم.

وی در ادامه به انتظارش از جامعه اشاره کرد و بیان داشت: درست است که معلولیت محدودیت است اما جامعه ما باید این را بدانند افراد معلول ناتوان نیستند و مسوولان ما با درک این موضوع باید بستر حضور معلولان در جامعه را فراهم کنند.

ذوالفقاری پیشرفت خودش را مدیون زحمات پدر و مادر و معلمانش در مقاطع مختلف تحصیلی بیان کرد و اظهار داشت: امیدوارم با توجه به معلولیت جسمی برای جامعه خودم مفید باشم.

وی اشتغال را بزرگ ترین دغدغه نابینایان می داند و می گوید: جامعه نابینایان بالاترین سطح تحصیلات را در بین جامعه معلولان دارند و مسئولان باید تلاش بیشتری برای رفع مشکل اشتغال این افراد انجام دهند.

این روشندل بیجاری به فعالیت های خود در طی شبانه روز اشاره کرد و بیان داشت: هیچوقت دوست ندارم بیکار باشم و ایامی که بیمارستان نیستم در مزرعه پدرم مشغول کار می شوم و برخی ایام هم کارهای فنی انجام می دهم.

وی در جواب سوال خبرنگار کردتودی که اگر بتوانید برای خود و دوستانتان کار خاصی بکنید آن کار چیست؟ گفت: دوست دارم یک شرکت که کار مونتاژ قطعات در آن انجام شود راه اندازی کنم تا به جامعه بفهمانم معلولیت ناتوانی نیست.

ذوالفقاری یکی از افتخارات زندگیش را انس و الفت با قرآن کریم نام برد و اظهار داشت: هنگامی که با صوت در مجالس به تلاوت قرآن می پردازم احساس میکنم اطرافیانم توجه بیشتری به من دارند و امیدوارم بتوانم در مسیر قرآن و رهمنودهای قرآنی برای داشتن زندگی سعادتمند قدم بردارم.

این روشندل بیجاری در ادامه گفت: مهم ترین دغدغه ما در شهر بیجار نداشتن مسیر تردد ایمن است ، متاسفانه تمامی پیاده روها و خیابان های بیجار پر از چاله و چوله است و تردد برای ما نابینایان در این مسیرها خیلی سخت است.

وی خطاب به معلولان و نابینایان می گوید: برخی کم توجهی ها به معلولان نباید به حساب معلولیت ها گذاشته شود ،چون برخی مشکلات به دلیل ضعف فرهنگی است و در جامعه ما فکر می کنند هر کسی معلول باشد ناتوان است ، اما ما خودمان را قبول داریم و این خودباوری تنها راه کمک به خودمان است.

این روشندل بیجاری در پایان سخنان گفت: از مسوولان می خواهم به معلولان توجه بیشتری داشته باشند ، زیرا افراد معلول مانند سایر افراد جامعه حق زندگی کردن دارند و باید صاحب شغل و خانه باشند.