به مناسبت سالروز ولادت امام علی النقی(ع)؛
وقتی امام هادی(ع) متوکل را به گریه انداختند
امام هادی(ع) خوش خوترین و راست گوترین مردم بود. کسی که او را از نزدیک می دید، خوش برخوردترین انسان ها را دیده بود و اگر آوازه اش را از دور می شنید، وصف کامل ترین فرد را شنیده بود.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از دیار آفتاب؛ امام علی بن محمد(ع) مشهور به امام هادی یا امام علی النقی (ع) دهمین امام شیعیان و فرزند امام جواد (ع) است. ایشان در سن ۸ سالگی به امامت رسیدند و ۳۳ سال امامت را بر عهده داشتند. با توجه به اینکه امام (ع) در سامرا تحت نظارت شدید خلفای عباسی بودند برای ارتباط با شیعیان به واسطه وکلا، از سازمان وکالت استفاده می کردند و می توان از عبدالعظیم حسنی، عثمان بن سعید، ایوب بن نوح، حسن بن راشد و حسن بن علی ناصر، به عنوان یاران و اصحاب حضرت نام برد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, دیار آفتاب,«ابن شهر آشوب» در رابطه با اخلاق امام (ع) می نویسد:
,« امام هادی(ع) خوش خوترین و راست گوترین مردم بود. کسی که او را از نزدیک می دید، خوش برخوردترین انسان ها را دیده بود و اگر آوازه اش را از دور می شنید، وصف کامل ترین فرد را شنیده بود. هرگاه در حضور او خاموش بودی، هیبت و شکوه وی تو را فرا می گرفت و هرگاه اراده گفتار می کردی، بزرگی و بزرگواری اش بر تو پرده در می انداخت. او از دودمان رسالت و امامت و میراث دار جانشینی و خلافت بود و شاخساری دل نواز از درخت پربرگ و بار نبوت و میوه سرسبد درخت رسالت…»
,عبادت، ساده زیستی، اخلاق، دانش، آگاهی از اسرار، سخنوری، مهربانی، احترام به اهل دانش، بخشش، سخت کوشی، بردباری، شکوه و هیبت از ویژگی های امام هادی(ع) بود.
,شخصیت علمی امام هادی(ع) از همان دوران کودکی و پیش از امامت ایشان شکل گرفته بود. مناظره های علمی، پاسخ گویی به شبهه های اعتقادی و تربیت شاگردان برجسته نمونه های برجسته ای از جایگاه والای علمی امام هادی(ع) است. ایشان در همان کودکی مسائل پیچیده فقهی را که بسیاری از بزرگان و دانشمندان در حلّ آن فرو می ماندند، حل می کرد. دشمن ساده اندیش به خیال در هم شکستن وجهه علمی ایشان، مناظره های علمی تشکیل می دهد، ولی جز رسوایی و فضاحت ثمره ای نمی دید. از این رو، به بلندی مقام امام اعتراف می کند و سر تسلیم فرود می آورد.
,نماز و دعای امام هادی(ع)
, نماز و دعای امام هادی(ع), نماز و دعای امام هادی(ع),گرفتن حاجت از خداوند عالم و ائمه اطهار (ع) آداب و رسومی دارد که انسان با رعایت آنها زودتر به مقصود خود می‌رسد. گر چه آدمی در هر زمان و در هر مکانی خالق خویش را بخواند، می‌شنود، ولی خود خداوند متعال، برای رسیدن بندگان به خواسته خویش، راه‌ها و وسائلی را قرار داده است که از طریق همین وسائل زودتر به مقصود خواهد رسید. یکی از راه‌های بسیار مجرب در برآورده شدن حاجات، خواندن نماز و دعای مخصوص امام هادی (ع) می‌باشد.
,نماز امام هادی (ع):
,نماز حضرت هادی (علیه السلام) دو رکعت است، در رکعت اول سوره حمد و یس و در رکعت دوم سوره حمد و الرحمن.
,دعاى امام هادی (ع):
,یَا بَارُّ یَا وَصُولُ یَا شَاهِدَ کُلِّ غَائِبٍ وَ یَا قَرِیبُ غَیْرَ بَعِیدٍ وَ یَا غَالِبُ غَیْرَ مَغْلُوبٍ/ وَ یَا مَنْ لاَ یَعْلَمُ کَیْفَ هُوَ إِلاَّ هُوَ یَا مَنْ لاَ تُبْلَغُ قُدْرَتُهُ/أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ بِاسْمِکَ الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ الْمَکْتُومِ عَمَّنْ شِئْتَ/ طَّاهِرِ الْمُطَهَّرِ الْمُقَدَّسِ النُّورِ التَّامِّ الْحَیِّ الْقَیُّومِ الْعَظِیمِ/نُورِ السَّمَاوَاتِ وَ نُورِ الْأَرَضِینَ عَالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ الْکَبِیرِ الْمُتَعَالِ الْعَظِیمِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
,یکی دیگر از دعا‌های امام هادی (ع)
,امام هادی می‌فرماید: دعایی را که خواهم گفت: من آن را بسیار می‌خوانم و از خدا تقاضا کرده ام هر کس بعد از من آن را نزد قبرم بخواند او را نا امید نفرماید و دعا این است:
,یا عُدَّتی عِندالعُدَدِ و یا رَجائی و المُعتَمَد و یا کَهفی وَ السَّنَد و یا واحِدُ یا اَحَدُ یا قُل هُوَ الله اَحَد اَسالُکَ اللهمَ بِحَقِ مَن خَلَقتَهُ مِن خَلقِکَ وَ لَم تَجعَل فی خَلقِکَ مِثلَهُم اَحَداً اَن تُصَلّیَ عَلَیهِم و. (حاجت خود را ذکر کند)
,فصول المهمه از ابن صباغ مالکی، فرهنگ جامع سخنان امام هادی (علیه‌السلام(، امام هادی و نهضت علویان، تحلیلی از تاریخ دوران دهمین خورشید امامت، امام هادی(ع(زندگانی پیشوای دهم، امام‌هادی(ع)پیشوای دهم، حضرت امام علی بن محمد الهادیدهمین ستاره (داستان زندگی امام هادی (ع)، زندگانی امام‌هادی(ع(، موسوعه الامام الهادی(ع(، حیاه الامام الهادی(ع)،۲۰۵ پرسش در محضر امام‌هادی(ع(، مشکات هدایت: پژوهشی در زندگانی امام هادی (علیه‌السلام( و تحلیلی از زندگانی امام‌هادی(ع( از مجموعه کتاب هایی هستند که به سیره و زندگی امام هادی (ع) پرداخته اند.
,چهارمین نام علی در بین ائمه (ع)
, چهارمین نام علی در بین ائمه (ع), چهارمین نام علی در بین ائمه (ع),از امام صادق(ع) نقل می‌کنند که ایشان در ذیل آیه: «اِنَّ عِدَّهَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً ...» فرمود: « مراد از «سال»، جدّ ما پیامبر اسلام است و ماه‌های آن، دوازده عدد می‌باشد؛ از جدّ ما امیر المؤمنین تا جانشین همه، مهدی(عج) از اولاد حسین(ع) که دوازده امام می‌شوند. اما چهار ماه حرام از ما، چهار امامی هستند که همه به اسم علی می‌باشند: امیر المؤمنین علی بن ابی‌طالب، علی بن الحسین، علی بن موسی و علی بن محمد.
,البته به دلیل وجود نام برخی از افراد در سند این روایت نمی توان سندی محکم بر آن وارد کرد اما محتوای این روایت، راه متفاوتی از سند دارد؛ در این روایت به برگزیده بودن دوازده امام اشاره شده است که با ذوقی بر آیه دوازده ماه سال تطبیق داده شد. اصل این محتوا و منتخب بودن دوازده امام، از اصول شیعه بوده و دلایل بسیار بر آنها وجود دارد و تطبیق آن بر این آیه نیز مشکلی را ایجاد نمی‌کند. بنابر این محتوای این روایات بعید نبوده و می‌توان بدان استناد کرد.
,وقتی امام(ع) متوکل را به گریه انداختند
, وقتی امام(ع) متوکل را به گریه انداختند, وقتی امام(ع) متوکل را به گریه انداختند,یک بار، از امام هادی نزد متوکل سعایت کردند که در منزل "سامراء" او اسلحه و نوشته ها و اشیای دیگری است که از شیعیان او در قم به او رسیده و از عزم شورش بر ضد دولت را دارد. متوکل گروهی را به منزل آن حضرت فرستاد و آنان شبانه به خانه امام هجوم بردند، ولی چیزی به دست نیاوردند، آن گاه امام را در اتاقی تنها دیدند که در به روی خود بسته و جامه پشمین بر تن دارد و بر زمینی مفروش از شن و ماسه نشسته و به عبادت خدا و تلاوت قرآن مشغول است.
,امام را با همان حال نزد متوکل بردند و به او گفتند : در خانه اش چیزی نیافتیم و او را رو به قبله دیدیم که قرآن می خواند.
,متوکل چون امام را دید، عظمت و هیبت امام او را فرا گرفت و بی اختیار حضرت را احترام کرد و در کنار خود نشاند و جام شرابی را که در دست داشت، به آن حضرت تعارف کرد! امام سوگند یاد کرد و گفت: گوشت و خون من با چنین چیزی آمیخته نشده است، مرا معاف دار! او دست برداشت و گفت: شعری بخوان!
,امام فرمود: من شعر، کم از بر دارم.
,گفت: باید بخوانی!
,امام اشعاری خواند که ترجمه آن چنین است:
,(زمام داران جانخوار و مقتدر) بر قله کوهسارها شب را به روز آوردند در حالی که مردان نیرومند از آنان پاسداری می کردند، ولی قله ها نتوانستند آنان را (از خطر مرگ) برهانند.
,آنان پس از مدت ها عزت از جایگاههای امن به زیر کشیده شدند و در گودال ها (گورها) جایشان دادند؛ چه منزل و آرامگاه ناپسندی!
,پس از آن که به خاک سپرده شدند، فریادگری فریاد بر آورد: کجاست آن تخت ها و تاج ها و لباس های فاخر؟
,کجاست آن چهره های در ناز و نعمت پرورش یافته که به احترامشان پرده ها می آویختند (بارگاه و پرده و درباره داشتند)؟
,گورها به جای آنان پاسخ دادند: اکنون کرم ها بر سر خوردن آن چهره ها با هم می ستیزند!
,آنان مدت درازی در دنیا خوردند و آشامیدند؛ ولی امروز آنان که خورنده همه چیز بودند، خود خوراک حشرات و کرم های گور شده اند!
,چه خانه هایی ساختند تا آنان را از گزند روزگار حفظ کند، ولی سرانجام پس از مدتی ، این خانه ها و خانواده ها را ترک گفته به خانه گور شتافتند!
,چه اموال و ذخائری انبار کردند، ولی همه آنها را ترک گفته رفتند و آنها را برای دشمنان خود واگذاشتند!
,خانه ها و کاخ های آباد آنان به ویرانه ها تبدیل شد و ساکنان آنها به سوی گورهای تاریک تافتند!
,در تاریخ آمده است که بعد خواندن این اشعار متوکل شروع به گریستن کرد.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه