تقویت کرامت انسانی به رسم ابرار؛

• چهارشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۸ ۱۹:۵۵
• کد خبر : 1514664

• اخبار
• سایر رسانه ها

با توجه به آثار درونی و بیرونی احسان می‌توان رسم ابرار را به خوبی و به درستی و با رعایت نکات اخلاقی، عرفی و شرعی در جامعه کنونی خود و در شرایط اقتصادی سخت امروز، نهادینه کرد تا بتوانیم ضمن تقویت کرامت اخلاقی و انسانی خود به کمال باطنی و به مقام دارالقرار نیز دست پیدا کرد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بلاغ، دین اسلام، دین مهربانی، رأفت، رحمت، رحمان و رحیم است و همواره بر کمک به هم نوع توجه به نیازمندان و دستگیری مستضعفان تأکید می‌کند. «وَ مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ تَثْبیتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ کَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصابَها وابِلٌ فَآتَتْ أُکُلَها ضِعْفَیْنِ فَإِنْ لَمْ یُصِبْها وابِلٌ فَطَلٌّ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ» (سوره بقره آیه 265)

«و مثل (انفاقات) کسانی که اموالشان را برای طلب خشنودی خدا و استوارسازی روحشان (در ایمان و عمل) انفاق می کنند، مثل باغی است در جایی مرتفع که باران تندی بدان رسیده پس میوه خود را دو چندان داده باشد، پس اگر باران تندی نرسیده باران نرمی رسیده (و بی گیاه نمانده است) و خداوند به آنچه عمل می کنید بیناست.» و یا خداوند در آیه 8 و 9 انسان می فرماید: « و یُطعِموُنَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسکیناً و یَتیماً و أسیراً ، إنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللَّهِ لا نریدُ مِنکُم جَزاءً و لاشُکُوراً»
و به [پاس] دوستی [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک می‏دهند. "ما برای خشنودی خدا است که به شما می‏خورانیم و پاداش و سپاسی از شما نمی‏خواهیم

گاهی خدا می خواهد با دست تو دست دیگر بندگانش را بگیرد وقتی دستی را به یاری می گیری،
بدان که دست دیگرت در دست خداست. به طوری که پیامبرصلی الله علیه وآله می‌فرماید:
«مَن عالَ یَتیماً حَتّی یَستَغنِیَ أوجَبَ اللَّهُ لَهُ بِذلکَ الجَنَّةَ» هر کس یتیمی را سرپرستی کند تا بی‏نیاز شود، خداوند، در برابر، بهشت را بر او واجب می‏کند. ( بحار الأنوار ، ج ۴۲ ،ص ۲۴۸ )
 
احسان راهی به سوی کمال و دوری از نقص
احسان، کمک به نیازمندان و انفاق، تنها پاداش اخروی ندارد، بلکه سبب رشد وتکامل وجودی خود انسان و آثار اجتماعی بسیار گسترده‌ای همراه دارد. از منظر قرآن کریم نیز که در سطوح بالا ذکر شد یکی از مهم‌ترین ابزارهای تکاملی بشر را احسان و نیکوکاری می‌داند و موجب می‌شود تا انسان به جایگاهی برسد که شایسته مقام انسانیت، کرامت و شرافت اوست و از آن‌جایی که بشر دوست دارد تا به هر شکلی شده برای خود در جامعه احترام کسب کند و از جایگاه و اعتبار اجتماعی خاص و درخوری برخوردار شود و هم به سبب گرایش طبیعی به کمال و دوری از نقص، احسان را راهی به سوی کمال و دوری از نقص بر می شمارد. یکی دیگر از آثار درونی احسان و کمک به نیازمندان مفید دانستن خود برای دیگران است که به سلامت روان ما کمک می‌کند. زمانی که با رفتارهای حمایت‌گرانه خود مشمول دعای خیر افراد می شویم، در پرشدن گنجینه عشق خود گامی اساسی برداشته‌ایم و زمانی که این گنجینه خالی باشد سبب افسردگی و از دست دادن انگیزه می‌شود.

نکته مهم دیگر اینکه هرچند احسان و نیکوکاری آثار مثبتی را در ما بجای می‌گذارند اما نباید به سلامت شخصیت و وجهه اجتماعی نیازمندان نیز آسیب برسان  بلکه باید در جهت تکریم شخصیت آنان و کمک به سلامت عمومی جامعه با پویایی و همدلی افراد باشد.
ازجمله آثار درونی رسم ابرار را، آرامش اخروی، اجابت دعا، امداد خدا، تکفیر از گناه، دوستی و صمیمت، رستگاری، عفت، نجات از عذاب و هدایت نام برد.
 
احسان و نیکوکاری بستری برای ایجاد رفاه اجتماعی
جامعه نیز برای استقرار و استحکام خود به احسان و نیکوکاری وابسته و نیازمند است و بدون نوع دوستی و کمک به دیگران رنگ بوی انسانیت و اصالت اجتماع کم‌رنگ و یا حتی بی‌رنگ می‌شود. خداوند در آیه ۱۴۸ سوره آل عمران و نیز ۳۰ سوره نحل و ۱۰سوره زمر به این نکته اشاره می‌کند و از مردم می‌خواهد که حتی اگر خواهان سعادت و خوشبختی دنیوی هستند می‌بایست به احسان و نیکوکاری به عنوان عاملی از عوامل خوشبختی فرد و جامعه توجه کنند.

از نظر جامعه شناسی نیز احسان به دیگران ، به عنوان دیگرخواهی مطرح شده است و نقطه مقابل خودخواهی قرار دارد؛ زیرا به دنبال چنین خصلتی انسان غیرخودخواهانه به رفاه دیگران توجه دارد. کمک به دیگران، ارزش گذاری نسبت به یک سری اصول اخلاقی مانند عدالت و برابری است که در آن فرد لزوماً منتظر پاداش مادی نیست. بر این اساس، نیت، انگیزه و اختیار، سه شرط لازم برای دیگرخواهی است که بدون انتظار دریافت پاداش یا تحقق اهداف، انسان را به سوی انجام عمل خیر می‌کشاند. بدیهی است، هر زمان انسان به عنوان فردی اجتماعی بیاموزد که تنها منافع شخصی خود را در نظر نگیرد و با بخشش، به هم نوع خود نیز بهره برساند، هم زیستی عاری از تضاد در جامعه تداوم می‌یابد. (روزنامه ایران)
 
میعادگاه ابرار در دارالقرار...
بنابراین با توجه به آثار درونی و بیرونی احسان می‌توان رسم ابرار را به خوبی و به درستی و با رعایت نکات اخلاقی، عرفی و شرعی در جامعه کنونی خود و در شرایط اقتصادی سخت امروز، نهادینه کرد تا بتوانیم ضمن تقویت کرامت اخلاقی و انسانی خود به کمال باطنی و به مقام دارالقرار نیز دست پیدا کرد و این شدنی است زیرا خداوند حکیم فرمود: " وَتَعاوَنوا عَلَى البِرِّ وَالتَّقوى وَلا تَعاوَنوا عَلَى الإِثمِ وَالعُدوانِ  وَاتَّقُوا اللَّهَ  إِنَّ اللَّهَ شَدیدُ العِقابِ " (آیه 2 سوره مائده) یعنی یکدیگر را در نیکوکاری و تقوا یاری نمایید نه بر گناه و دشمنی و ستمکاری که آن هنگام است که خداوند به نیکوکاران و تقواپیشگان این گونه بشارت می دهد " قُلْ أَؤُنَبِّئُکُمْ بِخَیْرٍ مِنْ ذَلِکُمْ  لِلَّذِینَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَأَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ " (آیه 15 سوره آل عمران) یعنی ای پیامبر به امت بگو: می‌خواهید شما را آگاه گردانم به بهتر از این‌ها، که بر آنان تقوا پیشه کنند نزد خداوند باغ‌های بهشتی است که از زیر درختان آن نهرها جاری است و در آن جاوید هستند و زنان پاکیزه و آراسته‌ای و (بهتر از همه آن‌ها خشنودی خداوند است) و خداوند به حال بندگان بیناست که ما نیز از خداوند به حق خداوندیش درخواست می نماییم که ما را در دارالقرار یعنی بهشت برینش جای دهد و ما را از عذاب و آتش دوزخ در امان بدارد.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #