در محرم چه بخوانیم۲؛
نخل و نارنج؛ جایی که هر کس به اندازه ادراکش از حقیقت، غم دارد
غم شوکت دارد، هیجان می آفریند و حرارت می بخشد. هر کسی به اندازه ادراکش از حقیقت، غم دارد. آن ها که غم را به افسردگی و غصه فرو می کاهند غم نمی فهمند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از دیار آفتاب؛ یکی از کتاب هایی که این روزها در بازار کتاب و نشر در صدر جداول آماری قرار دارد و مورد توجه بسیار قرار گرفته، کتاب نخل و نارنج نوشته وحید یامین پور است. می توان گفت که این کتاب نگاهی چند بعدی به شخصیت اثر گذاری چون شیخ مرتضی انصاری دارد و در فضا های پنهان و آشکار نوشتار سعی بر این دارد که نه تنها این شخصیت بزرگ و تاثیر گذار شیعه را معرفی کند بلکه نقد تاریخی، ارائه تفکر سیاسی اجتماعی شیعه را نیز ارائه دهد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, دیار آفتاب,این کتاب تلفیقی از اخلاق، سیاست، فقه، عرفان، فلسفه، تفکر، احساس و ... است و علاوه بر قوت نوشتاری و دایره لغات بالا و قدرتی که در پرداخت شخصیت مورد نظرش دارد، شاکله داستانی خود را نیز حفظ کرده و گره ها و گشایش گره های به موقعی را برای مخاطب در نظر می گیرد.
مجموعه ویژگی های مثبتی در این کتاب است که تسلط نویسنده بر تاریخ و شخصیت محور کتاب را به نمایش می گذارد.
این کتاب یکی از کتبی است که برای مطالعه در ایام محرم قابل پیشنهاد است چرا که ارتباط قلبی شیخ با اهل بیت (ع) و تاثیر پذیری زندگی وی از این مهم یکی از اصلی ترین نکاتی است که می توان در جای جای کتاب یافت.
به عبارتی در این کتاب شیخ مرتضی یکی از مسیر های سیر و سلوک الی الله را عزای سید الشهدا(ع) می داند و توجه ویژه ای به آن دارد.
برخی از کارشناسان معتقدند که این کتاب نیمه پنهان نویسنده است و نویسنده علی رغم شناخته شدنش به عنوان یک فرد تحلیل گر و کارشناس مسائل سیاسی، در این کتاب نیمه عرفانی و شاعرانه خود را به نمایش گذاشته است.
در زیر بخش هایی از این کتاب را مطالعه می کنید.
«گریه، خلقت شگفت خداست و مرتبه ای از ادراک که در آن مرحله فهم و زبان و اشاره از حرکت باز می ایستند.
گریه، خلقت شگفت خداست و تنها زبانی که ادراک غمگنانه را بازگو می کند. بزرگی هر کس به بزرگی غمی است که در دلش پنهان کرده است.
غم شوکت دارد، هیجان می آفریند و حرارت می بخشد. هر کسی به اندازه ادراکش از حقیقت، غم دارد. آن ها که غم را به افسردگی و غصه فرو می کاهند غم نمی فهمند.»
یا که در بخش دیگری می آورد:
« باری، دهه اول صفر، شیخ منبر بود و درباره اشک بر سید الشهدا سخن می گفت.
- مردم! بدانید که دو چیز انسان را در مسیر انسانیت سریع به منزل می رساند؛ یکی قرآن خواندن در نیمه شب و دیگری گریه بر حضرت سید الشهدا(ع). گریه بر مولایمان حسین، معجزه می کند. به خدا معجزه می کند مردم...»
شیخ اشک می ریخت و دست راستش را برای تاکید به سوی مردم دراز می کرد و می گفت: دامان حسین را رها نکنید. هزار هزار هم که عبادت کنید، باز هم به توسل به آقای شهیدمان محتاجید. مردم بدانید انسان یک شاکله ای دارد. ما اغلب شاکله خود را نمی شناسیم. کسی که به دنبال جلب خیرات است ، باید جنس و شاکله اش عالی باشد؛ اما بدانید که برای عالی شدن جنستان باید بر حسین گریه کنید. هیچ چیز مثل اشک این شاکله را درست نمی کند.»
و باز گریه می کرد و با دست بر پای خود می زد.
انتهای پیام/
این کتاب تلفیقی از اخلاق، سیاست، فقه، عرفان، فلسفه، تفکر، احساس و ... است و علاوه بر قوت نوشتاری و دایره لغات بالا و قدرتی که در پرداخت شخصیت مورد نظرش دارد، شاکله داستانی خود را نیز حفظ کرده و گره ها و گشایش گره های به موقعی را برای مخاطب در نظر می گیرد.
,مجموعه ویژگی های مثبتی در این کتاب است که تسلط نویسنده بر تاریخ و شخصیت محور کتاب را به نمایش می گذارد.
,این کتاب یکی از کتبی است که برای مطالعه در ایام محرم قابل پیشنهاد است چرا که ارتباط قلبی شیخ با اهل بیت (ع) و تاثیر پذیری زندگی وی از این مهم یکی از اصلی ترین نکاتی است که می توان در جای جای کتاب یافت.
,به عبارتی در این کتاب شیخ مرتضی یکی از مسیر های سیر و سلوک الی الله را عزای سید الشهدا(ع) می داند و توجه ویژه ای به آن دارد.
,برخی از کارشناسان معتقدند که این کتاب نیمه پنهان نویسنده است و نویسنده علی رغم شناخته شدنش به عنوان یک فرد تحلیل گر و کارشناس مسائل سیاسی، در این کتاب نیمه عرفانی و شاعرانه خود را به نمایش گذاشته است.
,در زیر بخش هایی از این کتاب را مطالعه می کنید.
,«گریه، خلقت شگفت خداست و مرتبه ای از ادراک که در آن مرحله فهم و زبان و اشاره از حرکت باز می ایستند.
,گریه، خلقت شگفت خداست و تنها زبانی که ادراک غمگنانه را بازگو می کند. بزرگی هر کس به بزرگی غمی است که در دلش پنهان کرده است.
,غم شوکت دارد، هیجان می آفریند و حرارت می بخشد. هر کسی به اندازه ادراکش از حقیقت، غم دارد. آن ها که غم را به افسردگی و غصه فرو می کاهند غم نمی فهمند.»
,یا که در بخش دیگری می آورد:
,« باری، دهه اول صفر، شیخ منبر بود و درباره اشک بر سید الشهدا سخن می گفت.
,- مردم! بدانید که دو چیز انسان را در مسیر انسانیت سریع به منزل می رساند؛ یکی قرآن خواندن در نیمه شب و دیگری گریه بر حضرت سید الشهدا(ع). گریه بر مولایمان حسین، معجزه می کند. به خدا معجزه می کند مردم...»
شیخ اشک می ریخت و دست راستش را برای تاکید به سوی مردم دراز می کرد و می گفت: دامان حسین را رها نکنید. هزار هزار هم که عبادت کنید، باز هم به توسل به آقای شهیدمان محتاجید. مردم بدانید انسان یک شاکله ای دارد. ما اغلب شاکله خود را نمی شناسیم. کسی که به دنبال جلب خیرات است ، باید جنس و شاکله اش عالی باشد؛ اما بدانید که برای عالی شدن جنستان باید بر حسین گریه کنید. هیچ چیز مثل اشک این شاکله را درست نمی کند.»
,و باز گریه می کرد و با دست بر پای خود می زد.
,
, انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه