گزارشی از سوگواره‌های عاشورایی استان سمنان

• یک‌شنبه ۱۷ شهریور ۱۳۹۸ ۱۶:۱۶
• کد خبر : 1519755

• اخبار
• سایر رسانه ها

یکی از عزاداری های سنتی که در شهرستان میامی برپا می شود، آیین "حسن حسین" است که قدمتی 200 ساله را برای آن ذکر کرده اند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، این روزها سوگواره‌های عاشورایی در مناطق مختلف کشور اوج گرفته است و مردم هر منطقه با آیین و رسوم خود عزای حسینی برپا می‌کنند و عشق و ارادت خود را نسبت به اباعبدالله نشان می دهند.

آیین هایی که از گذشتگان به ارث رسیده و امروزه همچنان پابرجاست، یقینا فلسفه خاصی در آن نهفته است و همین فلسفه وجودی آن آیین است که ماندگارش کرده است.

یکی از آیین های عزاداری سنتی که در شهرستان میامی برپا می شود، آیین "حسن حسین" است که قدمتی 200 ساله را برای آن ذکر کرده اند.

کمال ترابیان مردم شناس میامی در خصوص این آیین پژوهشی انجام داده و از بزرگان و معتمدین و پیرغلامان اهل بیت(ع) در میامی علل و چرایی برگزاری آیین "حسن حسین" را مورد بررسی قرار داده است که در این گزارش به آن اشاره می شود.

در حدود 200 سال پیش، محمد تقی خان سرهنگ یکی از ارادتمندان به ائمه اطهار در میامی بوده که حسینیه ای به نام حسینیه اعظم را بنا و آن را وقف می کند.

در این حسینیه که هیئت عزاداری اباعبدالله الحسین برپا می شده است، خادمان در بخش های مختلف اعم از کفشداری، سقاخانه، چایخانه، آشپزخانه، سفره اندازها و.. مشغول خدمت بودند که البته این خادمی در این حسینیه به صورت موروثی بود و کسی که مسئولیت چایخانه حسینیه را برعهده داشت فرزندان و نسل او همچنان در این بخش خدمت می کردند.

با توجه به اینکه هیئات عزاداری در ایام محرم در حسینه اعظم متمرکز می شدند و خدام نیز به دلیل حجم زیاد کارها فرصت عزاداری نمی یافتند، بعد از پایان مراسم همگی در داخل فضای حسینه گرد هم می آمدند و به عزاداری می پرداختند.

این عزاداری که به مراسم "حسن حسین" معروف شد در گذشته فقط با حضور خدام و در پایان عزاداری اصلی برگزار می شد ولی با گذشت سال ها این مراسم به صورت یک آیین اصلی درآمد و هم اکنون با حضور عموم مردم و عزادارن در شب های تاسوعا و عاشورا در همان مکان برگزار می شود.

نحوه برگزاری مراسم "حسن حسین" به این صورت است که عزاداران حلقه ای تشکیل می دهند و هر عزادار با دست چپ، کمر نفر کناری خود را می گیرد و با دست راست خود سینه می زند و یک نفر نیز به صورت مقطع هم زمان با عزاداران گام برداشته و  می گوید "حسن" و در همین حین عزاداران گام بعدی را برداشته و پاسخ می دهند "حسین".

کلمات گام اول به صورت متناوب تغیر می کند و در گام دوم افراد فقط  کلمه "حسین" را به زبان می آورند. بعد از چندین دور گام برداشتن و ذکر گفتن، سردسته عزاداران جهت نفس گیری جمع با صدای بلند می گوید "یاحسین" و همگی با پاسخ " یاحسین" از حرکت باز می ایستند. با متوقف شدن حرکت عزاداران، سردسته چند بند از ۱۲ بند محتشم را می خواند در پایان آخرین بند عزاداران دست ها را بلند کرده و فریاد "یاحسین" سر می دهند و حرکت دایره وار عزاداران و ذکر "حسن حسین" مجدد از سرگرفته می شود و تا سه مرتبه ادامه می یابد.

این آیین نمادی از اتحاد و همدلی و همزبانی عزاداران است در گام هایی که همزمان برمی دارند و ذکر هایی که باهم و یکصدا می گویند.

 انتهای پیام/ 

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #