چشم به در و دل به دیدار فرزند؛

• چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۸ ۱۰:۱۴
• کد خبر : 1521981

• اخبار
• سایر رسانه ها

عجب آشفته بازاریست دنیا، دنیایی که والدین تمام هم و غم خود را برای فرزندانی خوردند که امروز حسرت دیدن خود را بر دل آنها می گذارند ، چهره ی غمگینشان نشان از درد و دل هایی می دهد که حاضرند همانطور که جدایی را با حسرت به پایان رساندند دوران سالمندیشان را هم با مرگ به پایان برسانند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  کُردتودی، دستان ناتوان، پاهایی لرزان، چهره ای چروکیده و نگاهی پر از حرف و حکایت، وجه مشترک سالمندانی است که در کنار پارک ها، ترمینال ها  و اماکن عمومی روزگار به سر می برند و نام و نشان خود را به فراموشی سپرده اند. فراموشی که گاه از سر بیماری و گاه به خاطر خاطرات سخت و ناملایم زندگی؛ خط بطلانی بر هویت آنان کشیده است. 

تحول در سبک زندگی، کوچک شدن فضای محل سکونت، مشکلات اقتصادی و چالش های فرهنگی، دست به دست هم داده و عرصه را بر سالمندان تنگ کرده است تا آن جا که همه چیز را به دست فراموشی سپرده و ناامیدانه، سر به خیابان و فضای خارج از خانه می گذارند.

اما همین که پا به سرای سالمندان سنندج می گذاریم، سکوتی سرشار از ناامیدی با طعم امیدی تلخ راهروهای بی روح این سرا را فرا گرفته است، زمزمه های مادران و پدرانی که هر روزشان را با امید دیدن فرزندانشان به شب می رسانند ، تلخ است واقعیتی که شاید در انتظار تک تک ما باشد .

عجب آشفته بازاریست دنیا، دنیایی که والدین تمام هم و غم خود را برای فرزندانی خوردند که امروز حسرت دیدن خود را بر دل آنها می گذارند ، چهره ی غمگینشان نشان از درد و دل هایی می دهد  که حاضرند همانطور که جدایی را با حسرت به پایان رساندند دوران سالمندیشان را هم با مرگ به پایان برسانند .

پیرمردها، گوشه و کنار سرا، ثانیه‌های خاطرات‌شان را هر روز تکرار می‌کنند. روزهای کودکی و جوانی و میانسالی و در پایان هر ثانیه، سری به تاسف می‌چرخانند.

نگاه‌شان خاکستری است،‌مثل مردمک چشم‌های خسته از انتظار، چشم‌هایی که مدت‌هاست به درب‌های سرا، مانده‌اند! اما لبخند را فراموش نمی‌کنند. اگرچه دستان‌شان خسته و لرزان، واکر را پیش‌می‌راند تا برای پاهای ناتوان عصا باشد.

آری اینجا، آخر دنیا نیست، اما نقطه انتهای مسیر انسان معاصر است، جایی برای تحمل آخرین دشواری‌های زندگی، برای تنهایی...

دو سمت سرا، راهروهایی است، سمت راست برای زنان و سمت چپ برای مردها! تمیز و آراسته، و در وسط، فضایی مشترک برای وقت‌هایی که همیشگی است و مداوم.

 وارد یکی از اتاق‌های مردان می‌شوم صدای زیبای ویولن در فضای اتاق پیچیده است. پیرمردی با چهره‌ای تقریباً جوان اما اندامی پیر و شکسته، ویولن را در دستانش گرفته و با حالتی که سرش را روی شانه‌اش خم کرده بود مشغول نواختن ساز بود به محض اینکه من را دید نواختن را قطع کرد و از جایش بلند شد. به او گفتم ادامه بده خیلی زیبا می‌نوازی گفت: من شاعر و ترانه‌سرا و نوازنده ویولن و کمانچه و عود هستم.

استاد علی‌اصغر لیسانس ادبیات فارسی دارد که قبل از انقلاب در دانشگاه تهران مدرکش را گرفته است. در همان زمان در اداره فرهنگ و هنر سنندج مشغول به کار می‌شود که بعد به اداره ارشاد و فرهنگ اسلامی تغییر نام داده است.

وی گفت: بعد از بازنشسته شدن، کلاس آموزش ویولن و کمانچه و عود و آواز در یکی از پاساژهای سنندج راه‌اندازی کردم اما چون جوانان بیشتر طرفدار موسیقی پاپ بودند از کلاس من استقبال نمی‌شد؛ دو تا پسر دارم و یکی از پسرهایم همراه با مادرش در خارج از کشور زندگی می‌کنند ولی تلفنی با هم در ارتباط هستیم.

از او می‌پرسم چرا با آنها به خارج از کشور نرفتی؟ جواب می‌دهد: آب و هوای خارج با من نمی‌سازد وقتی به آنجا رفتم مریض شدم. پسر دیگرم که در سنندج است به دیدنم می‌آید؛ خانه و زندگیم‌را بخاطر ضررهای مالی از دست دادم و مجبوراً دو سال است که در سرای سالمندان هستم.

در حالیکه از این پیرمرد هنرمند، داشتم خداحافظی کردم پیرمرد دوباره ویولنش را برداشت و شروع به نواختن آهنگ زیبای مرغ سحر کرد.....

** 80 درصدسالمندان در سرای سالمندان سنندج رها شده بودند

علی قادرمرزی مدیر سرای سالمندان سنندج در گفتگو با خبرنگار کردتودی اظهار کرد: در حال حاضر 102 نفر از سالمندان در این سرا تحت مراقبت هستند که 36 نفر از آنها بانوان هستند.

وی گفت: 5 نفر از سالمندان در این سرا مجهول الهویه هستند اما در کل 80 درصد آنها رها شده اند و هیچ نوع سرپرستی ندارند که میانگین سنی آنها بالای 70 سال است.

وی با بیان اینکه هزینه هر سالمند در ماه حدود 2 میلیون و 500 هزار تومان است خاطر نشان کرد: حدود 30 درصد از این مبلغ که حدود 770 هزار تومان است توسط یارانه دولتی تخصیص داده شده و مابقی توسط کمک های خیرین تهیه می شود.

علی قادرمرزی با اشاره به اینکه سالمندان به‌صورت شبانه‌روزی در این مرکز نگهداری می‌شوند، افزود: کار اصلی ما در این مرکز نگهداری است ولی در کنار آن امور توانبخشی هم انجام می‌دهیم که شامل امور فیزیوتراپی، روانشناسی و مددکاری است.

وی با اشاره به اینکه تمام هزینه‌های خوراک، پوشاک و درمان سالمندان بر عهده مرکز سالمندان است، گفت: تنها درآمد دولتی ما کمک‌های بهزیستی است که به صورت یارانه‌ای و بر اساس مصوبه هیئت دولت پرداخت و به صورت ماهانه به مرکز سالمندان تعلق می‌گیرد.

مدیر سرای سالمندان سنندج در پایان بر اهمیت توجه بیشتر به سالمندان تاکید کرد و یادآور شد: به دلیل تنهایی این افراد و گوشه نشینی آنها، نگه داری این افراد در منازل و در کنار سایر افراد خانواده می تواند دوران بهتری را برای آنها رقم زند.

** ایجاد فضای تاب آوری بیشتر سالمندان

تکریم سالمندان از سوی اطرافیان، داشتن گوش شنوا برای شنیدن اسرار صندوقچه سالمندان، مناسب سازی فضای زندگی و چینش وسایل منزل سالمندان، آموزش اعضای خانواده برای مراقبت از سالمندان، ترویج و آموزش مراقبت از سالمندان در سطوح مختلف آموزشی از مدرسه تا دانشگاه و بسیاری موارد دیگر، در کنار تدوین و اجرایی شدن سند ملی و تشکیل کمیته سالمندی، از جمله راهکارهای بهینه سازی فضای زندگی این قشر از جامعه و در نتیجه کاهش آزار روانی و افزایش تاب آوری سالمندان است.

با آرزوی روزی که هیچ پدر و مادری از فرزندانشان دور نباشند و هیچ فرزندی نیز پدران و مادران خود را ترک نکنند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #