بخش دوم گفتگو با کارشناس اقتصاد سیاسی؛
مدیریت از تهران بر ایران، صددرصد ناموفق خواهد بود/ در دنیای جدید، تحریم «غیرممکن» است
یک کارشناس اقتصاد می‌گوید کشوری همچون ایران در منطقه‌ای حساس و با انبوهی از همسایگان را نمی‌توان به وسیله تحریم متوقف کرد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به گزارش خبرنگار مرآت، این که منابع بانکی ما چندان به خدمت تولید درنمی‌آیند، این که دولت همچنان خریدهای خود را از کالاهای غیرایرانی انجام می‌دهد، این که در انعقاد پیمان‌های دوجانبه مالی کُند عمل شده است و این که بازار عظیم عراق و افغانستان را به بازار کوچک اروپا ترجیح داده‌ایم، گوشه‌ای از مباحثی است که در بخش نخست گفتگو با عطا بهرامی، کارشناس اقتصاد سیاسی مطرح شد. اینک بخش دوم این گفتگو را از نظر می‌گذرانید.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرآت,مرآت: جناب آقای بهرامی! در بخش نخست گفتگو، سخن به این‌جا رسید که دولت‌های یازدهم و دوازدهم نسبت به چین و بسیاری از کشورهای موثر دیگر بی‌توجهی و کم‌محلی کردند. عراق، روسیه و ترکیه نیز از جمله کشورهایی بودند که از ظرفیت آن‌ها در شرایط تحریم بهره چندانی گرفته نشد. ادامه دیدگاه‌های شما را می‌شنویم.
در دولت قبل، روش‌های تهاتر با شرکت‌های خارجی و دور زدن تحریم‌ها با استفاده از ظرفیت‌های همین کشورها را یافته بودیم. چرخه‌ای برای دور زدن تحریم‌ها ایجاد شده بود که پیچیده بود اما کار می‌کرد. حتی خود غربی‌ها هم می‌گفتند که تحریم‌ها عملا دارد بی‌اثر می‌شود. اکنون نیز راهکار همچنان در پیمان‌های دوجانبه پولی است. باید به سرعت با ترکیه، روسیه، عراق، هند، پاکستان و چین پیمان دوجانبه منعقد شود.
اگر این اقدام انجام شود، تحریم عملا کنار می‌رود. پس از آن باید با دیگر کشورهای دنیا رفتاری بهینه داشته باشیم. به این معنا که اگر مشکل نقل و انتقال پول را نداشته باشیم، نباید کالاهای مصرفی بی‌ربط وارد کنیم و کاری کنیم که عملا تولیدکننده خارجی، جای تولیدکننده داخلی را بگیرد. با دور زدن تحریم‌ها تازه به «نقطه سرخط» می‌رسیم. به کشوری عادی تبدیل می‌شویم که می‌خواهد با همه کشورها مبادلات اقتصادی داشته باشد.
ما حدود 13 تا 14 میلیارد دلار واردات ضروری داریم که باید حتما انجام شود. وقتی تحت فشار تحریم هستیم به راحتی می‌توانیم واردات کالاهای مصرفی خارجی را حذف کنیم و این از برکات تحریم است. بنابراین به رغم آن که برخی این گزاره را به سخره می‌گیرند، تحریم هم یک نعمت است، هم قابل دور زدن است. واقعیت هم این است که در دنیای جدید اساسا تحریم غیرممکن است.
کشوری همچون ایران در منطقه‌ای حساس با انبوهی از همسایگان را نمی‌توان به وسیله تحریم‌ها متوقف کرد.
مرآت- آمریکا و همپیمانانش بخشی از سیاست‌های خود را از طریق گروه 20 دنبال می‌کنند. آیا برای ایران پیمان‌هایی همچون اوراسیا کفایت می‌کند یا می‌توان گروهی مثلا به نام گروه14 تشکیل داد؟
برخی از کشورهایی که در مجاورت ایران قرار دارند البته چندان با ما همسو نیستند اما لزومی ندارد که شما با کشوری کاملا همسو باشید تا با آن تعامل اقتصادی داشته باشید. آذربایجان کاملا با اسرائیل و آمریکا پیوند دارد؛ ترکمنستان نیز همینطور. کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز اصلا موضوعیت ندارند و اصلا کشور محسوب نمی‌شوند!
عراق و افغانستان؛ دو بازار استراتژیک برای ایران
مرآت- در G20 آمریکا و روسیه هردو حضور دارند؛ در حالی که این دو کشور در برخی مواضع اختلافاتی جدی دارند.
بله از این منظر می‌توان از این کشورها استفاده کرد اما ما دو موقعیت عالی داریم که به همه این کشورها می‌ارزد! نخست عراق و دوم افغانستان. اگر مباحث سیاسی را کنار بگذاریم، فرهنگ ما تقریبا همسان است. اگر شما به هرات سفر کنید، احساس نمی‌کنید که به یک کشور خارجی وارد شده‌اید. ایران و عراق و افغانستان پیوندهای تاریخی وثیقی دارند. اربعین هم ظرفیت‌های ارتباط میان ایران و عراق را به خوبی آشکار کرده است.
از پاکستان و ارمنستان هم می‌توان به خوبی استفاده کرد. G8 را برای چنین مقصودی طراحی کرده بودند اما توجه بیش از حد آقای روحانی به غرب باعث شد که ما نه به سال 91 بلکه به سال 80 بازگردیم. بسیاری از کشورها از ما رنجیده‌اند و می‌گویند شما منفعت‌طلبانه رفتار می‌کنید و غربگرا هستید. این اشکالی است که بر سیاست خارجی ما وارد است. می‌بینید که چینی‌ها هم چندان ما را همراهی نمی‌کنند.
آقای روحانی باید به چین برود و با آن‌ها تعامل برقرار کند. چینی‌ها پای کار خواهند آمد اما متأسفانه دولت آقای روحانی همچنان به اروپا امید دارد.
مرآت- یکی از توصیه‌های کارشناسان برای رونق تولید، تقاضامحور شدن شهرک‌های صنعتی است. دیدگاه شما در این ارتباط چیست؟
واقعیت این است که ما هنوز به نقطه شروع نرسیده‌ایم و صحبت کردن در این باره می‌تواند یک موضوع انحرافی باشد. لزومی ندارد که تولید حتما در شهرک‌های صنعتی اتفاق بیفتد. در بسیاری از کشورها از جمله چین افراد بخشی از زنجیره تولید را در منازلشان کامل می‌کنند؛ مثلا دکمه لباس‌ها را در منازلشان می‌دوزند. منطق تولید تغییر کرده است و وجهی ندارد که واحدهای صنعتی در یک نقطه جمع شوند.
هنوز نمی‌دانیم چه الزاماتی بر تولید مترتب است
در اکثر زمین‌های ایران(حدود سه چهارم اراضی) زمینه‌های استقرار شهرک‌های صنعتی وجود ندارد. کارگاه‌های تولیدی می‌توانند در هر نقطه‌ای همگام با ایجاد مکانیسم‌های نظارتی سربرآورند. مسأله این است که ما هنوز نمی‌دانیم چه الزاماتی بر تولید مترتب است. به حدی مالیات و مجوزهای بی‌ربط داریم که به نظر من رسیدگی به آن‌ها بر موضوع شهرک‌های صنعتی اولویت دارد.
ثبت شرکت در کشورهای موفق در یک نصفه روز انجام می‌شود. کشورهایی که در این حوزه ضعیف هستند چهار تا هفت‌روزه شرکت را ثبت می‌کنند اما در ایران اگر شانس بیاورید می‌توانید طی دو تا سه ماه یک شرکت را ثبت کنید. ثبت شرکت در کشور ما یک مارتن پیچیده است! رفع موانع تولید بر اقدامات فیزیکی مقدم است.
مدیریت از تهران بر ایران، صددرصد ناموفق خواهد بود
مرآت- هرچند می‌دانیم که در ایران اقتصاد کاملا به شکل متمرکز مدیریت(!) می‌شود اما اگر بخواهید از یک منظر محلی به اقتصاد بنگرید، نقش استانداری‌ها را در رونق تولید چگونه می‌بینید؟ این نهادها چه وظایفی را باید به انجام برسانند تا به رونق تولید کمک کنند؟ و دوم این که اگر بخواهید پیشنهادی برای رونق تولید به مجلس شورای اسلامی داشته باشید، آن پیشنهاد چیست؟
موضوع وظایف استانداری‌ها، موضوع بسیار مهمی است. استانداری‌ها آن‌جا محک می‌خورند که از منابع بانکی در جهت تولید استفاده کنند. با فرض سوال شما هم موافقم و معتقدم مدیریتی که بخواهد از تهران برای تمام ایران تصمیم بگیرد، صددرصد ناموفق خواهد بود و از منظر اقتصاد نظری نیز نقدهای جدی بر این رویکرد وارد است. اما مجلس باید به سرعت چند اقدام را در دستور کار قرار دهد که نخستین آن‌ها به بودجه کشور مربوط می‌شود.
دولت اساسا نباید بودجه‌هایی مثل بودجه 98 را تصویب کند؛ باید حداکثر بودجه دو دوازدهم تصویب کند. این بودجه‌ها عملا در حال جابجایی ریل‌های کشور است. موضوع دوم، طرح تحول بانکی است که باید به سرعت در دستور کار قرار بگیرد. این طرح پنج تا شش سال است که معطل مانده است. و سومین مسأله نیز بهبود محیط کسب و کار است و رفع پیچیدگی‌ها از این حوزه است.
مسأله مهم دیگر تورم‌زدایی از قوانین است. من در گفتگو با برخی حقوق‌دانان دریافته‌ام که ایران سه برابر کشورهای دیگر قانون و تبصره دارد! کلاف سردرگرمی ایجاد کرده‌ایم که حل اختلاف از طرق قانونی را ناممکن و مردم ناامید کرده‌ایم. کاری کرده‌ایم که کسی که می‌خواهد از طرق قانونی حل اختلاف کند، ناامید شود و در چنین شرایطی مناسبات غیررسمی جای مناسبات رسمی بگیرد.
افراد می‌دانند که اگر بخواهند از طریق قانونی یک چک بلامحل را به پول نقد تبدیل کنند باید چند سال زمان صرف کنند و در نهایت هم روشن نیست که به مقصود خود می‌رسند یا نه! بر این اساس است که تورم‌زدایی از قوانین و عملیاتی کردن آن‌ها باید در دستور کار قرار بگیرد. به نظر من اگر دولت به این الزامات چندگانه عمل کند، کار بزرگی انجام داده و در واقع به وظیفه خود عمل کرده است.
مرآت- بابت وقت ارزشمندی که در اختیارم قرار دادید، سپاسگزارم.
من هم از شما و همکارانتان تشکر می‌کنم.
انتهای پیام/ح
مرآت: جناب آقای بهرامی! در بخش نخست گفتگو، سخن به این‌جا رسید که دولت‌های یازدهم و دوازدهم نسبت به چین و بسیاری از کشورهای موثر دیگر بی‌توجهی و کم‌محلی کردند. عراق، روسیه و ترکیه نیز از جمله کشورهایی بودند که از ظرفیت آن‌ها در شرایط تحریم بهره چندانی گرفته نشد. ادامه دیدگاه‌های شما را می‌شنویم.
در دولت قبل، روش‌های تهاتر با شرکت‌های خارجی و دور زدن تحریم‌ها با استفاده از ظرفیت‌های همین کشورها را یافته بودیم. چرخه‌ای برای دور زدن تحریم‌ها ایجاد شده بود که پیچیده بود اما کار می‌کرد. حتی خود غربی‌ها هم می‌گفتند که تحریم‌ها عملا دارد بی‌اثر می‌شود. اکنون نیز راهکار همچنان در پیمان‌های دوجانبه پولی است. باید به سرعت با ترکیه، روسیه، عراق، هند، پاکستان و چین پیمان دوجانبه منعقد شود.
اگر این اقدام انجام شود، تحریم عملا کنار می‌رود. پس از آن باید با دیگر کشورهای دنیا رفتاری بهینه داشته باشیم. به این معنا که اگر مشکل نقل و انتقال پول را نداشته باشیم، نباید کالاهای مصرفی بی‌ربط وارد کنیم و کاری کنیم که عملا تولیدکننده خارجی، جای تولیدکننده داخلی را بگیرد. با دور زدن تحریم‌ها تازه به «نقطه سرخط» می‌رسیم. به کشوری عادی تبدیل می‌شویم که می‌خواهد با همه کشورها مبادلات اقتصادی داشته باشد.
ما حدود 13 تا 14 میلیارد دلار واردات ضروری داریم که باید حتما انجام شود. وقتی تحت فشار تحریم هستیم به راحتی می‌توانیم واردات کالاهای مصرفی خارجی را حذف کنیم و این از برکات تحریم است. بنابراین به رغم آن که برخی این گزاره را به سخره می‌گیرند، تحریم هم یک نعمت است، هم قابل دور زدن است. واقعیت هم این است که در دنیای جدید اساسا تحریم غیرممکن است.
کشوری همچون ایران در منطقه‌ای حساس با انبوهی از همسایگان را نمی‌توان به وسیله تحریم‌ها متوقف کرد.
مرآت- آمریکا و همپیمانانش بخشی از سیاست‌های خود را از طریق گروه 20 دنبال می‌کنند. آیا برای ایران پیمان‌هایی همچون اوراسیا کفایت می‌کند یا می‌توان گروهی مثلا به نام گروه14 تشکیل داد؟
برخی از کشورهایی که در مجاورت ایران قرار دارند البته چندان با ما همسو نیستند اما لزومی ندارد که شما با کشوری کاملا همسو باشید تا با آن تعامل اقتصادی داشته باشید. آذربایجان کاملا با اسرائیل و آمریکا پیوند دارد؛ ترکمنستان نیز همینطور. کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز اصلا موضوعیت ندارند و اصلا کشور محسوب نمی‌شوند!
عراق و افغانستان؛ دو بازار استراتژیک برای ایران
مرآت- در G20 آمریکا و روسیه هردو حضور دارند؛ در حالی که این دو کشور در برخی مواضع اختلافاتی جدی دارند.
بله از این منظر می‌توان از این کشورها استفاده کرد اما ما دو موقعیت عالی داریم که به همه این کشورها می‌ارزد! نخست عراق و دوم افغانستان. اگر مباحث سیاسی را کنار بگذاریم، فرهنگ ما تقریبا همسان است. اگر شما به هرات سفر کنید، احساس نمی‌کنید که به یک کشور خارجی وارد شده‌اید. ایران و عراق و افغانستان پیوندهای تاریخی وثیقی دارند. اربعین هم ظرفیت‌های ارتباط میان ایران و عراق را به خوبی آشکار کرده است.
از پاکستان و ارمنستان هم می‌توان به خوبی استفاده کرد. G8 را برای چنین مقصودی طراحی کرده بودند اما توجه بیش از حد آقای روحانی به غرب باعث شد که ما نه به سال 91 بلکه به سال 80 بازگردیم. بسیاری از کشورها از ما رنجیده‌اند و می‌گویند شما منفعت‌طلبانه رفتار می‌کنید و غربگرا هستید. این اشکالی است که بر سیاست خارجی ما وارد است. می‌بینید که چینی‌ها هم چندان ما را همراهی نمی‌کنند.
آقای روحانی باید به چین برود و با آن‌ها تعامل برقرار کند. چینی‌ها پای کار خواهند آمد اما متأسفانه دولت آقای روحانی همچنان به اروپا امید دارد.
مرآت- یکی از توصیه‌های کارشناسان برای رونق تولید، تقاضامحور شدن شهرک‌های صنعتی است. دیدگاه شما در این ارتباط چیست؟
واقعیت این است که ما هنوز به نقطه شروع نرسیده‌ایم و صحبت کردن در این باره می‌تواند یک موضوع انحرافی باشد. لزومی ندارد که تولید حتما در شهرک‌های صنعتی اتفاق بیفتد. در بسیاری از کشورها از جمله چین افراد بخشی از زنجیره تولید را در منازلشان کامل می‌کنند؛ مثلا دکمه لباس‌ها را در منازلشان می‌دوزند. منطق تولید تغییر کرده است و وجهی ندارد که واحدهای صنعتی در یک نقطه جمع شوند.
هنوز نمی‌دانیم چه الزاماتی بر تولید مترتب است
در اکثر زمین‌های ایران(حدود سه چهارم اراضی) زمینه‌های استقرار شهرک‌های صنعتی وجود ندارد. کارگاه‌های تولیدی می‌توانند در هر نقطه‌ای همگام با ایجاد مکانیسم‌های نظارتی سربرآورند. مسأله این است که ما هنوز نمی‌دانیم چه الزاماتی بر تولید مترتب است. به حدی مالیات و مجوزهای بی‌ربط داریم که به نظر من رسیدگی به آن‌ها بر موضوع شهرک‌های صنعتی اولویت دارد.
ثبت شرکت در کشورهای موفق در یک نصفه روز انجام می‌شود. کشورهایی که در این حوزه ضعیف هستند چهار تا هفت‌روزه شرکت را ثبت می‌کنند اما در ایران اگر شانس بیاورید می‌توانید طی دو تا سه ماه یک شرکت را ثبت کنید. ثبت شرکت در کشور ما یک مارتن پیچیده است! رفع موانع تولید بر اقدامات فیزیکی مقدم است.
مدیریت از تهران بر ایران، صددرصد ناموفق خواهد بود
مرآت- هرچند می‌دانیم که در ایران اقتصاد کاملا به شکل متمرکز مدیریت(!) می‌شود اما اگر بخواهید از یک منظر محلی به اقتصاد بنگرید، نقش استانداری‌ها را در رونق تولید چگونه می‌بینید؟ این نهادها چه وظایفی را باید به انجام برسانند تا به رونق تولید کمک کنند؟ و دوم این که اگر بخواهید پیشنهادی برای رونق تولید به مجلس شورای اسلامی داشته باشید، آن پیشنهاد چیست؟
موضوع وظایف استانداری‌ها، موضوع بسیار مهمی است. استانداری‌ها آن‌جا محک می‌خورند که از منابع بانکی در جهت تولید استفاده کنند. با فرض سوال شما هم موافقم و معتقدم مدیریتی که بخواهد از تهران برای تمام ایران تصمیم بگیرد، صددرصد ناموفق خواهد بود و از منظر اقتصاد نظری نیز نقدهای جدی بر این رویکرد وارد است. اما مجلس باید به سرعت چند اقدام را در دستور کار قرار دهد که نخستین آن‌ها به بودجه کشور مربوط می‌شود.
دولت اساسا نباید بودجه‌هایی مثل بودجه 98 را تصویب کند؛ باید حداکثر بودجه دو دوازدهم تصویب کند. این بودجه‌ها عملا در حال جابجایی ریل‌های کشور است. موضوع دوم، طرح تحول بانکی است که باید به سرعت در دستور کار قرار بگیرد. این طرح پنج تا شش سال است که معطل مانده است. و سومین مسأله نیز بهبود محیط کسب و کار است و رفع پیچیدگی‌ها از این حوزه است.
مسأله مهم دیگر تورم‌زدایی از قوانین است. من در گفتگو با برخی حقوق‌دانان دریافته‌ام که ایران سه برابر کشورهای دیگر قانون و تبصره دارد! کلاف سردرگرمی ایجاد کرده‌ایم که حل اختلاف از طرق قانونی را ناممکن و مردم ناامید کرده‌ایم. کاری کرده‌ایم که کسی که می‌خواهد از طرق قانونی حل اختلاف کند، ناامید شود و در چنین شرایطی مناسبات غیررسمی جای مناسبات رسمی بگیرد.
افراد می‌دانند که اگر بخواهند از طریق قانونی یک چک بلامحل را به پول نقد تبدیل کنند باید چند سال زمان صرف کنند و در نهایت هم روشن نیست که به مقصود خود می‌رسند یا نه! بر این اساس است که تورم‌زدایی از قوانین و عملیاتی کردن آن‌ها باید در دستور کار قرار بگیرد. به نظر من اگر دولت به این الزامات چندگانه عمل کند، کار بزرگی انجام داده و در واقع به وظیفه خود عمل کرده است.
مرآت- بابت وقت ارزشمندی که در اختیارم قرار دادید، سپاسگزارم.
من هم از شما و همکارانتان تشکر می‌کنم.
انتهای پیام/ح
مرآت: جناب آقای بهرامی! در بخش نخست گفتگو، سخن به این‌جا رسید که دولت‌های یازدهم و دوازدهم نسبت به چین و بسیاری از کشورهای موثر دیگر بی‌توجهی و کم‌محلی کردند. عراق، روسیه و ترکیه نیز از جمله کشورهایی بودند که از ظرفیت آن‌ها در شرایط تحریم بهره چندانی گرفته نشد. ادامه دیدگاه‌های شما را می‌شنویم.
در دولت قبل، روش‌های تهاتر با شرکت‌های خارجی و دور زدن تحریم‌ها با استفاده از ظرفیت‌های همین کشورها را یافته بودیم. چرخه‌ای برای دور زدن تحریم‌ها ایجاد شده بود که پیچیده بود اما کار می‌کرد. حتی خود غربی‌ها هم می‌گفتند که تحریم‌ها عملا دارد بی‌اثر می‌شود. اکنون نیز راهکار همچنان در پیمان‌های دوجانبه پولی است. باید به سرعت با ترکیه، روسیه، عراق، هند، پاکستان و چین پیمان دوجانبه منعقد شود.
اگر این اقدام انجام شود، تحریم عملا کنار می‌رود. پس از آن باید با دیگر کشورهای دنیا رفتاری بهینه داشته باشیم. به این معنا که اگر مشکل نقل و انتقال پول را نداشته باشیم، نباید کالاهای مصرفی بی‌ربط وارد کنیم و کاری کنیم که عملا تولیدکننده خارجی، جای تولیدکننده داخلی را بگیرد. با دور زدن تحریم‌ها تازه به «نقطه سرخط» می‌رسیم. به کشوری عادی تبدیل می‌شویم که می‌خواهد با همه کشورها مبادلات اقتصادی داشته باشد.
ما حدود 13 تا 14 میلیارد دلار واردات ضروری داریم که باید حتما انجام شود. وقتی تحت فشار تحریم هستیم به راحتی می‌توانیم واردات کالاهای مصرفی خارجی را حذف کنیم و این از برکات تحریم است. بنابراین به رغم آن که برخی این گزاره را به سخره می‌گیرند، تحریم هم یک نعمت است، هم قابل دور زدن است. واقعیت هم این است که در دنیای جدید اساسا تحریم غیرممکن است.
کشوری همچون ایران در منطقه‌ای حساس با انبوهی از همسایگان را نمی‌توان به وسیله تحریم‌ها متوقف کرد.
مرآت- آمریکا و همپیمانانش بخشی از سیاست‌های خود را از طریق گروه 20 دنبال می‌کنند. آیا برای ایران پیمان‌هایی همچون اوراسیا کفایت می‌کند یا می‌توان گروهی مثلا به نام گروه14 تشکیل داد؟
برخی از کشورهایی که در مجاورت ایران قرار دارند البته چندان با ما همسو نیستند اما لزومی ندارد که شما با کشوری کاملا همسو باشید تا با آن تعامل اقتصادی داشته باشید. آذربایجان کاملا با اسرائیل و آمریکا پیوند دارد؛ ترکمنستان نیز همینطور. کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز اصلا موضوعیت ندارند و اصلا کشور محسوب نمی‌شوند!
عراق و افغانستان؛ دو بازار استراتژیک برای ایران
مرآت- در G20 آمریکا و روسیه هردو حضور دارند؛ در حالی که این دو کشور در برخی مواضع اختلافاتی جدی دارند.
بله از این منظر می‌توان از این کشورها استفاده کرد اما ما دو موقعیت عالی داریم که به همه این کشورها می‌ارزد! نخست عراق و دوم افغانستان. اگر مباحث سیاسی را کنار بگذاریم، فرهنگ ما تقریبا همسان است. اگر شما به هرات سفر کنید، احساس نمی‌کنید که به یک کشور خارجی وارد شده‌اید. ایران و عراق و افغانستان پیوندهای تاریخی وثیقی دارند. اربعین هم ظرفیت‌های ارتباط میان ایران و عراق را به خوبی آشکار کرده است.
از پاکستان و ارمنستان هم می‌توان به خوبی استفاده کرد. G8 را برای چنین مقصودی طراحی کرده بودند اما توجه بیش از حد آقای روحانی به غرب باعث شد که ما نه به سال 91 بلکه به سال 80 بازگردیم. بسیاری از کشورها از ما رنجیده‌اند و می‌گویند شما منفعت‌طلبانه رفتار می‌کنید و غربگرا هستید. این اشکالی است که بر سیاست خارجی ما وارد است. می‌بینید که چینی‌ها هم چندان ما را همراهی نمی‌کنند.
آقای روحانی باید به چین برود و با آن‌ها تعامل برقرار کند. چینی‌ها پای کار خواهند آمد اما متأسفانه دولت آقای روحانی همچنان به اروپا امید دارد.
مرآت- یکی از توصیه‌های کارشناسان برای رونق تولید، تقاضامحور شدن شهرک‌های صنعتی است. دیدگاه شما در این ارتباط چیست؟
واقعیت این است که ما هنوز به نقطه شروع نرسیده‌ایم و صحبت کردن در این باره می‌تواند یک موضوع انحرافی باشد. لزومی ندارد که تولید حتما در شهرک‌های صنعتی اتفاق بیفتد. در بسیاری از کشورها از جمله چین افراد بخشی از زنجیره تولید را در منازلشان کامل می‌کنند؛ مثلا دکمه لباس‌ها را در منازلشان می‌دوزند. منطق تولید تغییر کرده است و وجهی ندارد که واحدهای صنعتی در یک نقطه جمع شوند.
هنوز نمی‌دانیم چه الزاماتی بر تولید مترتب است
در اکثر زمین‌های ایران(حدود سه چهارم اراضی) زمینه‌های استقرار شهرک‌های صنعتی وجود ندارد. کارگاه‌های تولیدی می‌توانند در هر نقطه‌ای همگام با ایجاد مکانیسم‌های نظارتی سربرآورند. مسأله این است که ما هنوز نمی‌دانیم چه الزاماتی بر تولید مترتب است. به حدی مالیات و مجوزهای بی‌ربط داریم که به نظر من رسیدگی به آن‌ها بر موضوع شهرک‌های صنعتی اولویت دارد.
ثبت شرکت در کشورهای موفق در یک نصفه روز انجام می‌شود. کشورهایی که در این حوزه ضعیف هستند چهار تا هفت‌روزه شرکت را ثبت می‌کنند اما در ایران اگر شانس بیاورید می‌توانید طی دو تا سه ماه یک شرکت را ثبت کنید. ثبت شرکت در کشور ما یک مارتن پیچیده است! رفع موانع تولید بر اقدامات فیزیکی مقدم است.
مدیریت از تهران بر ایران، صددرصد ناموفق خواهد بود
مرآت- هرچند می‌دانیم که در ایران اقتصاد کاملا به شکل متمرکز مدیریت(!) می‌شود اما اگر بخواهید از یک منظر محلی به اقتصاد بنگرید، نقش استانداری‌ها را در رونق تولید چگونه می‌بینید؟ این نهادها چه وظایفی را باید به انجام برسانند تا به رونق تولید کمک کنند؟ و دوم این که اگر بخواهید پیشنهادی برای رونق تولید به مجلس شورای اسلامی داشته باشید، آن پیشنهاد چیست؟
موضوع وظایف استانداری‌ها، موضوع بسیار مهمی است. استانداری‌ها آن‌جا محک می‌خورند که از منابع بانکی در جهت تولید استفاده کنند. با فرض سوال شما هم موافقم و معتقدم مدیریتی که بخواهد از تهران برای تمام ایران تصمیم بگیرد، صددرصد ناموفق خواهد بود و از منظر اقتصاد نظری نیز نقدهای جدی بر این رویکرد وارد است. اما مجلس باید به سرعت چند اقدام را در دستور کار قرار دهد که نخستین آن‌ها به بودجه کشور مربوط می‌شود.
دولت اساسا نباید بودجه‌هایی مثل بودجه 98 را تصویب کند؛ باید حداکثر بودجه دو دوازدهم تصویب کند. این بودجه‌ها عملا در حال جابجایی ریل‌های کشور است. موضوع دوم، طرح تحول بانکی است که باید به سرعت در دستور کار قرار بگیرد. این طرح پنج تا شش سال است که معطل مانده است. و سومین مسأله نیز بهبود محیط کسب و کار است و رفع پیچیدگی‌ها از این حوزه است.
مسأله مهم دیگر تورم‌زدایی از قوانین است. من در گفتگو با برخی حقوق‌دانان دریافته‌ام که ایران سه برابر کشورهای دیگر قانون و تبصره دارد! کلاف سردرگرمی ایجاد کرده‌ایم که حل اختلاف از طرق قانونی را ناممکن و مردم ناامید کرده‌ایم. کاری کرده‌ایم که کسی که می‌خواهد از طرق قانونی حل اختلاف کند، ناامید شود و در چنین شرایطی مناسبات غیررسمی جای مناسبات رسمی بگیرد.
افراد می‌دانند که اگر بخواهند از طریق قانونی یک چک بلامحل را به پول نقد تبدیل کنند باید چند سال زمان صرف کنند و در نهایت هم روشن نیست که به مقصود خود می‌رسند یا نه! بر این اساس است که تورم‌زدایی از قوانین و عملیاتی کردن آن‌ها باید در دستور کار قرار بگیرد. به نظر من اگر دولت به این الزامات چندگانه عمل کند، کار بزرگی انجام داده و در واقع به وظیفه خود عمل کرده است.
مرآت- بابت وقت ارزشمندی که در اختیارم قرار دادید، سپاسگزارم.
من هم از شما و همکارانتان تشکر می‌کنم.
انتهای پیام/ح
مرآت: جناب آقای بهرامی! در بخش نخست گفتگو، سخن به این‌جا رسید که دولت‌های یازدهم و دوازدهم نسبت به چین و بسیاری از کشورهای موثر دیگر بی‌توجهی و کم‌محلی کردند. عراق، روسیه و ترکیه نیز از جمله کشورهایی بودند که از ظرفیت آن‌ها در شرایط تحریم بهره چندانی گرفته نشد. ادامه دیدگاه‌های شما را می‌شنویم.
, مرآت: جناب آقای بهرامی! در بخش نخست گفتگو، سخن به این‌جا رسید که دولت‌های یازدهم و دوازدهم نسبت به چین و بسیاری از کشورهای موثر دیگر بی‌توجهی و کم‌محلی کردند. عراق، روسیه و ترکیه نیز از جمله کشورهایی بودند که از ظرفیت آن‌ها در شرایط تحریم بهره چندانی گرفته نشد. ادامه دیدگاه‌های شما را می‌شنویم.,در دولت قبل، روش‌های تهاتر با شرکت‌های خارجی و دور زدن تحریم‌ها با استفاده از ظرفیت‌های همین کشورها را یافته بودیم. چرخه‌ای برای دور زدن تحریم‌ها ایجاد شده بود که پیچیده بود اما کار می‌کرد. حتی خود غربی‌ها هم می‌گفتند که تحریم‌ها عملا دارد بی‌اثر می‌شود. اکنون نیز راهکار همچنان در پیمان‌های دوجانبه پولی است. باید به سرعت با ترکیه، روسیه، عراق، هند، پاکستان و چین پیمان دوجانبه منعقد شود.
,اگر این اقدام انجام شود، تحریم عملا کنار می‌رود. پس از آن باید با دیگر کشورهای دنیا رفتاری بهینه داشته باشیم. به این معنا که اگر مشکل نقل و انتقال پول را نداشته باشیم، نباید کالاهای مصرفی بی‌ربط وارد کنیم و کاری کنیم که عملا تولیدکننده خارجی، جای تولیدکننده داخلی را بگیرد. با دور زدن تحریم‌ها تازه به «نقطه سرخط» می‌رسیم. به کشوری عادی تبدیل می‌شویم که می‌خواهد با همه کشورها مبادلات اقتصادی داشته باشد.
,ما حدود 13 تا 14 میلیارد دلار واردات ضروری داریم که باید حتما انجام شود. وقتی تحت فشار تحریم هستیم به راحتی می‌توانیم واردات کالاهای مصرفی خارجی را حذف کنیم و این از برکات تحریم است. بنابراین به رغم آن که برخی این گزاره را به سخره می‌گیرند، تحریم هم یک نعمت است، هم قابل دور زدن است. واقعیت هم این است که در دنیای جدید اساسا تحریم غیرممکن است.
,کشوری همچون ایران در منطقه‌ای حساس با انبوهی از همسایگان را نمی‌توان به وسیله تحریم‌ها متوقف کرد.
,مرآت- آمریکا و همپیمانانش بخشی از سیاست‌های خود را از طریق گروه 20 دنبال می‌کنند. آیا برای ایران پیمان‌هایی همچون اوراسیا کفایت می‌کند یا می‌توان گروهی مثلا به نام گروه14 تشکیل داد؟
, مرآت- آمریکا و همپیمانانش بخشی از سیاست‌های خود را از طریق گروه 20 دنبال می‌کنند. آیا برای ایران پیمان‌هایی همچون اوراسیا کفایت می‌کند یا می‌توان گروهی مثلا به نام گروه14 تشکیل داد؟, مرآت- آمریکا و همپیمانانش بخشی از سیاست‌های خود را از طریق گروه 20 دنبال می‌کنند. آیا برای ایران پیمان‌هایی همچون اوراسیا کفایت می‌کند یا می‌توان گروهی مثلا به نام گروه14 تشکیل داد؟,برخی از کشورهایی که در مجاورت ایران قرار دارند البته چندان با ما همسو نیستند اما لزومی ندارد که شما با کشوری کاملا همسو باشید تا با آن تعامل اقتصادی داشته باشید. آذربایجان کاملا با اسرائیل و آمریکا پیوند دارد؛ ترکمنستان نیز همینطور. کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز اصلا موضوعیت ندارند و اصلا کشور محسوب نمی‌شوند!
,عراق و افغانستان؛ دو بازار استراتژیک برای ایران
, عراق و افغانستان؛ دو بازار استراتژیک برای ایران, عراق و افغانستان؛ دو بازار استراتژیک برای ایران,مرآت- در G20 آمریکا و روسیه هردو حضور دارند؛ در حالی که این دو کشور در برخی مواضع اختلافاتی جدی دارند.
, مرآت- در G20 آمریکا و روسیه هردو حضور دارند؛ در حالی که این دو کشور در برخی مواضع اختلافاتی جدی دارند.,بله از این منظر می‌توان از این کشورها استفاده کرد اما ما دو موقعیت عالی داریم که به همه این کشورها می‌ارزد! نخست عراق و دوم افغانستان. اگر مباحث سیاسی را کنار بگذاریم، فرهنگ ما تقریبا همسان است. اگر شما به هرات سفر کنید، احساس نمی‌کنید که به یک کشور خارجی وارد شده‌اید. ایران و عراق و افغانستان پیوندهای تاریخی وثیقی دارند. اربعین هم ظرفیت‌های ارتباط میان ایران و عراق را به خوبی آشکار کرده است.
,از پاکستان و ارمنستان هم می‌توان به خوبی استفاده کرد. G8 را برای چنین مقصودی طراحی کرده بودند اما توجه بیش از حد آقای روحانی به غرب باعث شد که ما نه به سال 91 بلکه به سال 80 بازگردیم. بسیاری از کشورها از ما رنجیده‌اند و می‌گویند شما منفعت‌طلبانه رفتار می‌کنید و غربگرا هستید. این اشکالی است که بر سیاست خارجی ما وارد است. می‌بینید که چینی‌ها هم چندان ما را همراهی نمی‌کنند.
,آقای روحانی باید به چین برود و با آن‌ها تعامل برقرار کند. چینی‌ها پای کار خواهند آمد اما متأسفانه دولت آقای روحانی همچنان به اروپا امید دارد.
,مرآت- یکی از توصیه‌های کارشناسان برای رونق تولید، تقاضامحور شدن شهرک‌های صنعتی است. دیدگاه شما در این ارتباط چیست؟
, مرآت- یکی از توصیه‌های کارشناسان برای رونق تولید، تقاضامحور شدن شهرک‌های صنعتی است. دیدگاه شما در این ارتباط چیست؟,واقعیت این است که ما هنوز به نقطه شروع نرسیده‌ایم و صحبت کردن در این باره می‌تواند یک موضوع انحرافی باشد. لزومی ندارد که تولید حتما در شهرک‌های صنعتی اتفاق بیفتد. در بسیاری از کشورها از جمله چین افراد بخشی از زنجیره تولید را در منازلشان کامل می‌کنند؛ مثلا دکمه لباس‌ها را در منازلشان می‌دوزند. منطق تولید تغییر کرده است و وجهی ندارد که واحدهای صنعتی در یک نقطه جمع شوند.
,هنوز نمی‌دانیم چه الزاماتی بر تولید مترتب است
, هنوز نمی‌دانیم چه الزاماتی بر تولید مترتب است, هنوز نمی‌دانیم چه الزاماتی بر تولید مترتب است,در اکثر زمین‌های ایران(حدود سه چهارم اراضی) زمینه‌های استقرار شهرک‌های صنعتی وجود ندارد. کارگاه‌های تولیدی می‌توانند در هر نقطه‌ای همگام با ایجاد مکانیسم‌های نظارتی سربرآورند. مسأله این است که ما هنوز نمی‌دانیم چه الزاماتی بر تولید مترتب است. به حدی مالیات و مجوزهای بی‌ربط داریم که به نظر من رسیدگی به آن‌ها بر موضوع شهرک‌های صنعتی اولویت دارد.
,ثبت شرکت در کشورهای موفق در یک نصفه روز انجام می‌شود. کشورهایی که در این حوزه ضعیف هستند چهار تا هفت‌روزه شرکت را ثبت می‌کنند اما در ایران اگر شانس بیاورید می‌توانید طی دو تا سه ماه یک شرکت را ثبت کنید. ثبت شرکت در کشور ما یک مارتن پیچیده است! رفع موانع تولید بر اقدامات فیزیکی مقدم است.
,مدیریت از تهران بر ایران، صددرصد ناموفق خواهد بود
, مدیریت از تهران بر ایران، صددرصد ناموفق خواهد بود, مدیریت از تهران بر ایران، صددرصد ناموفق خواهد بود,مرآت- هرچند می‌دانیم که در ایران اقتصاد کاملا به شکل متمرکز مدیریت(!) می‌شود اما اگر بخواهید از یک منظر محلی به اقتصاد بنگرید، نقش استانداری‌ها را در رونق تولید چگونه می‌بینید؟ این نهادها چه وظایفی را باید به انجام برسانند تا به رونق تولید کمک کنند؟ و دوم این که اگر بخواهید پیشنهادی برای رونق تولید به مجلس شورای اسلامی داشته باشید، آن پیشنهاد چیست؟
, مرآت- هرچند می‌دانیم که در ایران اقتصاد کاملا به شکل متمرکز مدیریت(!) می‌شود اما اگر بخواهید از یک منظر محلی به اقتصاد بنگرید، نقش استانداری‌ها را در رونق تولید چگونه می‌بینید؟ این نهادها چه وظایفی را باید به انجام برسانند تا به رونق تولید کمک کنند؟ و دوم این که اگر بخواهید پیشنهادی برای رونق تولید به مجلس شورای اسلامی داشته باشید، آن پیشنهاد چیست؟,موضوع وظایف استانداری‌ها، موضوع بسیار مهمی است. استانداری‌ها آن‌جا محک می‌خورند که از منابع بانکی در جهت تولید استفاده کنند. با فرض سوال شما هم موافقم و معتقدم مدیریتی که بخواهد از تهران برای تمام ایران تصمیم بگیرد، صددرصد ناموفق خواهد بود و از منظر اقتصاد نظری نیز نقدهای جدی بر این رویکرد وارد است. اما مجلس باید به سرعت چند اقدام را در دستور کار قرار دهد که نخستین آن‌ها به بودجه کشور مربوط می‌شود.
,دولت اساسا نباید بودجه‌هایی مثل بودجه 98 را تصویب کند؛ باید حداکثر بودجه دو دوازدهم تصویب کند. این بودجه‌ها عملا در حال جابجایی ریل‌های کشور است. موضوع دوم، طرح تحول بانکی است که باید به سرعت در دستور کار قرار بگیرد. این طرح پنج تا شش سال است که معطل مانده است. و سومین مسأله نیز بهبود محیط کسب و کار است و رفع پیچیدگی‌ها از این حوزه است.
,مسأله مهم دیگر تورم‌زدایی از قوانین است. من در گفتگو با برخی حقوق‌دانان دریافته‌ام که ایران سه برابر کشورهای دیگر قانون و تبصره دارد! کلاف سردرگرمی ایجاد کرده‌ایم که حل اختلاف از طرق قانونی را ناممکن و مردم ناامید کرده‌ایم. کاری کرده‌ایم که کسی که می‌خواهد از طرق قانونی حل اختلاف کند، ناامید شود و در چنین شرایطی مناسبات غیررسمی جای مناسبات رسمی بگیرد.
,افراد می‌دانند که اگر بخواهند از طریق قانونی یک چک بلامحل را به پول نقد تبدیل کنند باید چند سال زمان صرف کنند و در نهایت هم روشن نیست که به مقصود خود می‌رسند یا نه! بر این اساس است که تورم‌زدایی از قوانین و عملیاتی کردن آن‌ها باید در دستور کار قرار بگیرد. به نظر من اگر دولت به این الزامات چندگانه عمل کند، کار بزرگی انجام داده و در واقع به وظیفه خود عمل کرده است.
,مرآت- بابت وقت ارزشمندی که در اختیارم قرار دادید، سپاسگزارم.
, مرآت- بابت وقت ارزشمندی که در اختیارم قرار دادید، سپاسگزارم.,من هم از شما و همکارانتان تشکر می‌کنم.
,انتهای پیام/ح
,]
ارسال دیدگاه