واکنش کاربران آمریکایی فیس بوک به پست سناتور آمریکایی؛

• پنج‌شنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۸ ۱۰:۲۹
• کد خبر : 1526762

• اخبار
• سایر رسانه ها

برنی سندرز: "این ننگ ملی است که میلیون ها کارگر تمام وقت در فقر زندگی می کنند و میلیون ها نفر دیگر فقط برای پرداخت صورتحساب های خود مجبور به کار کردن در 2 یا 3 جا هستند. شغل، باید کارکنان را از فقر خارج کند، نه اینکه آنها را در آن گیر بیاندازد."

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "تیتریک"؛ "برنی سندرز" سناتور آمریکایی با انتقاد از دولت ترامپ در خصوص تنگنای معیشتی مردم آمریکا پستی را در صفحه فیس بوک خود به اشتراک گذاشت.

وی نوشت: "این ننگ ملی است که میلیون ها کارگر تمام وقت در فقر زندگی می کنند و میلیون ها نفر دیگر فقط برای پرداخت صورتحساب های خود مجبور به کار کردن در 2 یا 3 جا هستند. شغل، باید کارکنان را از فقر خارج کند، نه اینکه آنها را در آن گیر بیاندازد. حداقل دستمزد فعلی فدرال 7.25 دلار به ازای هر ساعت است که در واقع دستمزد گرسنگی است و باید به دستمزد گذراندن معیشت افزایش یابد."

این توئیت، داغ دل کاربران آمریکایی را تازه کرده و آنها را به واکنش واداشت:

- اگر حداقل دستمزد با تورم همراه باشد، باید امروز 20 دلار در هر ساعت باشد. همچنین "مِدیکِر" (برنامه ملی بیمه اجتماعی) یک طرح عالی برای همگان است، زیرا والدین در صورت دستمزد مناسب و داشتن بیمه درمانی بدهکار و مدیون فرزندان خود نمی شوند.

- نور چشمی های دولت در حال تضعیف نیروی کار ارزشمند ما هستند و سعی می کنند آن را به فرهنگ "زنبور کارگر" تبدیل کنند تا تنها کسانی که در رأس هستند شکوفا شوند. زمان آن رسیده است که امتیازهای انحصاری را شکسته و همه شرکت های بزرگ را تعدیل کنیم. هزینه، مهمترین محرک برای اقتصاد پررونق است، اقتصادی که همه در آن پیشرفت می کنند. این کار است (نه تجارت) که باید از اولویت برخوردار باشد و استانداردها و دستمزد عادلانه ای را تعیین کند. دولت فدرال باید نوع جدیدی از اداره کار که واقعاً از کار در این کشور پشتیبانی می کند را گسترش و توسعه دهد!

- چرا به جای افزایش حداقل دستمزد که ممکن است بسیاری از مشاغل کوچک را از دور خارج کند، هزینه های زندگی را کاهش نمی دهیم؟

- شرایط من حتی بدتر است. من در یک سوپرمارکت کار می کنم و حتی اجازه کار تمام وقت در آنجا را ندارم. اکثر همکارانم نیز ساعات کاری تمام وقت ندارند. این شرکت می خواهد تا آنجا که ممکن است پرداخت کمی به ما داشته باشد و تعداد کارمندانی که از مزایای درمانی برخوردار هستند را محدود کند. من به سختی می توانم آنجا بمانم. به دنبال شغل بهتری هستم، اما کار بسیار سختی است. من برای کار در هتل درخواست دادم و قسم خوردم که قادر به انجام آن هستم اما رد شدم. این وحشتناک است! من می خواهم در راحتی زندگی کنم، نه در آشفتگی! درخواست زیادی ندارم!

- کار باید در وهله اول کفاف زندگی را بدهد. هزینه های زیادی صرف داشتن محلی برای دوش گرفتن، داشتن لباس های تمیز، حمل و نقل مطمئن به هر نقطه یا وسیله ای برای مراقبت و قرنطینه کردن خود در هنگام بیماری می شود. میلیون ها آمریکایی از جمله خودم هستند که در وهله اول منابع مالی لازم برای به دست آوردن یا حفظ شغل را ندارند. به خصوص، وقتی مشاغل موجود به خوبی هزینه ها را پوشش نمی دهند که بتوانید به اندازه کافی خوشبخت باشید.

- من به راچِستِر نیویورک بازگشتم و در نهایت کار پیدا کردم. به من گفته شد که به خاطر نداشتن مدارک مناسب به حالت تعلیق در می آیم. من یک فرزندخوانده هستم و شناسنامه ام باید از آلبانی بیاید، زیرا سوابق مهر شده است. در حال حاضر با اخراج مواجه بوده و غذای بسیار اندکی دارم. این حقیقت آمریکا است. من 60 ساله هستم و واقعا نمی توانم این شرایط را باور کنم...

- چند سال پیش، مطالعه ای درباره حداقل دستمزد انجام شد. به عقیده من، حداقل دستمزد پایه که استفاده شد از اوایل دهه 1970 بود. نتایج به دست آمده از این تحقیق به شرح زیر است:

1. حداقل دستمزد براساس تورم باید 22 دلار در هر ساعت باشد.

2. حداقل دستمزد بر اساس بهره وری باید 32 دلار در هر ساعت باشد.

تمام سود حاصل از عدم پرداخت دستمزد مناسب به کارکنان به جیب شرکت ها و ثروتمندان رفته است.

- اکنون این شرایط برای برخی از آمریکایی ها به جنگ با فقر یا به عبارتی به جنگ طبقاتی تبدیل شده است. مدت ها پیش، طبقه متوسط ​​از محرومان نبودند. امروز همه مدنیت را از دست داده ایم. کشور ما در شرایط بحرانی قرار دارد و به سمت فاشیسم می رود.

- به عقیده من، مشکل بزرگتر ما این نیست که دستمزدها با تورم پیش نمی رود، مشکل اینجاست که تورم به لطف عواملی که مانع آنها می شویم از کنترل خارج می شود. به طور خاص، هزینه های مراقبت های بهداشتی بر همه چیز پیرامون آنها اثر می گذارند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #