جدال نان و جان؛

• پنج‌شنبه ۰۲ آبان ۱۳۹۸ ۱۱:۱۱
• کد خبر : 1542059

• اخبار
• سایر رسانه ها

در مناطق مرزی غرب کشور تنها انسان‌ها نیستند که در راه کولبری جانشان را به خطر می‌اندازند. چهارپایانی که معمولا کولبران در مناطق بسیار صعب‌العبور از آنها استفاده می‌کنند نیز در معرض انواع خطرها هستند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  کُردتودی، رفتن به مرز و حمل کوله ای سنگین از معابر مرزی کار هر روزشان است، اینجا زندگی رنگ و بوی دیگری دارد و بدون داشتن چکمه ها و پوتین های ساق بلند نمی توان قدمی برداشت.

کسی بدون داشتن دفترچه کولبری نمی تواند وارد معبر شود، کولبری که خوش شانس باشد می تواند در روز یک یا 2 کوله را جابجا کند، کوله های پوشاک سبک تر و کوله های لوازم خانگی سنگین تر است و به تبع وزن کالاها، مزدشان هم متغیر است برای حمل کالای سنگین تر حدود 500 هزار ریال و سبک ترین 100 هزار ریال مزد می دهند.

روزهای برفی معبر تعطیل و کولبران بدون هیچ مزدی پس از تحمل ساعت ها سرما و سختی، دست خالی به روستاهایشان بر می گردند.

کولبران از جنس همین مردم کنار ما هستند از جوانان کم سن 16 و 17 ساله تا مردان کهن سال 60 ساله در بین آنها دیده می شود.

برخی ها درس و مدرسه را برای کمک به معیشت خانواده رها کرده و گنج جوانی را در باریکه راه های مرزی به قیمت ناچیزی می فروشند و بعضی بخاطر حمل کوله های سنگین و وارد شدن آسیب بر ستون فقرات، برای همیشه خانه نشین شده اند.

آری باران شب را تا صبح بی‌امان باریده بود. سپیده‌دم از خواب بیدار می‌شوم. نسیمِ خنکِ پاییزی که به صورتم می‌خورد، فرح‌بخش است. راهم را به سمت گزارشی از وضعیت کولبران در پیش می گیرم، استان کُردستان از از جمله مناطقی محسوب می شود که با توجه به موقعیت جغرافیایی  و عدم رشد و شکوفایی کافی بخصوص در حوزه اقتصادی،تمایل بیشتری از سوی افراد به فعالیت در عرصه ی کولبری نشان داده می شود.

اگر به سمت اورامان تخت که حرکت کنیم ، راه هایی قرمز رنگ بر روی کوه ها مشخص شده است تا کولبران با استفاده و تشخیص این رنگ، کالاهای خود را با استفاده از قاطر به سمت پایین حرکت نمایند اما نکته جالب اینجاست با وجود اینکه این کولبران کوله باری از فقر را بر دوش می کشند اما هزینه هایی دارند چرا که در این مسیر، مکانی مشخص شده است که عده ای حیوانات باربر از جمله قاطر را شبی حدود 300 هزار تومان اجاره می دهند تا کولبران بتوانند شبانه کالاهای قاچاق را به سمت پایین حمل کنند و عده ای تاجر سود آن را در جیبشان ببرند.

حمل کالا تنها راه امرار معاش

هرچند این تمام ماجرا نیست و مشکلات معیشت مردم مرزنشین قصه امروز و فردا نبوده بلکه سالهاست به گونه‌ای متفاوت روایت می‌شود، به طوری که حتی جوانان تحصیلکرده این مناطق به دلیل مرزی بودن و نبودن کار ، مجبور به کوبری شدند به طوری که کاک عباد 32 ساله می گوید که به دلیل نبود کار قاطری را با 15 میلیون تومان خریداری و مجبور به کولبری هستم.

وی می گوید: نداشتن بیمه، حق و حقوق اجتماعی در کنار عوارض بدنی متعدد به دلیل حمل اجناس سنگین تنها سهم مردمان ماست  که در مناطق مرزی ضمن مرزداری به امرار معاش ناچیزی دل بسته‌اند سهمی که سالهاست از آن به عنوان شغل کاذب یاد شده و در مواقع لازم برخوردهای قانونی سختی نیز می‌شود.

وی افزود: به علت صعب‌العبور بودن مناطق مرزی برای وسایل نقلیه و کوهستانی بودن مناطق مرزی غرب کشور، مجبوریم از الاغ برای جابجایی بارها استفاده کنیم.

این کولبر می‌گوید که قیمت کالایی که به اینجا می‌رسد تحت تاثیر دو عامل است: در مرحله اول قیمت کالاها در بازار خرید تحت تاثیر نرخ ارز است و در مرحله بعد تحت تاثیر چهارپایانی است که بار را جابجا می‌کنند.

این کولبر ادامه می‌دهد: نرخ اجاره الاغ تحت تاثیر قیمت، ارزش و وزن کالا یا در برخی موارد تعداد کالا و ابعاد آن و حتی نوع الاغی که وسیله برایش قابل حمل باشد است. مثلا شاید اجاره یک بار گوشی آیفون بیشتر از تلویزیون باشد. هر چند که بار نیز سبک‌تر است.

اما برای عباد و هزاران کولبر دیگر، حمل کالا تنها راه امرار معاش آنها و خانواده‌هایشان است. اساسا فعالیت کولبری با دشواری ها و خطرات خاص به خود همراه است که ریسک بسیار بالایی را می طلبد زیرا در هر لحظه ممکن است فرد با یک خطا،تعلل جان خویش را در مناطق صعب العبور از دست بدهد.

یکی از دلایل اصلی ای که مردم در مناطق مرزنشین به قاچاق روی می آورند، نرخ بالای بیکاری در این مناطق است. در حالی که دولت ایران می گوید نرخ رسمی بیکاری امسال 12.6 درصد بوده، اما برخی نمایندگان استان های مرزی ادعا می کنند که نرخ واقعی بیکاری در حوزه های انتخابیه آنها به حدود 40 تا 50 درصد می رسد.

یکی دیگر از این کولبران اظهار داشت: راستش چند وقتی است که مرزها از رونق افتاده و کمتر از الاغ استفاده می‌شود. اما قبلا خیلی استفاده می‌شد. گاهی اوقات اجاره می‌کردیم اما کم‌کم به جای اجاره الاغ‌ها را می‌خریدیم. ما بیشتر از ایلام یا شیراز الاغ‌ها را می‌خریدیم. قیمت‌ها در ابتدا خوب بود اما به مرور بالا رفت. تقریبا قیمت هر الاغ بسته به سن و توانایی فیزیکی و… از چهار میلیون تا 15 میلیون متغییر بود.

محمد می‌گوید: گاهی وقت‌ها هم بود که یک نفر چند تا الاغ داشت، به یک نفر می‌داد تا باهاش کار بکند و بعد درصدی با هم در سود شریک می‌شدند. یکی دو سال پیش که خودم تو این کار بودم، هر الاغ معمولا به طور متوسط شبی 3۰۰ تومن برام درآمد داشت. ولی خوب می‌گم اکثرا سعی می‌کردند که خودشون بخرن. البته این هم بگم که هر شب نمی‌رفتیم.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #