یادداشت/

• شنبه ۰۲ اسفند ۱۳۹۳ ۱۰:۱۷
• کد خبر : 247516

• اخبار
• سایر رسانه ها

دوم اسفند روز جهانی زبان مادری است، روزی که از سیزده سال پیش برای جلب توجه انسان ها به اهمیت حفظ تنوع زبانی در جهان، گرامی داشته می شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از آفتاب دل، زبان بلندترین پرچمی است که بر تارک فرهنگ هرملتی استوار نشسته است و نماد هویّت هر تباری است که به گوهری بودن اصالت  خود باور داشته باشد .

نوزاد از بدو تولد با زبان مادری سروکار دارد و وقتی که در آغوش پر مهر و محبت مادر شیر می‌خورد، کلماتی با زبان مادری به گوشش می‌خورد و شاید به همین دلیل است که عنوان زبــان مادری به خود گرفته است. زبان مادری، هویت انسان را شکل می‌دهد و حامل فرهنگ گذشتگان برای ما و فرهنگ ما برای آیندگان است.

سال‌هاست که بین جوانان کردستانی عده‌ای صحبت کردن به زبان مادری را نمی‌پسندند و والدین نیز ترجیح می‌دهند با زبان فارسی با کودکانشان صحبت کنند. درست است که فارسی زبان رسمی کشور است و باید همه آن را یاد گرفته و به آن احترام بگذاریم، اما این بدان معنا نیست که زبان مادری خود را کنار بگذاریم.

زبان فارسی نماد هویت ملی ماست، اما همه ما یک هویت بومی هم داریم که در شرایط فعلی به خطر افتاده است؛ تاجایی که نسل دانش‌آموز و دانشجوی ما حدود 80  یا 90  درصد ارتباطشان با زبان مادری قطع شده است و با آن بیگانه هستند.

 
گر این روزها گذری از خیابان های شهر داشته باشیم می بینیم که اکثر جوانان با کلماتی انگلیسی و غیر از زبان مادری خود صحبت می کنند در حالی که اولین عامل در شکل گیری شخصیت انسان زبان مادری است.

زبان مادری نخستین زبانی است که نوزاد از بدو تولد با آن سروکار دارد و وقتی که در آغوش پر مهر و محبت مادر شیر می خورد آنرا می شنود. دقیقاً به همین دلیل عنوان "زبـــان مـــادری" به خود گرفته است. این زبان اولین زبانی است که هر انسان در دوران زندگی خود یاد می‌گیرد. زبان مادری هویت انسان را شکل می دهد و حامل فرهنگ گذشته و گذشتگان به ما و ما به آینده و آیندگان است.

در این جا  روی سخنمان با زبانی همچون فارسی نیست.  زبان فارسی، زبان رسمی همه‌ی ایرانیان است و برای همه‌ی ایرانی‌ها محترم است ولی در این سالها در بین جوانان منطقه ی کردستان عده‌ای کلاس و شأن اجتماعی را در کلماتی غیر از زبان مادری خود جستجو می‌کنند و بر این ایده اند که بایستی از جغرافیای زبان خود مهاجرت کرده و به حوزه‌های جغرافیایی زبانهای دیگر پناه ببرند.  تا شاید در آنجا هویتی تازه بیابند.

بسیاری از پارامترها دست به دست هم می‌دهند که گریز از فرهنگ مادری را در بین برخی از اقشار جامعه ترویج کنند.  متأسفانه ورود واژه هایی از زبان بیگانه سبب شده است تا واژه هایی را هم که از پدرانمان نسل به نسل به ما رسیده در بین فرزندان کمرنگ شود .

زبان فارسی، نماد هویت ملی ماست و ما هم دوستش داریم، اما همه ما یک هویت بومی و قومیتی هم داریم که در شرایط فعلی به خطر افتاده است؛ تا جایی که نسل دانش آموز و دانشجوی ما حدود 80 یا 90 درصد ارتباطشان با زبان مادری قطع شده است و با آن بیگانه هستند.

با اینکه از نظر روانشناسی زبان مادری مهمترین وسیله برای برقراری ارتباط با افراد است و خواسته ها، نیازها و آرزوهای شخص ابتدا به زبان مادری جاری می شود و مادر اولین شخصی است که انسان با او چنین رابطه ی گرم و صمیمی برقرار می کند. همانگونه که انسان به زبان مادری سخن می گوید، به قلب و نقطه آغاز آن نیز می اندیشد. تصمیم ها، آمال و آرزوهای هر فرد در ارتباط مستقیم با زبان مادری در ذهن و تفکر او شکل می گیرد.

هر زبانی، فرهنگی را در دورن خود حمل می کند. گوشه هایی از این فرهنگ می تواند برای زندگی همه انسان ها مفید باشد. می تواند درسی از گذشتگان برای گسترش توسعه پایدار باشد.  بنابراین، حفاظت از تنوع زبانی در جهان، سبب گسترش فرهنگ صلح و تنوع فرهنگی می شود.

به امید اینکه زبان  شیرین فارسی و کردی و تمام زبان های ایرانی که زاده ی مادر ایرانند  هماره جوان بمانند تا آنگاه که عالمی و آدمی باشد.

انتهای پیام/پ

• برچسب ها
• #
• #
• #