هنرمند عکاس شهربابکی :
با دوربینم می اندیشم وبا عکس هایم حرف می زنم
حمزه مومنی هنرمند شهربابکی متولد ۱۳۷۱ و دانشجوی رشته ی عکاسی خبری است که عکاسی را سال ۸۷ به صورت اماتور و از سال ۸۹ به صورت حرفه ایاز هفته نامه ی بابک زمین اغاز کرده و دنبال می کند .[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از کرمان هنر ، حمزه مومنی هنرمند شهربابکی متولد ۱۳۷۱ و دانشجوی رشته ی عکاسی خبری است که عکاسی را از سال ۸۷ به صورت اماتور و از سال ۸۹ به صورت حرفه ایاز هفته نامه ی بابک زمین اغاز کرده و دنبال می کند .
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, کرمان هنر ، حمزه مومنی هنرمند شهربابکی متولد ۱۳۷۱ و دانشجوی رشته ی عکاسی خبری است که عکاسی را از سال ۸۷ به صورت اماتور و از سال ۸۹ به صورت حرفه ایاز هفته نامه ی بابک زمین اغاز کرده و دنبال می کند .,وی رتبه ی شایسته تقدیر جشنواره ی بین الملی هنر های تجسمی جوانان،و چندین مقام کشوری و استانی را در کارنامه خود دارد وبه عنوان اولین عکاسی است که در طول ۶سال به طور جدی وحرفه ای طبیعت شهربابک را عکاسی کرده است.
,این هنرمند شهربابکی در کنار عکاسی خبری به طور جدی به عکاسی از طبیعت واثار گردشگری وحیات وحش شهربابک پرداخته است که همزمان با برپایی اولین نمایشگاه انفرادی این هنرمند شهربابکی،گفتگویی با وی داشته ایم که خلاصه ی آن از نظرتان میگذرد.
,
ضمن عرض تبریک به مناسبت برپایی اولین نمایشگاه انفرادی تان،دوست داریم تعریف شما از عکاسی را بشنویم.
تعاریف زیادی می شود ازعکاسی داشت اما خارج از تعریف فنی عکاسی،به نظر من عکاسی یعنی ثبت لحظاتمعنادار زندگی،چه تلخ وچه شیرین…!
,
عکاسی یک زبان است،یک زبان تصویری که قواعد ودستورات خاص خود را دارد،و اگر بتوان این قواعد ودستورات و عناصر بصری را در عکسها در جای خود وبه طور صحیح به کار گرفت،میشود با زبان هنروعکس با بیننده حرف زد وارتباط برقرارکرد.
,اگر بخواهم عکاسی را در بیشتر در زمینه طبیعت معرفی کنم باید بگویم:عکاسی طبیعت یعنی برشی دقیق وزیبا از قدرت آفرینش خداوند.
,
-چگونه می شود یک صحنه طبیعت را افراد زیادی نبینند اما یک عکاس همان صحنه را به زیبایی هرچه تمام تر ثبت کند؟آیا عکاس شدن به داشتن دوربین گران قیمت است؟
صد درصد خیر،نمی شود نقش مهم دوربین در عکاسی را انکار کرد اما عکاسی فقط وفقط در دوربین گران قیمت خلاصه نمی شود.دوربین هرچقدر هم گران قیمت باشد بازهم محتاج ذهن وفکر عکاس است، دوربین مهم نیست،فردی که پشت دوربین قرارمی گیرد مهم است.
,
اگر عکاس آن نگاه و دید هنری وخاص را داشته باشد وبفهمد که باید از چه سوژه ای عکس بگیرد،با دوربین گوشی هم می تواند آن را ثبت کند اما اگر تشخیص ندهند که فلان سوژه را باید ثبت کند اگر گران ترین دوربین را هم داشته باشد برایش فایده ای ندارد.پس نگاه عکاس مهم است نهدوربین.
,اصلا فرق یک عکاس با بقیه افراد عادی در همین است که آنچه که افراد عادی نگاه می کنند عکاسان می بینند.شاید بعضی ها فکر کنند که عکاسان طبیعت یا هر ژانر دیگری بسیاری از عکسها را اتفاقی وشانسی می گیرند اما در حقیقت برای تک تک عکسهایشان چندین روز وقت گذاشته اند تا آن را ثبت کنند.
,
-شما عکاسی را از چه سالی وچگونه آغاز کردید؟
بنده عکاسی را در کنار کار خبرنگاری از سال۸۷ با دوربین ۲مگا پیکسلی گوشی موبایل آغاز کردم و با یک دوربین کامپکت که سوغات کربلای پدر و مادرم بود عکاسی را دنبال کردم و پس از ابراز علاقه به عکاسی خبری در هفته نامه بابک زمین،توانستم این علاقمندی ام را در نشریه بابک زمین بروز دهم. به مرور زمان با مطالعه ی سایت ها،کتاب های عکاسی،سی دی های آموزشی توانستم بخش عمده ای از قوانین عکاسی را یادبگیرم واین مهم با تحصیلم در رشته ی عکاسی خبری تکمیل تر شد.
,
-شما اولین کسی بوده اید که به طور حرفه ای و جدی به عکاسی از طبیعت ومناظر طبیعی وگردشگری شهربابک پرداخته اید ، هدف شما از این کار چه بوده است ؟
نمیشود نقش مهم وتاثیر گذار عکس در معرفی یک شهرستان را نادیده گرفت،وقتی در سایت های مختلف ودر فضای مجازی عکس هایی از اثار تاریخی وگردشگری شهرستان های مختف را می دیدم حسرت می خوردم که شهربابک با اینغنای گردشگری و این همه اثار طبیعی وتاریخی چرا نباید مطرح شود.
,
به همین دلیل تصمیم گرفتم تحت هر شرایطی حتی به این قیمت که هیچ درامدی برایم نداشته باشد شهربابک را آنطور که هست به کشور وجهان معرفی کنم وخدارا شکر می کنم که تا حدی توانسته ام شهربابک را درخور نامش معرفی کنم،هرچند که هنوز خیلی ناشناس است اما مطمئن هستم که با کمک سایر دوستان عکاس شهربابکی ،نسبت به چند سال گذشته و حداقل برای مردم شهربابک بیشترمعرفی شده است.
,متاسفانه خیلی از همشهریان فکر می کنند طبیعت زیبا را فقط می توانند در شمال کشور پیدا کنند اما مکان ها وروستاهایی در شهرستان شهربابک واستان کرمان وجود دارد که واقعا منحصر به فرد هستند.هدفم این است که جمله ی«شهربابک شهر زیبایی هاست»را به همه ثابت کنم.
,
کمی از سختی های کار خود و وضعیت درآمد عکاسی بگویید ؟
بحث اقتصاد عکاسی در شهربابک وخیلی از شهرستان های دیگر متاسفانه یکی از مشکلات اصلی است.مردم باید بدانند که یک عکاس برای گرفتن یک عکس طبیعت یا حیات وحش وقت زیادی می گذارد و اگر نتواند آثارش را به فروش برساند ممکن است دلسرد شود ودیگر میل به عکاسی نداشته باشد اما با این حال معتقدم که اگر یک عکاس واقعا عکسهای درجه یک و خاصی بگیرد مطمئنا مورد استقبال قرار خواهد گرفت.
,
بنده در این چند سال بدون هیچ درامدی وباکمترین امکانات از نقاط مختلف شهرستان عکاسی کردم . گاهی وقت ها ۹۰ کیلومتر مسیر خاکی را با موتور سیکلت برای گرفتن یک عکس چندین بار طی می کردم ،مثلا برای گرفتن عکس از تنها پرنده ی بومی ایران ( زاغ بور ) سه روز با موتور سیکلت در منطقه ی خطرناک ریگ سفید به دنبال این پرنده بودیم، در اردیبهشت شاید بیشتر از ۳۰ بار هر ساله برای عکاسی به دشت ریواس می روم،سختی های کار خیلی زیاد است،بگذریم…!فقط مردم باید متوجه باشند که عکاسی فقط فشار دادن دکمه شاتر نیست،کلی فکر،وقت وهزینه صرف می شود برای ثبت یک عکس طبیعت.
,وقتی قصدخرید یک اثر هنری وعکس را دارند جنبه ی هنری وخاص بودن کار را درک کنند،یا حداقل ارزش اثر را با حرف های تحقیر آمیز کم نکنند.
,
شما اکثر سفرهای عکاسیتان را با موتور سیکلت می روید،سخت است،چرا به فکر خرید ماشین نیستید؟
اتفاقا بسیاری از عکس هایم خوب شده اند چون باموتور بوده ام،همیشه در پاسخ به کسانی که این سوال را پرسیده اند گفته ام «ترجیح می دهم مجهز تر باشم تا اینکه مرفه تر باشم».پولم را خرج علاقه ام کههمان دوربین و تجهیزات عکاسی است می کنم .
,
شاید ماشین هم جرئی از تجهیزاتم حساب شود اما تاثیری در بهبود عکس هایم ندارد،یعنی موتور سیکلت در خیلی جاها باعث شده که عکسهای بهتری بگیرم که اگر با ماشین بودم شاید نمی توانستم آن عکس را ثبت کنم.عشق وعلاقه به کار که در وجود انسان باشد هیچ مانعی حتی کمبود امکانات هم نمیتواند از پیشرفتش جلوگیری کند.من عکاسی را با فکر وعلاقه انتخاب کرده ام.
,
شنیده ایم درس شما بسیار خوب بوده است و با معدل ۱۹/۵ در اول دبیرستان سراغ رشته ی فنی ودر نهایت رشته ی عکاسی رفته اید،شما که به بحث اقتصاد عکاسی انتقاد دارید چرا با این معدل سراغ رشته های نظری نرفته اید که درآمد بهتری دارد؟
به نظر من درآمد ومساله مالی دلیل نمیشود که رشته های نظری مثل پزشکی ومهندسی نسبت به رشته های هنری برتری داشته باشند،هر شغل وحرفه در اجتماع جایگاه وکاربرد خاص خودش را دارد.من به عکاسی علاقه ی فوق العاده ای دارمونسبت به کارم عشق می ورزم واین عشق وعلاقه مهم است.
,
معتقدم که علاقه پیشرفت می آورد وپیشرفت هم پول می آورد.به نظرم این معظلی برای شهربابک است که دانش آموزان فقط رشته های پزشکی ومهندسی را در ذهن می پرورانند،هرچند که به هنر علاقه داشته باشند.به زعم خودشان پس از فارغ التحصیل شدند اگر فرصتی ماند به امور هنری بپردازند،در صورتیکه رشته های هنری از جمله عکاسی هم باید مثل سایر رشته ها به طور تخصصی ادامه داده شود نه صرفا برای سرگرمی.
,نیاز به رشته های هنری مثل عکاسی،کارگردانی،سینما،گویندگی،اجرا و… در شهربابک به خوبی حس می شود،در خیلی از این زمینه ها هم افراد مستعدی در شهربابک وجود دارد که متاسفانه به انان بها داده نمی شود.یک هنرمند نمی تواند بیمار را ویزیت کند ویک پزشک هم نمیتواند کار یک هنرمند را انجام دهد.هنر رشته ای نیست که هنرمند صرفا به خاطر پول آن را انجام دهد،هرچند که هیچ هنرمندی از پول بدش نمی آید.
,
از نظر شما مهمترین عاملی که عکاسی را نسبت به سایر هنرهای تجسمی متمایزمی کند چیست؟
از نظر من عکاسی هنری است که در زمان حال باید انجام شود اما سایر هنرهای تجسمی به این شکل نیستند.یعنی عکاس برای ثبت یه اثر هنری از پاییز باید صبر کند که فصل پاییز برسد وتمام سختی هایش را به جان بخرد ومسافت های طولانی را طی کند اما یه نقاش برای خلق یک اثر هنری پاییزی میتواند در زمستان ودر منزل بنشیند و یک اثر پاییزی خلق کند،یا در پاییز یک اثر زمستانی خلق کند.اما برای خلق آثار عکاسی باید در زمان حال عکاسی کرد.
,
از انجمن عکاسان شهربابک بگویید،چه شد که به فکر راه اندازی عکاسان در شهربابک افتادید؟
پس از چند سال عکاسی وقرار گرفتن در فضای هنری شهربابک،جای انجمن عکاسان را در فضای هنری شهرستان خالی دیدم و به نظرم راه اندازی انجمن عکاسان شهربابک مهمترین اتفاق هنری بود که در چندسال گذشته در شهربابک اتفاق افتاد.پس از فراخوان عضو گیری حدود ۱۲۰نفر به عضویت انجمن عکاسان درآمدند که برای خود ما غیرقابل باور بود.
,
با همت رییس و هیات مدیره ی انجمن تاکنون دوره های آموزش عکاسی،اردوهای عکاسی،کلاس های آموزش ونقد عکس به طور مسمتر برگزار می شود واین امر در راستای پرورش استعداد های هنری در کنار استعداد های علمی شهرستان است.همانطور که انجمن های علمی برای یک جامعه نیاز است،انجمن های هنری هم نیاز هستند.
,
غیر از عکاسی طبیعت در چه زمینه هایی فعالیت کرده اید ؟
بخش عمده ی عکاسی من در ژانر عکاسی خبری در هفته نامه ی بابک زمین و سایت های خبری از جمله خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران بوده است که در کنار آن عکاسی طبیعت ،حیات وحش،مستند اجتماعی،ورزشی را نیز انجام داده ام.به غیر از عکاسی در زمینه تصویربرداری،تدوین،ساخت مستند،موسیقی هم به طور ذوقی وآماتور کار کرده ام.
,
کدام شاخه ی عکاسی سخت تر و مشکل تر است ؟
قطعا هر کدام سختی های خاص خودش را دارد اما عکاسی خبری و مستنداجتماعی از نظرمن جزو سخت ترین مشاغل و شاخه های عکاسی محسوب می شود .عکاسی از مشمئز کننده ترین صحنه های حوادث، عکاسی از فردی که جلوی چشمانت جان می دهد و هیچ کاری هم از دستت بر نمی اید ، عکاسی از گریه ی مادری که از فقر و نداری اش می گوید بسیار سخت و دشوار است و حتی گاهی اوقات اینقدر تلخ است که علاقه ای برای عکس گرفتن از این سوژه ها ندارم.عکاسی در ارتفاع،عکاسی در عمق زمین،عکاسی در سوز سرما، عکاسی در شرایط سخت ومحیط های آلوده، همه وهمه سخت وطاقت فرساست امابرای کسی که به این کار علاقه دارد لذت بخش است همانطور که برای من لذت بخش است.
تا کنون پیش آمده که از عکاس بودنتان پشیمان شوید؟
پشیمان که نشده ام هیچ،روزبه روز به عکاسی علاقمند تر شده ام ،هر روز که می گذرد بیشتر با زبان هنر آشنا می شوم و می توانم با عکس هایم بیشتر با مخاطب ارتباط برقرار کنم.اما در عکاسی حوادث ،گاهی اوقات دلم می خواهد که عکاس نباشم ومجبور به عکاسی از آن صحنه های تلخ نباشم.
,
, تا کنون پیش آمده که از عکاس بودنتان پشیمان شوید؟,
,
وقتی با خودم خیال می کنم که شاید یک روزی قرار باشد دوربین عکاسی را کنار بگذارم دلم می گیرد و در ذهنم نمی گنجد که روزی حمزه مومنی بدون دوربین عکاسی باشد.
,
دوست داریم تلخ ترین خاطره ی دوران عکاسی تان را برای خوانندگان بگویید
خاطره ی تلخ وشیرین زیاد دارم اما تلخ ترین خاطره ام مربوط به عکاسی از یکی از صحنه های حوادث می شود.یکی از شب های تابستان با ما تماس گرفتند و اعلام کردند که در ابتدای جاده ی شهربابک –رباط خودرویی با یک عابر پیاده که کشاورز بوده برخورد کرده است وعابر فوت شده است.
,
ما سریعا به اتفاق سردبیر هفته نامه خودمان را سر صحنه رساندیم،چراغ گردان اورژانس از دور پیدا بود،ماشین را عقب پارک کردیم،من حدود ۲۰متری جنازه پیاده شدم و به سمت جنازه حرکت کردم،از بیل کشاورز که یک سمت افتاده بود،از کفش های او که در یک سمت دیگر افتاده بودعکس گرفتم تا رسیدم به جنازه،چشمم را پشت ویزور دوربین گذاشتم و روی چهره ی کشاورز زوم کردم که عکس بگیرم متوجه شدم که دایی پدر خودم است.شوکی به من وارد شد که آن لحظه حتی دکمه شاتر را هم نتوانستم فشار دهم که عکسش را بگیرم.از آن اتفاق به بعد هر وقت خبراز حادثه ای می دهند که برای عکاسی بروم،تا وقتی که به صحنه حادثه می رسم استرس واضطراب دارم.
در حیطه ی کارتان که همان عکاسی است چه چیزی آزارتان می دهد؟
در عکاسی طبیعت برخی افراد که باعث تخریب آثار طبیعی بکر می شوند،در عکاسی حیات وحش اسلحه ی شکارچیان بیرحم ودر عکاسی خبری وحوادث عکاسان موبایلی آزارم می دهند.در حوادث از افرادی که با موبایل از جنازه یا مصدومین حوادث عکس می گیرند و در فضای مجازی منتشر می کنند تعجب می کنم که می خواهند چه چیزی را ثابت کنند.کاش بدانند که محیط حادثه حریم خصوصی افراد است وحق عکاسی ندارند وبه این فکر کنند که وقتی عکس جنازه ی یک جوان را منتشر میکنند ممکن است عکس به دست پدر یا مادر وی برسد وتا آخر عمرش صحنه ی مرگ فرزند یا عزیزش از ذهنش پاک نشود.
, در حیطه ی کارتان که همان عکاسی است چه چیزی آزارتان می دهد؟,
,
از بحث های تلخ بگذریم،بهترین اساتید عکاسی شما در طول این مدت چه کسانی بوده اند؟
اولین استاد بنده جناب آقای علی اصغر فروتنی بوده اند که هم اولین و بهترین استاد،و بهترین وبزرگترین معلم زندگی من بوده اند.در واقع آقای فروتنی اولین کسی بودند که دوربین عکاسی را به دست من دادند و اولین قوانین عکاسی را برایم توضیح دادند.تشکرم از ایشان در قالب سخن نمی گنجد.استاد بابک صدیقی عکاس موسسه عکس پانوس پیکچرز لندن دومین استاد بنده بودند که همیشه راهنمایی های ایشان به بهتر شدن عکسهایم کمک کرده است.در کنار این اساتید دوست عزیزم آقای وحید فتوحیان پابه پای بنده در تمامی صحنه های عکاسی در کنارم بوده وحمایت های این دوستم در موفقیتم خیلی تاثیر گذار بوده است.
,
چه افتخاراتی در زمینه عکاسی داشته اید و بزرگترین افتخار شما در این دوران چه بوده است؟
بزرگترین افتخار عکاسی من در کنار مقام بین الملی ومقام های کشوری و استانی،عکاسی از گنبد وبارگاه باصفای امام حسین (ع) وحضرت ابوالفضل با کارت عکاسی از حرم بوده است که جا دارد از استاد عزیزم آقای حسین حاجیلری عکاس معروف کشوری که بنده را برای همراهی در این پروژه قابل دانستند تشکر کنم.
,
اربعین امسال بود که توفیقی نصیب شد تا با کارت ورود به حرم در نقاط مختلف حرم حضرت ابالفضل وامام حسین ع با دروبین حرفه ای عکاسی کنم.خاطره انگیز ترین لحظه هم لحظه ی اولی بود که در بالای پشت بام حرم حضرت ابوالفضل نگاهم به گنبد و گلدسته ی زیبایش باصفایش افتاد.
عامل موفقیت شما در رشته عکاسی از دید خودتان چیست؟
اول از همه کمک خداوند ودعای خیر پدر ومادرم وحمایت خانواده ام،تشویق های دوستانم در شبکه های اجتماعی که خیلی به من روحیه می دادوکمک اساتید ودوستانم.گذشته از همه ی اینها حمایت پرسنل نشریه بابک زمین از بنده یکی از اصلی ترین عوامل موفقیتم بوده است،خیلی وقت ها شاید عکاسی از طبیعت باعث می شد که به بقیه ی وظایفم در نشریه لطمه بزند اما هیچگاه تشویق ها و حمایتشان را نسبت به من کم نکرده اند که از تک تک همکاران عزیزم در هفته نامه بابک زمین به ویژه آقای دکتر فروتنی مدیر مسئول محترم
نشریه،آقای علی اصغر فروتنی سردبیر محترم وآقای باقری مسئول امور مالی نشریه تقدیر وتشکر کنم.
, عامل موفقیت شما در رشته عکاسی از دید خودتان چیست؟,
,
,
اولین جمله ای که با شنیدن این کلمات به ذهنتان می رسد چیست ؟
عکاسی:جذاب ترین هنر دنیا
دوربین:یک رفیق شفیق
نشریه بابک زمین:مدرسه ی موفقیت
انجمن عکاسان:محلی برای پیشرفت
شهربابک:شهر زیبایی ها
و در پایان اگر صحبت دیگری دارید بفرمایید.
,
,
,
,
,
, و در پایان اگر صحبت دیگری دارید بفرمایید.,
امیدوارم روزی برسد که شهربابک را با نام هنرمندانش به خصوص با نام عکاسانش بشناسند.
در پایان تشکر میکنم از حمایت های جناب آقای میرافضلی وجناب آقای نبیان مدیران روابط عمومی مس منطقه ی کرمان و حوزه شهربابک که چتر حمایتی خود را بر سر فضای هنری شهربابک گسترانیده اند-تشکر می کنم از آقای سجاد اسلامی کارشناس ارشد اکوتوریسم که بسیاری از آثار طبیعی ناشناخته ی شهربابک را معرفی نمودند،و از همه ی دوستان وهمشهریان به خصوص اعضای انجمن عکاسان شهربابک که نسبت به عکس های بنده محبت دارند و با تشویق هایشان که بنده را به ادامه عکاسی دلگرم تر می کنند.
,
انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه