پیرمرد آهنگر فلاورجانی:

• چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۵ ۱۶:۳۸
• کد خبر : 725088

• اخبار
• سایر رسانه ها

در زیر گفتگوی ما با یک آهنگر ۸۵ ساله را میخوانید؛ کسی که همه زندگی خود را از خدا می داند و با این سن هنوز همانند یک جوان درحال تلاش و کوشش است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پلنا، چندی قبل در یکی از شبکه های اجتماعی موبایلی شهروندی از یک پیرمرد آهنگر که تقریبا آخرین آهنگر شهر فلاورجان است مطلبی گذاشت.

ما پس از تحقیق و یافتن آدرس این شخص چندین بار به مغازه آهنگری وی رجوع کردیم که متاسفانه هر بار به در بسته برخورد کردیم تا اینکه ابتدای هفته حوالی ظهر بود که از آن مسیر عبور می کردیم و این بار مغازه باز بود و پیرمرد نیز در حال تفکر و کمی هم گلایه مند در گوشه مغازه نشسته بود و با تعدادی آهن سرگرم بود.

به نزد وی رفته و پس از احوال پرسی از وی اجازه گرفته و بر روی صندلی پوسیده ای که بیرون مغازه گذاشته بود نشستیم و چند دقیقه ای گفتگویی بسیار جذاب با وی انجام دادیم که در ادامه میخوانید.

از خودتان برایمان بگویید.

من حاج محمد علی قاسمی فلاورجانی هستم؛ متولد نه آذرماه؛ سال گذشته ۸۵ سال را پر کردم و در خدمت شما هستم.

چندسال است آهنگری می کنید؟

ما نسل اندر نسل آهنگریم؛ خودم پدرم و پدر بزرگم و نسلهای گذشته همه در این کار به دنیا آمدیم و از دنیا هم می رویم و تا یاد دارم کارم بیل دسته کردن و ساختن میخ، گوان و این چیزها بوده است.

در حال حاضر در حال ساخت واز(گاو آهن) هستم. میخ هایش را در کوره درست می کنیم سپس به یک تخته نصب می کنیم چند تا حلقه هم به آن آویزان می کنیم که برای کشاورزی استفاده می شود؛ در زمان قدیم با گاو می کشیدند اما امروزه با تراکتور استفاده می کنند.

با توجه به صحبتهای شما مشوق شما به این کار پدرتان بوده است؛ آیا شما هم کسی را تا بحال تشویق به حرفه آهنگری کرده اید؟

 هرکسی که اینجا می آید می گویم سعی کن بازیگوشی نکنی، کار یاد بگیری سپس اگر دلت خواست ادامه بدهی یا ندهی؛ آخر این کار هم مثل سواد می ماند هرچه آدم بیشتر یاد بگیرد متوجه می شود که باز هم کم است.

شنیده ایم شما در کار ساخت ضریح هم هستید. ضریح کدام بقاع را ساخته اید؟

من ضریح ساز نیستم و اسکلت آهنی ضریح را می سازم و تا الان هم ده تا ضریح ساختم مثل: امام زاده فلاورجان، امام زاده سیدمحمد قهدریجان، پیامبر انوش قهدریجان، سید محمد اجگرد و چند امام زاده دیگر که اسامی آنها در ذهنم نیست یکی هم امام زاده عبد الله آمل؛ بجز آنها تعدادی از درب های بزرگ مساجد شهر را هم ساخته ام.

این کوره چقدر دما دارد؟

این کوره آهنگری من است و در حال حاضر گل های اطرافش سوخته است یک مقدار کار دارد و من هم دیگر مثل گذشته دل به کار نمی دهم و زیاد نای کار کردن ندارم؛ اما دمای این کوره انقدر بالا هست که آهن را ذوب می کند.

چگونه گرمای آن را بخصوص در فصل گرما تحمل می کنید؟

برای در آوردن نان حلال باید تحمل کرد؛ روزی در آوردن و شکم زن و بچه سیر کردن دردسر دارد. اما خدا را شکر همیشه خدا به من کمک کرده و تا بحال دستم جلوی اهل و نااهل دراز نشده است.

در این سالهای آهنگری کدام کار برای شما رضایتبخش و دلنشین بوده است؟

از تمامی کارهایم تابحال راضی بوده ام. من تا بحال کار تقلبی نکرده ام و همه کارهایم را خوب انجام دادم و هر کاری تمام شده به دلم نشسته است.

 گفتید نجاری هم بلدید؛ از بین آهنگری و نجاری کدام را بیشتر دوست دارید؟

حالا دیگر هیچ کدام! چون نمی توانم مانند گذشته انجام دهم. من هر کدام که بیشتر رزق حلال می رساند و هرجا که بود آن کار را انجام دادم مثلاً ۱۸ سال آبادان کمد و بوفه می ساختم و قبل از انقلاب بود که به فلاورجان آمدم و اینجا آهنگری کردم تا الان و یک خرده کاری های نجاری هم گهگاهی انجام داده ام.

شما بالاخره فلاورجانی هستی یا آبادانی؟

من به دنیا آمده و اصیل همین شهر فلاورجانم. اما قبل از انقلاب کار و کاسبی ها نمی گشت و من مجبور شدم به آبادان بروم. آنجا هم اوضاع بدتر بود برای همین مجبور شدم برگردم.

دیگر کار از من زور است و نمی توانم مانند گذشته کار کنم اما باز هم از پای نمی نشینم و تا بتوانم کار می کنم و هروقت هم که نتوانستم کار کنم باید الک خود را دار کنم و مثل سه برادرم بارم را ببندم و بروم؛ ما سه خواهر و هشت برادر بودیم که سه نفر از آنها پشت سرهم رفتند و دیگر نوبت ماست.

شما یازده خواهر و برادر بودید؛ چرا امروزه مثل گذشته نیست و جمعیت خانواده ها رو به کاهش است؟

خب زمان قدیم، غذا سالم بود بچه ها را هم درست تربیت می کردند و دختر از نه سالگی به خانه بخت می رفت و از همان آوان کودکی پسرها مرد و دخترها زن زندگی بار می آمدند؛ اما امروز هم تغذیه مردم نامناسب است، هم روش تربیت با گذشته متفاوت شده است.

واقعیت این است که جوانان می گویند خرج و مخارج زندگی بالاست ولی من می گویم کسی که اینگونه تفکر می کند از خدا غافل است و گرنه هر آن کس که دندان دهد نان هم می دهد.

اینجا پای کوره بیشتر خدا را عبادت می کنی یا موقع نماز؟

من همه جا خدا را می بینم البته قدرت و کرم و رحمتش همیشه و همه جا به من رسیده است ولی هر وقت پای کوره ایستادم کار کنم و آهن ذوب می شود من بیاد جهنم هم می افتم. این کار و هر کاری که نان حلال در بیاورد عبادت است؛ من همین را می دانم که صبح که به مغازه می آیم می گویم خدایا من پیرمرد را تنها نگذار و کمک خدا هم همیشه در زندگیم مشهود بوده است.

 از رزق و روزیتان راضی هستید؟

الحمدلله؛ مگر می شود راضی نباشم؟ رزق و روزی دست خداست و ما به رضای حق راضی هستیم.

تا بحال ورشکست شده اید؟

ورشکست؟! یعنی فکر می کنی خدا یک لقمه نان را به ما نمی بیند که ندهد؟ آن شخصی که ورشکست می کند کسی است که به حق خودش قانع نیست و و بخاطر زیاده خواهی می خواهد از راه نادرست پول بدست آورد و از خدا دور می شود به همین علت ورشکست می شود.

سخن پایانی شما را می شنویم.

گروهی از مردم از خدا دور شده اند و نمی دانم چه اتفاقی افتاده است قدیم ها کار کم بود؛ اما زندگی ها روبه راه بود و فرزندآوری زیاد بود چون دل ها پاک بود و کسی نمی خواست کلاه سر دیگران بگذارد اما الان اگر طرف کلاه سر برادرش نگذارد روزش شب نمی شود.

از خدا میخواهم همه جوان ها را به راه راست هدایت کند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #