اوضاع و احوال مسجد ولیعصر تهران؛
مسجدِ پست‌مدرن بدون مناره و محراب هم مسجد است
در میان تمام اندام‌های دورن شهری در هر شهر یا روستا نیایشگاه‌ها جایگاه ویژه‌ی خود را داشته و دارند؛ بنایی به‌نام مسجد همواره در معماریِ اسلامی از مهم‌ترین این نیایشگاه‌ها به شمار می‌آید که همیشه در طول تاریخ، در مرکز دید عموم و دغدغه‌ی اصلی معماران ایرانی بوده است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از تهران نیوز ، با گذشت زمان و گسترش علمِ مهندسیِ‌معماری، بناهای مختلف در شهر به‌قدری سر به فلک کشیدند که این اماکن مذهبی برای نمایاندن خود نخست با برافراشتنِ درگاه‌ها و بعد با ساخت برج‌هایی به عنوان مناره و گلدسته در کنار و نزدیک خود، افراد بیگانه و اهالی محل را به سمت خود راهنمایی می‌کردند، به طوری که امروزه، برای مردم، مسجدِ بدون گنبد و گلدسته بنایی دور از ذهن به نظر می‌رسد و این عناصر را اعضای ثابت یک مسجد می‌دانند. معماری اسلامی ایران، همواره با تکیه به اصالت و هویت خود که برگرفته از سال‌ها تجربه – از زمان احداث اولین مسجدِ مسلمانان در مدینه توسط پیامبر اسلام تا اکنون- است، توجه و تمرکز ویژه‌ای به ساخت نیایشگاه‌های مذهبی یا همان مساجد داشته است که از نمونه‌های بارز آن می‌توان مساجدی چون شیخ‌لطف‌الله اصفهان یا مسجد جامع یزد و… را نام برد. از این‌رو مساجد ایران، بخشی از شناسنامه و هویت فرهنگی کشور محسوب می‌شوند و معماران ایرانی سالانه با صرف میلیاردها تومان از طرف شهرداری‌ها یا دیگر نهادهای دولتی یا خصوصی دست به ساخت مساجدِ مختلف با طراحی‌های خلاقانه و تکنیکِ روز علمِ معماری می‌زنند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, تهران نیوز,
, , حذف گلدسته‌های مسجد و گنبدی محدب شکل
, حذف گلدسته‌های مسجد و گنبدی محدب شکل,مسجد ولیعصر(عج) تهران، یک نمونه از مساجد در دست احداث است، که ۱۲ سال پیش شهرداری تهران تصمیم به احداث آن گرفت؛ سنگ‌بنای این مسجد اولین بار در سال ۱۳۶۰ با همت حجت‌السلام میرحیدر جعفری (امام جماعت مسجد ولیعصر) و اهالی منقطه ابتدا با اقامه نماز در چادر و بعد در سوله گذاشته شد، سپس حوالی سال ۸۳ شهرداری تهران با تصمیم به ساخت بنایی با شکوه در این منطقه، طراحی این محیط را برای ساخت مسجد به عبدالحمید نقره‌کار سپرد. در طرحی که نقره‌کار بعد از گذشت یک سال ارایه داد نمایی از مسجد عظیم با پنچ طبقه و مناره‌های بلندقامت دیده می شد. ارایه این طرح مدتی زیادی طول نکشید که با اعتراض اهالی تئاتر کشور رو به‌رو شد؛ از آنجایی که نقره‌کار با طراحی مناره‌های بلند و دیوارهایی مرتفع، قصد ساختن بنایی بلندتر از بنای همجوار خود یعنی تئاتر شهر را داشت، هنرمندان وجودِ این مسجد را کوچک شمردن تئاتر شهر دانسته و با اعتراض‌های بی‌وفقه خواستار تغیرات جدی در طرح ارائه‌شده بودند. شهرداری تهران در همان وقت به دستور محمدباقر قالیباف برای گره‌گشاییِ مشکلات و اقدام همه‌جانبه با کنار گذاشتن نقشه‌های نقره‌کار، طراحی دوباره این مسجد را به دست معمارِ به‌نام ایرانی که پیش‌تر بنایی چون پردیس سینمایی ملت را ساخته و بیشتر تحت تاثیر معماری غرب است، سپرد. رضا دانشمیر و همسرش کاترین اسپریدونف با در نظر گرفتن بنای تئاتر شهر و در خواست اهالی تئاتر، با حذف گلدسته‌های مسجد و گنبدی محدب شکل، طرحی جدید و نو از بنا ارائه دادند که نه بلندتر از تئاتر شهر بود و نه کوتاه‌تر. به اعتقاد دانشمیر، اگر قرار بود در کنار پارک دانشجو و بنای تئاتر شهر مسجدی ساخته شود، می‌بایست با این محیط و بناهای پیرامون ارتباط برقرار کند واز این‌رو بهتر است لنداسکیپ باشد. به گفته‌ی این معمار، مسجد ولیعصر با طراحی لنداسکیپ و گنبدِ محدب شکل، می‌تواند با فضای پیرامون خودش دیالوگ تاریخی جدید برقرار کند.
,تایید و تمجید قالیباف
, تایید و تمجید قالیباف,با تایید و تمجید شهردار تهران، دانشمیر مراحل اولیه‌ی ساختِ طرح ۵۰ میلیاردیِ خود را شروع کرد، اما با گذشت مدتی کوتاه، ساختمان نیمه‌کاره‌ی در حالِِ احداث با موجی از اعتراضات کارشناسان دینی و مذهبی مواجه شد که به تدریج به تعطیلی پروژه انجامید، به اعتقاد برخی افرادِ فعال در حوزه‌ی دینی و اسلامی، طرح قبلی این مسجد با وجود مناره‌های بلند هیچ منافاتی با مجموعه تئاتر شهر نداشته و هر یک از این بناها در حوزه‌ی فعالیت دیگری دخالتی ندارند. تا جایی‌که عضو کمیسون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران، تابستان امسال طی بازدید از این مسجد گفته بود، «هنگام ورود به این مسجد با یک سازه‌ای عمودی و خشن برخورد می‌کنیم که هیچ نشانی از مسجد ندارد، به عقیده من نباید به ساخت چنین بنایی که نشانه‌ای از معماری اسلامی ندارد تن داد، بر همین اساس، قویا خواستار توفق پروژه هستم»
,
, , طرح دانشمیر از یک طرف، و حرف‌های مسئولین از طرفی دیگر پروژه‌ی مسجد ولیعصر طوری درگیر حاشیه کرده است که به هیچ‌وجه نمی‌توان از نتیجه پروژه به معنای توقف یا ادامه‌ی احداث، نوشت. در کنار این، بنای مسجد ولیعصر برای مردم این شهر هنوز ناشناخته و مبهم جلوه می‌کند به طوری که برخی افراد این منطقه، این بنا را مجتمع فرهنگی، مجتمع تجاری، پارکینگ اختصاصیِ تئاتر شهر و یا هر چیز دیگر می‌دانند و هنوز هویت اصلیِ طرح برای عموم مردم مشهود نیست.
,بنای مسجد ولیعصر فاقد هرگونه ظرافت هنری و هویت ایرانی است
, بنای مسجد ولیعصر فاقد هرگونه ظرافت هنری و هویت ایرانی است,در همین رابطه یکی از کسبه‌های قدیمی این منطقه در گفتگو با خبرنگار تهران نیوز، با بیان این‌که بنای مسجد ولیعصر سنخیت خاصی با این منطقه و محل ندارد، گفت: محدوده چهارراه ولیعصر همیشه منطقه‌ای فرهنگی و هنری بوده وجزوی از بافت قدیمی شهر محسوب می‌شود و این بنا در مرکز این تقاطع بسیار بیگانه و غریب به نظر می‌آید.
, تهران نیوز،,وی با اشاره به این‌که طبق گفته‌های چند سال پیش، محل مورد نظر قرار بود فقط یک مکان فرهنگی باشد، افزود: صرف نظر از این‌که مکانِ مورد نظر مکانی فرهنگی است یا مسجد، مسئولان باید بدانند که چهارراه ولیعصر با این حجم ترافیک دیگر پذیرش چنین ساختمانی را ندارد و افراد برای رجوع به این مکان، جایی برای پارک کردن خودرو ندارند و این امر باعث افزایش ترافیک خواهد شد.
,وی همچنین اظهار داشت: من وقتی بنای تئاتر شهر را نگاه می‌کنم، نمود و نشانی از هنر اصیلِ ایرانی را در آن می‌بینم، اما بنای حاضر (مسجد ولیعصر) فاقد هرگونه ظرافت هنری و هویت ایرانی است. طراح این مسجد اگر می‌خواهد مسجد بدون گلدسته بسازد، آزاد است، اما در نظر داشته باشد که هر بنایی چه با گلدسته و چه بدون آن، باید نمود و زیبایی هنری از جنس هنر اصیل ایرانی داشته باشد.
,سوال اصلی اینجاست، آیا پس از تصخیص ۳۱ میلیارد تومان برای این طرح، چه آینده‌ای برای این بنا می‌توان متصور شد؟ تخریب و دوباره طرح جدید؛ یا مسجدِ بدون گلدسته و محرابِ ولیعصر؟!
,انتهای پیام/رض
]
ارسال دیدگاه