دیدگاه شاعران برجسته کشور در خصوص ماه غزل ایران

• جمعه ۰۲ مهر ۱۳۹۵ ۰۸:۵۲
• کد خبر : 901729

• اخبار
• سایر رسانه ها

محمد علی بهمنی گفت: حسین منزوی از شاعران برجسته غزل بود که همواره نامش در خاطره همه شاعران کشور زنده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از موج رسا, حسین منزوی،۱ مهر۱۳۲۵ در شهر زنجان و در یک خانواده فرهنگی دیده به جهان گشود، او بیشتر به عنوان شاعری غزل‌سرا شناخته شده است و در سرودن شعر نیمایی و شعر سپید هم تبحر داشت.

اول مهر بهانه ای است تا از ماه غزل ایران در گفت و گو با شاعرانی که وی را بیشتر می شناسند، یادی شود.

*زنجان باید در غزل با حسین منزوی چند گام جلوتر باشد

غلامرضا طریقی، از شاعران برجسته کشور و استان زنجان در خصوص منزوی با اشاره به اینکه زنجان به عنوان شهر حسین منزوی باید در زمینه غزل چند گام جلوتر باشد، گفت: هنوز شعر زنجان جایگاه واقعی خود را نیافته است.

*اسم منزوی در خاطر همه شاعران هست

بهمنی یکی دیگر از شاعران مطرح کشور است که گفت: بسیاری از شاعران داریم که آنقدر شعرهایش قوی است که در گوشه و کنار شنیده نمی شود، گفت: در شهرستان ها و استان های مختلف شاعرانی زندگی می کنند که هنوز دیده نشده اند.

بهمنی با اشاره به اینکه من بارها به زنجان سفر کرده ام، گفت: اسم حسین منزوی که بیاد خاطره همه شاعران زنده می شود.

محمدعلی بهمنی ادامه داد: "اگر بخواهیم غزل بعد از نیما را بررسی کنیم باید بگوئیم که هوشنگ ابتهاج در غزل پلی می‌زند و منوچهر نیستانی از این پل عبور می‌کند و ادامه‌دهندهٔ این راه حسین منزوی است که طیف وسیعی را به دنبال خود می‌کشد."

*مردم اصفهان استقبال خوبی از اشعار منزوی دارند

بیابانکی از دیگر شاعران برجسته و طنزپرداز کشور نیز با بیان اینکه منزوی را چندین بار در اصفهان دیده بودم و خود منزوی معتقد بود که آنقدر که در اصفهان طرفدار دارم اما در زنجان ندارم، گفت:از شعرخوانی منزوی در اصفهان حمایت می شد و جمعیت زیادی برای گوش دادن به اشعارش در شب شعرها حضور می یافتند.

این شاعر معاصر خاطرنشان کرد: بهترین خاطره من از زنجان است که همواره به واسطه شعر به زنجان آمده از استقبال و شعر شناسی و نکته سنجی و اینکه برخی مردم اشعار مرا حفظ بودند خیلی خوشحال می کند.

* نگاه منزوی به عشق ویژه بود

ناصر فیض نیز در این زمینه گفت: نگاه حسین منزوی می تواند به عشق آسمانی نیز نباشد اما این موضوع آسیبی به شعر او وارد نمی کند چرا که صادقانه به این موضوع نگاه می کند.

این شاعر با بیان اینکه شعر منزوی قرن ها در ادبیات خواهند ماند و یکی از ویژگی های وی این است که تاثیرگذار بوده و شعر او قدرت و قوت داشته است، گفت: باید در جای جای شهر زنجان باید منزوی دیده شود در حالی که در حد شاعر معمولی نیز به منزوی توجه نشده است و اگر آشنایان منزوی نبودند آثارش از بین می رفت.

این شاعر کشور با اشاره به اینکه منزوی مرحوم بیشتر از اینها حقش است،گفت: منتقدان در اوج بی انصافی نیز نمی توانند نقش منزوی را در شعر معاصر نادیده بگیرند.

*گرامیداشت حسین منزوی در زنجان

"اسماعیلی" رئیس حوزه هنری زنجان با بیان اینکه معتقدیم با وجود گذشت چندین سال از درگذشت این شخصیت ادبی تا کنون جلسه ای در خور حسین منزوی برگزار نشده بود اما  شب شعر ترمه و تغزل برای گرامی داشت مقام والای ادبی حسین منزوی برگزار شد.

وی با اشاره به اینکه این مراسم با حضور اساتید بزرگ ادبی فرصت خوبی برای این بزرگداشت به وجود آورد، افزود: منزودی آنگونه که باید در شهر خود شناخته نشده است.

این مسئول بیان داشت: لازم است این شخصیت بزرگ از انحصار عده ای خاص که منزوی را مختص خود می دانند دراورده شود.

*زندگینامه منزوی

گفتنی است، حسین منزوی در یکم مهر سال ۱۳۲۵ در شهر زنجان و خانواده‌ای فرهنگی زاده شد. پدرش محمد نام داشت و به آذری شعر می‌سرود. حسین در زادگاه خود دوران دبستان و دبیرستان را سپری کرد و پس از اخذ دیپلم از دبیرستان صدرجهان زنجان، در سال ۱۳۴۴ وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. سپس این رشته را رها کرد و به جامعه‌شناسی روی آورد اما این رشته را نیز ناتمام گذاشت.

 وی بعدها در سال ۱۳۵۸ با گذراندن واحدهای باقیمانده توانست مدرک کارشناسی خود را بگیرد.
نخستین دفتر شعرش حنجره زخمی تغزل در سال ۱۳۵۰ با همکاری انتشارات بامداد به چاپ رسید و با این مجموعه به عنوان بهترین شاعر جوان دوره شعر فروغ برگزیده شد. سپس وارد رادیو و تلویزیون ملی ایران شد و در گروه ادب امروز در کنار نادر نادرپور شروع به فعالیت کرد. وی در زمان فعالیتش در رادیو، مسئولیت نویسندگی و اجرای برنامه‌هایی چون کتاب روز، یک شعر و یک شاعر،شعر ما و شاعران ما، آیینه و ترازو، کمربند سبز و آیینه آدینه را به عهده داشت وی چندی نیز مسئول صفحه شعر مجله ادبی رودکی بود.
حسین منزوی در سال ۱۳۵۴ ازدواج کرد، عمر این ازدواج چندان طولانی نبود و در سال ۱۳۶۰ به جدایی انجامید. حاصل این ازدواج دختری به نام غزل است. حسین منزوی دستی هم در ترانه‌سرایی داشت، منزوی در ترانه‌هایش هم به مانند اشعارش نگاه و توجه اصلی‌اش به عشق است و به قول خودش عشق هویت اصلی آثارش است.

 پس از انقلاب در سال نخست انتشار مجلهٔ سروش نیز با این مجله و به عنوان مسئول صفحهٔ شعر همکاری داشت. در سال‌های پایانی عمر به زادگاه خود بازگشت و تا زمان فوت در این شهر باقی ماند.
وی سرانجام در روز شانزدهم اردیبهشت سال ۱۳۸۳ بر اثر نارسایی قلبی و ریوی و پس از یک عمل جراحی طولانی در بیمارستان رجایی تهران درگذشت و در کنار آرامگاه پدرش در زنجان به خاک سپرده شد.

مهم‌ترین منبع موجود دربارهٔ زندگی حسین منزوی کتاب از عشق تا عشق است که شامل گفت‌وگوی بلند ابراهیم اسماعیلی اراضی (یکی از نزدیک‌ترین شاگردانش در سال‌های پایان عمر) با اوست. در این کتاب، خود شاعر به‌تفصیل دربارهٔ خانواده، سال‌های کودکی و زندگی در روستا، سال‌های مدرسه، دوران دانشگاه، انجمن‌های ادبی تهران و... سخن گفته‌است.

در کتابی با نام از ترانه و تندر به اهتمام مهدی فیروزیان ،انتشارات سخن، ۱۳۹۰ نیز مقالاتی دربارهٔ این شاعر منتشر شده است.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #