تک فرزندی زنگ خطری جدی برای جمعیت کشور؛
امپراطوران کوچک و البته تنها
در میان آموزه های اسلامی نه تنها به یک فرزند توصیه نشده بلکه ضمن مخالفت با آن با رعایت شرایطی دعوت به ازدیاد نسل شد ه است بگونه ای که در قرآن کریم تکثیر نسل به عنوان یکی از مهمترین اهداف ازدواج معرفی شده است.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از آنا خبر،بعد از وقوع انقلاب صنعتی و پیشرفت های شگرف در صنعت ارتباطات ما شاهد تغییر در ساختار خانواده از “گسترده” به” هسته ای” بودیم که خانواده مبتنی بر پیوندهای نسبی و سببی جای خود را به خانواده ای متشکل از زن ،شوهر و یک یا دو فرزند می دهد . پدیده تک فرزندی که در علم جامعه شناسی به “امپراطوران کوچک” معروف است نوعی از خانواده هسته ای است که منبعث از تغییرات فوق و تغییر در “سبک زندگی” افراد جامعه می باشد .
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, آنا خبر،,زوج هایی که به تک فرزندی معتقدند ممکن است خودشان را قانع کنند که اداره خانواده‌ای سه عضوی برای آنها از نظر اقتصادی به صرفه تر است و در ضمن تک فرزندی به آنها این امکان را می دهد که همه وقتشان را صرف تربیت، پرورش و نظارت بر تنها کودک خانواده کنند.
,
تک فرزندها معمولا متکی به خود بار می آیند و یکی یک دانه بودن شان باعث می شود توجه والدین کاملا به آنها معطوف شود اما در عین حال نبودن کودکی دیگر با اختلاف سنی کم نسبت به آنها در خانواده سبب می شود دوران کودکی چندان طولانی نداشته باشند و به سرعت وارد دنیای بزرگسالان شوند و همین ورود زودهنگام به دنیای آدم بزرگ‌ها، در کنار حمایت مالی کامل والدین، شرایطی مناسب را برای پیشرفت اقتصادی این کودکان در بزرگسالی فراهم می کند.
,
دنیای تک فرزند ها
, دنیای تک فرزند ها,
وقتی از مزایای تک فرزندی می گفتیم به معطوف شدن توجه والدین بر آنها اشاره کردیم اما این توجه گاهی هم به حد افراط می رسد. تک فرزندها کانون توجه خانواده می شوند و این موضوع ممکن است به مرور زمان، خانواده را فرزندسالار کند.
,
معمولا در این خانواده ها حکم، حکم تک فرزند است چون او فقط یکی است و پدر و مادر از نظر عاطفی به شدت به او وابسته اند، پس احساس می کنند باید همه خواسته هایش را برآورده کنند. برآورده کردن خواسته های تک فرزند در برخی موارد به اندازه ای می رسد که والدین ناخواسته برای راضی کردنش به او باج می دهند.
,
تک فرزندها نیز به پدر و مادر وابستگی شدید دارند و حتی احتمال دارد بر اثر نزدیکی بیش از اندازه به آنها، توانایی برقراری ارتباط با همسالان‌شان را از دست بدهند.
,
برای تک فرزندها والدین، تنها خویشاوند نزدیک محسوب می شوند اما از آنجا که خواهر یا برادری ندارند در صورت فوت والدین به شدت تنها خواهند شد و اگر دوستانی صمیمی برای پر کردن خلأ عاطفی پس از فوت والدین نداشته باشند احتمال افسرده شدن آنها زیاد می شود.
,
آسیب های روانی تک فرزندی
, آسیب های روانی تک فرزندی,
تک فرزندی بر سلامت روانی کودک نیز تاثیری منفی دارد.این مشکل سبب می شود تا نیم قرن دیگر واژه‌هایی چون «عمو، خاله، عمه و دایی» برای نسل های جدید، تاریخی و غریب شوند!
,
اگر همه زوج های جوان بخواهند تسلیم باور تک فرزندی شوند شبکه خانواده به شدت محدود می شود و به این ترتیب فرصت ارتباط های اجتماعی در رفت و آمدهای خانوادگی کم خواهد شد و در نهایت وابستگی آنها به شبکه خانوادگی نیز بی رنگ می شود.
,
بی همبازی و بی هم‌صحبت ماندن تک فرزندها آنها را به خلأ عاطفی دچار می کند که این خلأ با کودک رشد می کند و در نسل های بعدی آنها تاثیری منفی می گذارد.
,
جای خالی کودکی دیگر در خانواده سبب می شود تک فرزندها درک کاملی از سهیم شدن و مشارکت اجتماعی نداشته باشند و بسیاری از فرصت های تربیتی که باید با حضور کودکی دیگر شکل بگیرند، از آنها دریغ شوند.
,
تک فرزندها معمولا دیر یاد می گیرند که چطور باید با کودکی دیگر ارتباط برقرار کنند، چطور مشاجره ای را بین خودشان و او مدیریت کنند، چگونه اسباب بازی هایشان را با هم قسمت کنند، با چه روشی با او بر سر موضوعی به تفاهم برسند و حتی در مواردی از خواسته خود به خاطر او بگذرند.
,
پیشتر اشاره کردیم که امکان دارد خانواده های تک فرزند به فرزندسالاری دچار شوند اما آسیبی کاملا متفاوت با فرزندسالاری نیز این خانواده ها را تهدید می کند. وقتی همه امکانات یک خانواده به یک کودک اختصاص می یابد سطح انتظارات والدین از او به شدت بالا می رود و آنها انتظار دارند تنها فرزندشان در هر رقابتی بهترین باشد اما این انتظار، تک فرزند را مضطرب و پریشان می کند.
,
در میان آموزه های اسلامی نه تنها به یک فرزند توصیه نشده بلکه ضمن مخالفت با آن با رعایت شرایطی دعوت به ازدیاد نسل شد ه است بگونه ای که در قرآن کریم تکثیر نسل به عنوان یکی از مهمترین اهداف ازدواج معرفی شده است.
,
تک فرزندی و پیامد های اجتماعی آن
تک فرزندی علاوه بر تغییراتی که بر ساختار جمعیتی جامعه می گذارد داری پیامدهای گسترده اجتماعی است که به مهمترین آنها پرداخته می شود.
,
۱- فروپاشی نظام خویشاوند سالاری
از جمله عمده ترین پیامد های اجتماعی تک فرزندی فروپاشی نظام خویشاوند سالاری در جامعه است. یکی از اساسی ترین معضلات تک فرزندی دگرگونی نظام خویشاوندی است تا جایی که در آینده ای نه چندان دور این نظام معیوب می شود. و واژه های عمو، خاله، دایی و عمه برای افراد بیگانه می شود.
, ۱- فروپاشی نظام خویشاوند سالاری,
,
۲- عدم رشد اجتماعی
گروهی دیگر از جامعه شناسان معتقد هستند که مهمترین پیامد تک فرزند بودن آسیب رسیدن به رشد اجتماعی فرد است”
زیرا فرزند کسی را ندارند تا با او رقابت یا بازی و دعوا کنند. آنها دوست و همدمی در منزل ندارند، بنابراین برخی از احساسات را تجربه نمی کنند و فرصتی برای کنترل و مدیریت آنها نخواهند داشت.
, ۲- عدم رشد اجتماعی,
,
,
,
۳- توجه افراطی والدین
توجه متمرکز پدر و مادر بر روی یگانه فرزندشان موجب تقویت غرور کاذب در فرزند می شود و توقعات او را در سطحی بالا می برد که تحمل شکست ها و ناکامی ها را برای وی در جامعه دشوار می کند. در عین حال در سوی دیگر حساسیت افراطی و وسواس گونه پدر و مادر بر روی گفتار و رفتار فرزند ممکن است تاثیرات منفی بر تربیت او داشته باشد.
,
معمولا این تیپ افراد به علت پایین‌بودن آستانه تحمل در معرض آسیب‌های شدید قرار می گیرند و منجر به اختلال در تعارض شخصیتی آنها می‌شود که قطعا عناصر این چنینی در انواع و اقسام مشکلات روحی، روانی و عاطفی بسر می‌برند و فشار ها،عقده‌ها و کمبودها آنان را در مقابل کوچکترین ناملایماتی‌ها از پای درمی‌آورد.
,
۴- افزایش ابتلا به افسردگی
افسردگی ناشی از بزرگ شدن و ازدواج فرزندان در خصوص خانواده های تک فرزند به شدت بیشتر احساس می شود . خصوصا خانواده هایی که در سالهای اول ازدواج تنها فرزند خود را به دنیا آورده باشند به ناگاه در سن حدود چهل سال دوباره تنها می شوند.
, ۴- افزایش ابتلا به افسردگی,
,
تعداد فرزندان بیشتر در نسل های قبل، می توانست مانعی برای افسردگی باشد. بچه ها پشت سر هم به دنیا می آمدندو دیگر مجالی برای ننرپروری وجود نداشت. اگر بچه غذایش را نمی خورد، بچه دیگری فورا غذایش را می خورد. هیچ کس تنها کانون توجه خانواده نبود اما تک فرزندهای امروزی، آنقدر توجه بی دریغ والدین را می بینند که با وارد شدن به جامعه و دیدن کوچکترین بی توجهی، سرخورده می شوند.
,
۵- عدم تجربه کافی در دوران کودکی و نوجوانی
فرزند در دوره اولیه کودکی بیشتر نیازمند حضور والدین خود است.ولی در دومین دوره کودکی اش نقش همسالان بارزتر می شود و مهارتهای زیادی را از همسالانش می آموزد. وجود خواهر یا برادر بزرگتر نیز می تواند مهارتهای لازم برای اجتماعی شدن او را فراهم کند. حال اگر فرزند تک باشد و به دلیل تربیت سختگیرانه والدین اجازه ارتباط با همسالان خود را نداشته باشد. مجبور است در کنار بزرگسالان پرورش یابد. در نتیجه او تجربه های از کودکی و نوجوانی خود ندارد و با بازی ها، کارها و نقش های این گروه سنی آشنا نیست و یک دفعه پرشی به دوران مسئولیت پذیری بزرگسالان خواهد داشت.
, ۵- عدم تجربه کافی در دوران کودکی و نوجوانی,
,
۶- فروپاشی خانواده
فرض وارد آمدن آسیب به تک فرزند مثل معلولیت یا مرگ وی می تواند بینان خانواده را نابود کند و چنانچه در مواردی مشاهده هم شده است موجب عدم امکان ادامه حیات اجتماعی برای پدر و مادر شود. در بسیاری موارد امکان فرزند آوری نیز برای پدر و مادر فراهم نیست و سرنوشت نامعلومی را برای آنها رقم می زند. در صورتی که وجود فرزند یا فرزندان دیگر از این آسیب محتمل جلوگیری می کند.
, ۶- فروپاشی خانواده,
,
جامعه ای که همه آحاد آن تک فرزند ها باشند قطعا جامعه ای دلپذیر و دوست داشتنی نیست. انسانهایی درون گرا و فاقد اعتماد به نفس و در عین حال مغرور که توانایی ارتباطات قوی اجتماعی را ندارند و در لاک تنهایی خویش فرو می روند. جامعه تک فرزندها شبیه شبه جزایری منفرد است که روابط عاطفی در آن به حداقل رسیده است.
,
انتهای پیام/
, انتهای پیام/]
ارسال دیدگاه