• یک‌شنبه ۱۷ شهریور ۱۳۹۸ ۱۵:۳۸
• کد خبر : 1519677

• اخبار
• سایر رسانه ها

گرگور بافی یکی از صنعت های قدیمی و سنتی در حاشیه خلیج فارس بوده که این روزها دست خوش فراموشی است و علت آن بها ندادن به استاد کاران قدیمی است لذا بهره برداری از این صنعت ساده و کاربردی گامی موثر در راستای حمایت از تولیدات ملی و اشتغال زایی به شمار می آید.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از هرمز؛ استان هرمزگان به عنوان قطب اقتصاد کشور در زمینه های مختلف فرهنگی و تولیدی فعالیت داشته و از آنجایی که یکی از بنادر بزرگ کشور محسوب می شود، صیادی در آن از جایگاه ویژه ای برخوردار است.

صیادی یکی از شغل های رایج شهر های ساحلی بوده که به دو روش تجاری و تفریحی انجام می گیرد: ماهی گیری تجاری به دو صورت سنتی و صنعتی انجام شده و ماهی گیری تفریحی نیز به دو روش وزرشی و غیر ورزشی (سنتی) انجام می شود و یکی از روش های اصیل و دیرینه صیادی در هرمزگان که مهر فراموشی بر آن خورده، صید با استفاده از گرگور است.

گرگور به عنوان یکی از مهم ترین روش های صید جایگاه ویژه ای میان صیادان دارد از این رو در گوشه و کنار شهرهای ساحلی به ویژه شهر بندرعباس کارگاه های متعدد دراین زمینه ایجاد شده که صنعتگران را تحت پوشش خود قرار داده است.

از آن جایی که عمده مراحل ساخت گرگور با دست انجام می شود لازمه دقت، علاقه و حوصله بالا صنعتگران بوده که در ساخت این وسیله صیادی ابزار استفاده تنها نوعی سیم چین است به این صورت که صنعتگران سیم های مفتولی را به صورت دسته دسته به هم می بافند تا وسیله صید مهیا شود.

تقریبا 60 سال پیش، با ورود سیم بکسل های مناسب به وسیله کشتی های بین المللی تغییرات زیاد در مواد سازنده گرگور ایجاد و از دهه 40 به بعد بافت گرگور کاملا سیمی شد.

در استان هرمزگان گرگور به کلگر معروف است چراکه در گذشته آن را از درخت نخل و گز درست می کردند و پس از ورود مفتول های نازک و فلزی به بازار استفاده از چوب و ترکه های خرما به فراموشی سپرده شد.

صنعت بومی و قدیمی در حال فراموشی

در ادوار گذشته ساحل نشینان این منطقه، گرگور یا کلگر را از ترکه های خرما و چوب درخت گز می ساختند که پس از ورود مفنتول های نازک فلزی به بازار، استفاده از چوب و ترکه های خرما در ساخت این محصول رفته رفته منسوخ شد و صنعتگران مفتول های یاد شده را جایگزین مواد اولیه پیش کردند.

اکثر استاد کاران قدیمی بیشتر به رفوگری و کار تعمیر تورها می پردازند و اگر هم تولیدی صورت بگیرد، در حد تور های کوچک چند متری است که در اصطلاح به آن (رق) گفته می شود.

از جمله مراکز تولید عمده این محصول در نواحی ساحلی استان قرار دارد که می توان جزایر قشم، هرمز، لارک و روستاهای ساحلی جاسک و سیریک و کوهستگ نام برد.

نحوه بافت به این ترتیب است که ابتدا با رد کردن مفتول ها از زیر و روی هم و با حفظ فواصلی معین، فرم گنبدی­ شکل اولیه ساخته می­ شود و سپس بخش زیرین به طور مجزا بافته شده به بخش گنبدی­ شکل متصل و بخش زیرین که به شکل یک دایره بافته می ­شود متحرک است به گونه­ ای که صیادان قادر خواهند بود پس از بالا کشیدن گرگور از زیر آب، جهت خارج کردن ماهی های صید شده آن را بازنمایند. 

کار گرگور حرفه ای مردانه و کمی دشوار است ولی در بعضی از روستا های هرمزگان مثل رمچال و طبل زنان نیز برای امرار معاش و اشتغال زایی هم پای مردان خود به تولید گرگور می پردازند .

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #