دانا گزارش می دهد؛
عدم ثبات مدیریت، بلای جان کاراته در 15 سال اخیر/ وقتی تمام راه ها به "پدرخوانده" ختم می شد!
یک آمار سرانگشتی نشان می دهد عمر مدیریت در کاراته به طور میانگین یک و نیم سال بوده و برخی عوامل دست به دست هم داده اند که حتی یک رئیس نتواند 4 سال مدیریت خود به پایان برساند.
[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ کاراته یکی از رشته های ورزش ایران در المپیک 2020 است که می تواند نقش بسزایی در مدال آوری کاروان در توکیو داشته باشد. شرایط مساعد کاراته و عملکرد خوب ورزشکاران در رقابت های کسب سهمیه موجب شده که امیدها برای موفقیت کاراته در المپیک بیش از گذشته باشد.
,
شبکه اطلاع رسانی راه دانا,
فارغ از موضوع المپیک، کاراته ایران جایگاه ویژه ای نیز در جهان دارد تا جایی که همواره تعدادی از کاراته کاهای ایرانی در جمع بهترین های اوزان خود حضور داشته اند.
تمام این موفقیت ها در شرایطی برای کاراته ایران بوجود آمده که در سالیان اخیر چیزی به نام "ثبات مدیریت" در این رشته ورزشی وجود نداشته تا جایی که فدراسیون در 15 سال اخیر ( از سال 1383 تا 1398) 15 رئیس و سرپرست را به چشم خود دیده است!
بی ثباتی در مدیریت کاراته
یک آمار سرانگشتی نشان می دهد که عمر مدیریت در کاراته به طور میانگین یک و نیم سال بوده و برخی عوامل دست به دست هم داده ند که حتی یک رئیس نتواند برای 4 سال برنامه ریزی داشته باشد.
سرآغاز بی ثباتی در کاراته همزمان شد با رفتن حبیب الله ناظریان. رئیس قدیمی کاراته که از چهره های شناخته شده ورزش اصفهان نیز به شمار می رود در سال 1383 بعد از 5 سال ریاست جای خود را به علیرضا سمندر داد. البته عمر ریاست سمندر هم تنها 3 سال بود زیرا او در نهایت مجبور به جدایی شد تا محمدحسن عالمی به عنوان سرپرست انتخاب شود. چند ماه پس از سرپرستی عالمی، این بار بهزاد کتیرایی به عنوان رئیس فدراسیون کاراته انتخاب شد.
دوران ریاست کتیرایی هم بسیار کوتاه بود، او پس از یک سال صندلی ریاست را به آهی تحویل داد. آهی هم بعد از نزدیک به یک سال سرپرستی از فدراسیون رفت تا سید عباس احمدپناهی ردای ریاست را بر تن کند. احمد پناهی از 1388 تا 1390 رئیس بود ولی در سال 90 به اندازه ای عرصه بر وی تنگ شد که در نهایت او هم مجبور به کناره گیری شد تا محمد صادق فرجی رئیس فدراسیون شود. عمر ریاست فرجی نیز به مانند روسای قبلی کوتاه بود؛ او نیز بعد از یک سال رفت تا دوباره سمندر رئیس فدراسیون شود.
سمندر در دوره دوم ریاستش مثل دوره اول تنها 3 سال دوام آورد و در نهایت به واسطه مشکلات فراوان مجبور به استعفا شد تا با حکم وزیر وقت ورزش، سید حسن طباطبایی سرپرست کاراته شود. طباطبایی هم پس از یک و نیم سال سرپرستی، با برگزاری انتخابات جایش را به فرجی داد، تا رئیس جدید پس از سمندر دومین فردی باشد که برای دومین بار به صندلی ریاست کاراته تکیه می زند.
دوره دوم فرجی هم طولانی نبود، او نیز بعد از نزدیک به دو سال ریاست، در راستای اجرای قانون منع به کارگیری بازنشستگان مجبور به کناره گیری شد تا آشوری به عنوان سرپرست انتخاب شود. عمر سرپرستی آشوری البته چند ماه بیشتر نبود زیرا با برگزاری انتخابات سید حسن طباطبایی به عنوان رئیس فدراسیون کاراته انتخاب شد.
قدرت گرفتن مرد در سایه
برخلاف صندلی ریاست که همواره لرزان بوده، صندلی دیگری در کاراته بود که به واسطه قدرت صاحبش، ثبات در آن موج می زد. تا جایی که بسیاری از اهالی کاراته بر این باور بودند که روسا می آیند و می روند؛ ولی کسی که همیشه می ماند "مرد در سایه" است!
این دیدگاه و نگرش، بر قدرت مرد در سایه افزود تا جایی که سه، چهار سال قبل به مریدانش یادآور شد، از این پس او را "امیرکبیرِ کاراته" صدا بزنند! پدرخوانده در تمام این سالها با تمرکز بر روی هیات های استانی و ایجاد ارتباط تنگاتنگ با بسیاری از روسای هیات ها، نقش محوری در انتخابات فدراسیون کاراته بازی می کرد تا جایی که او تعیین می کرد چه کسی رئیس بشود و کدام رئیس در چه زمانی استعفا بدهد!
این قدرت به اندازه ای محسوس شده بود که فرمان کاراته به ظاهر دست رئیس اما در اصل در اختیار "َپدرخوانده" بود. معمولا در زمان انتخابات، بسیاری از نامزدها مترصد بیعت با مرد پرقدرت کاراته بودند تا به راحتی آب خوردن آرای هیات ها را بدست آورند، پاداش این بیعت نیز دریافت یک سمت در فدراسیون بود. این قدرت تا آنجا پیش رفته بود که تیکه کلام مرد در سایه این بود: «اگر بخواهم می توانم چوب خشک را هم رئیس فدراسیون کاراته کنم.»
البته همیشه بعد از گذشت چند ماه اختلافات نمایان می شد و نتیجه اش استعفا و کناره گیری رئیس فدراسیون بود؛ سناریویی تکراری که سر بسیاری از روسا پیاده شد! پدرخوانده در پروسه برکناری روسا نیز جمله معروفی داشت که بارها به کار برده : «کاری می کنم که در کمتر 7 تا 13 روز استعفایش را دو دستی تقدیم کند.»
,
فارغ از موضوع المپیک، کاراته ایران جایگاه ویژه ای نیز در جهان دارد تا جایی که همواره تعدادی از کاراته کاهای ایرانی در جمع بهترین های اوزان خود حضور داشته اند.
تمام این موفقیت ها در شرایطی برای کاراته ایران بوجود آمده که در سالیان اخیر چیزی به نام "ثبات مدیریت" در این رشته ورزشی وجود نداشته تا جایی که فدراسیون در 15 سال اخیر ( از سال 1383 تا 1398) 15 رئیس و سرپرست را به چشم خود دیده است!
بی ثباتی در مدیریت کاراته
,
,
,
,
بی ثباتی در مدیریت کاراته,
یک آمار سرانگشتی نشان می دهد که عمر مدیریت در کاراته به طور میانگین یک و نیم سال بوده و برخی عوامل دست به دست هم داده ند که حتی یک رئیس نتواند برای 4 سال برنامه ریزی داشته باشد.
سرآغاز بی ثباتی در کاراته همزمان شد با رفتن حبیب الله ناظریان. رئیس قدیمی کاراته که از چهره های شناخته شده ورزش اصفهان نیز به شمار می رود در سال 1383 بعد از 5 سال ریاست جای خود را به علیرضا سمندر داد. البته عمر ریاست سمندر هم تنها 3 سال بود زیرا او در نهایت مجبور به جدایی شد تا محمدحسن عالمی به عنوان سرپرست انتخاب شود. چند ماه پس از سرپرستی عالمی، این بار بهزاد کتیرایی به عنوان رئیس فدراسیون کاراته انتخاب شد.
دوران ریاست کتیرایی هم بسیار کوتاه بود، او پس از یک سال صندلی ریاست را به آهی تحویل داد. آهی هم بعد از نزدیک به یک سال سرپرستی از فدراسیون رفت تا سید عباس احمدپناهی ردای ریاست را بر تن کند. احمد پناهی از 1388 تا 1390 رئیس بود ولی در سال 90 به اندازه ای عرصه بر وی تنگ شد که در نهایت او هم مجبور به کناره گیری شد تا محمد صادق فرجی رئیس فدراسیون شود. عمر ریاست فرجی نیز به مانند روسای قبلی کوتاه بود؛ او نیز بعد از یک سال رفت تا دوباره سمندر رئیس فدراسیون شود.
سمندر در دوره دوم ریاستش مثل دوره اول تنها 3 سال دوام آورد و در نهایت به واسطه مشکلات فراوان مجبور به استعفا شد تا با حکم وزیر وقت ورزش، سید حسن طباطبایی سرپرست کاراته شود. طباطبایی هم پس از یک و نیم سال سرپرستی، با برگزاری انتخابات جایش را به فرجی داد، تا رئیس جدید پس از سمندر دومین فردی باشد که برای دومین بار به صندلی ریاست کاراته تکیه می زند.
دوره دوم فرجی هم طولانی نبود، او نیز بعد از نزدیک به دو سال ریاست، در راستای اجرای قانون منع به کارگیری بازنشستگان مجبور به کناره گیری شد تا آشوری به عنوان سرپرست انتخاب شود. عمر سرپرستی آشوری البته چند ماه بیشتر نبود زیرا با برگزاری انتخابات سید حسن طباطبایی به عنوان رئیس فدراسیون کاراته انتخاب شد.
قدرت گرفتن مرد در سایه
,
,
,
,
,
,
,
,
قدرت گرفتن مرد در سایه,
برخلاف صندلی ریاست که همواره لرزان بوده، صندلی دیگری در کاراته بود که به واسطه قدرت صاحبش، ثبات در آن موج می زد. تا جایی که بسیاری از اهالی کاراته بر این باور بودند که روسا می آیند و می روند؛ ولی کسی که همیشه می ماند "مرد در سایه" است!
این دیدگاه و نگرش، بر قدرت مرد در سایه افزود تا جایی که سه، چهار سال قبل به مریدانش یادآور شد، از این پس او را "امیرکبیرِ کاراته" صدا بزنند! پدرخوانده در تمام این سالها با تمرکز بر روی هیات های استانی و ایجاد ارتباط تنگاتنگ با بسیاری از روسای هیات ها، نقش محوری در انتخابات فدراسیون کاراته بازی می کرد تا جایی که او تعیین می کرد چه کسی رئیس بشود و کدام رئیس در چه زمانی استعفا بدهد!
این قدرت به اندازه ای محسوس شده بود که فرمان کاراته به ظاهر دست رئیس اما در اصل در اختیار "َپدرخوانده" بود. معمولا در زمان انتخابات، بسیاری از نامزدها مترصد بیعت با مرد پرقدرت کاراته بودند تا به راحتی آب خوردن آرای هیات ها را بدست آورند، پاداش این بیعت نیز دریافت یک سمت در فدراسیون بود. این قدرت تا آنجا پیش رفته بود که تیکه کلام مرد در سایه این بود: «اگر بخواهم می توانم چوب خشک را هم رئیس فدراسیون کاراته کنم.»
البته همیشه بعد از گذشت چند ماه اختلافات نمایان می شد و نتیجه اش استعفا و کناره گیری رئیس فدراسیون بود؛ سناریویی تکراری که سر بسیاری از روسا پیاده شد! پدرخوانده در پروسه برکناری روسا نیز جمله معروفی داشت که بارها به کار برده : «کاری می کنم که در کمتر 7 تا 13 روز استعفایش را دو دستی تقدیم کند.»
,
,
,
,
,
,
,
انتظار پیشرفت بیشتر از کاراته
این بار اما شرایط متفاوت شده و با رصد دقیق فعالیت های کاراته از سوی نهادهای نظارتی، دیگر خبری از پدرخوانده نیست تا اهالی این رشته ورزشی بعد از سالها نفس راحتی بکشند. البته این به معنای خروج صد در صدی فرد مورد نظر و جریان حامی اش از کاراته نیست؛ آنها به هر دری می زنند که به کاراته بروند ولو اینکه با وعده و وعید و تتمیع به اطرافیان مدیران ارشد ورزش نزدیک شوند تا شاید روزنه ای برای بازگشت شان مهیا شود.
البته جریان مورد اشاره هر چه زده اند به در بسته خورده و با کارنامه درخشانی! که از خود به یادگار گذاشته دیگر نمی تواند راهی برای برگشت پیدا کنند. حالا که با کمک دلسوزان این آب و خاک، برخی موانع از پیش روی کاراته ایران برچیده شده، انتظار می رود قطار این رشته ورزشی - که علاقه مندان بیشماری نیز در ایران دارد – با سرعت بیشتری در مسیر موفقیت پیش برود و بیش از گذشته شاهد درخشش نمایندگان ایران در عرصه های بین المللی باشیم.
,
,
]
به اشتراک گذاری این مطلب!
ارسال دیدگاه