یادداشت؛
«رأی جهانی»؛ یک ایده شکوهمند آینده‌ساز
اگر بوش بار دیگر کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا شود، آیا خیل عظیم مردم خاورمیانه و به ویژه مردم کشورهای ایران، عراق و افغانستان حق ندارند با انتخاب وی مخالفت کنند؟[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، این مطلب را حدود یکسال قبل نوشته بودم و اکنون به دلایلی که ذکر می‌کنم آن را بروزرسانی و بازنویسی کرده‌ام. حدود 11 ماه دیگر تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باقی است؛ انتخاباتی که بر معادلات سیاسی دیگر کشورها نیز تأثیر می‌گذارد. در این میان، برخی از سیاستمداران ما چشم‌انتظارند تا با تغییر هیأت حاکمه آمریکا، در اندک زمان باقی‌مانده از این دولت، برجام را به صحنه بین‌المللی برگردانند. آن‌ها گمان می‌کنند اگر جناح دیگری در آمریکا امور را در دست بگیرد، خواهند توانست بخشی از وجاهت از دست رفته خود را بازیابی کنند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرآت,این طرز اندیشیدن را به خاطر بسپارید و در متن روایتی از سایمن آنهولت را بخوانید. یک اندیشه-اگر بتوان نام اندیشه بر آن نهاد- منتظر می‌ماند تا تغییری در جای دیگری از جهان رخ دهد و از رهگذر طرفی ببندد و اندیشه‌ای دیگر می‌گوید، من و ما حق داریم درباره سیاستمداران جهان اظهارنظر کنیم و به آن‌ها رأی بدهیم! پرسش کانونی این مطلب این است که آیا مردم عراق و افغانستان و سوریه و... حق ندارند در انتخاب رئیس‌جمهور آمریکا که تصمیماتش بر سرنوشتشان تأثیرگذار است، مشارکت کنند؟ اصل مطلب را در ادامه می‌خوانید:
اصل مطلب:
«بر اثر انفجار مین برجای مانده از داعش در جنوب شهر حسکه یک کودک کشته و ۷ نفر دیگر زخمی شدند.»
«منابع لیبیایی از حمله به دفتر کمیساریای انتخابات و کشته شدن ۱۱ نفر بر اثر آن و نیز حمله به دفتر سازمان ملل در طرابلس پایتخت این کشور خبر دادند.»
«یورش مسلحانه به غیرنظامیان در بغداد بیش از ۲۰ کشته و زخمی برجای گذاشت،»
«منابع محلی از وقوع انفجار در مسجدی در شمال شرقی نیجریه و کشته شدن ۲۰ نفر خبر دادند.»
«در جدیدترین جنایت جنگنده‌های ائتلاف آمریکایی در سوریه ده‌ها غیرنظامی سوری در حومه جنوبی شهر «حسکه» کشته و زخمی شدند.»
«منابع رسانه‌ای از وقوع یک انفجار تروریستی در اطراف منطقه «الوجیهیه» واقع در شمال شرق استان دیالی عراق خبر می‌دهند. در این انفجار یک نفر کشته و شماری زخمی شدند.»
«تیراندازی افراد مسلح ناشناس در شهر کویته پاکستان منجر به کشته شدن ۶ کارگر شد.»
«آمار خبرنگاران کشته شده در ۴ ماه نخست سال 2018 میلادی در ۱۸ کشور، به ۴۴ مورد رسیده است.»
«یک منبع نظامی لیبی از کشته شدن ۷ نظامی و زخمی شدن ۶ نظامی دیگر وابسته به خلیفه حفتر مورد حمایت پارلمان طبرق خبر داد.»
«حملات ائتلاف بین المللی ضد داعش در استان الحسکه سوریه منجر به کشته شدن ۳۰ غیر نظامی شد.»
سیاستمداران در تقابل با توده مردم!
این اخبار فقط مربوط به چهار روزِ پیاپی در سال گذشته میلادی است! بروز این ناآرامی‌ها و جنایت‌ها در جهان البته ریشه‌ها و علل پرشماری دارد اما بی‌تردید تصمیمات سیاستمداران جهان بر صدر این ریشه‌ها و عوامل می‌نشیند. مردم دنیا عموما به دنبال زندگی آرام خود هستند اما این سیاستمداران‌اند که آن‌ها را درگیر ماجراهای مختلف سیاسی و اقتصادی می‌کنند. جهانِ امروز، جهان پیچیده‌ای است؛ جهانی که تصمیم یک سیاستمدارِ به ظاهر جزء در کشوری دورافتاده می‌تواند معادلات سیاسی کشوری دیگر را در هزاران کیلومتر دورتر تغییر دهد.
پیش‌تر ترامپ از مازاد بودن نفت جهان برای مصرف‌کنندگان گفت و پس از تصمیم آمریکا مبنی بر خروج از برجام، این کشور برای اعمال محدودیت در صادرات نفت ایران گام‌های بلندی برداشت و ایجاد محدودیت در صنعت نفت، معادلات اقتصادی ایران و بسیاری از کشورها را تغییر می‌دهد. در بدو امر برخی از کشورهای اروپایی هم به ظاهر به صرافت افتاده‌اند تا ترامپ را برای ماندن در برجام و اصلاح آن ترغیب کنند! اما به زودی روشن شد که این اقدامات، صوری است.
دارندگان بی‌رقیب سلاح هسته‌ای
ترامپ با کره شمالی نیز از در ناسازگاری وارد شد تا به نام «جهان عاری از سلاح» خود و کشورش دارندگان بی‌رقیب سلاح‌های هسته‌ای باشند. این بی‌رقیبی می‌تواند خیلی از کشورها را در معرض آسیب قرار دهد.
پیش از ترامپ و اوباما، بوش با صرف 7 میلیارد دلار هزینه(والبته بیش از این میزان، درآمد) رسما در جهانِ دموکراتیک، عراق را اشغال کرد و میلیون‌ها کشته و زخمی بر جای گذاشت و خسارات جبران‌ناپذیری به زیرساخت‌های این کشور وارد کرد و البته تغییر معادلات سیاسی در عراق، دست‌کم همسایگان این کشور را با چالش‌های بسیاری روبرو کرد و...
همه این‌ها را ذکر کردیم برای طرح یک پرسش اساسی: در جهانی که ارتباطات در آن روز به روز در هم تنیده‌تر می‌شود و تأثیر تصمیمات به ظاهر داخلی یک کشور بر دیگر کشورها روز به روز افزایش می‌یابد، آیا مردم جهان حق ندارند درباره انتخاب سیاستمداران در نقاط مختلف جهان نظر بدهند و در این انتخاب‌ها سهیم باشند؟ اگر بوش بار دیگر کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا شود، آیا خیل عظیم مردم خاورمیانه و به ویژه مردم کشورهای ایران، عراق و افغانستان حق ندارند با انتخاب وی مخالفت کنند؟ و آیا مردم سوریه حق ندارند که با حضور ترامپ در کسوت ریاست جمهوری آمریکا مخالف باشند وقتی که به خود اجازه حمله موشکی به این کشور را می‌دهد؟
می‌دانم که مسأله، به لحاظ حقوقی-سیاسی، مسأله پیچیده‌ای است اما کسی که اولین‌بار درباره این حق به طور جدی سخن گفت، شخصی به نام سایمن آنهولت بود. آنهولتِ 57 ساله، یک مشاور سیاسی مستقل است که به کشورهای مختلف کمک می‌کند تا کشورها بتوانند راهبردهای خود را در جهت بهبود وضعیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی توسعه دهند. او در سایت Goodcountry.org بخشی را تحت عنوان global vote یا رأی جهانی تعریف کرده است. در ایام برگزاری انتخابات‌های مهم در جهان، در این صفحه نیز یک انتخابات دیجیتال برگزار می‌شود که همه مردم جهان می‌توانند در آن به یکی از کاندیداها و یا گزینه «هیچکدام» رأی دهند.
دنیا به رهبران خوب نیازمند است
در صدر صفحه اصلی «رأی جهانی» نوشته‌اند:«برای نخستین‌بار در تاریخ، همه ساکنان کره زمین می‌توانند در همه انتخابات‌های کره زمین شرکت کنند!» در زیربخش‌های سایت، در ذیل بخشی با عنوان «چرا باید رأی بدهیم؟» و تیترِ «چرا باید مراقب باشیم که چه کسانی کشورهای دیگر جهان را اداره می‌کنند؟» آمده است:«ما به در دنیا به رهبران خوب نیازمندیم؛ رهبرانی که نه فقط منافع رأی‌دهندگان به خود را درنظر می‌گیرند بلکه نیازهای هر انسان، زن، کودک و حیوانی که بر روی کره زمین زندگی می‌کند را نیز درنظر می‌گیرند.»
در این بخش سپس توضیح داده می‌شود که کاندیداهای ریاست جمهوری ناگزیرند از این که اهداف بین‌المللی خود را بازگو کنند و همکاری با دیگر رهبران جهان را درنظر داشته باشد. و در پایان خطاب به رأی دهندگان آمده است:«با کمک شما می‌توانیم دنیایی با رهبران خوب بسازیم.»
رأی‌گیری جهانی یک پژوهش نیست!
اگر به سایت مذکور سر زدید حتما به بخش پاسخ به سوالات هم نگاهی بیاندازید. در این بخش احتمالا پاسخ پرسش‌هایی که اکنون و با مطالعه این مطلب در ذهنتان ایجاد شده خواهید یافت. مثلا این که «برگزاری یک انتخابات مجازی با شرکت‌کنندگانی از سراسر دنیا باز هم نمی‌تواند یک نمونه خوب از جمعیت جهان باشد» و پاسخ تیم آنهولت:«درست است! این رأی‌گیری یک نمونه از آراء افرادی است که به انتخاب خود در انتخابات شرکت می‌کنند. بنابراین نتایج این انتخابات‌ها به لحاظ نماینده آماری دیدگاه‌های مردم جهان، ارزش کمی دارند اما جای شگفتی نیست چراکه رأی‌گیری جهانی یک پژوهش نیست! رأی جهانی، یک شیوه برای مشارکت نمادین مردم در انتخابات دیگر کشورهاست و به طور تعاملی چیزهایی درباره سیاست‌های دیگر کشورها به ما می‌آموزد.»
در جهانی که هریک از کشورها می‌کوشد با بی‌تفاوتی نسبت به «دیگران» ساز خود را بزند و منافع خود را دنبال کند، رأی جهانی حقیقتا یک ایده شکوهمند است و ما را به ایده «مدیریت واحد جهانی» نزدیک‌تر می‌کند. از طرفی این که برای همه مردم جهان حق رأی دادن به کاندیداها قائل باشیم، درست در تضاد با منافع برخی از نحله‌های سیاسی است. تصور کنید، در شرایطی که آنهولت از این حق برای همه مردم جهان سخن می‌گوید، عده‌ای در ایران معتقدند که مثلا رأی مردم تهران پراهمیت‌تر از رأی مردم شهرستان‌ها و روستاهاست و تهران از این منظر به لحاظ سیاسی توسعه‌یافته‌تر است!
حقیقت آن است که ما به طور جدی نیازمند بازنگری در اصول سیاست‌ورزی خود هستیم. جهان به سمت اتصال هرچه بیش‌تر پیش می‌رود و این البته با ایدئولوژی ما نیز سازگار است. در این میان ما چگونه می‌اندیشیم؟
کوتاه سخن؛ ایده رأی جهانی با همه حواشی‌اش و با همه تردیدهایی که احتمالا نسبت به پشت‌پرده‌های آن در ذهن دارید، مجالی است برای اندیشیدن. این مجال را از دست ندهید!
انتهای پیام/
این طرز اندیشیدن را به خاطر بسپارید و در متن روایتی از سایمن آنهولت را بخوانید. یک اندیشه-اگر بتوان نام اندیشه بر آن نهاد- منتظر می‌ماند تا تغییری در جای دیگری از جهان رخ دهد و از رهگذر طرفی ببندد و اندیشه‌ای دیگر می‌گوید، من و ما حق داریم درباره سیاستمداران جهان اظهارنظر کنیم و به آن‌ها رأی بدهیم! پرسش کانونی این مطلب این است که آیا مردم عراق و افغانستان و سوریه و... حق ندارند در انتخاب رئیس‌جمهور آمریکا که تصمیماتش بر سرنوشتشان تأثیرگذار است، مشارکت کنند؟ اصل مطلب را در ادامه می‌خوانید:
اصل مطلب:
«بر اثر انفجار مین برجای مانده از داعش در جنوب شهر حسکه یک کودک کشته و ۷ نفر دیگر زخمی شدند.»
«منابع لیبیایی از حمله به دفتر کمیساریای انتخابات و کشته شدن ۱۱ نفر بر اثر آن و نیز حمله به دفتر سازمان ملل در طرابلس پایتخت این کشور خبر دادند.»
«یورش مسلحانه به غیرنظامیان در بغداد بیش از ۲۰ کشته و زخمی برجای گذاشت،»
«منابع محلی از وقوع انفجار در مسجدی در شمال شرقی نیجریه و کشته شدن ۲۰ نفر خبر دادند.»
«در جدیدترین جنایت جنگنده‌های ائتلاف آمریکایی در سوریه ده‌ها غیرنظامی سوری در حومه جنوبی شهر «حسکه» کشته و زخمی شدند.»
«منابع رسانه‌ای از وقوع یک انفجار تروریستی در اطراف منطقه «الوجیهیه» واقع در شمال شرق استان دیالی عراق خبر می‌دهند. در این انفجار یک نفر کشته و شماری زخمی شدند.»
«تیراندازی افراد مسلح ناشناس در شهر کویته پاکستان منجر به کشته شدن ۶ کارگر شد.»
«آمار خبرنگاران کشته شده در ۴ ماه نخست سال 2018 میلادی در ۱۸ کشور، به ۴۴ مورد رسیده است.»
«یک منبع نظامی لیبی از کشته شدن ۷ نظامی و زخمی شدن ۶ نظامی دیگر وابسته به خلیفه حفتر مورد حمایت پارلمان طبرق خبر داد.»
«حملات ائتلاف بین المللی ضد داعش در استان الحسکه سوریه منجر به کشته شدن ۳۰ غیر نظامی شد.»
سیاستمداران در تقابل با توده مردم!
این اخبار فقط مربوط به چهار روزِ پیاپی در سال گذشته میلادی است! بروز این ناآرامی‌ها و جنایت‌ها در جهان البته ریشه‌ها و علل پرشماری دارد اما بی‌تردید تصمیمات سیاستمداران جهان بر صدر این ریشه‌ها و عوامل می‌نشیند. مردم دنیا عموما به دنبال زندگی آرام خود هستند اما این سیاستمداران‌اند که آن‌ها را درگیر ماجراهای مختلف سیاسی و اقتصادی می‌کنند. جهانِ امروز، جهان پیچیده‌ای است؛ جهانی که تصمیم یک سیاستمدارِ به ظاهر جزء در کشوری دورافتاده می‌تواند معادلات سیاسی کشوری دیگر را در هزاران کیلومتر دورتر تغییر دهد.
پیش‌تر ترامپ از مازاد بودن نفت جهان برای مصرف‌کنندگان گفت و پس از تصمیم آمریکا مبنی بر خروج از برجام، این کشور برای اعمال محدودیت در صادرات نفت ایران گام‌های بلندی برداشت و ایجاد محدودیت در صنعت نفت، معادلات اقتصادی ایران و بسیاری از کشورها را تغییر می‌دهد. در بدو امر برخی از کشورهای اروپایی هم به ظاهر به صرافت افتاده‌اند تا ترامپ را برای ماندن در برجام و اصلاح آن ترغیب کنند! اما به زودی روشن شد که این اقدامات، صوری است.
دارندگان بی‌رقیب سلاح هسته‌ای
ترامپ با کره شمالی نیز از در ناسازگاری وارد شد تا به نام «جهان عاری از سلاح» خود و کشورش دارندگان بی‌رقیب سلاح‌های هسته‌ای باشند. این بی‌رقیبی می‌تواند خیلی از کشورها را در معرض آسیب قرار دهد.
پیش از ترامپ و اوباما، بوش با صرف 7 میلیارد دلار هزینه(والبته بیش از این میزان، درآمد) رسما در جهانِ دموکراتیک، عراق را اشغال کرد و میلیون‌ها کشته و زخمی بر جای گذاشت و خسارات جبران‌ناپذیری به زیرساخت‌های این کشور وارد کرد و البته تغییر معادلات سیاسی در عراق، دست‌کم همسایگان این کشور را با چالش‌های بسیاری روبرو کرد و...
همه این‌ها را ذکر کردیم برای طرح یک پرسش اساسی: در جهانی که ارتباطات در آن روز به روز در هم تنیده‌تر می‌شود و تأثیر تصمیمات به ظاهر داخلی یک کشور بر دیگر کشورها روز به روز افزایش می‌یابد، آیا مردم جهان حق ندارند درباره انتخاب سیاستمداران در نقاط مختلف جهان نظر بدهند و در این انتخاب‌ها سهیم باشند؟ اگر بوش بار دیگر کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا شود، آیا خیل عظیم مردم خاورمیانه و به ویژه مردم کشورهای ایران، عراق و افغانستان حق ندارند با انتخاب وی مخالفت کنند؟ و آیا مردم سوریه حق ندارند که با حضور ترامپ در کسوت ریاست جمهوری آمریکا مخالف باشند وقتی که به خود اجازه حمله موشکی به این کشور را می‌دهد؟
می‌دانم که مسأله، به لحاظ حقوقی-سیاسی، مسأله پیچیده‌ای است اما کسی که اولین‌بار درباره این حق به طور جدی سخن گفت، شخصی به نام سایمن آنهولت بود. آنهولتِ 57 ساله، یک مشاور سیاسی مستقل است که به کشورهای مختلف کمک می‌کند تا کشورها بتوانند راهبردهای خود را در جهت بهبود وضعیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی توسعه دهند. او در سایت Goodcountry.org بخشی را تحت عنوان global vote یا رأی جهانی تعریف کرده است. در ایام برگزاری انتخابات‌های مهم در جهان، در این صفحه نیز یک انتخابات دیجیتال برگزار می‌شود که همه مردم جهان می‌توانند در آن به یکی از کاندیداها و یا گزینه «هیچکدام» رأی دهند.
دنیا به رهبران خوب نیازمند است
در صدر صفحه اصلی «رأی جهانی» نوشته‌اند:«برای نخستین‌بار در تاریخ، همه ساکنان کره زمین می‌توانند در همه انتخابات‌های کره زمین شرکت کنند!» در زیربخش‌های سایت، در ذیل بخشی با عنوان «چرا باید رأی بدهیم؟» و تیترِ «چرا باید مراقب باشیم که چه کسانی کشورهای دیگر جهان را اداره می‌کنند؟» آمده است:«ما به در دنیا به رهبران خوب نیازمندیم؛ رهبرانی که نه فقط منافع رأی‌دهندگان به خود را درنظر می‌گیرند بلکه نیازهای هر انسان، زن، کودک و حیوانی که بر روی کره زمین زندگی می‌کند را نیز درنظر می‌گیرند.»
در این بخش سپس توضیح داده می‌شود که کاندیداهای ریاست جمهوری ناگزیرند از این که اهداف بین‌المللی خود را بازگو کنند و همکاری با دیگر رهبران جهان را درنظر داشته باشد. و در پایان خطاب به رأی دهندگان آمده است:«با کمک شما می‌توانیم دنیایی با رهبران خوب بسازیم.»
رأی‌گیری جهانی یک پژوهش نیست!
اگر به سایت مذکور سر زدید حتما به بخش پاسخ به سوالات هم نگاهی بیاندازید. در این بخش احتمالا پاسخ پرسش‌هایی که اکنون و با مطالعه این مطلب در ذهنتان ایجاد شده خواهید یافت. مثلا این که «برگزاری یک انتخابات مجازی با شرکت‌کنندگانی از سراسر دنیا باز هم نمی‌تواند یک نمونه خوب از جمعیت جهان باشد» و پاسخ تیم آنهولت:«درست است! این رأی‌گیری یک نمونه از آراء افرادی است که به انتخاب خود در انتخابات شرکت می‌کنند. بنابراین نتایج این انتخابات‌ها به لحاظ نماینده آماری دیدگاه‌های مردم جهان، ارزش کمی دارند اما جای شگفتی نیست چراکه رأی‌گیری جهانی یک پژوهش نیست! رأی جهانی، یک شیوه برای مشارکت نمادین مردم در انتخابات دیگر کشورهاست و به طور تعاملی چیزهایی درباره سیاست‌های دیگر کشورها به ما می‌آموزد.»
در جهانی که هریک از کشورها می‌کوشد با بی‌تفاوتی نسبت به «دیگران» ساز خود را بزند و منافع خود را دنبال کند، رأی جهانی حقیقتا یک ایده شکوهمند است و ما را به ایده «مدیریت واحد جهانی» نزدیک‌تر می‌کند. از طرفی این که برای همه مردم جهان حق رأی دادن به کاندیداها قائل باشیم، درست در تضاد با منافع برخی از نحله‌های سیاسی است. تصور کنید، در شرایطی که آنهولت از این حق برای همه مردم جهان سخن می‌گوید، عده‌ای در ایران معتقدند که مثلا رأی مردم تهران پراهمیت‌تر از رأی مردم شهرستان‌ها و روستاهاست و تهران از این منظر به لحاظ سیاسی توسعه‌یافته‌تر است!
حقیقت آن است که ما به طور جدی نیازمند بازنگری در اصول سیاست‌ورزی خود هستیم. جهان به سمت اتصال هرچه بیش‌تر پیش می‌رود و این البته با ایدئولوژی ما نیز سازگار است. در این میان ما چگونه می‌اندیشیم؟
کوتاه سخن؛ ایده رأی جهانی با همه حواشی‌اش و با همه تردیدهایی که احتمالا نسبت به پشت‌پرده‌های آن در ذهن دارید، مجالی است برای اندیشیدن. این مجال را از دست ندهید!
انتهای پیام/
این طرز اندیشیدن را به خاطر بسپارید و در متن روایتی از سایمن آنهولت را بخوانید. یک اندیشه-اگر بتوان نام اندیشه بر آن نهاد- منتظر می‌ماند تا تغییری در جای دیگری از جهان رخ دهد و از رهگذر طرفی ببندد و اندیشه‌ای دیگر می‌گوید، من و ما حق داریم درباره سیاستمداران جهان اظهارنظر کنیم و به آن‌ها رأی بدهیم! پرسش کانونی این مطلب این است که آیا مردم عراق و افغانستان و سوریه و... حق ندارند در انتخاب رئیس‌جمهور آمریکا که تصمیماتش بر سرنوشتشان تأثیرگذار است، مشارکت کنند؟ اصل مطلب را در ادامه می‌خوانید:
اصل مطلب:
«بر اثر انفجار مین برجای مانده از داعش در جنوب شهر حسکه یک کودک کشته و ۷ نفر دیگر زخمی شدند.»
«منابع لیبیایی از حمله به دفتر کمیساریای انتخابات و کشته شدن ۱۱ نفر بر اثر آن و نیز حمله به دفتر سازمان ملل در طرابلس پایتخت این کشور خبر دادند.»
«یورش مسلحانه به غیرنظامیان در بغداد بیش از ۲۰ کشته و زخمی برجای گذاشت،»
«منابع محلی از وقوع انفجار در مسجدی در شمال شرقی نیجریه و کشته شدن ۲۰ نفر خبر دادند.»
«در جدیدترین جنایت جنگنده‌های ائتلاف آمریکایی در سوریه ده‌ها غیرنظامی سوری در حومه جنوبی شهر «حسکه» کشته و زخمی شدند.»
«منابع رسانه‌ای از وقوع یک انفجار تروریستی در اطراف منطقه «الوجیهیه» واقع در شمال شرق استان دیالی عراق خبر می‌دهند. در این انفجار یک نفر کشته و شماری زخمی شدند.»
«تیراندازی افراد مسلح ناشناس در شهر کویته پاکستان منجر به کشته شدن ۶ کارگر شد.»
«آمار خبرنگاران کشته شده در ۴ ماه نخست سال 2018 میلادی در ۱۸ کشور، به ۴۴ مورد رسیده است.»
«یک منبع نظامی لیبی از کشته شدن ۷ نظامی و زخمی شدن ۶ نظامی دیگر وابسته به خلیفه حفتر مورد حمایت پارلمان طبرق خبر داد.»
«حملات ائتلاف بین المللی ضد داعش در استان الحسکه سوریه منجر به کشته شدن ۳۰ غیر نظامی شد.»
سیاستمداران در تقابل با توده مردم!
این اخبار فقط مربوط به چهار روزِ پیاپی در سال گذشته میلادی است! بروز این ناآرامی‌ها و جنایت‌ها در جهان البته ریشه‌ها و علل پرشماری دارد اما بی‌تردید تصمیمات سیاستمداران جهان بر صدر این ریشه‌ها و عوامل می‌نشیند. مردم دنیا عموما به دنبال زندگی آرام خود هستند اما این سیاستمداران‌اند که آن‌ها را درگیر ماجراهای مختلف سیاسی و اقتصادی می‌کنند. جهانِ امروز، جهان پیچیده‌ای است؛ جهانی که تصمیم یک سیاستمدارِ به ظاهر جزء در کشوری دورافتاده می‌تواند معادلات سیاسی کشوری دیگر را در هزاران کیلومتر دورتر تغییر دهد.
پیش‌تر ترامپ از مازاد بودن نفت جهان برای مصرف‌کنندگان گفت و پس از تصمیم آمریکا مبنی بر خروج از برجام، این کشور برای اعمال محدودیت در صادرات نفت ایران گام‌های بلندی برداشت و ایجاد محدودیت در صنعت نفت، معادلات اقتصادی ایران و بسیاری از کشورها را تغییر می‌دهد. در بدو امر برخی از کشورهای اروپایی هم به ظاهر به صرافت افتاده‌اند تا ترامپ را برای ماندن در برجام و اصلاح آن ترغیب کنند! اما به زودی روشن شد که این اقدامات، صوری است.
دارندگان بی‌رقیب سلاح هسته‌ای
ترامپ با کره شمالی نیز از در ناسازگاری وارد شد تا به نام «جهان عاری از سلاح» خود و کشورش دارندگان بی‌رقیب سلاح‌های هسته‌ای باشند. این بی‌رقیبی می‌تواند خیلی از کشورها را در معرض آسیب قرار دهد.
پیش از ترامپ و اوباما، بوش با صرف 7 میلیارد دلار هزینه(والبته بیش از این میزان، درآمد) رسما در جهانِ دموکراتیک، عراق را اشغال کرد و میلیون‌ها کشته و زخمی بر جای گذاشت و خسارات جبران‌ناپذیری به زیرساخت‌های این کشور وارد کرد و البته تغییر معادلات سیاسی در عراق، دست‌کم همسایگان این کشور را با چالش‌های بسیاری روبرو کرد و...
همه این‌ها را ذکر کردیم برای طرح یک پرسش اساسی: در جهانی که ارتباطات در آن روز به روز در هم تنیده‌تر می‌شود و تأثیر تصمیمات به ظاهر داخلی یک کشور بر دیگر کشورها روز به روز افزایش می‌یابد، آیا مردم جهان حق ندارند درباره انتخاب سیاستمداران در نقاط مختلف جهان نظر بدهند و در این انتخاب‌ها سهیم باشند؟ اگر بوش بار دیگر کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا شود، آیا خیل عظیم مردم خاورمیانه و به ویژه مردم کشورهای ایران، عراق و افغانستان حق ندارند با انتخاب وی مخالفت کنند؟ و آیا مردم سوریه حق ندارند که با حضور ترامپ در کسوت ریاست جمهوری آمریکا مخالف باشند وقتی که به خود اجازه حمله موشکی به این کشور را می‌دهد؟
می‌دانم که مسأله، به لحاظ حقوقی-سیاسی، مسأله پیچیده‌ای است اما کسی که اولین‌بار درباره این حق به طور جدی سخن گفت، شخصی به نام سایمن آنهولت بود. آنهولتِ 57 ساله، یک مشاور سیاسی مستقل است که به کشورهای مختلف کمک می‌کند تا کشورها بتوانند راهبردهای خود را در جهت بهبود وضعیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی توسعه دهند. او در سایت Goodcountry.org بخشی را تحت عنوان global vote یا رأی جهانی تعریف کرده است. در ایام برگزاری انتخابات‌های مهم در جهان، در این صفحه نیز یک انتخابات دیجیتال برگزار می‌شود که همه مردم جهان می‌توانند در آن به یکی از کاندیداها و یا گزینه «هیچکدام» رأی دهند.
دنیا به رهبران خوب نیازمند است
در صدر صفحه اصلی «رأی جهانی» نوشته‌اند:«برای نخستین‌بار در تاریخ، همه ساکنان کره زمین می‌توانند در همه انتخابات‌های کره زمین شرکت کنند!» در زیربخش‌های سایت، در ذیل بخشی با عنوان «چرا باید رأی بدهیم؟» و تیترِ «چرا باید مراقب باشیم که چه کسانی کشورهای دیگر جهان را اداره می‌کنند؟» آمده است:«ما به در دنیا به رهبران خوب نیازمندیم؛ رهبرانی که نه فقط منافع رأی‌دهندگان به خود را درنظر می‌گیرند بلکه نیازهای هر انسان، زن، کودک و حیوانی که بر روی کره زمین زندگی می‌کند را نیز درنظر می‌گیرند.»
در این بخش سپس توضیح داده می‌شود که کاندیداهای ریاست جمهوری ناگزیرند از این که اهداف بین‌المللی خود را بازگو کنند و همکاری با دیگر رهبران جهان را درنظر داشته باشد. و در پایان خطاب به رأی دهندگان آمده است:«با کمک شما می‌توانیم دنیایی با رهبران خوب بسازیم.»
رأی‌گیری جهانی یک پژوهش نیست!
اگر به سایت مذکور سر زدید حتما به بخش پاسخ به سوالات هم نگاهی بیاندازید. در این بخش احتمالا پاسخ پرسش‌هایی که اکنون و با مطالعه این مطلب در ذهنتان ایجاد شده خواهید یافت. مثلا این که «برگزاری یک انتخابات مجازی با شرکت‌کنندگانی از سراسر دنیا باز هم نمی‌تواند یک نمونه خوب از جمعیت جهان باشد» و پاسخ تیم آنهولت:«درست است! این رأی‌گیری یک نمونه از آراء افرادی است که به انتخاب خود در انتخابات شرکت می‌کنند. بنابراین نتایج این انتخابات‌ها به لحاظ نماینده آماری دیدگاه‌های مردم جهان، ارزش کمی دارند اما جای شگفتی نیست چراکه رأی‌گیری جهانی یک پژوهش نیست! رأی جهانی، یک شیوه برای مشارکت نمادین مردم در انتخابات دیگر کشورهاست و به طور تعاملی چیزهایی درباره سیاست‌های دیگر کشورها به ما می‌آموزد.»
در جهانی که هریک از کشورها می‌کوشد با بی‌تفاوتی نسبت به «دیگران» ساز خود را بزند و منافع خود را دنبال کند، رأی جهانی حقیقتا یک ایده شکوهمند است و ما را به ایده «مدیریت واحد جهانی» نزدیک‌تر می‌کند. از طرفی این که برای همه مردم جهان حق رأی دادن به کاندیداها قائل باشیم، درست در تضاد با منافع برخی از نحله‌های سیاسی است. تصور کنید، در شرایطی که آنهولت از این حق برای همه مردم جهان سخن می‌گوید، عده‌ای در ایران معتقدند که مثلا رأی مردم تهران پراهمیت‌تر از رأی مردم شهرستان‌ها و روستاهاست و تهران از این منظر به لحاظ سیاسی توسعه‌یافته‌تر است!
حقیقت آن است که ما به طور جدی نیازمند بازنگری در اصول سیاست‌ورزی خود هستیم. جهان به سمت اتصال هرچه بیش‌تر پیش می‌رود و این البته با ایدئولوژی ما نیز سازگار است. در این میان ما چگونه می‌اندیشیم؟
کوتاه سخن؛ ایده رأی جهانی با همه حواشی‌اش و با همه تردیدهایی که احتمالا نسبت به پشت‌پرده‌های آن در ذهن دارید، مجالی است برای اندیشیدن. این مجال را از دست ندهید!
انتهای پیام/
این طرز اندیشیدن را به خاطر بسپارید و در متن روایتی از سایمن آنهولت را بخوانید. یک اندیشه-اگر بتوان نام اندیشه بر آن نهاد- منتظر می‌ماند تا تغییری در جای دیگری از جهان رخ دهد و از رهگذر طرفی ببندد و اندیشه‌ای دیگر می‌گوید، من و ما حق داریم درباره سیاستمداران جهان اظهارنظر کنیم و به آن‌ها رأی بدهیم! پرسش کانونی این مطلب این است که آیا مردم عراق و افغانستان و سوریه و... حق ندارند در انتخاب رئیس‌جمهور آمریکا که تصمیماتش بر سرنوشتشان تأثیرگذار است، مشارکت کنند؟ اصل مطلب را در ادامه می‌خوانید:
,اصل مطلب:
, اصل مطلب:,«بر اثر انفجار مین برجای مانده از داعش در جنوب شهر حسکه یک کودک کشته و ۷ نفر دیگر زخمی شدند.»
,«منابع لیبیایی از حمله به دفتر کمیساریای انتخابات و کشته شدن ۱۱ نفر بر اثر آن و نیز حمله به دفتر سازمان ملل در طرابلس پایتخت این کشور خبر دادند.»
, کشته,«یورش مسلحانه به غیرنظامیان در بغداد بیش از ۲۰ کشته و زخمی برجای گذاشت،»
, کشته,«منابع محلی از وقوع انفجار در مسجدی در شمال شرقی نیجریه و کشته شدن ۲۰ نفر خبر دادند.»
, کشته,«در جدیدترین جنایت جنگنده‌های ائتلاف آمریکایی در سوریه ده‌ها غیرنظامی سوری در حومه جنوبی شهر «حسکه» کشته و زخمی شدند.»
, کشته,«منابع رسانه‌ای از وقوع یک انفجار تروریستی در اطراف منطقه «الوجیهیه» واقع در شمال شرق استان دیالی عراق خبر می‌دهند. در این انفجار یک نفر کشته و شماری زخمی شدند.»
,«تیراندازی افراد مسلح ناشناس در شهر کویته پاکستان منجر به کشته شدن ۶ کارگر شد.»
, کشته,«آمار خبرنگاران کشته شده در ۴ ماه نخست سال 2018 میلادی در ۱۸ کشور، به ۴۴ مورد رسیده است.»
,«یک منبع نظامی لیبی از کشته شدن ۷ نظامی و زخمی شدن ۶ نظامی دیگر وابسته به خلیفه حفتر مورد حمایت پارلمان طبرق خبر داد.»
, کشته,«حملات ائتلاف بین المللی ضد داعش در استان الحسکه سوریه منجر به کشته شدن ۳۰ غیر نظامی شد.»
, کشته,سیاستمداران در تقابل با توده مردم!
, سیاستمداران در تقابل با توده مردم!,این اخبار فقط مربوط به چهار روزِ پیاپی در سال گذشته میلادی است! بروز این ناآرامی‌ها و جنایت‌ها در جهان البته ریشه‌ها و علل پرشماری دارد اما بی‌تردید تصمیمات سیاستمداران جهان بر صدر این ریشه‌ها و عوامل می‌نشیند. مردم دنیا عموما به دنبال زندگی آرام خود هستند اما این سیاستمداران‌اند که آن‌ها را درگیر ماجراهای مختلف سیاسی و اقتصادی می‌کنند. جهانِ امروز، جهان پیچیده‌ای است؛ جهانی که تصمیم یک سیاستمدارِ به ظاهر جزء در کشوری دورافتاده می‌تواند معادلات سیاسی کشوری دیگر را در هزاران کیلومتر دورتر تغییر دهد.
,پیش‌تر ترامپ از مازاد بودن نفت جهان برای مصرف‌کنندگان گفت و پس از تصمیم آمریکا مبنی بر خروج از برجام، این کشور برای اعمال محدودیت در صادرات نفت ایران گام‌های بلندی برداشت و ایجاد محدودیت در صنعت نفت، معادلات اقتصادی ایران و بسیاری از کشورها را تغییر می‌دهد. در بدو امر برخی از کشورهای اروپایی هم به ظاهر به صرافت افتاده‌اند تا ترامپ را برای ماندن در برجام و اصلاح آن ترغیب کنند! اما به زودی روشن شد که این اقدامات، صوری است.
,دارندگان بی‌رقیب سلاح هسته‌ای
, دارندگان بی‌رقیب سلاح هسته‌ای,ترامپ با کره شمالی نیز از در ناسازگاری وارد شد تا به نام «جهان عاری از سلاح» خود و کشورش دارندگان بی‌رقیب سلاح‌های هسته‌ای باشند. این بی‌رقیبی می‌تواند خیلی از کشورها را در معرض آسیب قرار دهد.
,پیش از ترامپ و اوباما، بوش با صرف 7 میلیارد دلار هزینه(والبته بیش از این میزان، درآمد) رسما در جهانِ دموکراتیک، عراق را اشغال کرد و میلیون‌ها کشته و زخمی بر جای گذاشت و خسارات جبران‌ناپذیری به زیرساخت‌های این کشور وارد کرد و البته تغییر معادلات سیاسی در عراق، دست‌کم همسایگان این کشور را با چالش‌های بسیاری روبرو کرد و...
,همه این‌ها را ذکر کردیم برای طرح یک پرسش اساسی: در جهانی که ارتباطات در آن روز به روز در هم تنیده‌تر می‌شود و تأثیر تصمیمات به ظاهر داخلی یک کشور بر دیگر کشورها روز به روز افزایش می‌یابد، آیا مردم جهان حق ندارند درباره انتخاب سیاستمداران در نقاط مختلف جهان نظر بدهند و در این انتخاب‌ها سهیم باشند؟ اگر بوش بار دیگر کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا شود، آیا خیل عظیم مردم خاورمیانه و به ویژه مردم کشورهای ایران، عراق و افغانستان حق ندارند با انتخاب وی مخالفت کنند؟ و آیا مردم سوریه حق ندارند که با حضور ترامپ در کسوت ریاست جمهوری آمریکا مخالف باشند وقتی که به خود اجازه حمله موشکی به این کشور را می‌دهد؟
,می‌دانم که مسأله، به لحاظ حقوقی-سیاسی، مسأله پیچیده‌ای است اما کسی که اولین‌بار درباره این حق به طور جدی سخن گفت، شخصی به نام سایمن آنهولت بود. آنهولتِ 57 ساله، یک مشاور سیاسی مستقل است که به کشورهای مختلف کمک می‌کند تا کشورها بتوانند راهبردهای خود را در جهت بهبود وضعیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی توسعه دهند. او در سایت Goodcountry.org بخشی را تحت عنوان global vote یا رأی جهانی تعریف کرده است. در ایام برگزاری انتخابات‌های مهم در جهان، در این صفحه نیز یک انتخابات دیجیتال برگزار می‌شود که همه مردم جهان می‌توانند در آن به یکی از کاندیداها و یا گزینه «هیچکدام» رأی دهند.
,دنیا به رهبران خوب نیازمند است
, دنیا به رهبران خوب نیازمند است,در صدر صفحه اصلی «رأی جهانی» نوشته‌اند:«برای نخستین‌بار در تاریخ، همه ساکنان کره زمین می‌توانند در همه انتخابات‌های کره زمین شرکت کنند!» در زیربخش‌های سایت، در ذیل بخشی با عنوان «چرا باید رأی بدهیم؟» و تیترِ «چرا باید مراقب باشیم که چه کسانی کشورهای دیگر جهان را اداره می‌کنند؟» آمده است:«ما به در دنیا به رهبران خوب نیازمندیم؛ رهبرانی که نه فقط منافع رأی‌دهندگان به خود را درنظر می‌گیرند بلکه نیازهای هر انسان، زن، کودک و حیوانی که بر روی کره زمین زندگی می‌کند را نیز درنظر می‌گیرند.»
,در این بخش سپس توضیح داده می‌شود که کاندیداهای ریاست جمهوری ناگزیرند از این که اهداف بین‌المللی خود را بازگو کنند و همکاری با دیگر رهبران جهان را درنظر داشته باشد. و در پایان خطاب به رأی دهندگان آمده است:«با کمک شما می‌توانیم دنیایی با رهبران خوب بسازیم.»
,رأی‌گیری جهانی یک پژوهش نیست!
, رأی‌گیری جهانی یک پژوهش نیست!,اگر به سایت مذکور سر زدید حتما به بخش پاسخ به سوالات هم نگاهی بیاندازید. در این بخش احتمالا پاسخ پرسش‌هایی که اکنون و با مطالعه این مطلب در ذهنتان ایجاد شده خواهید یافت. مثلا این که «برگزاری یک انتخابات مجازی با شرکت‌کنندگانی از سراسر دنیا باز هم نمی‌تواند یک نمونه خوب از جمعیت جهان باشد» و پاسخ تیم آنهولت:«درست است! این رأی‌گیری یک نمونه از آراء افرادی است که به انتخاب خود در انتخابات شرکت می‌کنند. بنابراین نتایج این انتخابات‌ها به لحاظ نماینده آماری دیدگاه‌های مردم جهان، ارزش کمی دارند اما جای شگفتی نیست چراکه رأی‌گیری جهانی یک پژوهش نیست! رأی جهانی، یک شیوه برای مشارکت نمادین مردم در انتخابات دیگر کشورهاست و به طور تعاملی چیزهایی درباره سیاست‌های دیگر کشورها به ما می‌آموزد.»
,در جهانی که هریک از کشورها می‌کوشد با بی‌تفاوتی نسبت به «دیگران» ساز خود را بزند و منافع خود را دنبال کند، رأی جهانی حقیقتا یک ایده شکوهمند است و ما را به ایده «مدیریت واحد جهانی» نزدیک‌تر می‌کند. از طرفی این که برای همه مردم جهان حق رأی دادن به کاندیداها قائل باشیم، درست در تضاد با منافع برخی از نحله‌های سیاسی است. تصور کنید، در شرایطی که آنهولت از این حق برای همه مردم جهان سخن می‌گوید، عده‌ای در ایران معتقدند که مثلا رأی مردم تهران پراهمیت‌تر از رأی مردم شهرستان‌ها و روستاهاست و تهران از این منظر به لحاظ سیاسی توسعه‌یافته‌تر است!
,حقیقت آن است که ما به طور جدی نیازمند بازنگری در اصول سیاست‌ورزی خود هستیم. جهان به سمت اتصال هرچه بیش‌تر پیش می‌رود و این البته با ایدئولوژی ما نیز سازگار است. در این میان ما چگونه می‌اندیشیم؟
,کوتاه سخن؛ ایده رأی جهانی با همه حواشی‌اش و با همه تردیدهایی که احتمالا نسبت به پشت‌پرده‌های آن در ذهن دارید، مجالی است برای اندیشیدن. این مجال را از دست ندهید!
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه