یادداشت؛
آیت‌الله مدرس؛ نمایندهای در تراز ملت ایران
در الگوی پارلمان ایران، نام ستاره‌ای می‌درخشد که در اوج مروت و جوانمردی، بر میثاق خود با دین و ملت و کشور استوار ایستاد و با وارستگی خود، زبان گویای ملت علیه استبداد داخلی و استعمار و استثمار خارجی شد. او بزرگمردی آزاده است که از قید و بند دنیا وارسته و به مظاهر مادی بی‌اعتنا و نسبت به قدرت‌های باطل بی‌پروا بود.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بلاغ، دهم آذر ماه سالروز شهادت آیت‌الله سید حسن مدرس است. او مبارزی حق‌گرا بود و حقیقت را در ادای وظیفه جهت جلب رضای خداوند می‌دانست.
آیت‌الله مدرس نماد شجاعت و آزادگی بود و هیچ‌گاه زبان حق‌گوی او راهی غیر از مسیر اِعلای حق را نپیمود تا سرانجام جان گرامی خویش را در راه حق طلبی فدا نمود.
شهید بزرگوار مدرس مجتهدی آگاه به شرائط زمان با بینش شگرف سیاسی خود، دشمنان را به خوبی می‌شناخت و در چندین جبهه با آنان مبارزه می‌کرد. در مجلس با نمایندگان خائن و غربزده‌ای که همدست رضا شاه نگون بخت و پلید و مزدوران استعمار انگلیس بودند، مبارزه‌ای بی‌امان و نفسگیر داشت و در بیرون مجلس با شخص رضاشاه که با تمام قد در خدمت ارباب استعمارگرش انگلستان بود، بدون مصلحت‌اندیشی در ستیز بود. انتخاب سالروز شهادت این مرد الهی به عنوان روز مجلس، در بردارنده پیامی است که نمایندگان مردم در مجلس بدانند مسئولیت خطیر آنان چیست و چگونه باید عمل کنند.
شاید عبارتی زیباتر و جامع‌تر از این سخن امام خمینی(ره) در تعریف مجلس شورای اسلامی وجود نداشته باشد که فرمودند: «مجلس عصاره فضایل ملت است.» از این منظر، اگر چنین مجلس آرمانی را در کالبدی مجسم کنیم، انسانی خواهد بود دارای همه مکارم اخلاقی و ملکات والا و ستوده و بدور از هر گونه شائبه و ناخالصی! مجلسی با این ویژگی شایسته است در رأس امور قرار گیرد و سکان تقنین را در مسیر استقلال و عزت کشور بچرخاند.
خاطرات تلخی که از رفتارهای برخی نمایندگان برای ملت مانده است این ضرورت را ایجاب می‌کند که با چشمانی باز وکلایی شایسته را به مجلس بفرستیم. هنوز از یاد نبرده ایم که گروهی از نمایندگان مجلس ششم ابلهانه، علیه نظام و رهبری شمشیر خود را از رو بستند و در برابر حکومتی که برای حفظ آن سوگند خورده بودند علنا قد برافراشتند. یا رفتارهای خلاف اخلاق اسلامی و دور از شأن پاره‌ای از نمایندگان در ادوار مختلف و موضعگیری‌های دینی و سیاسی شگفت انگیز گروهی از نمایندگان مرد و زن در برابر احکام صریح دین و علیه امنیت کشور تا رفتار شرم آور بعضی دیگر در داخل مجلس در برابر زنی اروپایی که پیوسته کشور ما از اظهار نظر و تصمیماتش در رنجی جانکاه بوده است و سلفی‌های حقارت‌آمیز این نمایندگان با آن زن اجنبی تا تصویب بیست دقیقه‌ای برجام و... همه چون آینه عبرتی، نقاط ضعف و‌اشتباه در انتخاب‌مان را به ما نشان می‌دهد.
پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند: «مؤمن از یک جایگاه دو بار گزیده نمی‌شود.» مسلما این صفتِ درایت و کیاست مؤمن است که اجازه نمی‌دهد‌اشتباهی را مکرر تجربه کند.
به نظر می‌رسد هر چه رو به آینده می‌رویم انتخابات، دقیق‌تر و تخصصی‌تر می‌گردد. در دوره‌های آغازین مجلس و سال‌های ابتدای انقلاب به جهت نبود فضای مجازی و توطئه‌های نه چندان پیچیده دشمن، ملت با چند ملاک بدیهی، نمایندگان خود را روانه مجلس می‌کرد. اما امروزه و خصوصا پس از فتنه ۸۸ با نقشه‌های بسیار دقیق و سرمایه‌گذاری‌های عظیم دشمن روبه‌رو هستیم. فتنه‌های برانداز و توطئه‌های پیچیده و گسترده‌ای که دشمنان پیوسته در حال طراحی آن هستند، ما را در انتخاب نمایندگان با کفایت و صالح به دقتی وسواس گونه وا می‌دارد. دور از تصور نیست که دشمن بتواند با نفوذ در برخی نمایندگان، اهداف خود را در مجلس نیز تعقیب و پیاده کند. (به دور از ساحت محترم همه نمایندگان مجلس) بصیرت ملت تنها سلاحی است که در این سال‌ها عملیات دشمن را با همه گستردگی آن خنثی کرده است.
یکی از اهداف مهم دشمن، موضوع نظارت استصوابی شورای نگهبان در تأیید صلاحیت نامزدها است که متأسفانه گروه‌هایی در داخل نیز با آنان هم آوا شده و علیه این نظارت موضع گیری می‌کنند. نظارت استصوابی امری موجه و منطقی است که بدون آن، انتخابات کشور به کاروانسرای بی‌در و پیکری خواهد ماند که هر کسی خود را مجاز می‌داند برای یک بار هم که شده سری به آن بزند!
طبیعتاً دشمن از چنین انتخابات آشفته‌ای که بی‌شباهت به بازار مکاره نیست منافع خود را جست‌وجو می‌کند و شگفتی از آنانی است که در داخل کشور به حذف این نظارت پافشاری می‌کند، آیا آنان جز هموار کردن راه برای ورود‌اشخاص ناصالح در دستگاه هدفی دیگر دارند؟
با فرا رسیدن ثبت‌نام داوطلبان نمایندگی در مجلس یازدهم و نزدیک شدن به انتخابات اسفند ماه، به‌جا است مروری بر شاخصه‌های انتخاب وکلای مجلس داشته باشیم. علاوه‌بر ایمان، تقوا، امانت و صداقت که آنها را می‌توان به عنوان صفات بدیهی یاد کرد، یک نماینده باید به صفت «انقلابیگری» نیز آراسته باشد. انقلابی بودن وصفی جامع است که از آن صفات دیگری منشعب می‌گردد. به مهم‌ترین اوصاف یک انقلابی‌اشاره می‌کنیم:
- ولایت مداری و استکبار ستیزی: یک نماینده انقلابی التزام عملی به آرمان‌های امام راحل و مقام معظم رهبری دارد. برای وی دشمنی آمریکا با اسلام محرز است که گاه با پوشش مخملین بر دست چدنی و گاه عریان و بدون نقاب در براندازی جمهوری اسلامی تلاش می‌کند. شخص انقلابی کوچکترین تردیدی در حرکت استکبار ستیز امام ندارد و راه آن عزیز سفر کرده را تنها عامل موفقیت ملت می‌داند از این رو هیچ نقطه خاکستری در زندگی وی نسبت به امام عزیز وجود ندارد. افکار امام را مترقی و پویا می‌بیند و نه سزاوار موزه‌ها.
اما یک نماینده لیبرال و غربزده نمی‌تواند انقلابی باشد زیرا این دو مقوله با یکدیگر در مبانی تفاوتی عمیق دارند نماینده لیبرال به نظام سلطه اذعان دارد و روحیه استکبار آمریکا را پذیرفته و به برتری آن معتقد است. بر خلاف نماینده انقلابی که به هیچ وجه روحیه مسالمت با دشمن در او وجود ندارد.
- بصیرت و دشمن شناسی: یکی از شاخصه‌های مهم انقلابیگری بصیرت و زاویه گرفتن با فتنه گران است. نماینده انقلابی موضعی شفاف نسبت به فتنه ۸۸ دارد و آن را خط قرمز نظام می‌داند.
- ساده زیستی و دوری از تجمل: یک نماینده انقلابی با خوی‌اشرافیگری بیگانه است و سال‌های پس از انقلاب را در جبهه‌های جنگ تحمیلی و دیگر سنگرهای خدمت به جامعه گذرانیده است. وی هیچ گاه فرصت زراندوزی نیافته و زندگی او از حد متعارف بالاتر نرفته است. نماینده انقلابی به فرزندان خود آموخته که در همین مرز و بوم تحصیل کننند و همین جا در عرصه خدمت بمانند. او با التزام عملی به ساده زیستی، دوران مسئولیت خود را فرصتی برای خدمت دانسته است نه تور گسترده‌ای برای صید و شکار!
- سعه صدر: نماینده انقلابی با ظرفیت بالایی که در تقوا و ایمان دارد از پذیرش مسئولیت تغییر روحیه نمی‌دهد، خود را نمی‌بازد و فریفته پُست و مقام موقت نمی‌شود. او به خوبی می‌داند که به زودی دوران مسئولیت به پایان می‌رسد و وزر و وبال آن‌گریبان او را خواهد گرفت. از این رو فرصت اندک مسئولیت را به جمع کردن توشه آخرت که همان خدمت خالصانه است اختصاص می‌دهد.
بعضی از انسان‌ها هر چند خوب و سالم‌اند و در جامعه کوچک خود خدوم، معتقد، ملتزم به اخلاق و پای بند به دین هستند اما ظرفیتی اندک دارند و با رسیدن به پست و مقام، چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای پیدا می‌کنند. قدرت و ریاست برای این گونه افراد چون سمّ است که با دست یافتن بر آن هم خود را هلاک می‌کنند و هم جامعه را به هلاکت می‌افکنند. پیامبر اکرم(ص) در این زمینه فرمودند:« آلهًْ الرئاسه سِعهًْ الصدر یعنی ابزار ریاست سعه صدر است.»
و همچنین نمایندهای که طرفدار دولت وقت است و با رأی خود در مجلس، جانب دولت را لحاظ می‌کند و نه مصالح کشور و ملت را. او در حقیقت وکیل‌الدوله است و نه نماینده ملت. اینچنین نمایندهای به موکلان خود خیانت می‌کند و امانت آنان را پاس نمی‌دارد.
- شجاعت در بیان حق، حق جویی، عدالت طلبی و مبارزه با فساد نیز از شاخصه‌های انقلابی بودن است. یک نماینده انقلابی هر لحظه برای شهادت آماده است. زیرا بر این واقف است که حق و عدالت، دشمنان خونخواری دارد که پیوسته حق طلبان و فعالان عرصه عدالت را به خون خود فرو غلتانده‌اند.
در مقابل، رفتار برخی از افراد برای ورود به مجلس شرم آور است زیرا گاه در پیوند با کانون‌های ثروت و قدرت، خود را وامدار جریانات فساد می‌کنند یا با خرید و فروش آرا و اعمالی از این دست تمام مساعی خود را به ورود مجلس اختصاص می‌دهند و یا گروهی از نمایندگان که مواضع شرم آوری می‌گیرند؛ گاه در برابر رهبری قد علم کرده و اراجیف و مهملات می‌بافند و گاه در برابر احکام مسلم اسلام مانند حجاب سخنان نسنجیده و نامعقول می‌زنند.
بیاییم این امانت خطیر را به دست هر نااهلی نسپریم. کسانی را انتخاب کنیم که چون شهید مدرس می‌اندیشند و همانند او عمل می‌کنند.
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
محمداسماعیل امامزاده
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه