برجام؛ محلی برای عبرت
آیا رسانه‌های اصلاح‌طلب از تجربه ناموفق برجام درس می‌گیرند؟
نگاهی به مواضع برخی از رسانه های کشوری و حتی استانی حامی مذاکره و تعامل با چند کشور خاص، آن هم بعد از امضای توافق برجام نشان از تخیل قدرتمند آنها و یا ساده لوحی بیش از حد آنها در عرصه سیاست بین الملل دارد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از دیار آفتاب؛ این روزها در عرصه سیاسی نگاهی به مواضع برخی از مسئولین در کشور نشان از دست و پا زدن های پنهان و آشکار آنها برای برقراری دوباره شرایط مذاکره دارد. آنها هنوز نیز در تخیل بهره گیری از مذاکره با چند کشور خاص و یا نجات خود از شرایط ضعف عملکردی هستند؛ این در حالی است که این افراد و رسانه های حامی آنها هنوز پاسخ بی نتیجه بودن اقدامات گذشته خود را نداده اند و وعده هایشان تک تک در انبار بزرگ وعده های انتخاباتی تلنبار شده است.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, دیار آفتاب,نگاهی به مواضع برخی از رسانه های کشوری و حتی استانی حامی مذاکره و تعامل با چند کشور خاص، آن هم بعد از امضای توافق برجام نشان از تخیل قدرتمند آنها و یا ساده لوحی بیش از حد آنها در عرصه سیاست بین الملل دارد. نظام بین المللی که آنها آن را منظم و بر اساس قانون تصورش می کنند و بسیاری از داشته های کشور را در این مسیر هزینه کردند و از دستاوردهای خود گفتند و جشن و پایکوبی به راه انداختند.
این خوش بینی بیش از حد رسانه ها و بزرگانشان آنچنان دوامی نداشت و قلدران بین الملل بدون اندک تاملی ساز جشن داخلی ها را شکستند و به آنها اثبات کردند که آنچه آنان بر ورق کاغذ توافقنامه ندیدند را منتقدان در خشت خام دیده بودند. رسانه هایی که نه تنها از القائات اشتباه خود به مردم عذرخواهی نکردند و شاید اگر فرصت داشته باشند هنوز هم از سیب و گلابی های دستاورد هم سنگر سیاسی خود بنویسند. البته تا مدت ها بعد از برجام هم از میوه هایش نوشتند اما نوشته هایشان نیز دوام نیاورد و در مقابل امضای بد عهدی طرف مقابل رنگ باخت.
سوال این است که آیا این رسانه ها نمی خواهند توضیح دهند که کدام میوه؟ کدام دستاورد؟ اصلا کدام درخت که بخواهد میوه ای داشته باشد. باید از آنها پرسید که آیا یادتان هست که چگونه در طبل وابستگی به غرب می کوبیدید و تیترزنی ها را به سمت و سویی راهی می کردید که گویا قهرمانان و پهلوانانی ملی را استقبال می کنید.
آن چه که باید مورد توجه قرار گیرد آن است که نگاه به تاریخ و بهره گیری از تجربیات گذشته به نوعی کمک کننده انسان در راستای طی مسیر رشد خود است. این مسیر، چه در عرصه های درونی و فردی و در عرصه های بیرونی، عینی و اجتماعی نیازمند تجربه ها و عبرت گیری از آنهاست. بسیاری از بزرگان براین باورند که ماندن در گذشته به یک شرط قابل توجیح است و آن این که گذشته را به قصد جبران و بهره گیری از عبرت ها مرور کنیم.
همانطور که بیان شد مرور گذشته ها در عرصه های بیرونی و عینی انسان، که نمونه ای از آن می تواند در فعل و انفعالات گروه های سیاسی رقم بخورد، در گذران حالی آینده ساز تاثیرگذار خواهد بود. به عبارتی اشخاص و جریانات سیاسی در برهه ای از تاریخ به تجربه ای برای آیندگان تبدیل می شوند و نتیجه اعمالشان به آیندگان گوشزد می کند که رشد خود و جامعه اطرافشان را در گرو نگاه های تجربه شده در گذشته نداشته باشند و امتحان مسیری غیر از مسیر طی شده را پیشنهاد می کند. امید است که رسانه هایی که بر طبل خوشحالی غیر، کوبیدند از تاریخ درس عبرت گرفته باشند و این بار جشن را در هنگام پیروزی واقعی، و نه قبل از نه به دار و نه به بار بودنش، به راه بی اندازند. رسانه هایی که باید پاسخ گویی را از خود آغاز کنند و سپس یقه گیر مسئولین شوند چرا که رطب خورده کی تواند منع رطب کند...
انتهای پیام/
نگاهی به مواضع برخی از رسانه های کشوری و حتی استانی حامی مذاکره و تعامل با چند کشور خاص، آن هم بعد از امضای توافق برجام نشان از تخیل قدرتمند آنها و یا ساده لوحی بیش از حد آنها در عرصه سیاست بین الملل دارد. نظام بین المللی که آنها آن را منظم و بر اساس قانون تصورش می کنند و بسیاری از داشته های کشور را در این مسیر هزینه کردند و از دستاوردهای خود گفتند و جشن و پایکوبی به راه انداختند.
,
,
, این خوش بینی بیش از حد رسانه ها و بزرگانشان آنچنان دوامی نداشت و قلدران بین الملل بدون اندک تاملی ساز جشن داخلی ها را شکستند و به آنها اثبات کردند که آنچه آنان بر ورق کاغذ توافقنامه ندیدند را منتقدان در خشت خام دیده بودند. رسانه هایی که نه تنها از القائات اشتباه خود به مردم عذرخواهی نکردند و شاید اگر فرصت داشته باشند هنوز هم از سیب و گلابی های دستاورد هم سنگر سیاسی خود بنویسند. البته تا مدت ها بعد از برجام هم از میوه هایش نوشتند اما نوشته هایشان نیز دوام نیاورد و در مقابل امضای بد عهدی طرف مقابل رنگ باخت.
,
, سوال این است که آیا این رسانه ها نمی خواهند توضیح دهند که کدام میوه؟ کدام دستاورد؟ اصلا کدام درخت که بخواهد میوه ای داشته باشد. باید از آنها پرسید که آیا یادتان هست که چگونه در طبل وابستگی به غرب می کوبیدید و تیترزنی ها را به سمت و سویی راهی می کردید که گویا قهرمانان و پهلوانانی ملی را استقبال می کنید.
,
, آن چه که باید مورد توجه قرار گیرد آن است که نگاه به تاریخ و بهره گیری از تجربیات گذشته به نوعی کمک کننده انسان در راستای طی مسیر رشد خود است. این مسیر، چه در عرصه های درونی و فردی و در عرصه های بیرونی، عینی و اجتماعی نیازمند تجربه ها و عبرت گیری از آنهاست. بسیاری از بزرگان براین باورند که ماندن در گذشته به یک شرط قابل توجیح است و آن این که گذشته را به قصد جبران و بهره گیری از عبرت ها مرور کنیم.
,همانطور که بیان شد مرور گذشته ها در عرصه های بیرونی و عینی انسان، که نمونه ای از آن می تواند در فعل و انفعالات گروه های سیاسی رقم بخورد، در گذران حالی آینده ساز تاثیرگذار خواهد بود. به عبارتی اشخاص و جریانات سیاسی در برهه ای از تاریخ به تجربه ای برای آیندگان تبدیل می شوند و نتیجه اعمالشان به آیندگان گوشزد می کند که رشد خود و جامعه اطرافشان را در گرو نگاه های تجربه شده در گذشته نداشته باشند و امتحان مسیری غیر از مسیر طی شده را پیشنهاد می کند. امید است که رسانه هایی که بر طبل خوشحالی غیر، کوبیدند از تاریخ درس عبرت گرفته باشند و این بار جشن را در هنگام پیروزی واقعی، و نه قبل از نه به دار و نه به بار بودنش، به راه بی اندازند. رسانه هایی که باید پاسخ گویی را از خود آغاز کنند و سپس یقه گیر مسئولین شوند چرا که رطب خورده کی تواند منع رطب کند...
,انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه