یادداشت؛

• شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۸ ۱۳:۴۷
• کد خبر : 1582346

• اخبار
• سایر رسانه ها

پس از آغاز حملات هوایی ناتو ، بسیاری از صرب های وطن پرست به این چاره افتادند که علیه ناتو از کشور شان دفاع کنند یا عملیات های ناتو را مختل یا متوقف سازند. میان آن دسته از مردم برخی نیز توانایی های محاسباتی داشتند . بهترین راه حلی که برایشان مانده بود و در آن مهارت داشتند این بود که وب سایت های مهاجمان به کشورشان را هک کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  کُردتودی، نبرد کوزوو درگیری بین نیرو های پلیس فدرال یوگسلاوی و نیرو های نظامی و جدایی طلبان آلبانیایی تبار در سال های بین 1998 الی 1999 می باشد . در سال 1999 نیرو های ناتو علیه فدراسیون یوگسلاوی حملات هوایی را آغاز کردند . حملات هوایی برای 78 روز ادامه پیدا کردند که بعد از آن نیرو های یوگسلاوی با خروج نیرو هایشان از کوزوو موافقت کردند . این اولین نبرد وسیع در بستر سایبر و یا اینترنت بود.بسیاری از این حملات نبرد سایبری در این 78 روز اتفاق افتاد . اگرچه ، بعد از معاهده ی کومونوو منازعات نظامی به پایان رسید ، اصل نبرد در فضای سایبر و حوزه دیپلماتیک باقی ماند .از آنجاییکه ناتو اعلام کرده بود که قرار است بی طرف باشد ( که گاهی بود و گاهی نبود ) ، ناتو خاتمه ی این نبرد های نظامی را تسهیل کرد ؛ اما جنگ هنوز بین نیرو های هکر صرب و هکر های آلبانی برای ایجاد شکاف ها و نقص ها در شبکه اینترنت و انواع وب سایت های زیرساختی طرفین در جریان بود .

از آنجایی که من کسی را که تمام نبرد را از نزدیک دیده باشد ندیده ام ، به همین جهت قصد داریم که در این مقاله به تحلیل موضوعی آن به تا حد ممکن بپردازیم . در ابتدا باید ما چهارچوب نظامی و سیاسی این جنگ را به عنوان یک موضوع اولیه بررسی کنیم .
در مورد جنگ کوزوو بیشتر بخوانیم

ارتش آزادیبخش کوزوو در سال ۱۹۹۱ تأسیس شد و از سال ۹۵ عملیات‌های نظامی خود را علیه پلیس صربستان آغاز کرد. افزایش قدرت شورشیان جدایی‌خواه کوزوویی و گسترش حملات آن‌ها موجب شد تا اسلوبودان میلوسویچ رئیس‌جمهور یوگسلاوی در اوایل سال ۱۹۹۸ نیروهای مسلح صرب را به منطقه وارد کند تا مناطق تحت تصرف چریک‌های آلبانیایی‌تبار را از آن‌ها بازپس بگیرند. پس از اینکه درخواست‌های جامعه بین‌المللی برای پایان درگیری‌ها مورد قبول دولت یوگسلاوی واقع نشد، ناتو تصمیم به مداخله مستقیم نظامی در حمایت از آلبانیایی‌تبارها گرفت. این نخستین جنگ ناتو در طول تاریخ حیات این سازمان نظامی بود. ناتو عملیات خود را یک «جنگ انسان‌دوستانه» توصیف می‌کرد اما انتقادهایی هم از آن صورت گرفت، چراکه هیچ‌یک از اعضای ناتو مورد حمله قرار نگرفته بودند و مجوزی از شورای امنیت سازمان ملل برای این مداخله اخذ نشد.

در ۱۱ ژوئن ۱۹۹۹ یوگسلاوی پذیرفت که از کوزوو عقب ‌نشینی کند و شورای امنیت سازمان ملل طی قطعنامه ۱۲۴۴ یک حکومت موقت به سرپرستی سازمان ملل را در کوزوو ایجاد کرد که در عمل به معنی جدایی این منطقه از یوگسلاوی بود. متن کامل مقاله در ویکی پدیا

نبرد سایبری بین نیروهای فدرال یوگسلاوی و ناتو

پس از آغاز حملات هوایی ناتو ، بسیاری از صرب های وطن پرست به این چاره افتادند که علیه ناتو از کشور شان دفاع کنند یا عملیات های ناتو را مختل یا متوقف سازند. میان آن دسته از مردم برخی نیز توانایی های محاسباتی داشتند . بهترین راه حلی که برایشان مانده بود و در آن مهارت داشتند این بود که وب سایت های مهاجمان به کشورشان را هک کنند ، آنها سازماندهی نیروهایشان را در گروه های کوچک برای حمله به وب سایت های ناتو آغاز کردند ،سرور ها و یا هر منبع زیر ساختی از ناتو و کشورهایی که با ناتو همکاری می کردند مورد حمله قرار گرفت .یک گروه مشهور کوچک، که خود را دست سیاه نامیده بود ، اقدام به حمله سایبری در حین بمباران های ناتو کرده بود. این افراد نام خودشان را بر مبنای شغلی که در سازمان های صربستان در اوایل قرن بیستم داشتند ، اتخاذ کرده بودند.این گروه میان کارمندان صربستانی تشکیل و سازماندهی شد که کودتا را در اوایل قرن طراحی کرده بودند و نقش مهمی در متحد ساختن اسلاو های جنوب صربستان ، کروات ها و اسلوونیایی ها داشتند، که بعد ها به عنوان کشور یوگسلاوی شناخته شد .

در عین حال ، گروه دست سیاه مدرن از سال 1999 فعال شد که در اغلب حملاتشان بسیار موفق بودند. آنها در ابتدا از وب سایت های کوزوویی آلبانیایی کار نفوذ را شروع کردند که این وب سایت ها نقش پروپاگاندایی مهمی در این جنگ داشتند. بنابراین آنها وب سایت هایی نظیر www.kosova.com و پرتال خبری آلبانیایی سوئیسی www.zik.com را دیفیس کردند ( deface کردن یک نوع از حملات ابتدایی هکر های برای تغییر دادن فایل های استایل و همچنین index سایت می باشد .) وب سایت زیک دات کام یک پرتال خبری صدای کوزوو بود .شرکت میزبانی وب این وبسایت پس از حمله فضای میزبانی (هاست) آنرا معلق کرد و دامنه را به حالت غیر ثبت نام شده درآورد، چرا که هکر ها که عنوان کرده بودند از کشور لهستان هستند ،این شرکت را تهدید به پاک کردن کل اطلاعات هارد درایو آنان نموده بودند.همچنین وب سایت UCK نیز توسط گروه دست سیاه دیفیس ( deface ) شد .

آنها اینگونه عنوان کرده بودند که هر موشک تاماهاک ناتو مستقیما یک سرور از آنها را نابود خواهد کرد.با شروع تهاجم ناتو به یوگسلاوی، هکر های یوگسلاوی تبار به کمک هکر های روسی که حملات زیادی را بر روی وب سایت های آمریکایی انجام داده بودند ،در این نوع حملات ، مورد حمایت قرار گرفتند. بعد از اینکه ناتو سفارت چین در بلگراد را بمباران کرد ، که بعدها ناتو از این حرکت به عنوان یک خطای انسانی یاد کرد ، هکر های چینی نیز به جرگه ی هکر های روسی و یوگسلاو پیوستند.در اینجا مسائل بسیار جدی شد ، سرور های اصلی ناتو با حملات دی داس Ddos به کل مورد حمله قرار گرفت و داون شد .وب سایت نیروی دریایی آمریکا توسط هکر های روسی هک شد. سرور ایمیل های ناتو کاملا در برابر این حملات بی دفاع بود چراکه آنها به صورت روزانه بالای 20 هزار ایمیل با ضمیمه های بدافزاری دریافت می کردند.

پس از حملات dDOS سرور های ناتو کاملا داون شدند این حملات که بر مبنای اشباع و ازدیاد دستور پینگ توسط صرب ها بود باعث شد که کارمندان ناتو اقدامات گریز محور را انجام دهند ( از حملات فرار کنند ). یک حمله ی اشباع پینگ به نوعی از پیام های سروری آلوده گفته می شود که باعث ایجاد حجم مضاعف فراتر از ظرفیت سرور می شود .برای محاسبه ان ، پرسنل شبکه های ناتو کلا یک شبکه ی sun sparc 20 را تعویض کردند و یک سرور قوی تر از آن را برای جلوگیری از حملات صرب ها تهیه کردند. و ناتو از یک خط 256 کیلوبایت بر ثانیه به یک خط با کیفیت اروپایی با نام T-1 که پینگ هایی را که پهنای باند را از بین می برد، نگه میداشت .پس از این حمله ها ، گروهی با نام هنگ کنگ خطرناک به طور کامل سایت www.whitehouse.gov را پاک کردند و پیام ( به حرکات نازی گونه ی آمریکا اعتراض کنیم ، به حملات خونبار ناتو اعتراض کنیم) در وب سایت کاخ سفید به نمایش درآوردند.پیامی مشابه در بیش از 100 سایت دیگر آمریکایی و کشورهای عضو ناتو دیده شد. برخی از وب سایت ها برای اقدام دفاعی تمامی ترافیک های دریافتی از دامنه های با پسوند .CN و .YU که برای صربستان و یوگسلاوی بودند را بلاک کردند.

در برهه ای از زمان آمریکایی ها و ناتو این تهدید را برای کشور یوگسلاوی اعلام کردند که دامنه ی های فوق را کاملا از سرویس بین المللی خاموش خواهند کرد .اگرچه ،این تهدیدات در دوره ی جنگ به واقعیت تبدیل نشد. همچنین نیروهای ناتو توانستند حملات ضعیفی را برای سرقت پول از بانکهای خارجی از حساب های رهبران سیاسی یوگسلاو انجام دهند. همچنین برخی حرکات انفرادی کشورها نیز نظیر هلند در هک کردن و دیفس کردن وب سایت های یوگسلاوی ها انجام شد.اگرچه این حملات سایبری واقعا در حد شدت عملیات های یوگسلاو ها نبود .متخصصان امنیتی آمریکایی که به نظر در برابر این حملات غافل گیر شده بودند ، توسط حملات هکر های داخلی خودشان نیز مورد حمله قرار گرفتند و بریتانیایی ها نیز اعلام کردند که اطلاعات حساس بسیاری را از وب سایت های مورد حمله واقع شده از دست داده اند.آمریکایی ها اعلام کردند که همه چیز خوب بوده است و هیچ اتفاقی نیفتاده ، گرچه آمریکایی ها کلا در این مورد که در نبرد ها هیچ تلفاتی را اعلام نمی کنند مشهور هستند.

در این نبرد سایبری ، پلیس فدرال آمریکا یا FBI نیز به دنبال هکر های وب سایت های امریکایی بود .این افراد این عمل پلیس فدرال را آغاز نبرد سایبری داخلی تلقی کردند . این عمل باعث شد که وب سایت های سنای آمریکا و همچنین پلیس اف بی آی آنها بیش از یک هفته در دسترس نباشند.هکر های کاملا اطلاعات درون پایگاه های اطلاعاتی وب سایت های سنای آمریکا را پاک کردند.پلیس فدرال طبق معمول اعلام کرد که حملات بر روی سرور های انها ناموفق بوده است ، اگرچه ، آنها مجبور شدند بنا به دلایلی کل سرور ها را کامل خاموش کنند.آنها همچنین اعلام کردند که اطلاعات حساسی را بر روی این سرور ها ذخیره نداشته اند.

پس از 78 روز نبرد شدید به پایان رسید .به دنبال آن جنگ سایبری نیز خاتمه یافت .همچنین ، هیچ ارتشی به صورت رسمی در این جنگ سایبری دخیل نشده بود، نمی توان این گونه اذعان کرد که این جنگ سایبری ابدا اتفاق نیفتاده است.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #