نمادهای رومی و غربی جای بادگیرها را گرفتند

ساخت و ساز ساختمان ها در جنوبی ترین نقطه کشور رنگ و بویی از اصالت مردمان این دیار نداشته و نمادهای غربی و رومی بر روی ساختمان ها جا خوش کرده اند و در سایه غفلت مسئولان این امر به صورت قارچ گونه در حال افزایش است.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از هرمز؛ در گذشته های دور که علم بشری برای اختراع انواع و اقسام وسایل خانه و کاشانه، تولید برق، تلفن و…..پیشرفت نکرده بود مردمان ایران زمین از کمترین امکاناتی که در اختیار داشتند با خلاقیت به خلق وسایلی برای آسایش هر چه بیشتر خود می پرداختند.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, هرمز,

هنگامی که خبری از تولید برق در کشور نبود مردمان جنوب کشور برای فرار از گرمای طاقت فرسای مناطق خشک و نیمه خشک خانه هایشان را به سبک و سیاق سازگار با طبیعت می ساختند تا در گرمای طاقت فرسا منازلشان خنک نگه داشته شود.

بادگیر نمادی از تمدن ایرانی است که به صورت برج بر بالای خانه های خشت و گلی ساخته می شد و منازل را خنک نگه می داشت و در استان های جنوبی و مرکزی کشور مانند هرمزگان، یزد ،کرمان، سمنان و اصفهان کاربرد فراوانی داشت.

بادگیرها علاوه بر اینکه باعث تهویه هوای خانه ها و یا اماکن مذهبی و عمومی می شد باعث دادن جلوه ای زیبا به ساختمان نیز می شد که امروزه با پیشرفت تکنولوژی به باد فراموشی سپرده شده است.

هر چند که در برخی از شهرها و روستاها دوستداران فرهنگ کهن آن را با چنگ و دندان حفظ کرده اند؛ اما در شهرهایی که رو به توسعه هستند خبری از بادگیرها نبوده و نماد های رومی و مصری جایگزین نمادهای پر محتوای ایرانی شده اند.

بندر لافت، بندر پل و کنگ در هرمزگان از جمله شهرهایی به شمار می رود که با عبور از کوچه پس کوچه های آن می توان بادگیرها را بر روی ساختمان های آن مناطق مشاهده کرد به طوری که یکی از بومیان آن منطقه در گفتگو با خبرنگار هرمز اظهار کرد: ما وجود بادگیرها بر روی سقف خانه هایمان را ارثیه ای از آبا و اجداد خود می دانیم.

شهروند بندر پلی افزود: هر چند که با پیشرفت تکنولوژی و ورود کولر به خانه ها نیازی به بادگیر ها نیست؛ اما ما برای زیبایی منازلمان همچنین زنده نگه داشتن نمادهای گذشتگانمان بادگیرها را به صورت نمادی بر روی خانه هایمان می سازیم.

هر چند که قدیمی های استان هرمزگان علاقه ای خاص و ویژه به بادگیرها دارند؛ اما نسل جوان کمتر به آن توجه می کنند و ساختمان و برج هایی که طرح آنها وارداتی بوده را بیشتر می پسندد به طوری که ساخت و سازها در حال فاصله گرفتن از معماری ایرانی اسلامی است.

ساخت و سازها در جنوبی ترین نقطه کشور رنگ و بویی از اصالت مردمان این دیار نداشته و نمادهای غربی و رومی بر روی ساختمان ها جا خوش کرده اند و در سایه غفلت مسئولان این امر به صورت قارچ گونه در حال افزایش است.

در سایه غفلت مسئولان ساختمان های بی روح هر روز در حال افزایش بوده و معماران بدون توجه داشتن به اقلیم های جنوب کشور به ساخت و سازها مشغول هستند.

هرمزگان که در نیمه دوم سال با دارا بودن آب و هوای مطلوب و بهاری میزبان خیل عظیمی از گردشگران داخلی و خارجی است با اندک توجه مسئولان و ساخت و ساز خانه های بوم گردی و با اصالت در جای جای استان علاوه بر جذب هر چه بیشتر گردشگران باعث نشان دادن اصالت و تمدن کهن این منطقه می شود.

هر چند که هرمزگان دارای ۱۱۸ خانه بوم گردی فعال در روستا‌های پاتل ایسین، تل سیاه، سرخون، هماگ بالا، روستا‌های سلخ، طبل، تبرزین و سهیلی قشم و شهر‌های کنگ، پارسیان، رودان و جزیره هرمز بوده اما با توجه به حضور سالانه بیش از پنج میلیون نفر گردشگر داخلی و خارجی به استان این تعداد کم است و جا دارد برای معرفی هر چه بیشتر فرهنگ و تمدن این منطقه نظارت مسئولان ذیربط بر نما و معماری ساختمان ها افزایش یابد تا در هر نقطه از این شهر نمادی از فرهنگ و تمدن بومیان نمایانگر شود.

انتهای پیام/

]