اخبار داغ

نقد فیلم سینمایی «پوست»

رژه سربازان تاریکی و روشنایی زیر پوست/ هر آن چه کردی، می بینی

رژه سربازان تاریکی و روشنایی زیر پوست/ هر آن چه کردی، می بینی
فیلم در ارائه صحنه های فرا واقعیت نیز سعی کرده با ارائه گریم های خوب از موجودات خیالی، باور پذیری مخاطب را حفظ کند و به دامن اغراق های بی حد و حصر ژانر وحشت با تکیه بر فانتزی گرایی های مرسوم این ژانر در نیفتد. ژانر وحشت در «پوست» بیشتر با تکیه بر واقعیات و دریافت های بومی رقم می خورد و البته یک پیام ویژه منطبق با آموزه های مذهبی ما دارد که «هر آن چه کردی، می بینی.»
[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛  به نقل از طنین یاس، روی موج سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر؛ نقد فیلم سینمایی «پوست» ساخته بهمن ارک و بهرام ارک به قلم گالیا توانگر

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,

نویسنده و کارگردان: بهمن و بهرام ارک (دو برادر)
تهیه کننده: محمدرضا مصباح
بازیگران: جواد قامتی - فاطمه مسعودی فر - محمود نظر علیان - ناصر هاشمی - هادی افتخارزاده
جانشین تهیه کننده: علی ایمانی راد
مجری طرح: امیرحسین مهر
صداگذار: علیرضا علویان
جلوه‌های ویژه بصری: حامد موسوی
جلوه‌های ویژه میدانی: آرش آقابیک
تصحیح رنگ: نیما دبیرزاده
صحنه و لباس: رسول علیزاده و پوریا اخوان
برنامه ریز: امیر اطمینان
درباره فیلمساز: «حیوان» فیلم کوتاهی است که همین دو سال پیش تبدیل به نامی مشترک در فهرست برگزیدگان بسیاری از جشنواره‌های سینمایی داخلی و خارجی شده بود. فیلم خوش ساخت و به ‌شدت سینمایی که نام دو برادر به‌ عنوان کارگردان پای آن ثبت شده بود. بهمن و بهرام ارک -دو برادر و کارگردانان جوان سینمای ایران هستند- که با ساخت فیلم کوتاه «حیوان» موفقیت‌های بسیاری در داخل و خارج از کشور کسب کردند. حالا این دو استعداد برخاسته از شهرستان، اولین تجربه خود در کارگردانی فیلم بلند سینمایی را با «پوست» پشت سر گذاشته‌اند.
محمدرضا مصباح تهیه‌کننده این فیلم درباره فضای داستانی آن گفته است: «فیلم «پوست» که یک داستان عاشقانه را با الهام از افسانه‌های محلی در فضایی آمیخته با سحر و جادو تعریف می‌کند تلاش کرده تا عجایب نگاری داشته باشد. این فیلم بدون استفاده از اسامی و چهره‌های شناخته شده، جذابیت‌های زیادی برای مخاطبان دارد و پیشنهادهای جدیدی برای مسیر آتی سینمای ایران ارایه می‌دهد. من معتقدم فیلم «پوست» شروعی برای دوری از انحصار سینمای بدنه و ورود به فضای هنری است.»
نکته‌ها: در این فیلم از بازیگران تبریزی استفاده شده است و طبق گفته بهرام ارک این فیلم به زبان ترکی ساخته شده است. از این نظر رونمایی از فیلم «پوست» می‌تواند تجربه‌ای مشابه فیلم «او(خانه)» به کارگردانی اصغر یوسفی‌نژاد در جشنواره دو سال قبل را تکرار کند.
از نکات کنجکاوی ‌برانگیز درباره داستان و ساختار «پوست» تعلق آن به ژانر وحشت است؛ ژانری که سال‌هاست در سینمای ایران و به ‌طور خاص ویترین جشنواره فجر جای خالی آن محسوس بود.

خلاصه فیلم: «پوست» عشق، جادو و خرافه‌پرستی است و درباره خانواده‌ای است که شامل یک مادر و پسر هستند و زندگی آن‌ها به دلیلی دچار مشکل می‌شود. از آنجا که «حیوان» -فیلم قبلی و خوش فرم این دو کارگردان- فیلمی به ‌شدت فرم‌گرا بود،«پوست» هم فضایی مبتنی‌ بر فرم دارد.
نقد فیلم: فیلم با روایت یک داستان عاشقانه توسط پیرمرد نوازنده آذری آغاز می شود. از همان ابتدا، هم ریتم خوبی دارد و هم به مدد گریم های خوب، بازی های روان بازیگران و فضا سازی باور پذیر و رنگ های وهم انگیز و سورئال، ذهن مخاطب خیلی خوب به فضای داستانی که مابین واقعیت و فراواقعیت در رفت و برگشت است، کشیده می شود.
بازیگران اگر چه گمنامند، اما چون از بدنه تئاتر برخاسته اند، قرص و محکم جلوی دوربین ظاهر شده اند و الحق و الانصاف بازی های روان و خوبی را ارئه داده اند.
فیلم در ارائه صحنه های فرا واقعیت نیز سعی کرده با ارائه گریم های خوب از موجودات خیالی، باور پذیری مخاطب را حفظ کند و به دامن اغراق های بی حد و حصر ژانر وحشت با تکیه بر فانتزی گرایی های مرسوم این ژانر در نیفتد. ژانر وحشت در «پوست» بیشتر با تکیه بر واقعیات و دریافت های بومی رقم می خورد و البته یک پیام ویژه منطبق با آموزه های مذهبی ما دارد که «هر آن چه کردی، می بینی.»
عشق نیز قداست خود را در این اثر به حد کمال حفظ کرده است. برادر بزرگتر برای رسیدن به عشقش از خود مایه نمی گذارد و می خواهد از دیگران و حتی مادرش صرف کند.
اما برادر کوچکتر برای رسیدن به عشقش از وجود خویش مایه می گذارد و چون ذات عشق یعنی از خود گذشتگی، بنابراین مجلس وصال و عروسی برادر کوچکتر به مدد تلاش ها یش –نه سحر و جادو- زودتر شکل می گیرد.

جای جای این داستان متذکر می شود که اگر راه صراط المستقیم را با توجه به تلاش و توکل در پیش نگیری، در پایان بازنده ای.
یکی دیگر از اِلِمان های فیلم، نمایش پوست شیر و فروش آن برای تعزیه است. در تعزیه امام حسین(ع) داستان عشق واقعی و جدال تاریکی و روشنایی روایت می شود و اساسا راز جاودانگی داستان کربلا بر پایه همین اصرار به جان دادن برای عشق حقیقی است.
با این حال معتقدم می توانست پایان فیلم از حالت شعاری کمی خارج شده و تنها به نمایش کاروان تعزیه و حضور پوست شیر در این کاروان ختم نمی شد. پایانی انتزاعی تر با تکیه بر همین شور حسینی را انتظار داشتم تا فیلم بیشتر به اوج برود.
بعضی سکانس ها مستقیم گویی ها توی ذوق می زد.

برای مثال در سکانس جدال برادر بزرگ تر (قهرمان اصلی فیلم)، با یکی از بازماندگان خانواده ی سید(متوفی) در آبگیر، بازمانده، پوست شیر را به تن کرده و برای انتقام خواهی و کشتن قهرمان اصلی فیلم عزمش را جزم کرده است. مخاطب با پیش زمینه ذهنی که دارد، برایش کاملا روشن است که چه کسی در پوست شیر مخفی شده است؟ اما در دو رفت و برگشت دوربین-پشت سر هم- پایداری یک تعلیق کوچک در ذهن مخاطب، گرفته می شود و بلافاصله دوربین نشان می دهد که چه کسی در پوست شیر مخفی شده است؟
, ,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
, ,
,
,
, ,
,
,
,
, ,
,
,
,
,
, ,
,

به شخصیت مارال نیز می شد بیشتر از این ها پرداخته شود و رد پررنگ تری از او را در فیلم شاهد بودیم.
,
,

با این حال انصافا این دو برادر و فیلمساز جوان، غبار را از ژانر وحشت با تکیه بر اِلِمان های بومی پاک کردند و کاری را ارائه داده اند که هر مخاطبی یک بار به تماشایش بنشیند، آن را به دیگری توصیه خواهد کرد.
,
,
انتهای پیام/
]
  • برچسب ها
  • #
  • #
  • #

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه