یادداشت؛
یک جهان، پیش به سوی درک مشترک از اشغالگری اسرائیل/ چرا روز قدس امسال متفاوت از سال‌های گذشته است؟
صهیونیست‌ها همواره خود را به عنوان یک قومِ دینی معرفی کرده‌اند و اساساً اشغالگری آن‌ها هم از جنبه‌های ایدئولوژیک برخوردار است و طبعا این رویکرد در ساختار دولت-ملت نمی‌گنجد اما این موضوع برای غرب حساسیت ایجاد نمی‌کند![
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، درگیری جهان با ویروس کرونا، سبب شده که بسیاری از رویدادها، شکل و شمایل ویژه‌ای پیدا کنند. روز قدس هم از این قاعده مستثنی نیست و امسال، این رویداد متمایز از شرایط سال‌های پیشین برگزار خواهد شد. در چند سال گذشته، پشتیبانی مردم در سراسر نقاط جهان از روز قدس، به عاملی برای تقویت موضع مردم فلسطین و نمایشِ هرچه بیشتر ظلم اسرائیل تبدیل شده است؛ امسال هم روز قدس، زمانی برای جلب توجه جهان به فشارهای شدید ظالمانه علیه فلسطین و اشغال این کشور توسط صهیونیست‌ها خواهد بود.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, مرآت,رسانه‌ها و شبه‌رسانه‌های اسرائیلی در این میان اگرچه می‌کوشند روز قدس را کم‌اهمیت جلوه بدهند اما هم شیوه پرداختن خود آن‌ها به موضوع و هم واکنش‌هایی که دریافت می‌کنند، حاکی از تازه بودن داغ فلسطین و پراهمیت بودن آن برای آزادگان است. جالب‌تر آن که رسانه‌ها و دولتمردان غربی نیز در تناقضی آشکار با مبانی‌شان، همواره در تکاپو بوده‌اند تا فاجعه‌ای تحت عنوان اشغال خونین فلسطین توسط دوستان یهودی‌شان را توجیه کنند.
,اما بگذارید به این تناقض بپردازیم. مشکل غرب با ایران چیست؟ شاید بتوان در یک کلام آن را ایدئولوژیک بودن رویکرد ایران در سیاست عنوان کرد! این چیزی است که هنری کیسینجر در کتاب «نظم جهانی» آشکار و مضمر به آن اشاره می‌کند. غرب مدعی است که در عصر پساوستفالی نباید شاهد «امت» باشیم و کشورها باید بر مبنای «دولت-ملت» برساخته شوند و عمل کنند.
,این تئوری اما از نگاه غرب، یک استثنای بزرگ دارد: اسرائیل! صهیونست‌ها همواره خود را به عنوان یک قومِ دینی معرفی کرده‌اند و اساسا اشغالگری آن‌ها هم از جنبه‌های ایدئولوژیک برخوردار است و طبعا این رویکرد در ساختار دولت-ملت نمی‌گنجد اما این موضوع برای غرب حساسیت ایجاد نمی‌کند! پس از جنگ جهانی دوم، سازمان ملل حاکمیت اشغالگران بر نیمی از فلسطین را به رسمیت شناخت تا نشان دهد که نهادی است در دل ساختار قدرت جهانی!
,غرب همواره در موضع‌گیری‌های کلان خود اعلام کرده که از نظم در جهان حمایت می‌کند؛ اما هرگز از نقش مخرب اسرائیل در برهم‌خوردن نظم منطقه خاورمیانه سخنی به میان نیاورده است. احمد زیدآبادی در کتاب «الزامات سیاست در عصر دولت-ملت» می‌نویسد: سیاست اشغالگرانه اسرائیل، عامل اصلی نابسامانی خاورمیانه است...کینه و نفرت در این میان فقط شامل حاکمان اسرائیل نمی‌شود بلکه دامان تمام نظام‌های غربی را هم می‌گیرد که چشم بر این بی‌عدالتی می‌بندند یا به نحوی غیرمستقیم از آن دفاع می‌کنند.»
,در زمان نگارش کتاب مذکور، هنوز رئیس‌جمهور آمریکا تلاشی برای به رسمیت شناختن حاکمیت اسرائیل بر جولان صورت نداده بود وگرنه به جای سخن گفتن از «حمایت غیرمستقیم» باید این تئوری مطرح می‌شد که اساسا اشغالگرِ واقعی آمریکاست! آمریکایی‌ها پیش‌تر قطعنامه 497 صادرشده توسط سازمانِ به اصطلاح ملل را به رسمیت شناخته بودند اما نکته این‌جاست که کار چنان بر اسرائیل و آمریکا تنگ شده که آن‌ها ناگزیرند تعهدات پیشین خودشان را هم زیر پا بگذارند!
,اما چرا این اقدامات برای خود اسرائیل و آمریکا هم مضر است؟ چون برخی از کشورهای مرتجع منطقه، سیاست عادی‌سازی روابط با اسرائیل را در پیش گرفته‌اند و نمک پاشیدن گاه و بیگاه بر زخم فلسطین این روند را به شدت دچار اختلال می‌کند! از سربند همین خطاهای محاسباتی و با کوشش آگاهی‌بخش کشورهایی مثل ایران، حتی به تعبیر برخی از اپوزیسیون، جامعه جهانی به سوی رسیدن به یک درک مشترک از اشغالگری صهیونیست‌ها حرکت می‌کند و این امر پایان اشغالگری را نزدیک و نزدیک‌تر می‌کند.
,روز قدس را باید بخش مهمی از این پازل دانست که تأثیرات دومینووار آن احتمالا به سادگی قابل محاسبه نیست اما می‌توان چشم‌انداز آن را متصور شد. تنش‌زایی اسرائیل در منطقه و تلاش مشترک با آمریکا برای بحران‌سازی در خاورمیانه مطمئنا روندی پایدار نخواهد داشت و آستانه تحمل جهان روزی به سر خواهد رسید. حتی همین امروز هم تصمیماتی مثل به رسمیت شناختن حاکمیت اسرائیل بر جولان، در عرصه بین‌الملل واجد ارزش نیست؛ با این حساب می‌توان فرجام این دست تصمیمات را در آینده نزدیک متصور شد.
,کوتاه سخن؛ روز قدس امسال نه فقط به دلیل شیوع بیماری کرونا متفاوت‌تر از سال‌های گذشته است، بلکه از این جنبه تفاوت دارد که از پی گسترش اختلافات داخلی در اسرائیل از راه می‌رسد. نابسامانی‌های داخلی، فشارهای خارجی ناشی از آگاهی نسبت به ماهیت رژیم اشغالگر قدس و تضعیف روزافزون حامیانِ رو به افول اسرائیل، نویدبخش این گزاره است که اسرائیل نمی‌تواند آینده‌ای درازمدت داشته باشد؛ فلسطین به دامان جهان اسلام بازخواهد گشت!
,نویسنده: محسن حسن‌زاده
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه