مدیر یکی از هنرستان‌های قزوین:
تولید روزانه ۵ هزار ماسک توسط بانوان فرهنگی شهرستان قزوین / معلمان بدون هیچ چشمداشتی پای خدمت به هموطنان بودند
شهلا شمس گفت: روزانه حدود ۳ الی ۵ هزار ماسک تولید می‌شد و تنها انگیزه همه بانوانی که در این سوله‌ها فعالیت می‌کردند کسب رضای خدا و کمک به هموطنانشان بود.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح قزوین؛ شیوع ویروس کرونا و نیاز جامعه به اقلام بهداشتی از جمله ماسک، باعث شد تا بخش‌های مختلفی پای کار بیایند تا کمبود این اقلام را تامین و دغدغه مردم در این زمینه را رفع کنند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, صبح قزوین,در این میان معلمان و فرهنگیان هم با استفاده از ظرفیت هنرستان‌ها و مدارس، اقدام به راه‌اندازی کارگاه دوخت ماسک کردند که با مشارکت معلمان و دانش‌آموزان روزانه تعداد قابل توجهی ماسک تهیه و در بخش‌های مورد نیاز توزیع شد.
در این گفت‌وگو پای صحبت‌های یکی از مدیران مدارس قزوین نشستیم که از آغازین روزهای شیوع کرونا با راه‌اندازی کارگاه دوخت ماسک به میدان مبارزه با این بیماری آمدند که بیش از یک ماه در این جبهه فعالیت کردند.
شهلا شمس دوست متولد سال 1350 و دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد است که اکنون مدیریت هنرستان شهیدان شالباف را برعهده دارد.
وی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی صبح قزوین؛ در خصوص اولین تجربه کاری خود اظهار کرد: ابتدا به مدت یک سال و نیم مدرس رشته طراحی دوخت در دانشگاه بقیه‌الله قزوین بودم و سپس در سال 89 از سوی آموزش و پرورش دعوت به کار شدم.
شمس دوست افزود: از ابتدا این توانایی را در خودم می‌دیدم که بتوانم یک گروه را مدیریت و رهبری کنم و با همین علاقه در حوزه مدیریت مدرسه مشغول به کار شدم.
بیش از یک ماه اقدام به تولید ماسک کردیم
مدیر هنرستان شهیدان شالباف گفت: در طول سال دو الی سه بار در فصل تابستان به روستاهای دورافتاده می‌رویم و با هزینه شخصی خود خدماتی از جمله تدریس، مشاوره و آموزش کارهای هنری را به افرادی که در روستاها زندگی می‌کنند؛ ارائه می‌دهیم.
این معلم قزوینی با بیان اینکه رشته تحصیلی‌ام طراحی دوخت است، بیان کرد: به مدت هشت سال تدریس کرده‌ام؛ هر فردی برای موفقیت در کاری که انجام می‌دهد، باید عشق به آن کار داشته باشد و مادیات در درجه اول قرار نگیرد تا بتواند موفق شود.
وی ابراز کرد: در تمام این سال‌هایی که شغل مدیری یا معلمی را انتخاب کردم، هدفم این بوده که با عشق این کار را انجام دهم و کنار درس مدرسه، به دانش‌آموزانم درس زندگی هم بدهم که همین موضوع باعث شده حتی با دانش‌آموزان سال‌های گذشته‌ام همچنان در ارتباط باشم و گاهی به دیدار یکدیگر برویم.
شمس دوست در خصوص همکاری در دوخت ماسک در ایام کرونا، اذعان کرد: از تاریخ ۱۶ اسفند سال 98 از ساعت هشت صبح در کارگاه به تولید ماسک مشغول بودیم و تا تاریخ ۲۶ فروردین این کار ادامه داشت؛ همچنین بعد از این تاریخ با تعدادی از فرهنگیان در بسته بندی بسته‌های معیشتی برای نیازمندان در استان همکاری کردیم.
مدیر یکی از هنرستان‌های قزوین درباره ارزیابی آموزش مجازی، بیان کرد: به نظرم فرهنگ آموزش مجازی در جامعه ما جا نیفتاده است و این نوع آموزش اکنون نمی‌تواند به نحو احسن اجرایی شود؛ آموزش حضوری نسبت به آموزش مجازی مزایای بیشتری دارد اما به دلیل حفظ سلامت جامعه باید این روند را بگذرانیم که خوشبختانه در هنرستان ما آموزش مجازی حدودا ۸۰ درصد بازخورد داشته است.
وی در ادامه گفت: دغدغه شغل معلمی برای هر معلمی می‌تواند متفاوت باشد؛ برای من امور مالی اهمیتی ندارد و با عشق کار می‌کنم و برایم فرقی ندارد که معلم یک روستای دور افتاده یا یک معلم در مدرسه شمال شهر باشم.
رضای خدا و مشارکت در کار خیر، مهمترین هدف ما بود
مدیر هنرستان شهیدان شالباف با اشاره به خاطره تلخ و شیرین دوران کاری‌اش، یادآور شد: تلخ‌ترین خاطره‌ام به زمانی بازمی‌گردد که در یک روستای دورافتاده مشغول به تدریس پایه ابتدایی بودم؛ در زنگ ورزش دانش‌آموزی را دیدم که کفشش را پنهان می‌کند، از او سوال کردم که آیا کفش ورزشی برای زنگ ورزش پوشیده‌ای؟ که در جواب گفت: “پدرم قول داده است که تا هفته آینده برایم کفش ورزشی تهیه کند”؛ پس از پایان کلاس از مدیر مدرسه جویای وضعیت مالی خانواده او شدم و پی بردم که متاسفانه پدر ندارد، بسیار ناراحت شدم و باتوجه به قرارگیری در شب عید، برای او لباس و کفش تهیه کردم که بسیار خوشحال شد.
شمس دوست در ادامه ابراز کرد: شیرین‌ترین خاطره‌ای که در ذهنم ماندگار شده، این است که سال‌های پیش در روز معلم، زنگ خانه به صدا درآمد و وقتی در را باز کردم، دیدم دانش‌آموزان 10 سال پیش برای تبریک روز معلم به دیدارم آمدند و از این اتفاق بسیار خوشحال شدم.
این بانوی فرهنگی عنوان کرد: با شیوع کرونا برای کمک به هموطنان و داشتن سهمی کوچک در کار خیر، تصمیم گرفتم که با گروه دوخت ماسک همکاری کنم و تنها هدفم از انجام این کار ابتدا کمک در راه رضای خدا و دوم کمک به هموطنانم بود.
وی تاکید کرد: به مدت یک ماه در سوله‌هایی که آموزش و پرورش ناحیه یک در اختیار ما قرار داده بود برای دوخت ماسک فعالیت کردیم و بانوانی که نمی‌توانستند در سوله‌ها حضور پیدا کنند؛ با چرخ‌هایی که در منزل خود داشتند در دوخت ماسک کمک می‌کردند.
شمس دوست در پایان گفت: روزانه حدود 3 الی 5 هزار ماسک دوخت و تولید می‌شد و تنها انگیزه همه بانوانی که در این سوله‌ها فعالیت می‌کردند کسب رضای خدا و کمک به هموطنانشان بود که در راستای همین هدف، هیچگاه حین انجام کار احساس خستگی نمی‌کردیم و بدون هیچ چشمداشتی پای کار بودیم تا به هموطنان خود امدادرسانی کنیم.
انتهای پیام/
در این میان معلمان و فرهنگیان هم با استفاده از ظرفیت هنرستان‌ها و مدارس، اقدام به راه‌اندازی کارگاه دوخت ماسک کردند که با مشارکت معلمان و دانش‌آموزان روزانه تعداد قابل توجهی ماسک تهیه و در بخش‌های مورد نیاز توزیع شد.
,در این گفت‌وگو پای صحبت‌های یکی از مدیران مدارس قزوین نشستیم که از آغازین روزهای شیوع کرونا با راه‌اندازی کارگاه دوخت ماسک به میدان مبارزه با این بیماری آمدند که بیش از یک ماه در این جبهه فعالیت کردند.
,شهلا شمس دوست متولد سال 1350 و دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد است که اکنون مدیریت هنرستان شهیدان شالباف را برعهده دارد.
,وی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی صبح قزوین؛ در خصوص اولین تجربه کاری خود اظهار کرد: ابتدا به مدت یک سال و نیم مدرس رشته طراحی دوخت در دانشگاه بقیه‌الله قزوین بودم و سپس در سال 89 از سوی آموزش و پرورش دعوت به کار شدم.
,شمس دوست افزود: از ابتدا این توانایی را در خودم می‌دیدم که بتوانم یک گروه را مدیریت و رهبری کنم و با همین علاقه در حوزه مدیریت مدرسه مشغول به کار شدم.
,بیش از یک ماه اقدام به تولید ماسک کردیم
, بیش از یک ماه اقدام به تولید ماسک کردیم,مدیر هنرستان شهیدان شالباف گفت: در طول سال دو الی سه بار در فصل تابستان به روستاهای دورافتاده می‌رویم و با هزینه شخصی خود خدماتی از جمله تدریس، مشاوره و آموزش کارهای هنری را به افرادی که در روستاها زندگی می‌کنند؛ ارائه می‌دهیم.
,,
این معلم قزوینی با بیان اینکه رشته تحصیلی‌ام طراحی دوخت است، بیان کرد: به مدت هشت سال تدریس کرده‌ام؛ هر فردی برای موفقیت در کاری که انجام می‌دهد، باید عشق به آن کار داشته باشد و مادیات در درجه اول قرار نگیرد تا بتواند موفق شود.
,
, وی ابراز کرد: در تمام این سال‌هایی که شغل مدیری یا معلمی را انتخاب کردم، هدفم این بوده که با عشق این کار را انجام دهم و کنار درس مدرسه، به دانش‌آموزانم درس زندگی هم بدهم که همین موضوع باعث شده حتی با دانش‌آموزان سال‌های گذشته‌ام همچنان در ارتباط باشم و گاهی به دیدار یکدیگر برویم.
,شمس دوست در خصوص همکاری در دوخت ماسک در ایام کرونا، اذعان کرد: از تاریخ ۱۶ اسفند سال 98 از ساعت هشت صبح در کارگاه به تولید ماسک مشغول بودیم و تا تاریخ ۲۶ فروردین این کار ادامه داشت؛ همچنین بعد از این تاریخ با تعدادی از فرهنگیان در بسته بندی بسته‌های معیشتی برای نیازمندان در استان همکاری کردیم.
,مدیر یکی از هنرستان‌های قزوین درباره ارزیابی آموزش مجازی، بیان کرد: به نظرم فرهنگ آموزش مجازی در جامعه ما جا نیفتاده است و این نوع آموزش اکنون نمی‌تواند به نحو احسن اجرایی شود؛ آموزش حضوری نسبت به آموزش مجازی مزایای بیشتری دارد اما به دلیل حفظ سلامت جامعه باید این روند را بگذرانیم که خوشبختانه در هنرستان ما آموزش مجازی حدودا ۸۰ درصد بازخورد داشته است.
,وی در ادامه گفت: دغدغه شغل معلمی برای هر معلمی می‌تواند متفاوت باشد؛ برای من امور مالی اهمیتی ندارد و با عشق کار می‌کنم و برایم فرقی ندارد که معلم یک روستای دور افتاده یا یک معلم در مدرسه شمال شهر باشم.
,رضای خدا و مشارکت در کار خیر، مهمترین هدف ما بود
, رضای خدا و مشارکت در کار خیر، مهمترین هدف ما بود,مدیر هنرستان شهیدان شالباف با اشاره به خاطره تلخ و شیرین دوران کاری‌اش، یادآور شد: تلخ‌ترین خاطره‌ام به زمانی بازمی‌گردد که در یک روستای دورافتاده مشغول به تدریس پایه ابتدایی بودم؛ در زنگ ورزش دانش‌آموزی را دیدم که کفشش را پنهان می‌کند، از او سوال کردم که آیا کفش ورزشی برای زنگ ورزش پوشیده‌ای؟ که در جواب گفت: “پدرم قول داده است که تا هفته آینده برایم کفش ورزشی تهیه کند”؛ پس از پایان کلاس از مدیر مدرسه جویای وضعیت مالی خانواده او شدم و پی بردم که متاسفانه پدر ندارد، بسیار ناراحت شدم و باتوجه به قرارگیری در شب عید، برای او لباس و کفش تهیه کردم که بسیار خوشحال شد.
,,
شمس دوست در ادامه ابراز کرد: شیرین‌ترین خاطره‌ای که در ذهنم ماندگار شده، این است که سال‌های پیش در روز معلم، زنگ خانه به صدا درآمد و وقتی در را باز کردم، دیدم دانش‌آموزان 10 سال پیش برای تبریک روز معلم به دیدارم آمدند و از این اتفاق بسیار خوشحال شدم.
,
, این بانوی فرهنگی عنوان کرد: با شیوع کرونا برای کمک به هموطنان و داشتن سهمی کوچک در کار خیر، تصمیم گرفتم که با گروه دوخت ماسک همکاری کنم و تنها هدفم از انجام این کار ابتدا کمک در راه رضای خدا و دوم کمک به هموطنانم بود.
,وی تاکید کرد: به مدت یک ماه در سوله‌هایی که آموزش و پرورش ناحیه یک در اختیار ما قرار داده بود برای دوخت ماسک فعالیت کردیم و بانوانی که نمی‌توانستند در سوله‌ها حضور پیدا کنند؛ با چرخ‌هایی که در منزل خود داشتند در دوخت ماسک کمک می‌کردند.
,شمس دوست در پایان گفت: روزانه حدود 3 الی 5 هزار ماسک دوخت و تولید می‌شد و تنها انگیزه همه بانوانی که در این سوله‌ها فعالیت می‌کردند کسب رضای خدا و کمک به هموطنانشان بود که در راستای همین هدف، هیچگاه حین انجام کار احساس خستگی نمی‌کردیم و بدون هیچ چشمداشتی پای کار بودیم تا به هموطنان خود امدادرسانی کنیم.
,انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه