درگفتگو با یک کارگردان سینما عنوان شد؛

• پنج‌شنبه ۰۸ خرداد ۱۳۹۹ ۱۱:۰۵
• کد خبر : 1613389

• اخبار
• سایر رسانه ها

داوری گفت: در فیلم خانه پدری که سالها جلوی اکران آن گرفته بالاخره اکران شد از نگاه ما فیلمی تلخ در یک جامعه محسوب میشود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مصیب داوری نویسنده و کارگردان تئاتر و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار هرمز اظهار کرد: قطعا بسیاری از فیلمنامه هایی که نوشته می شود و یا فیلم هایی که ساخته می شود بر اساس جریانات واقعی است که در اجتماع اتفاق می افتد، بسیاری از فیلمسازان جامعه شناسان خوبی هستند وقتی ناهنجاری یا مشکلی را در جامعه مشاهده می کنند حتی اندک به اندازه ی اینکه دربرگیرنده ی یک درصد جامعه باشد فیلمساز همان یک درصد را در نظر می گیرد و آن یک درصد را تبدیل به فیلم میکند تا به دو، سه و چهار و….. درصد نرسد، اکثر فیلم سازان اجتماعی آگاهانه سوژه های خود را انتخاب می کنند که در این سال های اخیر این نگاه را شاهد هستیم.

وی افزود: تمام کارگردانان و فیلم سازان نگاه انتقادی و اعتراضی ندارند اما هستند فیلمسازانی که در حوزه های مختلف از جمله مسائل زنان و دختران این سرزمین فعال عمل می کنند، هنرمندی که در حیطه زنان کار میکند قطعا مشکلات آن حیطه را نیز عنوان می کند، فیلم های تهمینه میلانی به نوعی سینمای دفاع یا اعتراض از حقوق زنان و رویه ای است که برای زنان به لحاظ قانونی وبرخوردی وجود دارد، در فیلم های خانم میلانی شاهد این موضوع هستیم که نگاه جامعه الان ما نسبت به زنان نگاه درست، هدفمند و هوشیاری نیست، هر کارگردانی که فیلمی را می سازد دیدگاه های خود را نیزدر آن بیان می کند.

داوری ادامه داد: زمانی که کارگردانی مانند بیضایی فیلم سگ کشی را می سازد و در آن با کاراکتر زنی مواجه است که به دنبال طلب همسر خود می گردد، او یک نگاه فرهنگی را مطرح می کند که میخواهد اصلاح شود، در خانه پدری نیز که چندین سال قبل ساخته است و سالها جلوی اکران آن گرفته شد و بالاخره اکران محدودی داشت و از نگاه ما فیلم تلخی در یک جامعه محسوب میشود واقعیت و ریشه دار است، او این فیلم را با واقعیت های موجود ساخته است، و بدون تردید این برخورد را در بعضی از مناطق و خانواده ها دیده و آن را تبدیل به فیلم کرده است.

این کارگردان تئاتر و تلویزیون با تاکید براینکه فیلم ساز باید با جامعه حرکت کند و نیاز های جامه را ببیند، افزود: این فیلم می خواهد این ذهنیت را به جامعه بدهد که مواظب باشید که اگر این نوع نگاه ها اصلاح نشود چنین پدرهایی می توانند فرزندان خود را در یک مقطعی بارها و بارها بکشند که اکنون به فجیع ترین شکل ممکن شاهد آن هستیم.

داوری اظهار کرد: فرهنگ غرب خود به نوعی قاتل زنان است؛ اگر تجارت و نگاه آنها به پرنوگرافی را مورد بررسی قرار دهیم در آن فیلم ها نیز فقط لذت مرد و کسب تجارت و سرمایه گذاری مد نظر است که آن نیز یک نوع کشتن است؛ کشتن انسانیت که شاید هیچ وقت سخنی از آن به میان نیاید.

وی ادامه داد: اگر نگاه جامعه به موضوع اخیر، فرهنگی باشد می پنداریم که سینمای ایران پیش تر از این هشدار ها را داده و گفته اگر خانواده ها نوع نگاه خود را تغییر ندهند؛ رعایت نکنند و برخی قوانین اصلاح نشود ممکن است بدتر از این اتفاقات نیز رخ بدهد.

داوری گفت: زمانی که چنین خانواده ای از فقر فرهنگی رنج می برند، مشکلات متعددی را نیز تجربه می کنند که فقط قتل و کشتن ظاهری آن را می بینیم، نگاه سرکوب گرانه را در تنها در این مورد نباید بررسی کرد، همین که دختر سیزده ساله ای با مرد ۳۵ ساله دوست می شود نیز مشکلات خاص خودش را دارد، ولی کشتن انقدر دوز آن زیاد است که دیگر دوستی غلط آن دو نفر دیده نمی شود.

وی افزود: در فرهنگ ما ازدواج مرسوم است و می توان ازدواج کرد، دختر ۱۵ ساله ای به یک بلوغی می رسد که احساس می کند نیاز به ازدواج دارد شاید بتوان گفت نباید ازدواج کنند اما خانواده او این تشخیص را می دهد که ازدواج کند به درستی و غلط بودن کاری نداریم ریشه های فرهنگی زیادی دارد که باید بررسی شود ولی نکته ای که در این قصه مهم است ناهنجاری و برخورد سراسر غلط خانواده و در راس آن پدر خانواده و ماجراهای پس از آن است.

نمایش مسائل خصوصی، آن هم در فضای مجازی کاری ناپسند است

این کارگردان تئاتر و تلویزیون با بیان اینکه هنرمندانی هستند که استقلال انتخاب دارند و ازدواج کرده اند افزود: ازدواج آدم ها به خودشان مربوط است اما مسائل فرهنگی پس از آن به عنوان کسی که در راس رسانه و یا به نوعی سلبریتی هستند مهم است زیرا عده ای از آنها الگو برداری می کنند، این درست نیست که ریزترین مسائل خصوصی زندگی از بیدار شدن گرفته تا نمایش قیافه های مختلف را در فضای عمومی مجازی منتشر کنیم، قطع کردن این زنجیره اشتباه نیز خود ده ها سال طول می کشد تا چندین کارگروه تخصصی با بودجه هایی کلان و با کار فرهنگی و تغییر برخی قوانین، این رویه را از بین ببرند.

وی ادامه داد: باید به الگوهایی که خودمان ایجاد و انتخاب می کنیم دقت داشته باشیم، زمانی که فردی در فضای مجازی بیشترین لایو یا پخش زنده را از نظر تعداد مخاطب دارد و حرف های نادرستی و نگاه غلطی را که بین دختران نوجوان ایرانی ۱۷ و ۱۸ ساله ترویج می دهد و در یک ساعت یک میلیون نفر او را جذب و تایید می کنند فاجعه ای است که در حال رخ دادن است، یک خود کشی عظیمی که قبل از آن که کسی ما را به قتل برساند با دستان خودمان این انفاق را رقم می زنیم.

از آینده دخترم هراس دارم

داوری با بیان اینکه نمی دانم با این رویه چه بر سر فرهنگ ما می آید، گفت: بنده یک دختر دارم که با تمام وجودم دوستش دارم و تلاش می کنم هر آن چیزی که از دستم برمی آید برای دخترم و دختران و زنان سرزمینم انجام دهم.

خانواده به مثابه ی جامعه ی کوچکی است که وظیفه ی انسان سازی دارد؛ آن هم درست؛ با اندیشه و در چارچوب بنیان مقدس خانواده؛ امیدوارم که در همه ی خانواده ها عشق به زندگی جاری باشد چرا که اگر عشق جاری باشد پدر جز محبت به فرزندان به چیز دیگری فکر نمی کند که به قتل برسد.

وی با تاکید بر اینکه تمام آدم هایی که در جامعه زندگی می کنند مسئول هستند خاطرنشان کرد: نگاه هایی که جامعه به خانواده تزریق می کند باید تغییر کند حتی نگاه به مردها نیز باید اصلاح شود، زمانی که فرزندی به دنیا می آید از همان ابتدا اگر به این فکر کردیم که حتما باید پسر باشد اولین قتل را مرتکب شده ایم و بی شک، تبعیضی است که کم کم رشد می کند تا جایی که مدام در جامعه دختران ما سرکوب می شوند و اتفاقاتی این چنین رخ می دهد.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #