سواد عاطفی؛ حلقه گمشده ماجرای رومینا

در ماجرای رومینا ناتوانی بازیگران قتل در کنترل و بروز احساسات و عواطف خود منجر به یک فاجعه می شود.

[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از “راه آرمان” چندسالی است که کلمه سواد عاطفی وارد مجموعه واژگان پژوهشگران رشته‌های علوم انسانی شده است اما این دو کلمه توانایی حل بسیاری از مشکلات امروز ما را دارند.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, راه آرمان,

در روزهای اخیر همه مردم از ماجرای قتل رومینا اشرفی و حواشی آن با خبر شده‌اند اما آیا هیچ‌کس از خودش پرسیده است که شاید این ماجرا در زندگی من رخ دهد؟

ریشه اصلی قتل رومینا تفاوتی با ریشه دیگر قتل هایی که روزانه در کشور و جهان رخ می‌دهد ندارد. بارها و بارها در صفحات حوادث از دعواهای ساده‌ای خوانده‌ایم که منجر به قتل شده است.

در ماجرای رومینا هم ناتوانی بازیگران قتل در کنترل و بروز احساسات و عواطف خود منجر به یک فاجعه می شود؛ آنچه از ظاهر قضیه بر می‌آید این است که یک دختر نمی‌تواند احساسات خود نسبت به فرد دیگری را کنترل کند و از سوی دیگر نمی‌تواند عواطف خود را به درستی به پدر بروز دهد.

پدری که احساس علاقه خود به دختر را نشان دهد و احساس خشم خود از اقدام‌های او را کنترل کند؛ مادری که در میانه داستان گم شده است و نمی‌تواند شدت احساسات و هیجانات درون خانواده را کنترل کند. پسری که هنوز به بلوغ عاطفی نرسیده است (بلوغ عاطفی ارتباطی با سن شناسنامه ای افراد ندارد) همه و همه دست به دست هم می‌دهند تا خونی ریخته شود.

می‌گویند سواد عاطفی، یعنی برخورداری از این قدرت که از احساسات و عواطف خود به گونه‌ای استفاده کنیم که قدرت شخصی ما را افزایش دهد و کیفیت زندگی ما و مهم‌تر از آن، اطرافیانمان را بهبود بخشد.

به عبارت ساده‌تر سواد عاطفی یعنی درک درستی از موقعیت داشته باشیم و واکنش عاطفی مناسبی نشان دهیم و اگر خیلی احساساتی و مهربان باشیم و یا خیلی سخت و خشن یعنی سواد عاطفی نداریم.

ارسطو می‌گوید:“عصبانی شدن آسان است؛ همه می‌توانند عصبانی شوند، اما عصبانی شدن در برابر شخصِ مناسب، به میزان مناسب، در زمان مناسب، به دلیل مناسب و به روش مناسب – آسان نیست!”

ما باید قبول کنیم احساسات ما همانقدر که مهم هستند گمراه‌کننده هم هستند و از سوی دیگر ابراز احساسات با استفاده از حواس پنجگانه شاید نتواند منظور ما را به درستی برساند و همراه با افراط و تفریط باشد.

روانشناسان معتقدند اولین قدم در سواد عاطفی شناخت نوع احساسات و عواطف ما در آن لحظه است.

آیا پدر از اقدام‌های دختر دچار سرشکستگی شده است؟ آیا تصاویری که پسر برای او ارسال کرده است موجب خشمش شده است؟ آیا دختر به درستی مهر و مَحبت و عشق در خانواده بهره مند نشده است؟ آیا دختر در آتش عشق آتشینی گرفتار شده است که شاید چند ماهی بیشتر شعله‌ور نماند؟ همه و همه سؤالاتی است که اعضای خانواده می بایست پیش از داغدار شدن از خودشان می‌پرسیدند تا بهتر بتوانند در موقعیت خود تصمیم بگیرند.

از این مهم‌تر کاربرد این احساسات چگونه است؟ پدر می‌تواند خشم خود را کنترل کند؟ مادر می‌تواند احساس عشق را در خانه زنده کند؟ دختر می‌تواند احساسات خود را به پدر منتقل کند؟ پسر می‌تواند جلوی فروپاشی یک خانواده را بگیرد؟

به هر حال شاید اتفاقی که دیروز برای دیگری رخ داد امروز برای ما هم رخ دهد؛ تنها راه چاره مسلح شدن به سلاح تفکر و یادگیری سواد عاطفی است.

در این میان نقش تمامی اعضای جامعه از آموزش و پرورش رسمی کشور تا پدرها و مادرها و فرزندان در یادگیری سواد عاطفی یکسان است و نباید هیچ یک منتظر دیگری بود.

اگر می‌خواهیم فرزند ما و حتی خود ما روزی در میانه دعوا تصمیمی نادرست نگیریم همین حالا یاد بگیریم عاطفه خود را کنترل کنیم.

راوری

انتهای پیام/

]