روزی به نام قلم بر مبنای افسانه یا واقعیت؟!
هر ساله 14 تیرماه وقتی به تقویم نگاه می کنیم با عنوان روز قلم چشممان آشنا می شود، اما نه برنامه ای است و نه سخنی از قلم گفته می شود. شاید مسئولی بنا به وظیفه‌ی اداری‌اش اسمی از این روز ببرد، ولی اینکه مراسمی باشد و قلم و اهلش مورد توجه قرار گیرد خبری نیست.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سپاس؛ هرچند گفته اند چهاردهم تیرماه به عنوان روز قلم فرصتی است برای یادآوری منزلت و حرمت قلم و صاحبان آن که عمر خود را برای ارتقای فرهنگ و هنر این مرز و بوم در طبق اخلاص گذاشته‌اند؛ ولی واقعیت همان چیزی که بدان اشاره شد.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, سپاس,اولین پرسش علت نامگذاری این روز به عنوان روز قلم است. چهاردهم تیرماه از سال ۱۳۸۱ پس از تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، به عنوان روز قلم در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران ثبت شد.
,یکی از دلایلی که برای این جشن ذکر شده، این است که در این روز، هوشنگ، پادشاه پیشدادی ایران، نویسندگان و کاتبان را به رسمیت شناخت و آنان را گرامی داشت. مردم جشن گرفتند و آن جشن به یاد ارجمندی قلم بر جای ماند. دلیل دیگری هم که برای این جشن ثبت شده، این است که به نوشته ابوریحان بیرونی، ظاهرا چهاردهم تیرماه، روز ستاره تیر یا عطارد است و چون عطارد، کاتب ستارگان است، می‌توان این روز را روز نویسنده نامید.
,
در دین اسلام نیز جایگاه قلم چنان بالاست که خداوند به آن قسم می‌خورد: پن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ؛ سوگند به قلم و آن‌چه نویسند.
پس از انقلاب، نویسندگان و شاعران سرشناسی چون محمدعلی سپانلو این روز تیرماه را به عنوان روز قلم و نویسنده پیشنهاد دادند، تا اینکه سرانجام در پی پیشنهاد انجمن قلم، ۱۴ تیرماه از سال ۱۳۸۱ به عنوان روز قلم نامگذاری شد.
,
البته محمدرضا سرشار از مسئولان انجمن قلم می‌گوید: پیشنهاد ما روز نزول سوره قلم بود، اما ظاهرا روز ۱۴ تیر را که در یکی از کتاب‌های باستانی مربوط به جشن تیرگان است برای این روز انتخاب کردند. درباره جشن تیرگان نوشته شده است ایرانیان باستان از ۱۳ تیرماه به مدت ۱۰ روز جشن تیرگان برگزار می‌کرده‌اند و روز ۱۴ تیر روز عطارد بوده که آن را کاتب دیگر سیارات می‌نامیده‌اند. مسئولان وقت نیز گشتند یک مناسبت ایران باستانی برای روز قلم پیدا کردند. (خبرگزاری ایسنا)
,در نهایت ۱۴ تیر به نام روز قلم در تقویم رسمی کشورمان نام گرفته اما این مناسبت هنوز چندان در میان مردم و حتی اصحاب قلم و اندیشه شناخته‌شده نیست و در این سال‌ها برنامه‌های چندانی برای معرفی و شناساندن و ارج نهادن این روز درنظر گرفته نشده و اگر برنامه‌هایی بوده، بسیار کم بوده است.
,آمیختگی علت این روز با برخی خرافات مثلا با استناد به نوشته ابوریحان بیرونی که ظاهرا چهاردهم تیرماه، روز ستاره تیر یا عطارد است و چون عطارد، کاتب ستارگان است می‌توان این روز را روز نویسنده نامید حرفی بی اساس و بی مبناست که هیچ توجیه عقلانی برایش نمی توان در نظر گرفت.
,این مسئله از آن جهت اهمیت دارد که علت نامگذاری برای تکریم و جایگاه چیزی که اولین رسالتش ازبین بردن خرافات و عقاید غلط در میان مردم است، یک امر خرافی به عنوان علت؛ برای بزرگداشت آن پیشنهاد و تصویب شود.
,از دلایل دیگر که در بالا نیز ذکر شد این است که هوشنگ، پادشاه پیشدادی ایران، نویسندگان و کاتبان را به رسمیت شناخت و آنان را گرامی داشت. مردم جشن گرفتند و آن جشن به یاد ارجمندی قلم بر جای ماند.
,داستان هوشنگ پادشاه پیشدادی در شاهنامه آمده است. هیچ دلیل قطعی و جود ندارد که آیا داستان هوشنگ افسانه است یا واقعیت؟ داستان های ضد و نقیضی که از این پادشاه وجود دارد بیشتر نشان دهنده ی افسانه ای و اسطوره ای بودن زندگی این پادشاه است.
,به خصوص که شاهنامه خود یک کتاب اسطوره ای است. مثلا در جایی گفته شده عمر هوشنگ ۴۰ سال بوده در منبعی دیگر تا ۹۷۰ سال نیز گفته اند.
,وقتی نامگذاری یک روز بر مبنای موضوعی باشد که اصالت آن به درستی روشن نیست نتیجه اش نیز همین می شود که در چنین روزی جز چند پیام تبریک تشریفاتی رد و بدل نمی شود.
,,
نصرالله شفیعی
,,
انتهاای پیام/
]
ارسال دیدگاه