تکرار یک داستان همیشگی؛

• پنج‌شنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۹ ۱۵:۴۵
• کد خبر : 1625173

• اخبار
• سایر رسانه ها

هزینه دوخت پته و بالا بودن قیمت فروش آن، سبب شده تا بازار تولید و فروش این هنر دست کم رونق شود، از طرفی تمایل کم دختران و زنان کرمانی برای دوخت پته، علاوه بر نزول این صنعت سبب شده که زنان افغان بازار دوخت پته کرمان را به دست گیرند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از راه آرمان؛ تقریبا می توان گفت هر مسافری که به کرمان سفر کرده است و گذارش به میدان گنجعلیخان رسیده  سرکی به مغازه های دور تا دور این میدان کشیده است. مغازه هایی که یکی در میان مس و پته، در دور تا دور میدان به صف کشیده شده اند.

صنایع بی نظیری که هنرمندان این دیار به دور از چشم خریداران با زحمت و مشقت اما با عشق خلق کرده اند.شاید خریداران پته ندانند که زنان و دختران این دیار ساعت ها چشم ها را خیره و سوزن به سوزن بر صفحه شالی زده اند که اکنون پته ای است در دست مسافران این شهر…

پته هایی که در مغازه ها جلوه گری می کنند اما داستانی متفاوت دارند، این روزها زنان افغانستانی نیز پته تولید و به قیمتی ارزان‌تر به بازار عرضه می‌کنند، در حالی که کارهای آنان کیفیت پته‌دوزان کرمانی را ندارند، داستان “پته کرمان به دست زنان افغان” دیگر آنقدر تکرار شده است که بی توجه از کنارش عبور می کنیم.

سیطره زنان افغان بر پته کرمان به بهای دستمزد کمتر

حضور زنان افغان در این عرصه و دریافت هزینه کمتر سبب شده تا بازار پته به نفع افغان ها بتازد؛ یک بانوی کهنسال که جوانی اش را با دوخت پته گذرانده است به خبرنگار ما گفت: تفاوت بسیاری بین دوخت افغانی و کرمانی در پته وجود دارد.

او ادامه داد : افغان ها بیشتر به سرعت کار فکر می کنند تا بتوانند با دوخت بیشتر پول بیشتری به جیب بزنند و در این بین با قیمت پایین تر سفارش بیشتری بگیرند.

از بین رفتن هنر اصیل پته با نگاه صرفا اقتصادی

سید محمد علی گلاب زاده تاریخ شناس کرمانی و رئیس مرکز کرمان شناسی در این رابطه به خبرنگار ما گفت:پته هایی که امروز دوخته می شود اگر چه اقدام خوبی است اما از دست زنان کرمان بیرون رفته و اکنون زنان کشورها و شهرهای دیگر این هنر را به دست گرفته اند و شاید یکی از دلایل ضایع شدن این اثر دستی این است که از دست خبرگان بیرون رفته و به دست کسانی افتاده که عرضه آن را به عنوان یک کار اقتصادی تلقی کردند.

گلاب زاده تاکید کرد: راه اندازی کارگاه های ویژه ی پته دوزی با نیت حفظ ارزش ها و اصالت های این هنر یکی از وظایفی است که صنایع دستی باید پی گیر آن باشد.

این تاریخ شناس کرمانی عنوان کرد: پته هنری فرامرزی است اما متاسفانه برای حفظ آن کم وقت گذاشته شده است همانطور که در زمینه شال علیرضا رزم حسینی استاندار سابق کرمان همت کرد و مجموعه ای مفصل کارگاه شال بافی را در ابتدای خیابان زریسف احداث کرد که خوشبختانه اکنون شال های ارزشمندی در این کارگاه تولید می شود امروز نیز باید برای احداث کارگاه هایی در جهت حفظ اصالت پته تلاش کرد.

مدیر مرکز کرمان شناسی تاکید کرد: باید تلاش کرد که پته از وضعیت اسفبار کنونی بیرون بیاید و کسانی چون خانم عبدالرحمانی تا در قید حیات هستند را دریابیم و اطلاعات و آگاهی های آن ها را بگیریم و از تجربیات آنان بهره مند شویم و کارگاه هایی راه بیاندازیم که پته کرمان به شکوه و عظمتی که در گذشته داشته برگردد.

ایجاد کارگاه بدون در نظر گرفتن بُعد اقتصادی منطقی نیست

کاظم حسین زاده معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان کرمان به خبرنگار ما در رابطه با ایجاد یک کارگاره پته گفت:  این که کارگاهی داشته باشیم که فقط در حیطه اصالت های پته کار شود منطقی نیست چرا که زمانی تولیدات وارد بازار نشود چه کسی به نیروهای کارگاه باید حقوق دهد.

وی ادامه داد: صنایع دستی بدون بازار معنا نخواهد داشت، این که کارگاهی ایجاد شود و افرادی در این کارگاه پته بدوزند توجیح فنی و اقتصادی ندارد کما این که تجربه کارگاه گلیمی در سیرجان و اکنون کارگاه شالبافی نیز بخاطر همین معضل و مشکل اقتصادی است که نتوانسته ادامه دهد.
حسین زاده تاکید کرد :ماهیت صنایع دستی خانگی است و افراد باید در خانه کار تولید کنند.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #