مجلس و بی تفاوتی هایش؛
نمایندگی مردم با رای ممتنع و مسئولیت‌گریزی نمی‌شود
شایسته و ضروری است که نمایندگان مجلس یازدهم که رهبر معظم انقلاب آنرا مجلس امید و انتظار نام نهاده‌اند، درگام اول باب مسئولیت‌گریزی و فرصت‌سوزی و عافیت‌طلبی و تنبلی را اول در خود ببندند و آنگاه بگویند که من آنم که رستم بود پهلوان![
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج ؛ مجلس در همه نظام‌های مردم سالار و خاصه در جمهوری اسلامی ایران از جایگاه بسیار ممتاز و رفیع برخوردار است. از آن بعنوان خانه ملت، ویترین نظام اسلامی و مهم‌ترین مظهر مردم سالاری دینی نام می برند. قانون اساسی نیز در اصول مختلف برشان رفیع و اقتدار و موقعیت ممتاز مجلس در ایران تاکید می‌کند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, آناج,اما متاسفانه در سازوکار مجلس شورای اسلامی معایبی است که هم موجب بی‌کیفتی تصمیمات مجلس می‌شود، و هم راه بی‌مسئولیتی را بر نمایندگان می‌گشاید. بعنوان مثال: در جریان رای گیری اعتبارنامه آقای تاج گردون، بیش از ۲۰ نفر از نمایندگان حاضر در جلسه، رای ممتنع داده‌اند.
,حالیکه این سئوال در افکار عمومی ایجاد می شود: نماینده ای که بعد از ۴۰روز کش و قوس و کشمکش و در آغازین روزهای خدمت در بررسی یک موضوع تا حدودی ساده، گزینه ممتنع را می‌زند، به چه دردی می‌خورد؟ آیا این نشان از صداقت و تقوا پیشه‌گی است یا سستی و تنبلی و عافیت‌طلبی و مهمتر از همه بی‌مسئولیتی در قبال جامعه و مجلس و مردم و نظام و انقلاب؟
,اصلا رای ممتنع برچه منطقی در آیین‌نامه داخلی مجلس استوار است؟ این گونه بی‌مباالاتی‌ها چه پیامی به جامعه دارد؟ آیا این رفتار بیانگر ناتوانی و فقدان قوه تشخیص نماینده و واگذاری مسئولیت برخلاف اصل 85 قانون اساسی، به دیگران نیست؟ آیا رای ممتنع بر اعتبار نامه یک نماینده خود بیانگر بی‌اعتباری و بی‌مسئولیتی نماینده رای دهنده نیست؟
,ایراد دوم در سازکار اداره مجلس آیین نامه داخلی، امکان عدم مشارکت حاضرین در رای گیری‌ها است. وقتی عده‌ای از نمایندگان که حوصله یا وقت مطالعه طرح‌ها و لوایح را ندارند و صرفا به حضور فیزیکی در صحن بسنده می کنند، تا غیبت نخورند و در رای گیری‌ها مشارکت نمی‌کنند و مشغول دورهمی دوستانه یا مکالمه با تلفن یا سیر در فضای مجازی هستند و به تعبیر شاعر:
,
هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای
من در میان جمع و دلم جای دیگر است
من در میان جمع و دلم جای دیگر است,
,
معلوم است که تصمیات متخذه از کیفیت و اتقان لازم برخوردار نخواهد بود، و تنبلی و عافیت‌طلبی عده‌ای هرچند معدود لطمه به حیثیت مجلس می‌زند.
,چگونه قانون اساسی که به حکم اصل ۱۶۷، قاضی را مکلف کرده حکم هر دعوایی را بیابد و نمی‌تواند به بهانه سکوت یا نقض با اجمال یا تعارض قوانین از رسیدگی امتناع ورزد، راضی باشد که نماینده‌ای از ملت رای بگیرد و در کرسی مجلس بنشیند و در بزنگاه‌ها بگوید یا بنویسد که نمی دانم یا نمی‌توانم یا نظر ندارم؟!
,لذا شایسته و ضروری است که نمایندگان مجلس یازدهم که رهبر معظم انقلاب آنرا مجلس امید و انتظار نام نهاده‌اند، درگام اول باب مسئولیت‌گریزی و فرصت‌سوزی و عافیت‌طلبی و تنبلی را اول در خود ببندند و آنگاه بگویند که من آنم که رستم بود پهلوان. ان‌شاءالله
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه