یادداشت؛
داشته‌هایی که یک ویروس آن‌ها را به یادمان آورد
پدیدار شدن کرونا و ایجاد محدودیت‌های گسترده در زندگی قدر خیلی از چیزها را به ما فهماند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از صاحب نیوز، هر شش دقیقه در ایران یک نفر جان خود را در اثر ابتلا به ویروس کرونا از دست می‌دهد. روزانه تعداد افراد با تست مثبت حدود 2500 نفر هستند و تخمین زده می‌شود بیش از این تعداد هم کسانی باشند که به کرونا آلوده می‌شوند اما به هر دلیلی تستی برای تشخیص قطعی کرونا از ایشان گرفته نمی‌شود و بسیاری از این افراد ممکن است خود نیز از وجود بیماری درون خود مطلع نشده باشند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, صاحب نیوز,به عبارت دیگر در مدت زمان 6-7 دقیقه‌ای که شما این یادداشت را می‌خوانید یک نفر در کشور جانش را در اثر ابتلا به کرونا از دست می‌دهد و 12 نفر جدید به کرونا مبتلا می‌شوند.
,حتما شما هم دلتان برای دورهمی‌های فامیلی و دست دادن به دوستان و در آغوش گرفتن آشنایانتان تنگ شده است و حتماً دوست دارید برگردید به دورانی که بدون ضدعفونی کردن خریدها و تلفن همراه و سایر لوازمتان را داخل خانه می‌بردید.
,همه این محدودیت‌ها که با پدیدار شدن ویروسی چموش در اندازه میکروسکوپی به وجود آمدند یک نیمه پری هم دارند و آن پی بردن، قدرشناسی و شکرگذاری نعمت‌هایی است که در اختیار داشتیم.
,قبل از آمدن کرونا بدون ترس روبروی یکدیگر می‌ایستادیم و صحبت می‌کردیم، به یکدیگر دست می‌دادیم، روبوسی می‌کردیم و یکدیگر را در آغوش می‌گرفتیم. اما اکنون باید در فاصله یک و نیم متری یکدیگر توقف کنیم و با هم صحبت کنیم. نه می‌توانیم به هم دست بدهیم، نه همدیگر را در آغوش بکشیم و نه روبوسی کنیم. همه دلشان برای گرم گرفتن با دوستان و آشنایان و اقوام تنگ شده است.یستادیمایبییب
,قبل از آمدن این ویروس به منزل دوستان و آشنایان می‌رفتیم گرد هم می‌نشستیم و البته اگر تلفن همراه اجازه می‌داد با هم صحبت می‌کردیم؛ بچه‌ها با هم بازی می‌کردند و جمع‌های دوستانه و فامیلی از چند خانواده تشکیل می‌دادیم. هم پاسخ نیاز به روابط اجتماعی خودمان را می‌دادیم، هم بچه‌ها با هم بازی کرده و رشد می‌کردند و هم از گرمی این مجالس و دورهمی‌ها انرژی می‌گرفتیم.
,اما بلایی آمد که همه این نعمت‌ها را از ما گرفت. دیگر نمی‌توانیم به منزل فامیل و دوستان مهمانی برویم یا آن‌ها را به منزل خودمان دعوت کنیم. اگر هم کسی برای کاری به منزل ما بیاید تمام مراقبت‌ها را انجام می‌دهیم که اگر یک وقت ناقل ویروس باشد، آن را به خانواده ما منتقل نکند.
,قبل از این اتفاق بزرگ که یک جهان و یک نسل از انسان‌ها را زمین‌گیر کرد، به راحتی با خانواده به سینما، تئاتر، اجتماعات تفریحی و تفرج‌گاه‌ها و به گردش و تفریح در پارک‌ها می‌رفتیم و بدون دغدغه‌ای روی صندلی‌های سینما می‌نشستیم، از وسایل بازی شهر بازی استفاده می‌کردیم و خوراکی خریداری کرده و در پارک‌ها می‌خوردیم.
,اما اکنون برای رفتن به این مکان‌ها باید مراقب باشیم به محلّ شلوغ نرویم و جایی حضور پیدا نکنیم که جمعیت متراکم باشد. قبل از نشستن روی صندلی‌ها و دست زدن به وسایل بازی ابتدا باید مطمئن شویم این وسایل ضدعفونی شده باشند. اجازه استفاده از تاب و سرسره را به دلیل خطری که انتشار ویرروس کرونا دارد و به دلیل احتمال آلوده بودن به فرزندانمان نمی‌دهیم.
,پیش از این به راحتی هر زمان که می‌خواستیم از خانه خارج می‌شدیم، از وسایل نقلیه عمومی استفاده می‌کردیم و درمیان جمعیت خودمان را جا می‌دادیم و به خرید می‌رفتیم و خریدهایمان را بعد از آوردن به منزل با یک گردگریری ساده سر جایشان می‌چیدیم. به راحتی لباس‌های تازه خریداری شده را پرو می‌کردیم و از وسایل خریداری شده استفاده می‌کردیم.
,اکنون دیگر مانند قبل از خانه خارج نمی‌شویم مگر برای خرید و رفتن به سر کار آن هم با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، فاصله فیزیکی و زدن ماسک. بعد از دست زدن به هر چیزی باید فرض کنیم آن چیز آلوده بوده و دیگر با این دست چیزی نخوریم یا دست را به صورتمان نمی‌زنیم. هر خریدی که انجام می‌دهیم قبل از بردن به داخل خانه ضدعفونی می‌کنیم و مراقب هستیم رفتار پرخطر در این رابطه انجام ندهیم.
,قبل از دوران کرونا به راحتی به مدرسه و دانشگاه می‌رفتیم و هر زمان اراده می‌کردیم در هر زمینه امکان شرکت در کلاس‌های آموزش آن زمینه اعمّ از کلاس‌های درسی، زبان خارجه، سالن‌های ورزشی، موسیقی، هنر و غیره را داشتیم. اما کرونا تابلوی ایستی در مقابل همه این فرصت‌ها قرار داد تا در سال‌های دیگر عمرمان با علاقه، فرصت طلبی و قدرشناسی بیشتر در این کلاس‌ها حضور پیدا کنیم.
,حضور در مساجد، اماکن و اجتماعات مذهبی و حظ و بهره بردن از امکان معنوی این فضاها، شرکت در مراسم مذهبی، تشییع شهدا و از این قبیل دیگر نعمتی بود که با آمدن کرونا از ما سلب شد و ما اکنون قدر آن را می‌دانیم.
,مکان‌هایی که آرامش دهنده بودند و گره گشا. در این اماکن و مراسمات روحمان را پرورش می‌دادیم و قلبمان را آرام می‌کردیم. در این فضاها زندگی کردن را می‌آموختیم، دسته جمعی به عبادت خداوند بزرگ می‌پرداختیم، در ایام شادی اهل بیت در کنار دیگر مؤمنان و مسلمانان شادی می‌کردیم و در ایام غم و اندوه اهل بیت در فضای غمگسار اشک می‌ریختیم و در عزای ایشان ناله سر می‌دادیم.
,فراموش نکنیم در مدتی که به خواندن این یادداشت مشغول بودیم یک نفر جان خود را در اثر کرونا از دست داد و 12 نفر به آن مبتلا شدند. رعایت فاصله اجتماعی یک و نیم متری از دیگران، ماسک زدن و عدم حضور در اجتماعات خیلی دستورالعمل سخت، دردآور و غیرقابل تحملی نیستند، این‌ها را رعایت کنیم تا زنجیره انتقال این ویروس را از بین برده و هر چه زودتر از شر آن راحت شویم و دوباره همه این نعمت‌ها را دریابیم.
,محرم نزدیک است و گرفتن فرصت عزاداری و سینه زنی برای ایاعبدالله الحسین درّ گران‌بهایی است که اگر آن را از دست بدهیم هیچ جایگزینی برای آن نخواهیم یافت و نه تنها خسرانی در آخرت خواهیم داشت بلکه اثر دوری از عزاداری برای امام حسین علیه‌السّلام را در دنیا نیز خواهیم دید.
,انتهای پیام/ احسان جدیدی
]
ارسال دیدگاه