سرمقاله روزنامه های امروز کشور؛

• دوشنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۹ ۰۹:۰۵
• کد خبر : 1635348

• اخبار
• سیاسی

نگاهی به سرمقاله روزنامه های کثیرالانتشار و چاشنی که هر کدام از رسانه های مکتوب به محتوای امروز نشریات اضافه کردند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ روزنامه‌ها و جراید در بخش سرمقاله و یادداشت روز به بیان دیدگاه‌ها و نظریات اصلی و اساسی خود می‌پردازند؛ نظراتی که بیشتر با خط خبری و سیاسی این جراید همخوانی دارد و می‌توان آن را سخن اول و آخر ارباب جراید عنوان کرد که اهمیت ویژه‌ای نیز دارد. در ادامه یادداشت و سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح کشور با گرایش‌های مختلف سیاسی را می‌خوانید:

قانون‌مداری، باطل‌السحر معضلات...

سید محمدسعید مدنی در کیهان نوشت:

۱-  «در... فتح مکه، زنی از بنی مخزوم مرتکب سرقت شده بود و جرمش محرز گردید، خاندان آن زن که از‌اشراف قریش بودند و اجرای حد سرقت را توهینی به خود تلقی می‌کردند سخت به تکاپو افتادند که رسول خدا(ص) از اجرای حد صرف‌نظر کند. ولی رنگ رسول خدا از خشم برافروخته شد و گفت چه جای شفاعت است؟ مگر قانون خدا را می‌توان به‌خاطر افراد تعطیل کرد.‌ هنگام عصر آن روز در میان جمع سخنرانی کرد و گفت: اقوام و ملل پیشین از آن جهت سقوط کردند و منقرض شدند که در اجرای قانون خدا تبعیض می‌کردند، هر گاه یکی از اقویا و زبر‌دستان مرتکب جرم می‌شد معاف می‌شد و اگر ضعیف و زیردستی مرتکب می‌شد مجازات می‌گشت، سوگند به خدایی که جانم در دست اوست در اجرای عدل در‌باره هیچ‌کس سستی نمی‌کنم هر چند از نزدیک‌ترین خویشاوندان خودم باشد.»
(استاد شهید مطهری. وحی و نبوت. ص ۱۷۵، به نقل از منابع تاریخ اسلام)

۲-  عدالت؛ هدف بزرگ انبیا است. اما هدف بزرگ‌تر انسان‌سازی و سعادت دنیا و رستگاری آخرت است که در سایه حاکمیت قانون مبتنی بر عدالت میسر است. در هرج و مرج و بیداد و بی‌قانونی انسان ساخته نمی‌شود مستبدین و ستمکاران  بر گرده مردم سوار می‌شوند و شخصیت آنها را له می‌کنند. تلاش برای حاکمیت عدالت رمز گشایش‌ها و آغاز حل اساسی مشکلات و معضلات جامعه از اقتصادی و معیشتی گرفته تا فرهنگی و تمدنی است. این است که علی(ع) می‌گوید: اجعل العدل سیفک»!

۳-  در یک سنجش دقیق و بررسی علمی‌و منصفانه مشخص خواهد شد که بسیاری از مشکلاتی که امروز جامعه با آن دست به‌گریبان است ریشه در قانون‌شکنی و دور زدن قانون ‌خواه در گذشته یا همین امروز و خواه با نیت خیر و یا از سر خیانت و فرصت‌طلبی، دارد. چندی پیش برنامه مستند و محققانه‌ای از تلویزیون پخش می‌شد با عنوان «رویای کاغذی» که در آن تلاش شده بود با استفاده از مستندات مکتوب و تصویری و بهره‌گیری از نظرات مسئولان وقت و... به ارزیابی ریشه‌های وضعیت نابسامان و آشفته مسکن که اصلا در شأن یک جامعه اسلامی و انقلابی نیست و سخت موجب زحمت و گرفتاری عموم مردم شده است، بپردازد. نتیجه‌ای که هر بیننده‌ای از این برنامه چند قسمتی می‌گرفت این بود که دلیل وضعیت امروز مسکن ریشه در قانون‌شکنی و رفتارهای غیر‌قانونی بعضی مسئولان گذشته دارد که متأسفانه با وجود هشدارهای کارشناسان و حتی اعتراض بعضی اعضای دولت از حمایت رئیس دولت وقت و سکوت و همراهی بعضی دستگاه‌های نظارتی مثل مجلس برخوردار بود‌، تا آنجا که  قانون‌شکنان به خود اجازه می‌دادند که  در محل مجلس نمایشگاهی از شاهکارهای خود‌ترتیب دهند و «ماکت» عملکرد قانون‌شکنانه خود را به نمایش بگذارند! و... خلاصه قانون‌شکنی و قلدری کار مسکن را به اینجا کشانده است و...

۴-  هر چقدر قانون‌شکنی و دور زدن قانون و تبعیض در اجرای قانون و... ضد ‌جامعه و عموم مردم است و یکی از آفات مهلک پیشرفت و‌ترقی جامعه و نشانه دور بودن یک جامعه از تمدن است، اجرا و پایبندی به قانون موجب رشد و تعالی جامعه می‌شود. قانون و قانونمداری ارتباط مستقیمی‌با تمدن و متمدن بودن دارد. مثلا اینکه می‌بینیم پیامبراکرم(ص) بلافاصله پس از هجرت برکار و بار شهر مدینه و مناسبات اجتماعی و اقتصادی مردم این شهر که از قبایل و قومیت‌ها و مذاهب مختلف بودند «قانون» را مسلط می‌کند، دلیلی ندارد جز اینکه ایشان با همین اقدامات اولیه پس از هجرت (کار، برادری، آزادی و قانون؛...) پایه‌گذار تمدنی بود که بر قله تمدن‌های بشری می‌درخشد و... بنابراین روشن است که امنیت و پیشرفت و سعادت و... بالاخره تمدن جوامع در همیشه تاریخ از آغاز تا امروز در سایه قانون و عمل به قانون عینیت می‌یابد.‌

۵-  مجلس شورای اسلامی به‌عنوان مهم‌ترین نهاد قانونگذاری و یکی از اصلی‌ترین دستگاه‌های نظارتی باید به‌گونه‌ای عمل کند که به یأس و نومیدی بیش از پیش دشمنان خبیث این مملکت و دنباله‌های داخلی آنها منجر شود، دشمنانی که چون انقلاب اسلامی خواب خوش آنها را به هم زده و رویاهای آنها را به کابوس مبدل ساخته است و نقشه‌ها و طراحی‌های زیاده‌خواهانه آنها را در نقاط مختلف جهان به‌ویژه منطقه غرب آسیا و شرق و شمال آفریقا نقش بر آب کرده است کینه‌ای شدید و دشمنی عمیقی با این انقلاب دارند و از همان اولین روزهای پیروزی انقلاب تا به امروز یکسره و بی‌امان این دشمنی و کینه‌توزی را در شکل‌ها و شیوه‌های مختلف بروز داده‌اند.

۶-  تحریم‌های اقتصادی و نظامی و... همه‌جانبه یکی از حربه‌های کهنه دشمنان بوده است اما چند سالی است و بعد از اینکه همه حربه‌های به کار بسته شده علیه این ملک و این ملت مقاوم و انقلابی ره به جایی نبرده است و با شکست و رسوایی آنان تمام شده است، تمام نیرو و توان خود را بر مسئله اقتصاد  متمرکز کرده است و زندگی و معیشت مردم را به شکل وحشیانه و بی‌امان مورد حمله قرار داده است. نیازی به تکرار و سیاهه‌نویسی در‌باره وضعیت کسالت‌بار و نگران‌کننده اقتصاد کشور  نیست، همه کم ‌و بیش  با این وضع و شرایط آشنا هستیم از فشاری که بر گرده طبقات ‌غیر‌مرفه جامعه به‌ویژه طبقات مستضعف و پایین جامعه وارد می‌آید، کم و بیش رنج می‌بریم. آنچه نیاز به گفتن و بازگفتن و تکرار کردن است تکیه و تأکید بر این واقعیت است که در چنین شرایطی جز تکیه بر خویشتن و ظرفیت‌های درونی راهی وجود ندارد. راهی که سال‌هاست رهبر معظم و هشیار انقلاب از آن به‌عنوان «اقتصاد مقاومتی» یاد می‌کند و بر جدی گرفتن آن از سوی همه، علی‌الخصوص مسئولان ارشد و سیاستگذاران و برنامه‌نویسان تأکید موکد می‌کنند. به‌نظر بسیاری از اهل فن و کارشناسان اقتصادی اقتصاد مقاومتی باطل‌السحر توطئه‌ها و خباثت‌های دشمن است که در حربه‌هایی مثل تحریم و... تجلی می‌یابد. 

البته بدیهی است اقتصاد مقاومتی با حرف و شعار عملی نمی‌شود‌، بلکه اقدام و عمل و تدبیر و برنامه لازم دارد. راه اقدام و عمل را هم همه دستگاه‌های ذی‌ربط به‌ویژه مجلس باید با تدابیر و تهمیدات قانونی‌، تصویب قوانین سلبی و ایجابی مناسب برای برداشتن موانع ساختاری و ساختگی هموار نماید. موانعی که یا ریشه در ساختار غلط اقتصادی به ارث مانده از دوران وابستگی‌ها دارد یا به دلیل کمبودها و مشکلات ضعف مدیریت و... بدتر از همه دلایل سیاسی و امنیتی است. چند روز پیش رئیس مجلس شورای اسلامی برای چندمین‌بار اعلام کرد که «اکنون در معرض امتحان بزرگ کارآمدی و حل مشکلات معیشتی جامعه قرار داریم» و «دوره کار و پیگیری مشکلات اقتصادی آغاز شده است.» تجربه تاریخ و مطالعه در گذشته کشورهایی که امروز در دنیا از لحاظ اقتصادی جزو کشورهای پیشرفته دنیا محسوب می‌شوند، نشان می‌دهد که اینان با وابستگی و دریوزگی نزد این و آن کشور و... هرگز به این وضعیت نرسیده‌اند و دلیل اصلی تکیه بر‌داشته‌های خویش و استفاده صحیح و بهینه از سرمایه‌های مادی و انسانی و... مقاومت و روی پای خود ایستادن بوده است. دلبستن به دشمن سرابی بیش نیست. اگر ژنرال‌های نظامی آمریکایی در قرن هجدهم به هنگام تار و مار کردن و قتل‌عام اهالی بومی‌آمریکا یعنی سرخپوستان این جمله معروف را مرتب تکرار می‌کردند که«تنها سرخپوست خوب سرخپوست مرده است» شعار امروز آنها در‌باره مسلمانان خاصه مسلمانان انقلابی و به‌ویژه ملت بزرگ ایران هم همان است. پس این واقعیت را باید باور کرد و این پنبه را از گوش باید خارج‌ کرد که دشمنان با مذاکره و کوتاه آمدن و جنتلمن و «نرمال» برخورد کردن و... از مواضع دشمنی‌شان با انقلابی که عزت و استقلال و آقایی این سرزمین تاریخی و ریشه‌دار را تضمین کرده است کوتاه بیایند و یار انقلاب شوند و جهت حل مشکلات جامعه انقلابی حرکت کنند و قدم بردارند!!

۷-  بدون‌تردید برای مقابله با مشکلات و اصلاح امور در همه عرصه‌ها خاصه معضلات و تنگناهای اقتصادی بازگشت به قانون و عمل با محوریت قانون یکی از اقدامات اجتناب‌ناپذیر و بسیار تأثیرگذار است. 
مجلس یازدهم در این‌باره وظیفه سنگین و تعیین‌کننده‌ای دارد. مجلسی که با شعارهای انقلاب و اقدامات اولیه و قانون‌مدارانه خود  امیدواری‌های زیادی ایجاد کرده و به همین دلیل هم خشم و بغض دشمنان و بدخواهان این آب و خاک و دنباله‌های داخلی آنها  را باعث شده باید با عمل مسئولانه و شجاعانه و بدون گزک‌ دادن دست پرمدعیان بی‌هنر به وظایف خود و تعهدی که در قبال ملک و ملت بر عهده گرفته عمل کند تا همان قدر که موجب یأس و نومیدی دشمن شود بیشتر از آن باعث امیدواری و دلگرمی‌مردم شود. همان کاری که قوه‌قضائیه در یک‌سال و اندی اخیر انجام داده و می‌دهد، و اعتماد مردم را به نظام که سخت مورد کینه و تهاجم دشمن است بیش از پیش جلب کرده است. از آغاز انقلاب تا همین امروز خدشه‌دار کردن اعتماد میان مردم و مسئولان، مردم و نظام؛ یکی از حربه‌های دشمن برای رسیدن به اهداف خود بوده است. رهبر انقلاب بارها بر این معنی تا‌کید فرموده و در آخرین سخنرانی تصویری با مردم (روز عید قربان) از آن به‌عنوان هدف کوتاه‌مدت تحریم‌ها نام بردند...:«دشمن می‌خواهد(با حربه تحریم)... با خسته کردن و به ستوه آوردن ملت... مردم را آشفته کند تا در خیابان‌ها مقابل نظام بایستند.» 

۸-  نکته آخر اینکه هر شخصی در این مملکت پست و مقام و مسئولیتی دارد، رئیس است، وزیر است، وکیل است و... باید همواره در نظر داشته باشد که«جمهوری اسلامی یعنی این؛ مردم محورند؛ مقاصد برای مردم است؛ هدف‌ها متعلق به مردم است، منافع مال و ملک مردم است، اختیار در دست مردم است و...»(رهبر انقلاب،۱۴ خرداد ۹۵ در مرقد امام  و باز باید  توجه داشته باشد که بنا بر قول بنیانگذار جمهوری اسلامی«... ملتفت باشید که اسلام حکومت به آن معنا ندارد. اسلام خدمتگزار دارد، منتهی قوای نظامی هم دارد برای سرکوبی آنهایی که می‌خواهند خیانت بکنند... مقصد عالی اسلام و همه مکتب‌های توحیدی این است که انسان درست بشود...» موضوع خیلی روشن است. جمهوری اسلامی بر خلاف حکومت‌های طاغوتی، حکومت خدمت و کار کردن برای مردم است‌، نه حکومت بر مردم و بهره بردن از مواهب مدیریتی به نفع دنیای خود و اطرافیان خود. مردمی که انقلاب کرده‌اند و بیش از چهل سال است با همه وجود و هستی‌شان پای آن ایستاده‌اند به چنین نظام حکومتی رای داده‌اند در برابر هرگونه انحراف در مسیر انقلاب و تحریف در معنا و فلسفه آن کوتاه نیامده و نمی‌آیند بنابراین هرکس غیراز این فکر و عمل کند خواسته و نا‌خواسته در زمین دشمنی بازی می‌کند که می‌خواهد با شکل دادن به محاسبات و تغییر رفتار مسئولان وزیر و وکیل و... اهداف او را تحقق بخشد و جمهوری اسلامی را از سیرت و ماهیت خود تهی و به اسم و ظواهر و صورتی تبدیل نماید.

آیا سخن صرف فتاح را فاتح می‌کند؟

عباس موسایی در آرمان نوشت:

سخنان پرویز فتاح در برنامه نگاه یک تلویزیون را می‌توان‌ رونمایی زودهنگام و آرام اصولگرایان از کاندیدای خود در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 دانست. آنچه را فتاح بر زبان راند می‌توان تولیدات و برساخته‌های گفتمانی اتاق فکر و طراحان انتخابات آینده، برای تصاحب پوپولیسم منفی ارزیابی کرد. فتاح در این گفت‌وگو کوشید تا معطوف به آنچه در زیر پوست و نبض سیاست در سپهر سیاسی ایران می‌گذرد، «خود» را در قاب و قالبی نرم و پنهان، به‌عنوان «دیگری» اشخاص و جریان‌های سیاسی‌ای که در موقعیت گلایه، اعتراض و تنفر توده مردم قرار دارند، رونمایی کند.

نرم و پنهان، از آن جهت که کوشید سخنانش، سویه‌های سیاسی خشن و آشکاری نیابد، مرزهای مرسوم را درنوردد، از بخشی اشخاص و کانون‌های اصولگرایی تنفرزا، فاصله بگیرد و از نقطه عزیمت سلامت و پاکی، با مخاطب سخن بگوید. این پنهان‌سازی اما آنچنان آشکار است، که خود ایشان نیز نتوانست بدان نپردازد، مخصوصا آنجا که گفت «می‌گویند من برای تبلیغات پوپولیستی و 1400، اینگونه سخن می‌گویم، که اهمیتی ندارد.» اما نگفت که آنهایی که این را می‌گویند، درست تشخیص داده‌اند یا نه و نه تنها حضور خود را تکذیب نکرد، که بخشی از پروژه اتاق فکر پشت سر خود را آشکار ساخت. آنچه اما فتاح و اتاق فکر پشتیبان ایشان در این برنامه نادیده انگاشت، فراتر از آن پنهان‌سازی آشکار، بی‌التفاتی به این نکته مهم بود که «گفتمان‌سازی» امری فراتر از سخن و گفتار است و سویه‌های قدرتمندی از کردار، زمینه، زمانه، هارمونی گفتار و کردار و... را شامل می‌شود.

به عبارتی نمی‌توان سخن صرف را تحت عنوان گفتمان به خورد سیاست داد و با تکیه صرف بر سخن، گفتمانی برساخت و ساختاری را مفصل‌بندی کرد. برعکس می‌توان گفت که گفته‌های فتاح، ناگفته‌هایی را عیان ساخت که بیش و پیش از آنکه برای وی و جریان متبوعش برگی برنده باشد، برگ‌هایی قوی را در دست رقیب قرار خواهد داد. او آنجایی که کوشید، فاصله خود را با اشخاصی که تا دیروز هویت سیاسی مشترکی با ایشان داشت، نمایان سازد، در ذهن و ضمیر مخاطب این سوال را پیش می‌آورد که نسبت ایشان با گذشته‌ای که بخشی از آن بوده است، چیست؟ در این ارتباط، فتاح نیازمند عیان‌سازی مناسبات، مقومات و نظام تفاوت گفتمان امروزین خود با گفتمانی است که تا دیروز بخشی از آن به شمار می‌رفت. سوال بنیادین از فتاح آن است که چگونه می‌توان از بطن و متن یک ساختار، در نقش دیگری و اپوزیسیون آن، ظاهر شد؟

آیا پس از رو شدن بازی اصولگرایان در دهه هشتاد و شکل‌دهی ائتلاف اقتدارگرایی و پوپولیسم منفی، امکان بازتولید آن بازی در قالب پرویز فتاح، امکان‌پذیر است؟ آیا اقتدارگرایان می‌توانند از منتهی‌الیه درون ساختار، شخصی را آنچنان تجهیز کنند که ژست و صورت اپوزیسیون اختیار کند و از دل متن، حاشیه را علیه متن بشوراند؟ از طرفی از منظر تحلیل گفتمان، می‌توان گفت که آنچه فتاح می‌کوشد از منظر شخصی، با غیریت‌سازی با اشخاص گوناگون، برای او هویت‌سازی کند، در مسیر هویت‌سوزی گفتمانی که خود در بطن و متن آن قرار داشته است، گام برداشته است. در یک کلام، فتاح برای ظهور در گفتمان و پوزیشنی جدید، راهی بس دراز در پیش دارد، راهی که چندان برای او راحت نیست. اتکای صرف به سخن، فتاح را با گذشته گفتمان ایران ویران‌کنی که او نیز بخشی از آن است، رها نخواهد ساخت.

آموزش و پرورش نهاد انسان ساز

کوروش الماسی در ابتکار نوشت:

بنابر شواهد بی‫شمار، نظام آموزش و پرورش بعد از گذشت چهار دهه از انقلاب آنگونه که انتظار می‫رود کارآمد نبوده است.

در راستای کارآمدی نظام آموزش و پروش در این موجز به چند نکته کاربردی ارشاراتی کلی و مختصر می‫شود.همانطور که می‫دانیم وظیفه بنیادین نهاد آموزش و پرورش، پرورش شهروندان از طریق آموزش در حوزه‫های گوناگون است.

می‫توان این سوال را مطرح کرد پرورش شهروندان به چه منظور؟ پرورش شهروندان با این هدف که شهروندان بتوانند به عنوان یک عضو در آینده در مجموعه ای به نام جامعه در کنار و با مشارکت دیگر اعضا در راستای تحقق اهداف فردی از طریق راهکارها و اهداف جمعی از جمله ایجاد رفاه، آرامش و امنیت ایفای نقش کنند.

در دورهای گوناگون تاریخی تعاریفی خاص از اهداف و وظایف آموزش و پرورش ارایه شده است. شاید یک تعریف فرا زمانی و فرا فرهنگی این باشد که آموزش و پرورش نهاد انسان ساز(شهروند) است. چراکه بنابر شواهد تجربی، انسان از بدو تولد انسان(شهروند) نیست، بلکه موجودی همانند دیگر موجودات است. «انسان» به عنوان یک عضو (شهروند) جامعه مدنی، محصول زیست اجتماعی است. بنیادی‫ترین نهاد انسان‫ساز در جهان معاصر آموزش و پرورش است.

پر بیراه نیست اگر گفته شود که از آینده نسل هایی که در چند دهه اخیر متولد و رشد کرده‫اند باید نگران بود. چراکه در آموزش و پرورشی با اهدافی غیر کاربردی و عملکردی بسیار ناکارآمد تربیت و آموزش دیده‫اند.

کیفیت، کارآمدی و دست آوردهای نهاد آموزش و پرورش برجسته ترین نماد کارآمدی، آینده نگری، درک منافع ملی، صداقت کارگزاران و صاحب منصبان، فهم چیستی انسان و زیست اجتماعی و... یک دولت (حاکمیت) است. به تعبیری، آموزش و پروش جعبه سیاه حکومت‫ها است.

به منظور نجات انسانیت (شهروند اخلاق و قانون مند) ضروری است تا سیاست‫ورزان، صاحب‫منصبان، دلسوزان و... ایران زمین؛ رقابت‫ها، توهمات یا آرمان‫های غیر کاربردی، عدم صادقت‫ و... را کنار گذاشته و راهکارهایی عاجل برای سامان دهی، کارآمذی، هدفمندی و شفاف کردن وظایف نهاد آموزش و پرورش تدبیر کنند.

با توجه به وجود انواع موسسات به «اصطلاح آموزشی غیر دولتی» که درواقع به هیچ وجه اهداف اجتماعی ندارند بلکه صرفاً اهداف اقتصادی و سیاسی را دنبال می‫کنند، ضروری است تا پرسش شود، آموزش و پرورش، داریم یا نداریم؟ 

انسان به مثابه یک شهروند محصول مستقیم شرایط عینی زمان و مکان و نه امور، اندیشه‫ها و وقایع تاریخی یا رویاها و اهداف معطوف به آینده، است. بنابراین‫ آموزش و پرورشی که مبتنی بر اندیشه‫ها و وقایع تاریخی یا رویاهای معطوف به آینده باشد، بی‫شک منشاء جامعه آشفته و مدیریت کلان ناکارآمد خواهد بود.

آموزش و پرورش نهاد تولید خرد و فهم است. جایی که خرد و فهم باشد، خرافات جایی ندارد. جایی که خرافات نباشد، رفاه، آرامش، امنیت، شادی، توسعه،حاکمیت قانون، عدالت و... وجود خواهد داشت و بالعکس.

حضور و اتمام مراحل گوناگون در آموزش و پرورش باید پیش نیاز و شرط پذیرش شهروندی باشد. آموزش و پرورش تنها سلاح و راهکار مبارزه خرد مندانه، پایدار و کم هزینه با خرافات و جهل که ریشه بیشتر چالش‫های اجتماعی (فقر، عملکردفراقانونی، بی‫اخلاقی و...) و سختی‫های انسانی است، می‫باشد.

کاربردی و سودمند است، اگر آموزش و پرورش در جهان معاصر را اینگونه تعریف کنیم، به بیانی کلی و مختصر، هدف پرورش از طریق آموزش امور گوناگون انسانی و اجتماعی به شهروندان در سنین گوناگون به منظور ایجاد شناخت و دانش از امور عینی ملموس، قابل درک، قابل ارزیابی و سنجش وکاربردی است.

توسعه سیاسی و اجتماعی در امور گوناگون بدون فهم اهمیت و نقش بنیادی آموزش و پرورش به عنوان اصلی ترین نهاد مدنیت به مثابه نهاد انسان ساز (شهروند) بسیار دشوار خواهد بود . پربیراه نیست اگر گفته شود یگانه دلیل و عامل توسعه کشور کشورهای توسعه یافته جدایی تاریج از اذهان نخبگان آن جوامع و محدود کردن تاریخ در نظام آموزش و پرورش و آموزش عالی است.

کارآمدی، هدفمندی، واقع گرایی و... نهاد آموزش و پرورش می تواند کارگزاران و صاحب منصبانی را تربیت کند که منشاء کارآمدی، پایداری و اقتدار مدیریت کلان و توسعه همه جانبه کشور باشند.

انتهای پیام/ک

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #
• #
• #