باهر ارسباران، از بیکاری تا مسافرکشی و دستفروشی

• شنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۹ ۰۷:۱۲
• کد خبر : 1636762

• اخبار
• ورزشی

فدراسیون شمشیربازی به عنوان یک فدراسیون موفق و وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک برای حل مشکل ستاره جوان باید گامی بردارند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ شمشیربازی ایران در سالهای اخیر جهش فوق العاده ای داشته. رشته ای که بعد از دوران رکود و فراموشی دهه 60 و 70، در دهه 80 با حضور تک ستاره ها آرام آرام حرکت رو به جلوی خود را آغاز کرد و توانست به مدال نوبرانه بازیهای آسیایی، جام جهانی و قهرمانی جهان چنگ زده و حتی تا لبه مدال المپیک نیز پیش برود.

در این جهش چشمگیر و درخشان نقش پیمان فخری به عنوان قهرمان سابق و سرمربی فعلی غیرقابل انکار است. او با مشتی از ستاره هایی که دست پروده خود او بوده اند، به قله های درخشانی رسیده که شاید پیش از آن رویای آن نیز دست نیافتنی می نمود. ستاره هایی چون مجتبی عابدینی، علی پاکدامن، محمد رهبری، علی فتوحی و فرزاد باهر ارسباران زیر نظر فخری تیم چغری را درست کرده اند که از هیچ تورنمنتی دست خالی باز نمی گردد.

رویکرد فدراسیون در این سالها اما چندان تناسبی با این نتایج درخشان ندارد. فدراسیون ترجیح داده با نگاه گلخانه ای تمامی سرمایه گذاری خود را معطوف تیم سابر و ستاره های آن کرده و به تیم های اپه و فلوره کمتر توجهی دارد. به گونه ای که در تمام این سالها و در میان هیاهو و قیل و قال تیم سابر تقریبا هیچ خبری از رشته های فلوره و اپه نمی شنویم.

نگاهی که البته شاید چندان غیرمنطقی نباشد. اینکه تمامی بودجه و امکانات در اختیار تیمی قرار بگیرد که ظرفیت درخشش و مدال آوری دارد و می تواند موفقیت کسب کند، یک فرمول کلیشه ای است که شرایط آن را ایجاب می کند که به آن تن داد. اگرچه این فرمول و این نگاه گلخانه ای با توسعه متوازن در تضاد است اما درخشش تیم سابر و کیفیت آنها به اندازه ایست که بتوان در این شرایط سخت، تمامی امکانات را به آنها اختصاص داد.

با این وجود ابهام زمانی پدیدار می شود که در همین تیم سابر نیز شرایط متوازن و همگن نیست و بین نفرات تفاوت های فراوانی وجود دارد. در تیمی که همه اعضای آن در کنار هم سالهاست در اردو حضور دارند و پا به پای هم تمرین کرده و ریاضت کشیده اند، می بینیم که برخی ها نورچشمی هستند و به آنها توجه بیشتری می شود و همین نکته سبب شده تا بی عدالتی در تیم سابر بوجود بیاید. اتفاقی که نوعی بی انگیزگی و سرخوردگی برای بقیه اعضای تیم به همراه دارد که تبعات آن می تواند در مسابقات و تورنمنت های پیش رو گریبان هم تیم موفق را بگیرد.

آنچه در تیم شمشیربازی برای فراز باهر ارسباران رخ داده، دقیقا برتافته از همین نگاه تبعیض آمیز و یکسویه است. شمشیربازان جوانی که در تمام این سالها عضو تیم ملی بوده و به همراه تیم اعزام شده و بیش و کم در افتخارات کسب شده، سهیم بوده اما از منظر توجه و حقوق دریافتی در تیم نفر آخر است.  

این در حالیست که باهر ارسباران در سالهای اخیر نتایج قابل قبولی کسب کرده و در چهار سال گذشته همیشه نفر چهارم تیم بوده. در سال ۲۰۱۶ درمسابقات قهرمانی جهان برزیل که قبل المپیک بود، سابر ایران در حالی به مقام چهارم جهان رسید که فرزاد در ترکیب تیم قرار داشت. همچنین باهر ارسباران در دو مدال نقره تیمی ارزشمند بازی های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون و ۲۰۱۸ جاکارتا در ترکیب تیم قرار داشت.

او پیش از تعطیلی اردوها به دلیل کرونا، تا روز آخر در اردو حضوری پررنگ داشت و پا به پای بقیه تمرین می کرد اما به رغم همه این شرایط، در میان تیم شمشیربازی آخرین نفر از لحاظ دریافت حقوق است و از همه کمتر می گیرد. حقوقی که البته بخشی از آن با کمک های کمیته ملی المپیک برای ورزشکاران و تیم های المپیکی پرداخت می شود.

این شرایط در حالی رخ داده که شمشیربازی با توجه به پیشرفت قابل ملاحظه سالهای اخیر مورد توجه وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک قرار دارد و از لحاظ بودجه ای نسبت به سایر فدراسیون های هم رده، از وضعیت بهتری سود می برد و با توجه به سبک اداره گلخانه ای آن باید بیشتر و بهتر به سرمایه های خود توجه کند.

از سوی دیگر فرزاد باهر ارسباران در میان شمشیربازان تیم سابر، نسبت به همه شرایط بدتری دارد و تنها فردی است که به رغم مدال های اخیر و مصوربه وزارت ورزش و جوانان مبنی بر استخدام، هنوز شاغل نشده و بیکار است و هیچ منبع درآمد دیگری ندارد. آنچه لزوم توجه به این شمشیرباز جوان را بیشتر می کند. فدراسیون شمشیربازی به عنوان یک فدراسیون موفق و وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک برای حل مشکل استخدام این ستاره جوان باید گامی برداشته تا دغدغه های باهر در سال منتهی المپیک کمتر شده و تمامی تمرکز خود را معطوف تمرین و آماده سازی برای درخشش در توکیو کند. اتفاقی که تا به امروز از او دریغ شده و همین مشکلات فراوانی را برای او پدید آورده.

*باهرارسباران: استخدامم نمی کنند، باید مسافرکشی کنم یا دستفروشی

در‌حالی‌که 12 سال از حضور باهر در تیم ملی سابر می‌گذرد اما او حتی حقوق ماهانه هم ندارد: «من تا آخرین لحظه که تیم سهمیه المپیک 2020 توکیو را گرفت، با تیم تمرین کردم اما رئیس فدراسیون همان حقوق ناچیزی را هم که به من می‌داد، قطع کرد. باقرزاده 700 هزار تومان حقوق برای من تعیین کرده بود که 70 هزار تومانش هم به خاطر مالیات کم می‌شود. این 630 هزار تومانی هم که به من می‌داد، به خاطر سفارش‌های پیمان فخری سرمربی‌مان بود. در سال‌های قبل هم که حقوق می‌گرفتم، 300 هزار تومان بود که همیشگی نبود. این پول‌ها حتی هزینه ایاب‌و‌ذهاب من از تبریز به تهران هم نیست. فدراسیون می‌گوید بروید و از هیئت شمشیربازی استانتان این هزینه را بگیرید که آنها هم نمی‌دهند. من، رهبری و محمد فتوحی که ساکن شهرستانیم، همیشه خودمان باید هزینه‌های رفت‌وآمدمان را بدهیم. اینها همه در حالی است که نه لیگ پویایی داریم و نه بیمه‌ای».

باهر که ساکن تبریز است، درباره با وضعیت استخدامش و مشکلات موجود می‌گوید: 6 سال پیش که از بازی‌های آسیایی 2014 برگشتم، گفتند در اداره ورزش استان استخدامم می‌کنند. اول گفتند پایان خدمت نداری، پایان خدمتم را گرفتم. بعد گفتند مدرک تحصیلی نداری، آنها را گرفتم اما هنوز هیچ کاری نکرده‌اند. کسانی هستند که در این اداره مدرک تحصیلی هم ندارند اما با پارتی‌بازی استخدام شده‌اند. سه سال است که هر ماه باید از تبریز به تهران بیایم و به وزارت ورزش بروم. وزارت ورزش من را به اداره ورزش استانم پاس می‌دهد. استان به وزارتخانه زنگ می‌زند و در جواب می‌گویند باید از بالا دستور بیاید. سه سال است در رفت و آمد هستم‌. کارشناسان استخدام وزارت می‌گویند باید منتظر باشید تا جلسه تشکیل شود. می‌گویند در این مدت جلسه بوده، ولی نام شما مطرح نشده است‌.

وی خاطر نشان کرد: من شغلی ندارم و متأسفانه فقط وعده و وعید شنیدم. در استان فقط می‌گویند تمرین کن و به فکر المپیک باش. من گاهی پول ایاب ذهاب نداشتم. در این پنج شش ماه هم با لغو مسابقات هیچ دریافتی و پاداشی نداشتم. قبل از آن در اعزام‌ها پاداش داشتیم که آنهم قطع شده. امیدوارم مشکل استخدام من در استان‌مان برطرف شود. کار دیگری جز شمشیربازی بلد نیستم و اگر استخدام نشوم، باید  مسافرکش شوم یا دستفروش!

انتهای پیام

• برچسب ها
• #
• #
• #
• #