محمد مهدی زارع شحنه از روشندلان و کم بینایان یزدی است که بزرگترین مشکل جامعه روشندلان را نگاه غلط ترحم آمیز و یا مبالغه آمیز مدیران و مسئولان به آنها میداند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از یزدرسا، روز 15 اکتبر برابر با 24 مهر ماه روز جهانی «عصای سفید» یا روز جهانی «ایمنی نابینایان» نامگذاری شده است و اﯾﻦ روز ﺟﻬﺖ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﻪ روﺷﻨﺪﻻن، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت آﻧﻬﺎ و اﯾﺠﺎد ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن از ﻋﺼﺎی ﺳﻔﯿﺪ اﺳﺖ.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, یزدرسا,به همین مناسبت، یزد رسا گفتگویی با محمد مهدی زارع شحنه از روشندلان و کم بینایان یزدی دارد. وی که 40 سال سن دارد و دارای دو فرزند است. مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد را در رشته اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گذرانده و اکنون دانش آموخته دکترای اقتصاد از دانشگاه یزد و عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور است.
زارع شحنه در گفتگو با یزدرسا در خصوص محدودیتهایی که نابینایان با آن مواجه هستند، گفت: واقعیت این است که نابینایی بسیاری از مسائل و محدودیتها را در زمینههای مختلف به وجود میآورد و فرد برای انجام هر کاری با یک سری محدودیتها مواجه است اما انسان اگر بخواهد در زندگی موفق شود و حرکت رو به جلویی داشته باشد باید محدودیتها را کنار زده و با امید به آینده برای رسیدن به هدف تلاش کند.
وی با بیان اینکه محدودیتهای موجود نباید فرد را سرخورده و ناامید کند و از کار و تلاش دست بردارد، ادامه داد: کم بینایی و مشکلاتی که داشتم من را از خیلی چیزها باز میداشت و با اینکه به بسیاری از فعالیتهایی که دوستان و هم سن و سالانم انجام میدادند مانند فوتبال، دوچرخه سواری و ... بسیار علاقمند بودم نمیتوانستم آنها را انجام دهم اما با علاقهای که به درس خواندن و مطالعه داشتم بهترین راهی که برای روشنتر شدن آیندهام دیدم ادامه تحصیل در رشته مورد نظر و دانشگاههای معتبر بود و تمام انرژی خودم را صرف درس خواندن کردم.
این روشندل یزدی عنوان کرد: با اینکه والدینم افراد تحصیلکردهای نبودند اما پدرم به تحصیل فرزندان خود اهمیت زیادی میداد و من را در زمینه ادامه تحصیل بسیار تشویق میکرد از طرفی از برادر بزرگترم نیز الگوبرداری میکردم و چون با چهار سال اختلاف سن معمولا یک پایه تحصیلی از من بالاتر بود با نگاه به پیشرفت او، به درس خواندن علاقمند تر میشدم و حرکت رو به جلویی داشتم.
زارع ادامه داد: تشکل جامعه نابینایان استان یزد نیز محیطی بود که در نوع نگاه من به زندگی و کسب موفقیت تاثیر بسیار زیادی داشت، همچنین تحصیل در دانشگاه علامه طباطبایی و برخوردار شدن از اساتید مطرح و دانشجویان موفق نیز تاثیر بسزایی در موفقیتم در تحصل و زندگی داشت.
وی بزرگترین مشکل نابینایان در استان را نگاه غلط مسئولان به جامعه روشندلان دانست و گفت: مدیران و مسئولان یک سازمان و اداره وقتی با یک روشندل به عنوان ارباب رجوع یا جویای شغل مواجه میشوند نگاه غلطی به او دارند و با این نگاه غلط نمیتوان انتظار داشت اقدامی از سوی آنها برای نابینایان صورت گیرد.
این روشندل موفق یزدی ادامه داد: نگاه مردم و با نگاه مدیران و مسئولان به جامعه نابینا نباید ترحم آمیز و یا مبالغه آمیز باشد، بلکه باید نگاه واقع گرایانه داشته باشند که هم محدودیتهای روشندلان و هم قابلیتهای آنها را ببیند. چنانچه این نوع نگاه واقع گرایانه وجود داشته باشد میتواند اقدامات خوبی برای حمایت و حل مشکلات روشندلان انجام داد.
زارع با اشاره به دلسردیهایی که ممکن است فرد در طول زندگی با آن مواجه شود در توصیه به روشندلان یزدی گفت: این طبیعی است که یک فرد با توجه به شرایط، محدودیتها و مشکلاتی که دارد گاهی اوقات دچار ناامیدی و دلسردی شودو من نیز دائما فردی پویا و خوشحال نبودم و به خاطر مشکلات بینایی و سایر مسائل دچار ناراحتی شدم اما این موارد نباید غالب بر زندگی و سد راه پیشرفت انسان شود، انسان باید با تلاش و کوششی که دارد برای رسیدن به اهداف خود قدم بردارد و مطمئنا خداوند هیچ تلاشی را بی نتیجه نخواهد گذاشت.
انتهای پیام/
به همین مناسبت، یزد رسا گفتگویی با محمد مهدی زارع شحنه از روشندلان و کم بینایان یزدی دارد. وی که 40 سال سن دارد و دارای دو فرزند است. مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد را در رشته اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گذرانده و اکنون دانش آموخته دکترای اقتصاد از دانشگاه یزد و عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور است.
,زارع شحنه در گفتگو با یزدرسا در خصوص محدودیتهایی که نابینایان با آن مواجه هستند، گفت: واقعیت این است که نابینایی بسیاری از مسائل و محدودیتها را در زمینههای مختلف به وجود میآورد و فرد برای انجام هر کاری با یک سری محدودیتها مواجه است اما انسان اگر بخواهد در زندگی موفق شود و حرکت رو به جلویی داشته باشد باید محدودیتها را کنار زده و با امید به آینده برای رسیدن به هدف تلاش کند.
, یزدرسا,وی با بیان اینکه محدودیتهای موجود نباید فرد را سرخورده و ناامید کند و از کار و تلاش دست بردارد، ادامه داد: کم بینایی و مشکلاتی که داشتم من را از خیلی چیزها باز میداشت و با اینکه به بسیاری از فعالیتهایی که دوستان و هم سن و سالانم انجام میدادند مانند فوتبال، دوچرخه سواری و ... بسیار علاقمند بودم نمیتوانستم آنها را انجام دهم اما با علاقهای که به درس خواندن و مطالعه داشتم بهترین راهی که برای روشنتر شدن آیندهام دیدم ادامه تحصیل در رشته مورد نظر و دانشگاههای معتبر بود و تمام انرژی خودم را صرف درس خواندن کردم.
,, ,
این روشندل یزدی عنوان کرد: با اینکه والدینم افراد تحصیلکردهای نبودند اما پدرم به تحصیل فرزندان خود اهمیت زیادی میداد و من را در زمینه ادامه تحصیل بسیار تشویق میکرد از طرفی از برادر بزرگترم نیز الگوبرداری میکردم و چون با چهار سال اختلاف سن معمولا یک پایه تحصیلی از من بالاتر بود با نگاه به پیشرفت او، به درس خواندن علاقمند تر میشدم و حرکت رو به جلویی داشتم.
,زارع ادامه داد: تشکل جامعه نابینایان استان یزد نیز محیطی بود که در نوع نگاه من به زندگی و کسب موفقیت تاثیر بسیار زیادی داشت، همچنین تحصیل در دانشگاه علامه طباطبایی و برخوردار شدن از اساتید مطرح و دانشجویان موفق نیز تاثیر بسزایی در موفقیتم در تحصل و زندگی داشت.
,, ,
وی بزرگترین مشکل نابینایان در استان را نگاه غلط مسئولان به جامعه روشندلان دانست و گفت: مدیران و مسئولان یک سازمان و اداره وقتی با یک روشندل به عنوان ارباب رجوع یا جویای شغل مواجه میشوند نگاه غلطی به او دارند و با این نگاه غلط نمیتوان انتظار داشت اقدامی از سوی آنها برای نابینایان صورت گیرد.
,این روشندل موفق یزدی ادامه داد: نگاه مردم و با نگاه مدیران و مسئولان به جامعه نابینا نباید ترحم آمیز و یا مبالغه آمیز باشد، بلکه باید نگاه واقع گرایانه داشته باشند که هم محدودیتهای روشندلان و هم قابلیتهای آنها را ببیند. چنانچه این نوع نگاه واقع گرایانه وجود داشته باشد میتواند اقدامات خوبی برای حمایت و حل مشکلات روشندلان انجام داد.
,زارع با اشاره به دلسردیهایی که ممکن است فرد در طول زندگی با آن مواجه شود در توصیه به روشندلان یزدی گفت: این طبیعی است که یک فرد با توجه به شرایط، محدودیتها و مشکلاتی که دارد گاهی اوقات دچار ناامیدی و دلسردی شودو من نیز دائما فردی پویا و خوشحال نبودم و به خاطر مشکلات بینایی و سایر مسائل دچار ناراحتی شدم اما این موارد نباید غالب بر زندگی و سد راه پیشرفت انسان شود، انسان باید با تلاش و کوششی که دارد برای رسیدن به اهداف خود قدم بردارد و مطمئنا خداوند هیچ تلاشی را بی نتیجه نخواهد گذاشت.
,انتهای پیام/
,]
ارسال دیدگاه