اخبار داغ

آنچه درباره انتخابات آمریکا باید بدانید/ راهیابی به کاخ سفید انتخابی است یا انتصابی؟! + فیلم

آنچه درباره انتخابات آمریکا باید بدانید/ راهیابی به کاخ سفید انتخابی است یا انتصابی؟! + فیلم
نه تنها سیستم حکومت در ایالات متحده یک حکومت مردم سالاری نیست بلکه یک سیستم حکومت الیگارشی طبقه سرمایه دار است که تنها چیزی که در آن دیده نمی شود، نقش رأی مردم در تصمیم گیری و تصمیم سازی است پس آنچه امروز به خرُد ملل دنیا به عنوان نوع ممتاز حکومت داده اند یک پروپاگاندای رسانه ای است که به مرور در اذهان ملکه شده است.
[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از ۸دی، شاید وقتی صحبت از برگزاری انتخابات آزاد می شود اینگونه در اذهان رسوخ می کند که ایالات متحده آمریکا پرچمدار برگزاری انتخابات یا دموکراسی است که یکی از بهترین نوع حکومت ها برای همه ماها ترسیم شده است.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, ۸دی,

اینکه دموکراسی واقعا بهترین نوع حکومت است یا خیر؟! باید مجالی دیگر را در نظر گرفت تا فوائد یا معایب آن را مطرح کرد ولی به بهانه برگزاری انتخابات آمریکا چند نکته در مورد سابقه و کیفیت انتخابات در این کشور را تقدیم می کنیم.

,

در علم سیاست هم دانشجو و هم استاد اینگونه می آموزد و می آموزاند که “جان لاک” پدر آزادی نوین است. بعبارت دیگر “آزادی مدرن ” را مدیون لیبرال دموکراسی و نظریات امثال آقای “جان لاک” می دانند.

,

اما واقعیت آن است که لاک، کتاب “دو رسالت” را می نگارد و خود یکی از سهام داران اصلی شرکت برده داری در کارولینا شمالی آمریکا است.

,

آیا تراژدی دردناکتر از این می شود که کسانی هستند که می توانند برده دار بزرگی را با اسم پدر آزادی به خُرد مردم بدهند؟!

,

با این مقدمه باید بدانیم که نه تنها سیستم حکومت در ایالات متحده یک حکومت مردم سلاری نیست بلکه یک سیستم حکومت الیگارشی طبقه سرمایه دار است که تنها چیزی که در آن دیده نمی شود، نقش رأی مردم در تصمیم گیری و تصمیم سازی است پس آنچه امروز به خرُد ملل دنیا به عنوان نوع ممتاز حکومت داده اند یک پروپاگاندای رسانه ای است که به مرور در اذهان ملکه شده است.

,

وقتی به سپهر سیاسی و انتخاباتی آمریکا نگاه می کنیم می ببینیم که اولین رئیس جمهور آمریکا “جرج واشنگتن” است که تنها با ۳۹هزار رأی این عنوان را کسب کرد. یعنی با مشارکت حدود ۱/۸ درصد مردم به رئیس جمهور شدن  او رأی دادند و این در حالی است که همان زمان جمعیت ۶۰۰هزار نفری سیاه پوست آمریکا حق رأی و مشارکت در انتخابات را نداشتند و در طبقه سفید پوستان هم تنها مالکان و زمین داران می توانستند پای صندوق حاضر شوند. با این تفسیر روشن می شود که جرج واشنگتن آنقدری که نماینده طبقه سرمایه دار است، نماینده مردم آمریکا نیست.

,

هرچند این روزها این نقص برطرف شده اما در ادامه اشاره خواهیم کرد که با وجود مرتفع شدن آن اما سیستم قانون اساسی جور دیگر این تمامیت خواهی طبقه سرمایه را حفظ کرده است.

,

دومین نکته ای که می توانیم درباره انتخابات آمریکا بگوییم این است که “مردم” مناطقی مثل “گوام” یا پورتوریکو + که بطور مستقیم تحت نفوذ دولت فدرال آمریکا هستند، یعنی رئیس جمهور آمریکا رئیس جمهور آنان هم هست حق رأی ندارند و نمی توانند در انتخابات ریاست جمهوری مشارکت کنند. پس بخش هایی از ایالات متحده امریکا حق مشارکت نداشته و این عدم حق مشارکت شاید ناقض دموکراسی یا حکومت مردم بر مردم باشد. یعنی علی رغم شعارهایی که داده می شده آنچه که خود نمایی می کند عدم اجازه رأی به شهروندان ذی نفع است.

,
, ,

این عدم اجازه به این معنا نیست که دیگر مردم آمریکا حق انتخاب رئیس جمهور را دارند، بکله اصولا مردم آمریکا رئیس جمهور را انتخاب نمی کنند آنچه که مردم انتخاب می کنند الکترال یا همان نمایندگان حزب مورد نظر است و این نمایندگان هستند که به شخص کاندیدای ریاست جمهور رأی می دهند.

با این تفاسیر مردمی که حتی حق رأی هم دارند هرگز نمی توانند رئیس جمهور انتخاب کنند بلکه فقط حق سرنوشت خود را به یک عده ای دیگر در قالب (الکترال) می دهند و این الکترال ها حتی می توانند بر عکس نظر مردم آمریکا رییس جمهور را انتخاب کنند.

یعنی نمایندگان حزبی (الکترال) در رأی دادن به نظر خود و منافع خودشان توجه کرده و نه مردم، پس رئیس جمهور ایالات متحده توسط مردم نبوده و مادامی که این نقیصه وجود دارد باید در سیستم حکومت امریکا که همان دموکراسی است شک کرد.
از مردم که بگذریم باید دید که آیا همه ی نخبگان سیاسی، اجتماعی و… آمریکا می توانند کاندیدا کرسی ریاست جمهوری شوند یا خیر؟ باید بدانیم که سیستم حکومت آمریکا فقط دو حزب “دموکرات و جمهوری خواه ” در انحصار خود دارند و اجازه نفوذ به افراد مستقل را نمی دهند.

مثلا در انتخابات سال ۱۹۹۲ آقای “راث پروت” که در جریان انتخابات خارج از احزاب “جمهوریخواه و دموکرات” توانسته بود ۱۹درصد آرا را کسب کند حتی نتوانست یک رأی الکترال را به خود اختصاص دهد و به ناچارا از صحنه سیاسی کنار رفت. پس در قاموس حکومت با سیستم دموکراسی باید مردم هرکس را تشخصیص دهند انتخاب کنند و هر فردی که احساس کند نخبه است و بتواند نظر مردم را به خود جلب کند بتواند با دیگران رقابت کند اما واقعیت تاریخی این است که چنین چیزی در آمریکا وجود ندارد و ما باید باور کنیم که نه تنها سیستم حاکم و کسب قدرت در آمریکا یک حکومت مردم سالاری نیست بلکه یک حکومت الیگارشی است. سیستم بسته ای که فقط گروه های اشراف و سرمایه دار در قالب دو حزب با هم رقابت می کنند و راه نفوذ نظر سوم را بسته اند تا قدرت بین خودشان حفظ شود.

ما حتی می توانیم این ادعا را هم داشته باشیم که رییس جمهور در آمریکا نه تنها انتخابی نیست بلکه انتصابی است! چرا که ابتدا که مردم مستقیم انتخاب نمی کنند و با انتخاب نماینده (الکترال) هیچ تضمینی نیست که نماینده مردمْ طبق نظر مردم به کاندیدای مورد نظر رأی دهد و در ادامه باید بدانیم حتی اگر کسی در انتخابات حائز اکثریت آرا هم بشود نمی تواند خود را رئیس جمهور بداند چرا که آنکه رئیس جمهور انتخاب می کند رأی الکترال (نمایندگان) است نه رأی اکثریت مردم!

مثلا در انتخابات سال ۲۰۰۰ وقتی ” الگور ” و “بوش” با هم برای راه یابی به کاخ سفید رقابت کردند این الگور بود که توانست اکثریت آرا را کسب کند اما آنکس که وارد کاخ سفید شد، بوش پسر بود! تا این نکته در اذهان آگاهان تبادر شود که انتخابات در ایالات متحده آمریکا آنقدری که در امواج رسانه ای بوق و کرنا می شود، انتخابی نیست، بلکه انتصابی است! و شعارهای قشنگی مانند حکومت مردم بر مردم، تأثیر مستقیم مردم بر سرنوشت خود و … صرفا در حد همان حرف و شعار مانده است و ابزاری است که دیگر کشورها را چپاول کنند وگرنه خودشان هیچ اعتقادی به سیستم دموکراسی نداشته و ندارند.

انتهای پیام/
,

این عدم اجازه به این معنا نیست که دیگر مردم آمریکا حق انتخاب رئیس جمهور را دارند، بکله اصولا مردم آمریکا رئیس جمهور را انتخاب نمی کنند آنچه که مردم انتخاب می کنند الکترال یا همان نمایندگان حزب مورد نظر است و این نمایندگان هستند که به شخص کاندیدای ریاست جمهور رأی می دهند.

,

با این تفاسیر مردمی که حتی حق رأی هم دارند هرگز نمی توانند رئیس جمهور انتخاب کنند بلکه فقط حق سرنوشت خود را به یک عده ای دیگر در قالب (الکترال) می دهند و این الکترال ها حتی می توانند بر عکس نظر مردم آمریکا رییس جمهور را انتخاب کنند.

,

یعنی نمایندگان حزبی (الکترال) در رأی دادن به نظر خود و منافع خودشان توجه کرده و نه مردم، پس رئیس جمهور ایالات متحده توسط مردم نبوده و مادامی که این نقیصه وجود دارد باید در سیستم حکومت امریکا که همان دموکراسی است شک کرد.
از مردم که بگذریم باید دید که آیا همه ی نخبگان سیاسی، اجتماعی و… آمریکا می توانند کاندیدا کرسی ریاست جمهوری شوند یا خیر؟ باید بدانیم که سیستم حکومت آمریکا فقط دو حزب “دموکرات و جمهوری خواه ” در انحصار خود دارند و اجازه نفوذ به افراد مستقل را نمی دهند.

,
,

مثلا در انتخابات سال ۱۹۹۲ آقای “راث پروت” که در جریان انتخابات خارج از احزاب “جمهوریخواه و دموکرات” توانسته بود ۱۹درصد آرا را کسب کند حتی نتوانست یک رأی الکترال را به خود اختصاص دهد و به ناچارا از صحنه سیاسی کنار رفت. پس در قاموس حکومت با سیستم دموکراسی باید مردم هرکس را تشخصیص دهند انتخاب کنند و هر فردی که احساس کند نخبه است و بتواند نظر مردم را به خود جلب کند بتواند با دیگران رقابت کند اما واقعیت تاریخی این است که چنین چیزی در آمریکا وجود ندارد و ما باید باور کنیم که نه تنها سیستم حاکم و کسب قدرت در آمریکا یک حکومت مردم سالاری نیست بلکه یک حکومت الیگارشی است. سیستم بسته ای که فقط گروه های اشراف و سرمایه دار در قالب دو حزب با هم رقابت می کنند و راه نفوذ نظر سوم را بسته اند تا قدرت بین خودشان حفظ شود.

,
, ,

ما حتی می توانیم این ادعا را هم داشته باشیم که رییس جمهور در آمریکا نه تنها انتخابی نیست بلکه انتصابی است! چرا که ابتدا که مردم مستقیم انتخاب نمی کنند و با انتخاب نماینده (الکترال) هیچ تضمینی نیست که نماینده مردمْ طبق نظر مردم به کاندیدای مورد نظر رأی دهد و در ادامه باید بدانیم حتی اگر کسی در انتخابات حائز اکثریت آرا هم بشود نمی تواند خود را رئیس جمهور بداند چرا که آنکه رئیس جمهور انتخاب می کند رأی الکترال (نمایندگان) است نه رأی اکثریت مردم!

مثلا در انتخابات سال ۲۰۰۰ وقتی ” الگور ” و “بوش” با هم برای راه یابی به کاخ سفید رقابت کردند این الگور بود که توانست اکثریت آرا را کسب کند اما آنکس که وارد کاخ سفید شد، بوش پسر بود! تا این نکته در اذهان آگاهان تبادر شود که انتخابات در ایالات متحده آمریکا آنقدری که در امواج رسانه ای بوق و کرنا می شود، انتخابی نیست، بلکه انتصابی است! و شعارهای قشنگی مانند حکومت مردم بر مردم، تأثیر مستقیم مردم بر سرنوشت خود و … صرفا در حد همان حرف و شعار مانده است و ابزاری است که دیگر کشورها را چپاول کنند وگرنه خودشان هیچ اعتقادی به سیستم دموکراسی نداشته و ندارند.

انتهای پیام/
,

ما حتی می توانیم این ادعا را هم داشته باشیم که رییس جمهور در آمریکا نه تنها انتخابی نیست بلکه انتصابی است! چرا که ابتدا که مردم مستقیم انتخاب نمی کنند و با انتخاب نماینده (الکترال) هیچ تضمینی نیست که نماینده مردمْ طبق نظر مردم به کاندیدای مورد نظر رأی دهد و در ادامه باید بدانیم حتی اگر کسی در انتخابات حائز اکثریت آرا هم بشود نمی تواند خود را رئیس جمهور بداند چرا که آنکه رئیس جمهور انتخاب می کند رأی الکترال (نمایندگان) است نه رأی اکثریت مردم!

,

مثلا در انتخابات سال ۲۰۰۰ وقتی ” الگور ” و “بوش” با هم برای راه یابی به کاخ سفید رقابت کردند این الگور بود که توانست اکثریت آرا را کسب کند اما آنکس که وارد کاخ سفید شد، بوش پسر بود! تا این نکته در اذهان آگاهان تبادر شود که انتخابات در ایالات متحده آمریکا آنقدری که در امواج رسانه ای بوق و کرنا می شود، انتخابی نیست، بلکه انتصابی است! و شعارهای قشنگی مانند حکومت مردم بر مردم، تأثیر مستقیم مردم بر سرنوشت خود و … صرفا در حد همان حرف و شعار مانده است و ابزاری است که دیگر کشورها را چپاول کنند وگرنه خودشان هیچ اعتقادی به سیستم دموکراسی نداشته و ندارند.

,
, ,
انتهای پیام/
,

 

]
  • برچسب ها
  • #
  • #
  • #

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه