اخبار داغ

مشق اراده به سبک دختر باران؛

روایتی از زندگی بانوی گیلانی که به ناگهان دنیا برایش تیره و تار شد/ از نابینایی در نوجوانی تا کسب رتبه های برتر دانشگاه تهران!

روایتی از زندگی بانوی گیلانی که به ناگهان دنیا برایش تیره و تار شد/ از نابینایی در نوجوانی تا کسب رتبه های برتر دانشگاه تهران!
حلیمه جعفرپور، شاعر کتاب دختر باران است که اگرچه در نوجوانی به یک باره نور چشمانش را از دست داد و دنیا برایش تیره و تار شد اما به همت پدری که همیشه حامی اش بوده، اراده بلندش را به رخ کشید و رتبه های بالای علمی را کسب کرد؛ او در مقطع کارشناسی ارشد با رتبه ۷ وارد دانشگاه تهران شد این در حالی است که در مقطع دکترا جزء استعدادهای درخشان دانشگاه محسوب می شد و هم اکنون نیز در دانشگاه الزهراء تهران مشغول تدریس است.
[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از 8دی، روز جهانی معلولین از سال ۱۹۹۲ که از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد اعلام شد، هر ساله در  ۱۳ آذر یا ۳ دسامبر برگزار می‌شود. هدف از تعیین این روز ارتقاء رشد اذهان عمومی درباره مسائل مربوط به معلولیتهای مختلف؛ و افزایش آگاهیهایی بوده است که می‌بایست از مسئله پیوستن افراد معلول در تمامی جنبه‌های سیاسی؛ اجتماعی؛ اقتصادی و فرهنگی زندگی منتج شود.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, 8دی,

رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران در مورد معلولان می‌ فرمایند: «وقتی نفس ناطق انسان قوی باشد، باکی از این نیست که جسمش علیل باشد. انسان به روح، انسان است.»

امروزه شاهد تلاش‎‌هایی در راستای تقویت تغییرپذیری جوامع در برابر تغییرات و همچنین برای توانمند سازی زنان و مردان در استفاده از فرصت‌ها، توجه به حقوق و دغدغه افراد معلول بیش از پیش هستیم.

معلولیت گاه می‌تواند برای یک فرد محدودیت، خانه نشینی، انزوا و افسردگی بیاورد و گاهی می‌تواند تنها یک دغدغه فکری در گوشه ذهن در کنار دیگر دغدغه ها باشد؛ هم اکنون افراد بسیاری هستند که با وجود انواع مختلفی از معلولیت پله های ترقی را طی کرده و خسته نشده اند.

حلیمه جعفرپور، بانوی روشندلی که اصالتا اهل یکی از روستاهای شفت است که نابینایی مانع پیشرفتش نشد بلکه این روزها مشغول تدریس در دانشگاه الزهرای تهران است.

حلیمه جعفر پور در گفت و گو با خبرنگار 8دی، در رابطه با خود اظهار کرد: در حال حاضر دانشجوی دکتری رشته تاریخ و تمدن ملل اسلامی در دانشگاه تهران هستم، از دوره لیسانس در تهران بودم و در دانشگاه الزهرا برای کارشناسی ارشد درس خواندم.

جعفر پور با بیان اینکه از سن ۱۴ سالگی در اثر بیماری بینایی خود را از دست دادم که به دلیل شرایط، چند سال توقف در آموزش داشتم، بیان کرد: بعد از آن دوره توقف پشت سر هم درس خواندم و با رتبه های بالا و خوب توانستم وارد دانشگاه های مطرح کشور شوم، همچنین با رتبه ۷ برای کارشناسی ارشد وارد دانشگاه تهران شده و در این دانشگاه در مقطع دکترا جزء استعدادهای درخشان محسوب شدم و هم اکنون نیز در دانشگاه الزهرا تدریس می‌کنم.

استاد دانشگاه الزهرا ادامه داد: شاید حرف زدن از آن روزها بعد از گذشت این همه سال کمی ساده تر باشد من در یکی از روستاهای شفت زندگی می کردم و خیلی ناگهانی در اثر بیماری طی مدت ۳ تا ۴ ماه وارد دنیای جدیدی شدم دنیایی که پیش از آن با آن آشنا نبودم و خود و اطرافیانم نیز کسی این گونه نبود و همیشه زندگی عادی داشتیم.

وی با بیان اینکه چند وقتی طول کشید تا با این اتفاق کنار آمدم و قبول کردم که در این شرایط باید زندگی کنم و به زندگی لبخند بزنم گفت: همانطور که در شرایط عادی برای افراد بینا مشکلاتی وجود دارد من هم با این مشکل و سختی که قطعاً بسیار دشوار و سخت است کنار آمدم و آن را به عنوان یک واقعیت در زندگی پذیرفتم.

پدرم همیشه در کنارم ماند

جعفرپور با اشاره به اینکه در این مسیر چندین برابر بیشتر از افراد عادی تلاش کردم تا توانستم در مسیر موفقیت و درست قرار بگیرم و به اهدافم دست پیدا کنم افزود: این چیزی بود که تنهایی به آن نرسیدم در این راه ابتدا لطف خدا، سپس خانواده و مخصوصا حمایت‌های پدرم همیشه در کنارم بود تا زمانی که کم کم وارد اجتماع شده و با کسانی برخورد کردم که پیش از من این راه را رفته بودند و من دیدم که هنوز هم زندگی لذت بخش است، جریان دارد و زیباست.

استاد دانشگاه الزهرا با اشاره به اینکه دوست شدن با افرادی که شبیه به خودم بودند یک عامل انگیزشی بود که باعث تسریع در روند حرکت به جلو شد بیان کرد: من توانستم از موانع زیادی بگذرم و حداقل آن این بود که برای خودم مفید باشم و از این وضعیت احساس بدی نداشته باشم، توانستم شرایط موجود را کنترل و مدیریت کنم و در واقع خودم را در جامعه بزرگ مطرح کنم.

این بانوی گیلانی با اشاره به اینکه همواره با افراد عادی رقابت داشتم اما در بسیاری از مواقع از آنها بهتر عمل می کردم و جلوتر بودم گفت: تشویق استادانم هم باعث افزایش روحیه در من می‌شد.

همه عوامل در کنار هم برای رسیدن به اهداف نقش دارند

وی با تاکید بر اینکه انسان در شرایط سخت و دشوار باید به عقلانیت رسیده باشد و قبول کند که همه عوامل با هم در رسیدن به اهداف نقش دارند گفت: خانواده عامل مهم است، چون در دانشگاه دوستی را دیدم که حمایت همه جانبه خانواده را داشت اما به سختی با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کرد زیرا چیزی فراتر از توان خود از خودش انتظار داشت؛ در این شرایط آدمی باید از وجود و نهاد خود چیزی را بخواهد که می داند می‌تواند و ویژگی‌های آن در وجودش هست.

جعفر پور در ادامه تصریح کرد: بینایی بسیار مهم و اثرگذار است و ما باید قبول کنیم که با وجود عدم بینایی شاید نتوانیم یک وکیل، مهندس یا پزشک خیلی خوبی باشیم باید همه این نتوانستن ها را کنار بگذاریم و به سمت کارهایی برویم که می دانیم حتماً می توانیم.

استاد دانشگاه الزهرا با تاکید بر نگاه شخصی خود به زندگی و برخورد خانواده در مواجهه با مشکلات ابراز کرد: از دست دادن بینایی من بسیار شوک آور بود ولی برخورد خانواده ام با این موضوع خیلی خوب بود در برهه ای که من دیگر نمی توانستم کتاب بخوانم خواهران و خواهرزاده هایم این کار را برایم انجام می‌دادند.

وی با اشاره به اینکه وقتی با یک مشکل مهم مواجه می شویم باید تمام توان و انرژی را به کار بگیریم که آن را جبران کنیم گفت: من نیز همین کار را کردم زیرا باید چنان در جنبه های دیگر خوب رفتار کنم که این مشکل دیده نشود یا کمتر دیده شود.

جعفر پور در رابطه با وضعیت جامعه در فراهم کردن امکانات برای افراد نابینا، گفت: هیچ وقت نمی توانیم بگوییم در همه عرصه ها همه امکانات فراهم بود، خیلی وقت‌ها حتی شاید حداقل امکانات را در کلاس درس دانشگاه نداشتم و در واقع می توان گفت فرصت‌های برابری برای رقابت با یک فرد عادی هیچ وقت وجود نداشته است اما این روزها کمی شرایط بهتر شده است.

وی ادامه داد: در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران یا کتابخانه مجتمع خاتم الانبیاء رشت یک بخش ویژه نابینایان داریم یا کانون هایی در دانشگاه تهران وجود دارد که پیگیر افراد مشکلات نابینایان هستند.

استاد دانشگاه الزهرا با تاکید بر اینکه هر که بخواهد حرکت کند، به هدفش می رسد، گفت: اینگونه است که می گویند: «در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن، شرط اول قدم آنست که مجنون باشی».

وی در پایان به انتشار کتابش با عنوان دختر باران توسط انتشارات آثار فکر در سال ۹۵ اشاره کرد و افزود: در این راستا فعالیت هایی مانند مقاله نوسی و تألیفات پژوهشی نیز داشته ام.

,

رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران در مورد معلولان می‌ فرمایند: «وقتی نفس ناطق انسان قوی باشد، باکی از این نیست که جسمش علیل باشد. انسان به روح، انسان است.»

,

امروزه شاهد تلاش‎‌هایی در راستای تقویت تغییرپذیری جوامع در برابر تغییرات و همچنین برای توانمند سازی زنان و مردان در استفاده از فرصت‌ها، توجه به حقوق و دغدغه افراد معلول بیش از پیش هستیم.

,

معلولیت گاه می‌تواند برای یک فرد محدودیت، خانه نشینی، انزوا و افسردگی بیاورد و گاهی می‌تواند تنها یک دغدغه فکری در گوشه ذهن در کنار دیگر دغدغه ها باشد؛ هم اکنون افراد بسیاری هستند که با وجود انواع مختلفی از معلولیت پله های ترقی را طی کرده و خسته نشده اند.

,

حلیمه جعفرپور، بانوی روشندلی که اصالتا اهل یکی از روستاهای شفت است که نابینایی مانع پیشرفتش نشد بلکه این روزها مشغول تدریس در دانشگاه الزهرای تهران است.

,

حلیمه جعفر پور در گفت و گو با خبرنگار 8دی، در رابطه با خود اظهار کرد: در حال حاضر دانشجوی دکتری رشته تاریخ و تمدن ملل اسلامی در دانشگاه تهران هستم، از دوره لیسانس در تهران بودم و در دانشگاه الزهرا برای کارشناسی ارشد درس خواندم.

,

جعفر پور با بیان اینکه از سن ۱۴ سالگی در اثر بیماری بینایی خود را از دست دادم که به دلیل شرایط، چند سال توقف در آموزش داشتم، بیان کرد: بعد از آن دوره توقف پشت سر هم درس خواندم و با رتبه های بالا و خوب توانستم وارد دانشگاه های مطرح کشور شوم، همچنین با رتبه ۷ برای کارشناسی ارشد وارد دانشگاه تهران شده و در این دانشگاه در مقطع دکترا جزء استعدادهای درخشان محسوب شدم و هم اکنون نیز در دانشگاه الزهرا تدریس می‌کنم.

,

استاد دانشگاه الزهرا ادامه داد: شاید حرف زدن از آن روزها بعد از گذشت این همه سال کمی ساده تر باشد من در یکی از روستاهای شفت زندگی می کردم و خیلی ناگهانی در اثر بیماری طی مدت ۳ تا ۴ ماه وارد دنیای جدیدی شدم دنیایی که پیش از آن با آن آشنا نبودم و خود و اطرافیانم نیز کسی این گونه نبود و همیشه زندگی عادی داشتیم.

,

وی با بیان اینکه چند وقتی طول کشید تا با این اتفاق کنار آمدم و قبول کردم که در این شرایط باید زندگی کنم و به زندگی لبخند بزنم گفت: همانطور که در شرایط عادی برای افراد بینا مشکلاتی وجود دارد من هم با این مشکل و سختی که قطعاً بسیار دشوار و سخت است کنار آمدم و آن را به عنوان یک واقعیت در زندگی پذیرفتم.

,

پدرم همیشه در کنارم ماند

, پدرم همیشه در کنارم ماند,

جعفرپور با اشاره به اینکه در این مسیر چندین برابر بیشتر از افراد عادی تلاش کردم تا توانستم در مسیر موفقیت و درست قرار بگیرم و به اهدافم دست پیدا کنم افزود: این چیزی بود که تنهایی به آن نرسیدم در این راه ابتدا لطف خدا، سپس خانواده و مخصوصا حمایت‌های پدرم همیشه در کنارم بود تا زمانی که کم کم وارد اجتماع شده و با کسانی برخورد کردم که پیش از من این راه را رفته بودند و من دیدم که هنوز هم زندگی لذت بخش است، جریان دارد و زیباست.

,

استاد دانشگاه الزهرا با اشاره به اینکه دوست شدن با افرادی که شبیه به خودم بودند یک عامل انگیزشی بود که باعث تسریع در روند حرکت به جلو شد بیان کرد: من توانستم از موانع زیادی بگذرم و حداقل آن این بود که برای خودم مفید باشم و از این وضعیت احساس بدی نداشته باشم، توانستم شرایط موجود را کنترل و مدیریت کنم و در واقع خودم را در جامعه بزرگ مطرح کنم.

,

این بانوی گیلانی با اشاره به اینکه همواره با افراد عادی رقابت داشتم اما در بسیاری از مواقع از آنها بهتر عمل می کردم و جلوتر بودم گفت: تشویق استادانم هم باعث افزایش روحیه در من می‌شد.

,

همه عوامل در کنار هم برای رسیدن به اهداف نقش دارند

, همه عوامل در کنار هم برای رسیدن به اهداف نقش دارند,

وی با تاکید بر اینکه انسان در شرایط سخت و دشوار باید به عقلانیت رسیده باشد و قبول کند که همه عوامل با هم در رسیدن به اهداف نقش دارند گفت: خانواده عامل مهم است، چون در دانشگاه دوستی را دیدم که حمایت همه جانبه خانواده را داشت اما به سختی با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کرد زیرا چیزی فراتر از توان خود از خودش انتظار داشت؛ در این شرایط آدمی باید از وجود و نهاد خود چیزی را بخواهد که می داند می‌تواند و ویژگی‌های آن در وجودش هست.

,

جعفر پور در ادامه تصریح کرد: بینایی بسیار مهم و اثرگذار است و ما باید قبول کنیم که با وجود عدم بینایی شاید نتوانیم یک وکیل، مهندس یا پزشک خیلی خوبی باشیم باید همه این نتوانستن ها را کنار بگذاریم و به سمت کارهایی برویم که می دانیم حتماً می توانیم.

,

استاد دانشگاه الزهرا با تاکید بر نگاه شخصی خود به زندگی و برخورد خانواده در مواجهه با مشکلات ابراز کرد: از دست دادن بینایی من بسیار شوک آور بود ولی برخورد خانواده ام با این موضوع خیلی خوب بود در برهه ای که من دیگر نمی توانستم کتاب بخوانم خواهران و خواهرزاده هایم این کار را برایم انجام می‌دادند.

,

وی با اشاره به اینکه وقتی با یک مشکل مهم مواجه می شویم باید تمام توان و انرژی را به کار بگیریم که آن را جبران کنیم گفت: من نیز همین کار را کردم زیرا باید چنان در جنبه های دیگر خوب رفتار کنم که این مشکل دیده نشود یا کمتر دیده شود.

,

جعفر پور در رابطه با وضعیت جامعه در فراهم کردن امکانات برای افراد نابینا، گفت: هیچ وقت نمی توانیم بگوییم در همه عرصه ها همه امکانات فراهم بود، خیلی وقت‌ها حتی شاید حداقل امکانات را در کلاس درس دانشگاه نداشتم و در واقع می توان گفت فرصت‌های برابری برای رقابت با یک فرد عادی هیچ وقت وجود نداشته است اما این روزها کمی شرایط بهتر شده است.

,

وی ادامه داد: در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران یا کتابخانه مجتمع خاتم الانبیاء رشت یک بخش ویژه نابینایان داریم یا کانون هایی در دانشگاه تهران وجود دارد که پیگیر افراد مشکلات نابینایان هستند.

,

استاد دانشگاه الزهرا با تاکید بر اینکه هر که بخواهد حرکت کند، به هدفش می رسد، گفت: اینگونه است که می گویند: «در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن، شرط اول قدم آنست که مجنون باشی».

,

وی در پایان به انتشار کتابش با عنوان دختر باران توسط انتشارات آثار فکر در سال ۹۵ اشاره کرد و افزود: در این راستا فعالیت هایی مانند مقاله نوسی و تألیفات پژوهشی نیز داشته ام.

,
,
,
,

انتهای پیام/

]
  • برچسب ها
  • #
  • #
  • #

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه