یادداشت؛
چه کسانی زوال «اخلاق در سیاست» را کلید زدند؟/ رواج بی‌اخلاقی؛ نتیجه ۷ سال توهین به منتقدان
شاید در دورانی که برخی حامیان دولت از ادبیات به کار گرفته شده علیه منتقدان، خرسندانه پشتیبانی می کردند، به این موضوع اهمیتی نمی دادند که این ادبیات به مرور منجر به زوال اخلاق در سیاست خواهد شد.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ یک برنامه جنجالی؛ میهمان برنامه به شدت از سیاست های مدیریتی برخی مسئولان در طول دوران جمهوری اسلامی انتقاد می کند.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا,در ادامه برنامه میهمان برنامه که اتفاقا از چهره های پرنفوذ در حوزه های فرهنگی نیز هست، به کم‌کاری برخی مسئولان اشاره کرده و تعبیر خاصی را مبنی بر اینکه «مسئولی که در خانه نشسته و شاید پای منقل هم نشسته باشد و ...»
,همین اظهارنظر خاص و البته خارج از عرف سرآغاز یک جنجال جدی می شود؛ چند ساعت بعد دفتر رئیس جمهور به این اظهارات واکنش نشان داد.
,معزی معاون ارتباطات دفتر رئیس جمهور در توئیتی نوشت: «آنچه در برنامه‌ای که از شبکه چهار رخ داده افتضاحی شرم‌آور است. بحث آزادی بیان نیست چون دیگر همه می‌دانند که نقد و اعتراض که هیچ، حتی با درشت‌گویی به رییس‌جمهور هم ابدا عقوبتی بدنبال ندارد؛ اما شوربختانه این بار بحث هرزگویی و فحاشی است.»
,چندی بعد نیز از خبری مبنی بر شکایت معاونت حقوقی دفتر رئیس جمهور از صدا و سیما منتشر شد که حکایت از شروع یک موج سازی جدی برای برابر اظهارات پخش شده در یک برنامه زنده تلویزیونی داشت.
,شبکه 4 اما در توضیحات خود ضمن اعلام برائت از اظهارات مطرح شده تاکید داشت که بر اساس قانون مسئولیت اظهارات مطرح شده در برنامه های زنده بر عهده میهمان است و تلویحا پخش این اظهارات را یک اتفاق ناخواسته عنوان کرد.
,اما در دیگر سوی میدان دولتی ها و رسانه های همسو با آنها طی شبانه روز گذشته همه تلاش خود را برای عمدی مطرح شدن این اظهارات به بکار بسته اند؛ تا جایی که حتی زمزمه های مبنی بر جلوگیری از ورود رئیس صدا و سیما به هیات دولت تا زمان عذرخواهی رسمی منتشر شد.
,تیترهایی نظیر «زوال اخلاق»، «هتک رئیس جمهور»، «قبح شکنی در صدا و سیما در توهین به دولت» و ... تقریبا در همه کانال های حامی دولت در حال انتشار است و حالا این ماجرا به دستاویزی جدی برای جنجال آفرینی تبدیل شده است.
,روی دیگر ماجرای توهین منقلی!
, روی دیگر ماجرای توهین منقلی!, روی دیگر ماجرای توهین منقلی!,ماجرای استفاده یکی از میهمان شبکه 4 سیما از لفظ منقلی و ادبیاتی نامناسب برای انتقاد از رئیس جمهور تنها یک بخش ندارد؛ بلکه دارای ابعاد مختلفی است.
,یکی از بخش های کمتر دیده شده این ماجرا رواج چنین ادبیاتی در پهنه سیاسی کشور است؛ ادبیاتی که بعد از سال 92 رنگ و بوی تند تری به خود گرفت، به حدی که از عالی ترین مقام اجرایی کشور از یک تریبون رسمی، شدیدترین توهین ها و تحقیرها را خطاب به منتقدانش روانه کرد.
,تکرار و رواج این ادبیات به مرور فضا را میان این مقام عالی و منتقدان تند و تند تر کرد و مصداق «هرکس باد بکارد طوفان درو می کند» به خود گرفت.
,صرف نظر از حق یا ناحق بودن انتقادات به دولت و شخص رئیس جمهور، زمانی که رئیس جمهور با ادبیات برآمده از عصبانیت منتقدان توافق هسته ای را ترسو و بزدل سیاسی خطاب کرد و آنها را به جهنم حواله داد، مدعیان اخلاق گرایی در کدام محفل مشغول تائید این ادبیات زننده علیه منتقدان بودند؟
,شاید روزی که رئیس جمهور در سال 95 برای اولین بار از منقل و آتش زدن قطعنامه ها با قهقهه سخن گفت، همان کسانی که میانه جمعیت ادبیات رئیس جمهور را یک شوخی شیک و جذاب با منتقدان تلقی کرده و از شدت خنده صدایشان به آسمان رفته بود، تصور نمی کردند که ایجاد ادبیات سخیف در فضای سیاسی کشور روزی دامن ابداع کنندگان آنرا نیز خواهد گرفت.
,زوال اخلاق در فضای نقد شاید از بی شناسنامه خواندن منتقدان شروع شده باشد اما قطعا نقطه پایان را دیگرانی مشخص خواهند کرد که خود را در برابر توهین ها، کم کاری ها، بی تدبیری ها و سو مدیریت ها و ... محق می دانند که با تندترین ادبیات رئیس دولتی که در عمل به وعده ها کارنامه ای تقریبا هیچ! از خود به جای گذاشته، خطاب قرار دهند.
,شاید ده ها بار دروغگو خطاب کردن منتقدان یا استفاده از واژه ساده لوح و بی عقل، در روزگاری که دولت در کوران مذاکرات با 5+1 قرار داشت، یک امتیاز سیاسی در داخل محسوب می شد که توانسته با آن شدیدا منتقدانش را منکوب و به گوشه رینگ ببرد، اما این در واقع گذر آرام فضای کشور از اخلاق به زوال اخلاق در سیاست بود که "وامصیبتا" گویان امروز در آن روزگار برایش کف و سوت می کشیدند!
,بهتر است پیش از آنکه جهان بزرگی (میهمان برنامه زاویه)، شبکه 4 و مدیر صدا و سیما از ادبیات منقلی طرح شده عذرخواهی کنند، بکارگیرنده و حامیان ادبیات های تند و توهین آمیز خطاب به منتقدان از راهی که 7 سال آنرا طی کرده اند، بازگردند؛ راهی که انتهای آن قطعا به زوال بیشتر اخلاق در فضای سیاسی کشور منجر خواهد شد.
,انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه