اخبار داغ

به مناسبت روز ملی فناوری هسته ای؛

نگاهی به روند فعالیت مجتمع هسته ای آب سنگین اراک از ابتدا تاکنون

نگاهی به روند فعالیت مجتمع هسته ای آب سنگین اراک از ابتدا تاکنون
مجتمع آب سنگین اراک که شامل یک نیروگاه ۴۰مگاواتی و رآکتور تحقیقاتی است، در سال های اخیر فراز و نشیب های زیادی را به خود دیده است.
[

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛به نقل از دیار آفتاب؛ ۲۰ فروردین ماه به عنوان روز ملی فناوری هسته ای کشور نامگذاری شده است. علت این نامگذاری، دستیابی ایران به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای و راه‌اندازی زنجیره کامل غنی‌سازی اورانیوم در چنین روزی در سال ۱۳۸۵ است. موفقیتی که با تکیه بر توان داخلی و در شرایط تحریم به دست آمد و همگان را متحیر ساخت.

, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, دیار آفتاب,

مجتمع آب سنگین اراک که شامل یک نیروگاه ۴۰مگاواتی و رآکتور تحقیقاتی است، در ۷۵ کیلومتری شمال غرب اراک قرار دارد و یکی از تاسیسات هسته ای کشور است که نقش پر رنگی را در این صنعت بر عهده دارد و در سال های اخیر فراز و نشیب های زیادی را به خود دیده است. همراه ما باشید تا به چگونگی شکل گیری و فراز و نشیب این مجتمع هسته ای بپردازیم.

تهیه آب سنگین در ایران از سال ۱۳۶۳ به صورت بسیار مقدماتی و به طور آزمایشگاهی با استفاده از روش الکترولیز آغاز شد. پس از مدتی، تلاش‌ها بیهوده نمود. مدتی گذشت و سازمان انرژی اتمی از پروژه‌های نیمه صنعتی تغلیظ و تبدیل اورانیوم بین سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۷ فارغ شد. اینجا بود که اجرای پروژه نسبتا صنعتی آب سنگین به سازمان پیشنهاد شد و با ابلاغ شواری معاونین سازمان، پروژه آغاز شد. اما محدودیت بزرگی وجود داشت. دانشمندان ما دسترسی کافی به اطلاعات علمی و فنی کشورهای خارجی نداشتند؛ از طرف دیگر، نیروی حرفه‌ای و متخصص کافی جهت جذب وجود نداشت. لذا، پروژه مذکور تا سال ۱۳۷۷ مسکوت ماند. اما در طی این ۶ سال، دانش فنی بدست آمد، طراحی‌های پایه، مقدماتی و تفصیلی انجام شد، مطالعات کافی صورت گرفت و عملیات سایت‌یابی نیز منجر به انتخاب اراک به عنوان بهترین منطقه مناسب شد.

همگام با فعالیتهای فوق‌الذکر، گروه های مهندسی شروع به برآورد مستمر از ظرفیت‌های داخلی از حیث تامین مواد، قطعات و دستگاه‌های مورد نیاز کردند. این واحد صنعتی چندان بزرگ نبود اما به اندازه یک پالایشگاه پیچیدگی داشت. اواسط سال ۱۳۷۶ بود که تمامی مطالعات انجام شد. اما در این زمان، با روی کار آمدن دولت جدید، رییس سازمان انرژی هسته‌ای تغییر کرد و به همین دلیل، اسناد علمی مربوط به پروژه آب سنگین دوباره طراحی شد. متاسفانه باز هم تغییرات مدیریتی مانع پیشرفت کار شد و پروژه تا میانه سال ۸۵ به تاخیر افتاد.

منابع مطالعاتی یا محدود بود و یا غیر قابل دسترس. با این وجود، به همت کارشناسان ما کوچکترین ظرفیت تولید آب سنگین که در عین قابلیت صنعتی، پاسخگوی نیازهای یک راکتور تحقیقاتی بوده و با ابزار، قطعات و دستگاه‌های بازار صنعت هم تناسب داشته باشد، ۸ تُن در سال تشخیص داده شد و مبنای آغاز کار در پروژه تولید آب سنگین اراک قرار گرفت. سپس روش تبادل ایزوتوپی دو زمانه تا میزان ۱۵ درصد غنی‌سازی دوتریم در فاز اول و تقطیر آب برای غنی‌سازی دوتریم تا میزان ۹۹.۸ درصد در فاز دوم بدون اتکا به روش الکترولیز مد نظر قرار گرفت. اگر سازمان در تبادل ایزوتوپی توفیق می‌یافت، قادر به افزودن چند واحد دیگر -که هر کدام ۸ تن ظرفیت داشت- تا ۴ واحد می‌گردید. با این حساب، ظرفیت مجموع -بدون تغییر در واحد تقطیر- به ۳۲ تن آب سنگین در سال می‌رسید. تا اوایل سال گذشته، این ظرفیت به ۲۰تُن رسیده است.

به گفته یکی از مهندسان صنعت هسته ای کشور، در گذشته از آب سنگین تنها به عنوان کندکننده یا سرد‌کننده راکتور آب سنگین استفاده می‌شد ولی الان استفاده‌های پزشکی و محیط زیستی و دارویی و بهداشتی و استفاده‌های لیبلینگ یا نشان‌دار کردن هم دارد که باعث شده تا مصرف این ماده استراتژیک به شدت بالا برود. همچنین ویژگی خاص آب سنگین باعث می شود تا نیازی به غنی‌سازی اورانیوم برای سوخت راکتور نباشد و آب سنگین به تنهایی در کنار اورانیوم طبیعی پالایش شده قرار گرفته و هم رادیو ایزوتوپ بدهد و هم امکان تولید برق داشته باشد.

دلیل بهانه گیری غرب و آمریکا

از آن‌جا که ساختار کلی همه راکتورها مشابه یکدیگر است، لذا اگر ما به فن‌آوری ساخت این راکتور ۴۰ مگاواتی به طور  ۱۰۰درصد دسترسی پیدا کنیم و این راکتور به بهره‌برداری برسد، قادر خواهیم بود دیگر راکتورهای برق مورد نیاز کشور را هم در داخل و با فن‌آوری بومی تولید کنیم. لذا طبیعی است این مهم باعث مخالفت غرب باشد.

دلیل دیگر مخالفت غرب و به ویژه آمریکا با تولید آب سنگین در ایران، خودکفایی کشور در این زمینه است. آمریکا قوانینی به نام NRC دارد که این قوانین کشورها را از حیث دسترسی به آب سنگین به ۳ دسته تقسیم کرده است؛ دسته اول کشورهایی هستند که شرکت‌های آمریکایی اجازه صادرات آب سنگین به آن‌ها را ندارند مثل ایران، عراق، کره شمالی و سوریه. کشورهای دسته دوم آن‌هایی هستند که شرکت‌های آمریکایی در سال مجوز صادرات ۲۵ کیلوگرم آب سنگین به آن‌ها را دارند مثل هند، میانمار، افغانستان، رژیم صهیونیستی و کشورهای دسته سوم که سخت‌گیری کمتری در مورد آن‌ها وجود دارد حداکثر میزان صادرات آب سنگین یک تن در سال است و شما می‌توانید این عدد را با ۲۰ تن آب سنگینی که در حال حاضر در کشور در مجتمع آب سنگین در حال تولید است مقایسه کنید تا متوجه چرایی مخالفت آمریکا و غرب با تولید این ماده مهم در کشور باشید.

همچنین آمریکایی‌ها که به دنبال بهانه جویی جهت تعطیلی صنعت هسته ای ایران بوده و هستند، در مورد راکتور آب سنگین اراک اعتقاد دارند که این راکتور راهی روشن و مستقیم به سمت سلاح هسته‌ای است و ایران با تولید پلوتونیوم کافی، می تواند بسیار سریع‌تر از روش غنی‌سازی، به سلاح هسته‌ای دست یابد. به همین دلیل هم اسراییل و هم غربی‌ها خواهان آن هستند که راکتور آب سنگین اراک در توافق نهایی به طور کامل تعطیل شود.

این خواسته نا به حق غربی ها از یک طرف و تمایل دولت تدبیر و امید به کاهش تنش ها از طرف دیگر باعث شد تا نهایتاً در سال‌های آغازین ریاست جمهوری حسن روحانی، با انعقاد معاهده برجام میان ایران و گروه پنج به‌علاوه یک، پرونده سیزده ساله هسته‌ای ایران در شورای امنیت بسته شده و برنامه هسته‌ای ایران با به رسمیت شناختن حق غنی سازی در مقداری معین و بتن ریزی در قلب راکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک، به‌طور نسبی متوقف شد.

در همین راستا راکتور آب سنگین اراک نیز با تغییراتی همراه شد. بتن ریزی در قلب این راکتور باعث شد تا فعالیت آن کاملا متوقف شود و پس از آن مذاکرات برای بازطراحی آن آغاز شود.

طرف غربی با بهانه های واهی خود اصرار بر تبدیل آن به راکتور آب سبک داشت ولی این مهم صورت نپذیرفت و بنا بر گفته مذاکره کنندگان ایرانی قرار بر این شد تا بازطراحی آن بر مبنای آب سنگین صورت بگیرد تا خروجی پلوتونیوم آن به سالانه حدود یک کیلوگرم کاهش یابد. البته بعد ها مشخص شد بازطراحی این راکتور مشروط به بتن ریزی در قلب راکتور قبلی شده که این اقدام ننگین صورت گرفت.

کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی:

خودمان پیشنهاد بتن ریزی در قلب راکتور اراک را مطرح کردیم

گرچه در روند مذاکرات، بتن ریزی در راکتور اراک بارها از سوی مذاکره کنندگان ایرانی رد شد ولی پس از ۵ سال، کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی این موضوع را تایید کرد.

وی در بهمن ماه سال ۹۹ با بیان اینکه طرف غربی به ایران اعتماد نداشت، گفت: چون طرف مقابل اعتمادی به ما نداشت و درخواست دو نیم شدن را برای میله‌های سوخت مطرح کرده بود ما خود پیشنهاد بتن‌ریزی را ارائه کرده و در برجام گنجاندیم.

تست سرد راکتور اراک اوایل سال ۱۴۰۰ انجام می‌شود

کمالوندی ۲۹اسفند ماه ۱۳۹۹، در گفتگویی در خصوص بازطراحی راکتور اراک گفت: وقتی آمریکا از برجام خارج شد، کارها در بازطراحی راکتور اراک کُند شد اما چینی‌ها ادامه دادند و ما در کنار چینی‌ها سعی کردیم خودمان هم کار را جلو ببریم چرا که اساسا کارفرمای این پروژه ایران است و در نتیجه کار را در ابعاد مختلف جلو بردیم.

کمالوندی افزود: اوایل سال ۱۴۰۰ تست سرد راکتور (بازطراحی شده) را خواهیم داشت که مقدمه‌ای است برای راه‌اندازی کامل راکتور آن در یک سال بعد از آن. این به آن معناست که کارهای مختلفی که نیاز است در حوزه سوخت، مخزن و غیره انجام شود را پیش برده‌ایم.

وی گفت: در زمان ساخت راکتور قبلی، کارها در تامین شش قلم از تجهیزات اصلی متوقف شده بود، از جمله اتاق کنترل، پمپ های خلا و خنک کننده، ماشین سوخت گذار، تجهیزات کنترلی (I/C) و غیره. اما این بار سعی کردیم اول تجیهزات اصلی را تامین کنیم و سپس سراغ کارهای دیگر برویم.

معاون صالحی در پاسخ به اینکه اگر آمریکا به برجام برگردد ورودش به این پروژه چطور خواهد بود؟ تصریح کرد: اگر آمریکا برگردد و بخواهد همکاری کند، می‌تواند اما ما بدون آنها و حتی چینی‌ها هم می‌توانیم این پروژه را ادامه دهیم.

برای ساخت راکتور قدیمی اراک باید از صفر شروع کنیم

وی در رابطه با ساخت راکتور قبلی خاطرنشان کرد: مجلس از سازمان خواست تا بررسی شود که اگر بخواهیم به راکتور قبلی برگردیم روند به چه شکل خواهد بود و ما کمتر از یک ماه برنامه این کار را به مجلس دادیم که کار ساخت و راه‌اندازی یک راکتور جدید با ظرفیت‌های قدیمی چقدر زمان می‌برد و چقدر منابع نیاز دارد. اگر تصمیم گرفته شود که راکتور قبلی با مشخصات قبلی دوباره ساخته شود، با توجه به تجربیاتی که داریم، می‌گوییم که می‌توانیم راکتور قبلی را بسازیم، اینکه از چه تجهیزاتی استفاده می‌کنیم بحث‌های فنی است اما به راحتی می‌توانیم لوله‌های کالندریا که در آنها سیمان ریخته شد را عوض کنیم تا از مخزن قدیمی استفاده کنیم و از سویی چون نقشه کار را داریم می‌توانیم مخزن جدید درست کنیم.

کمالوندی تاکید کرد: اما با توجه به این که نظر متخصصان ما این بوده که راکتور بازطراحی شده برای کارهای تحقیقاتی کارآیی بیشتری دارد و آن را باید تکمیل کنیم، این به این مفهوم است که اگر بخواهیم راکتور دیگری درست کنیم، باید در محل دیگری ساخته شود، یعنی باید کار را از صفر شروع کنیم.

با این حساب فعلا این راکتور همچنان در مرحله بازطراحی قرار دارد و شاید در سال آینده شاهد فعالیت مجدد آن باشیم. به امید آنکه نهایتا کاربرد اصلی راکتور تغییر نکند و به زودی شاهد بهبود عملکرد آن باشیم.

بیشتر بخوانید:

برجام؛ تولید آب سنگین ایران را به گرداب ورشکستگی فرو می‌برد

رآکتور آب سنگین اراک نماد جهش علمی و مزد مجاهدت دانشمندان ایرانی است

گزارش از علیرضا نجمی

انتهای پیام/

,

مجتمع آب سنگین اراک که شامل یک نیروگاه ۴۰مگاواتی و رآکتور تحقیقاتی است، در ۷۵ کیلومتری شمال غرب اراک قرار دارد و یکی از تاسیسات هسته ای کشور است که نقش پر رنگی را در این صنعت بر عهده دارد و در سال های اخیر فراز و نشیب های زیادی را به خود دیده است. همراه ما باشید تا به چگونگی شکل گیری و فراز و نشیب این مجتمع هسته ای بپردازیم.

,

, ,

تهیه آب سنگین در ایران از سال ۱۳۶۳ به صورت بسیار مقدماتی و به طور آزمایشگاهی با استفاده از روش الکترولیز آغاز شد. پس از مدتی، تلاش‌ها بیهوده نمود. مدتی گذشت و سازمان انرژی اتمی از پروژه‌های نیمه صنعتی تغلیظ و تبدیل اورانیوم بین سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۷ فارغ شد. اینجا بود که اجرای پروژه نسبتا صنعتی آب سنگین به سازمان پیشنهاد شد و با ابلاغ شواری معاونین سازمان، پروژه آغاز شد. اما محدودیت بزرگی وجود داشت. دانشمندان ما دسترسی کافی به اطلاعات علمی و فنی کشورهای خارجی نداشتند؛ از طرف دیگر، نیروی حرفه‌ای و متخصص کافی جهت جذب وجود نداشت. لذا، پروژه مذکور تا سال ۱۳۷۷ مسکوت ماند. اما در طی این ۶ سال، دانش فنی بدست آمد، طراحی‌های پایه، مقدماتی و تفصیلی انجام شد، مطالعات کافی صورت گرفت و عملیات سایت‌یابی نیز منجر به انتخاب اراک به عنوان بهترین منطقه مناسب شد.

, .,

همگام با فعالیتهای فوق‌الذکر، گروه های مهندسی شروع به برآورد مستمر از ظرفیت‌های داخلی از حیث تامین مواد، قطعات و دستگاه‌های مورد نیاز کردند. این واحد صنعتی چندان بزرگ نبود اما به اندازه یک پالایشگاه پیچیدگی داشت. اواسط سال ۱۳۷۶ بود که تمامی مطالعات انجام شد. اما در این زمان، با روی کار آمدن دولت جدید، رییس سازمان انرژی هسته‌ای تغییر کرد و به همین دلیل، اسناد علمی مربوط به پروژه آب سنگین دوباره طراحی شد. متاسفانه باز هم تغییرات مدیریتی مانع پیشرفت کار شد و پروژه تا میانه سال ۸۵ به تاخیر افتاد.

, .,

منابع مطالعاتی یا محدود بود و یا غیر قابل دسترس. با این وجود، به همت کارشناسان ما کوچکترین ظرفیت تولید آب سنگین که در عین قابلیت صنعتی، پاسخگوی نیازهای یک راکتور تحقیقاتی بوده و با ابزار، قطعات و دستگاه‌های بازار صنعت هم تناسب داشته باشد، ۸ تُن در سال تشخیص داده شد و مبنای آغاز کار در پروژه تولید آب سنگین اراک قرار گرفت. سپس روش تبادل ایزوتوپی دو زمانه تا میزان ۱۵ درصد غنی‌سازی دوتریم در فاز اول و تقطیر آب برای غنی‌سازی دوتریم تا میزان ۹۹.۸ درصد در فاز دوم بدون اتکا به روش الکترولیز مد نظر قرار گرفت. اگر سازمان در تبادل ایزوتوپی توفیق می‌یافت، قادر به افزودن چند واحد دیگر -که هر کدام ۸ تن ظرفیت داشت- تا ۴ واحد می‌گردید. با این حساب، ظرفیت مجموع -بدون تغییر در واحد تقطیر- به ۳۲ تن آب سنگین در سال می‌رسید. تا اوایل سال گذشته، این ظرفیت به ۲۰تُن رسیده است.

, .,

به گفته یکی از مهندسان صنعت هسته ای کشور، در گذشته از آب سنگین تنها به عنوان کندکننده یا سرد‌کننده راکتور آب سنگین استفاده می‌شد ولی الان استفاده‌های پزشکی و محیط زیستی و دارویی و بهداشتی و استفاده‌های لیبلینگ یا نشان‌دار کردن هم دارد که باعث شده تا مصرف این ماده استراتژیک به شدت بالا برود. همچنین ویژگی خاص آب سنگین باعث می شود تا نیازی به غنی‌سازی اورانیوم برای سوخت راکتور نباشد و آب سنگین به تنهایی در کنار اورانیوم طبیعی پالایش شده قرار گرفته و هم رادیو ایزوتوپ بدهد و هم امکان تولید برق داشته باشد.

, ., .,

دلیل بهانه گیری غرب و آمریکا

, دلیل بهانه گیری غرب و آمریکا, دلیل بهانه گیری غرب و آمریکا,

از آن‌جا که ساختار کلی همه راکتورها مشابه یکدیگر است، لذا اگر ما به فن‌آوری ساخت این راکتور ۴۰ مگاواتی به طور  ۱۰۰درصد دسترسی پیدا کنیم و این راکتور به بهره‌برداری برسد، قادر خواهیم بود دیگر راکتورهای برق مورد نیاز کشور را هم در داخل و با فن‌آوری بومی تولید کنیم. لذا طبیعی است این مهم باعث مخالفت غرب باشد.

, .,

دلیل دیگر مخالفت غرب و به ویژه آمریکا با تولید آب سنگین در ایران، خودکفایی کشور در این زمینه است. آمریکا قوانینی به نام NRC دارد که این قوانین کشورها را از حیث دسترسی به آب سنگین به ۳ دسته تقسیم کرده است؛ دسته اول کشورهایی هستند که شرکت‌های آمریکایی اجازه صادرات آب سنگین به آن‌ها را ندارند مثل ایران، عراق، کره شمالی و سوریه. کشورهای دسته دوم آن‌هایی هستند که شرکت‌های آمریکایی در سال مجوز صادرات ۲۵ کیلوگرم آب سنگین به آن‌ها را دارند مثل هند، میانمار، افغانستان، رژیم صهیونیستی و کشورهای دسته سوم که سخت‌گیری کمتری در مورد آن‌ها وجود دارد حداکثر میزان صادرات آب سنگین یک تن در سال است و شما می‌توانید این عدد را با ۲۰ تن آب سنگینی که در حال حاضر در کشور در مجتمع آب سنگین در حال تولید است مقایسه کنید تا متوجه چرایی مخالفت آمریکا و غرب با تولید این ماده مهم در کشور باشید.

, NRC ,

همچنین آمریکایی‌ها که به دنبال بهانه جویی جهت تعطیلی صنعت هسته ای ایران بوده و هستند، در مورد راکتور آب سنگین اراک اعتقاد دارند که این راکتور راهی روشن و مستقیم به سمت سلاح هسته‌ای است و ایران با تولید پلوتونیوم کافی، می تواند بسیار سریع‌تر از روش غنی‌سازی، به سلاح هسته‌ای دست یابد. به همین دلیل هم اسراییل و هم غربی‌ها خواهان آن هستند که راکتور آب سنگین اراک در توافق نهایی به طور کامل تعطیل شود.

, .,

این خواسته نا به حق غربی ها از یک طرف و تمایل دولت تدبیر و امید به کاهش تنش ها از طرف دیگر باعث شد تا نهایتاً در سال‌های آغازین ریاست جمهوری حسن روحانی، با انعقاد معاهده برجام میان ایران و گروه پنج به‌علاوه یک، پرونده سیزده ساله هسته‌ای ایران در شورای امنیت بسته شده و برنامه هسته‌ای ایران با به رسمیت شناختن حق غنی سازی در مقداری معین و بتن ریزی در قلب راکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک، به‌طور نسبی متوقف شد.

, حسن روحانی, حسن روحانی, .,

, ,

در همین راستا راکتور آب سنگین اراک نیز با تغییراتی همراه شد. بتن ریزی در قلب این راکتور باعث شد تا فعالیت آن کاملا متوقف شود و پس از آن مذاکرات برای بازطراحی آن آغاز شود.

,

طرف غربی با بهانه های واهی خود اصرار بر تبدیل آن به راکتور آب سبک داشت ولی این مهم صورت نپذیرفت و بنا بر گفته مذاکره کنندگان ایرانی قرار بر این شد تا بازطراحی آن بر مبنای آب سنگین صورت بگیرد تا خروجی پلوتونیوم آن به سالانه حدود یک کیلوگرم کاهش یابد. البته بعد ها مشخص شد بازطراحی این راکتور مشروط به بتن ریزی در قلب راکتور قبلی شده که این اقدام ننگین صورت گرفت.

,

کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی:

, کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی:, کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی:,

خودمان پیشنهاد بتن ریزی در قلب راکتور اراک را مطرح کردیم

, خودمان پیشنهاد بتن ریزی در قلب راکتور اراک را مطرح کردیم, خودمان پیشنهاد بتن ریزی در قلب راکتور اراک را مطرح کردیم,

گرچه در روند مذاکرات، بتن ریزی در راکتور اراک بارها از سوی مذاکره کنندگان ایرانی رد شد ولی پس از ۵ سال، کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی این موضوع را تایید کرد.

,

وی در بهمن ماه سال ۹۹ با بیان اینکه طرف غربی به ایران اعتماد نداشت، گفت: چون طرف مقابل اعتمادی به ما نداشت و درخواست دو نیم شدن را برای میله‌های سوخت مطرح کرده بود ما خود پیشنهاد بتن‌ریزی را ارائه کرده و در برجام گنجاندیم.

,

, ,

تست سرد راکتور اراک اوایل سال ۱۴۰۰ انجام می‌شود

, تست سرد راکتور اراک اوایل سال ۱۴۰۰ انجام می‌شود, تست سرد راکتور اراک اوایل سال ۱۴۰۰ انجام می‌شود,

کمالوندی ۲۹اسفند ماه ۱۳۹۹، در گفتگویی در خصوص بازطراحی راکتور اراک گفت: وقتی آمریکا از برجام خارج شد، کارها در بازطراحی راکتور اراک کُند شد اما چینی‌ها ادامه دادند و ما در کنار چینی‌ها سعی کردیم خودمان هم کار را جلو ببریم چرا که اساسا کارفرمای این پروژه ایران است و در نتیجه کار را در ابعاد مختلف جلو بردیم.

, .,

کمالوندی افزود: اوایل سال ۱۴۰۰ تست سرد راکتور (بازطراحی شده) را خواهیم داشت که مقدمه‌ای است برای راه‌اندازی کامل راکتور آن در یک سال بعد از آن. این به آن معناست که کارهای مختلفی که نیاز است در حوزه سوخت، مخزن و غیره انجام شود را پیش برده‌ایم.

, .,

وی گفت: در زمان ساخت راکتور قبلی، کارها در تامین شش قلم از تجهیزات اصلی متوقف شده بود، از جمله اتاق کنترل، پمپ های خلا و خنک کننده، ماشین سوخت گذار، تجهیزات کنترلی (I/C) و غیره. اما این بار سعی کردیم اول تجیهزات اصلی را تامین کنیم و سپس سراغ کارهای دیگر برویم.

, (I/C) , .,

معاون صالحی در پاسخ به اینکه اگر آمریکا به برجام برگردد ورودش به این پروژه چطور خواهد بود؟ تصریح کرد: اگر آمریکا برگردد و بخواهد همکاری کند، می‌تواند اما ما بدون آنها و حتی چینی‌ها هم می‌توانیم این پروژه را ادامه دهیم.

, .,

برای ساخت راکتور قدیمی اراک باید از صفر شروع کنیم

, برای ساخت راکتور قدیمی اراک باید از صفر شروع کنیم, برای ساخت راکتور قدیمی اراک باید از صفر شروع کنیم,

وی در رابطه با ساخت راکتور قبلی خاطرنشان کرد: مجلس از سازمان خواست تا بررسی شود که اگر بخواهیم به راکتور قبلی برگردیم روند به چه شکل خواهد بود و ما کمتر از یک ماه برنامه این کار را به مجلس دادیم که کار ساخت و راه‌اندازی یک راکتور جدید با ظرفیت‌های قدیمی چقدر زمان می‌برد و چقدر منابع نیاز دارد. اگر تصمیم گرفته شود که راکتور قبلی با مشخصات قبلی دوباره ساخته شود، با توجه به تجربیاتی که داریم، می‌گوییم که می‌توانیم راکتور قبلی را بسازیم، اینکه از چه تجهیزاتی استفاده می‌کنیم بحث‌های فنی است اما به راحتی می‌توانیم لوله‌های کالندریا که در آنها سیمان ریخته شد را عوض کنیم تا از مخزن قدیمی استفاده کنیم و از سویی چون نقشه کار را داریم می‌توانیم مخزن جدید درست کنیم.

, .,

کمالوندی تاکید کرد: اما با توجه به این که نظر متخصصان ما این بوده که راکتور بازطراحی شده برای کارهای تحقیقاتی کارآیی بیشتری دارد و آن را باید تکمیل کنیم، این به این مفهوم است که اگر بخواهیم راکتور دیگری درست کنیم، باید در محل دیگری ساخته شود، یعنی باید کار را از صفر شروع کنیم.

,

با این حساب فعلا این راکتور همچنان در مرحله بازطراحی قرار دارد و شاید در سال آینده شاهد فعالیت مجدد آن باشیم. به امید آنکه نهایتا کاربرد اصلی راکتور تغییر نکند و به زودی شاهد بهبود عملکرد آن باشیم.

,

بیشتر بخوانید:

,

برجام؛ تولید آب سنگین ایران را به گرداب ورشکستگی فرو می‌برد

, برجام؛ تولید آب سنگین ایران را به گرداب ورشکستگی فرو می‌برد,

رآکتور آب سنگین اراک نماد جهش علمی و مزد مجاهدت دانشمندان ایرانی است

, رآکتور آب سنگین اراک نماد جهش علمی و مزد مجاهدت دانشمندان ایرانی است,

گزارش از علیرضا نجمی

,

انتهای پیام/

]
  • برچسب ها
  • #
  • #
  • #

به اشتراک گذاری این مطلب!

ارسال دیدگاه