کتاب باز؛

• دوشنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۰ ۱۵:۳۳
• کد خبر : 1726135

• اخبار
• سایر رسانه ها

بنیان شهرداری اصفهان از دهه شصت تا کنون بر همان مبنایی استوار گشته که محمدحسن ملک مدنی و غلامحسین کرباسچی بنا نهاده اند و سایر شهرداران نتوانستند از مسیر توسعه محور آنان خارج شوند. مسیری که منظم و پر قدرت است اما با بوم اصفهان هماهنگی ندارد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صاحب نیوز؛ محمود فروزبخش در گفت‌وگوی مجازی در برنامه کانون نظر و اندیشه در مورد لزوم روایتگری کارنامه ادوار شورای شهر اصفهان گفت: روایت تاریخ شهری امری ضروری است که تا به امروز از آن غفلت شده است و می تواند تصویر منظم و کلی در ذهن مخاطبان ایجاد کند.

این پژوهشگر تاریخ معاصر اظهار کرد: بنیان شهرداری اصفهان از دهه شصت تا کنون بر همان مبنایی استوار گشته است که محمدحسن ملک مدنی و غلامحسین کرباسچی بنا نهاده اند و سایر شهرداران نتوانستند از مسیر توسعه محور آنان خارج شوند. مسیری که محکم، منظم و پر قدرت است و با بوم اصفهان هم هماهنگی ندارد.
وی تاکید کرد: از آنجا که ما روایتی از آن زمان نداریم نمی توانیم این ماجرا را نقد کنیم زیرا برای یک نقد خوب، داشتن روایت ضروری است و برای رسیدن به تفکرات نوآورانه لازم است که با نقد رویکرد پیشین از آن عبور کنیم. پس زمانی که روایت نباشد، تاسیس هم رخ نمی دهد و ما باز دچار تکرار می شویم.
این نویسنده گفت: باید بدانیم که روایت بی طرف وجود ندارد و هر نویسنده ای بنا به نظام احساسات و اندیشه خود، متنش جهتدار می شود اما در عین حال رعایت انصاف و اخلاق برای نویسندگی شرط است و روایت هم ضوابطی دارد که اگر رعایت نشود مخاطب به متن اعتماد نمی کند.
فروزبخش ادامه داد: در روایت کتاب بیست و دو سالگی که کارنامه شوراها در اصفهان را بیان می کند در درجه اول سعی کردم نشان دهم که چگونه انقلاب اسلامی شهر اصفهان را به پیش انداخته است. سپس به اهمیت شورا اشاره کردم و این مهم که خروج شهرداری از بدنه استانداری در مجموع مهم بوده است و در نهایت نشان دادم که رویکرد اصولگرایان در شهرداری در طی 14 سال موفق تر بوده است. البته این ها همه بر اساس شواهد است و بر پایه عصبیت نیست.

سرپرست نویسندگان کتاب بیست و دو سالگی در خصوص نقد ادوار شهرداری خاطرنشان کرد: اصولگرایان در شورای دوم، تحول قابل ستایشی را در مدیریت شهری ایجاد کردند که محصول آن را در شورای سوم برداشت کردند. بزرگترین نقد به آن زمان، داشتن روحیه مهندسی و توجه کمتر به نظام روابط انسانی بود. می توان گفت کمبود اصلی شهر بعد از شورای سوم، مقوله فرهنگ بود و تمرکزی شهرداری بر روی ساخت و ساز بود که البته حجم فعالیت های عمرانی آنان از نقاط قوت ایشان بود.
وی با اشاره به رکود این چند سال در مورد کاستی های اصلاح طلبان گفت: شورای پنجم باشگاهی از احزاب بود و اختلافات داخلی در بدنه اصلاح طلبان برای کسب جایگاه بهتر در مدیریت شهری موجود بود. شخصیت های سرشناس آنان بیشتر از آنکه گرایش به مباحث فکری اصلاح طلبی داشته باشند، گرایش به کارهای اداری و معمول داشتند و در میان نسل جدید هم امیدواری به آینده ایران کمتر دیده می شد. این ناامیدی بر تمامی شئون تاثیر می گذاشت. در نهایت شهر از حیث اجرا یک گام رو به عقب برداشت.
فروزبخش بیان کرد: پس از روایت تاریخ شوراها متوجه شدم که اکنون چهار مطلب مهم می تواند در دستور مجموعه مدیریت شهری قرار گیرد که ضعف آن در گذشته احساس می شده است.؛ نخست توجه به کرامت مردمی است که مخاطب شهرداری هستند. دوم شفافیت حوزه مالی شهرداری است. سوم توجه به بحث مشارکت است زیرا باید از وابستگی شهرداری به فروش تراکم کاسته شود. چهارم نیز سرعت است همان طور که شهردای تهران برای اتمام پروژه هایش زمان مشخص تعیین می کرد، تاخیر در امور شهرداری اصفهان هم جایز نیست.

نویسنده کتاب «شهر گنبدهای فیروزه ای و کاشی های شکسته» ابراز داشت: اگر روایت نباشد، اشتباهات گذشته فراموش می شود و دوباره تکرار می شود. همچنین ما راه های خطا و افراد منحرف را دوباره مجبور می شویم از نو آزمون کنیم. روایت شفاهی در میان نیروهای انقلابی شایع است و این کافی نیست و اعتبار چندانی هم ندارد. روایت مکتوب هرچند کامل نیست و همه ابعاد را نمی گوید اما ماندگار است و شخص راوی باید پای حرف هایش بماند. مهم ترین خوشحالی من این است که سایرین بخش های دیگر ماجراها را روایت کنند و این مهم در اصفهان نهادینه شود.

انتهای پیام/

• برچسب ها
• #
• #
• #