شنبه 01 اردیبهشت 1403 | شنبه 20 آوریل 2024 |
اخبار داغ
زنده نگه داشتن رسوم قدیمی؛
"بوکه بارانه" آئین زیبای باران‌خواهی از درگاه خداوند در کردستان است
بوکه بارانه یکی از رسوم کهن باران خواهی در میان کُردها به شمار می رود، که به دلیل عدم بارش باران در سال جاری عده ای از روستائیان بانه ای این رسم قدیمی را دوباره زنده کردند.[
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از کُردتودی، عروس باران به کردی "بوکه بارانه یا بووکه بارانه" نوعی مراسم تمنا و درخواست برای باریدن باران است که در مواقع خشکسالی در کردستان برگزار می‌شده و هنوز هم در برخی شهرهای کردنشین برگزار می‌شود، در این آیین بسیار قدیمی، بر تن چوب بلندی لباس‌های زنانه می‌پوشانند یا، درصورت امکان، از عروسکی دارای لباسی محلی استفاده می‌کنند، و دختران جوان، درحالی‌که آن را دوره می‌کنند، از آن خواهش می‌کنند بارش باران برای مردمان سرزمینشان آغاز شود.
, شبکه اطلاع رسانی راه دانا, کُردتودی,
ننه پیروز یکی از زنان اهالی روستای قول استر از توابع بخش ننور اظهار کرد: در مراسم بوکه بارانه کوچکترهای روستا عروسکی با لباس محلی را همراه با آهنگ ترانه تمنای باران خانه به خانه می‌گرداندند، که در این مراسم اهالی روستا پیشکش‌هایی که بیشتر تخم‌مرغ بود را به عروسک‌گردان‌ها می‌دادند و یک کاسه آب روی عروسک ریخته و یک سنجاق نیز به لباس او وصل می‌کردند و در نهایت با خواندن دعا و نیایش پس از مدتی باران می‌آمد و خشکسالی از بین می‌رفت.
وی افزود: بخشیدن تنقلات، کشمش، گردو و سکه به عروسک گردان‌ها همان پیشکش‌هایی هستند که به عروس باران یا ایزد بانو تقدیم می‌شوند همانند قربانی کردن برای الهه‌ها که از باستان در ادیان و زمان‌های مختلف وجود داشته است.
گلاله یکی از اهالی روستا گفت: با توجه به اینکه این آیین معمولا با شروع فصل گرما و کاهش بارندگی ها در اکثر مناطق کردستان برگزار می شود، آبی که روی بووکه بارانه ریخته می شود، لباس های حمل کنندگان آن را نیز خیس می کند و به همین دلیل برای رفتن به خانه ای دیگر دسته ای دیگر از کودکان حمل بووکه بارانه را بر عهده می گیرند.
وی افزود: با رفتن بووکه بارانه به هر خانه ای، کودکان آن خانه نیز به کاروان عروس باران ملحق می شوند و موقعی که بووکه بارانه تمام خانه های روستا را می گردد، تعداد کودکان آنقدر زیاد می شوند که دیگر دادن هدیه به آنها مشکل بود و تنها حمل کنندگان بووکه بارانه هدیه دریافت می کردند.
شیدا یکی از دختران نوجوان روستا اظهار کرد: حمل بووکه بارانه آنقدر طرفدار دارد که کودکان برای حمل آن رقابت شدیدی با هم دارند و حتی از خیس شدن تمام لباس هایشان نمی هراسند.
وی افزود: کاروان بووکه بارانه سپس به مسجد روستا، یا یکی از اماکن مذهبی یا سر مزار شخصیت های دینی می روند و همه با هم برای بارش باران دعا می کنند و سرانجام هدیه های بووکه بارانه را در بین خود تقسیم کرده و بووکه بارانه را به کنار رودخانه و یا چشمه بزرگ روستا می برند.
شیدا ادامه داد: بووکه بارانه در طول میسر حرکت و حتی پس از پایان این آیین نیز از احترام و جایگاه خاصی برخوردار است و پارچه ها و سنجاقک هایی که به وی هدیه شده بود را کسی نمی کند و تا بارش باران همچنان به صورت ایستاده در مکانی از آن نگهداری می شود.
نکته پایانی اینکه؛ لازم است که کارشناسان و متولیان امور فرهنگی کشور تاملی دوباره در مورد احیای آیین های سنتی و قدیمی داشته باشند که نیاکان ما در هنگام بروز خشکسالی ها چگونه با برگزاری آیین هایی مانند بووکه بارانه، جامعه سنتی خود را درگیر این مشکل می کردند و کودکان را از همان دوران کودکی با مشکل کم آبی و خسارت های ناشی آشنا می کردند و از طرفی دیگر با چنین آیین هایی ضمن پرکردن اوقات فراغت و فراهم کردن محیط شاد برای کودکان، خلاقیت و نوآوری را نیز به آنها یاد می دادند.
انتهای پیام/
ننه پیروز یکی از زنان اهالی روستای قول استر از توابع بخش ننور اظهار کرد: در مراسم بوکه بارانه کوچکترهای روستا عروسکی با لباس محلی را همراه با آهنگ ترانه تمنای باران خانه به خانه می‌گرداندند، که در این مراسم اهالی روستا پیشکش‌هایی که بیشتر تخم‌مرغ بود را به عروسک‌گردان‌ها می‌دادند و یک کاسه آب روی عروسک ریخته و یک سنجاق نیز به لباس او وصل می‌کردند و در نهایت با خواندن دعا و نیایش پس از مدتی باران می‌آمد و خشکسالی از بین می‌رفت.
,
وی افزود: بخشیدن تنقلات، کشمش، گردو و سکه به عروسک گردان‌ها همان پیشکش‌هایی هستند که به عروس باران یا ایزد بانو تقدیم می‌شوند همانند قربانی کردن برای الهه‌ها که از باستان در ادیان و زمان‌های مختلف وجود داشته است.
,
گلاله یکی از اهالی روستا گفت: با توجه به اینکه این آیین معمولا با شروع فصل گرما و کاهش بارندگی ها در اکثر مناطق کردستان برگزار می شود، آبی که روی بووکه بارانه ریخته می شود، لباس های حمل کنندگان آن را نیز خیس می کند و به همین دلیل برای رفتن به خانه ای دیگر دسته ای دیگر از کودکان حمل بووکه بارانه را بر عهده می گیرند.
,
وی افزود: با رفتن بووکه بارانه به هر خانه ای، کودکان آن خانه نیز به کاروان عروس باران ملحق می شوند و موقعی که بووکه بارانه تمام خانه های روستا را می گردد، تعداد کودکان آنقدر زیاد می شوند که دیگر دادن هدیه به آنها مشکل بود و تنها حمل کنندگان بووکه بارانه هدیه دریافت می کردند.
, ,
شیدا یکی از دختران نوجوان روستا اظهار کرد: حمل بووکه بارانه آنقدر طرفدار دارد که کودکان برای حمل آن رقابت شدیدی با هم دارند و حتی از خیس شدن تمام لباس هایشان نمی هراسند.
,
وی افزود: کاروان بووکه بارانه سپس به مسجد روستا، یا یکی از اماکن مذهبی یا سر مزار شخصیت های دینی می روند و همه با هم برای بارش باران دعا می کنند و سرانجام هدیه های بووکه بارانه را در بین خود تقسیم کرده و بووکه بارانه را به کنار رودخانه و یا چشمه بزرگ روستا می برند.
,
شیدا ادامه داد: بووکه بارانه در طول میسر حرکت و حتی پس از پایان این آیین نیز از احترام و جایگاه خاصی برخوردار است و پارچه ها و سنجاقک هایی که به وی هدیه شده بود را کسی نمی کند و تا بارش باران همچنان به صورت ایستاده در مکانی از آن نگهداری می شود.
,
نکته پایانی اینکه؛ لازم است که کارشناسان و متولیان امور فرهنگی کشور تاملی دوباره در مورد احیای آیین های سنتی و قدیمی داشته باشند که نیاکان ما در هنگام بروز خشکسالی ها چگونه با برگزاری آیین هایی مانند بووکه بارانه، جامعه سنتی خود را درگیر این مشکل می کردند و کودکان را از همان دوران کودکی با مشکل کم آبی و خسارت های ناشی آشنا می کردند و از طرفی دیگر با چنین آیین هایی ضمن پرکردن اوقات فراغت و فراهم کردن محیط شاد برای کودکان، خلاقیت و نوآوری را نیز به آنها یاد می دادند.
,
انتهای پیام/
]
ارسال دیدگاه